Το (περίεργα αρνητικό) «δε μου λες...» που χρησιμοποιούμε αμήχανα ή βαριεστημένα για να αρχίσουμε μια κουβέντα. Στην εκδοχή αυτή διακωμωδείται ή απλώς χρησιμοποιείται το βορειοελλαδίτικο ιδίωμα όπου, αντί για «μου», μπαίνει το «με». Επίσης οι τρεις λέξεις γίνονται μία, έτσι για πλάκα ή για μαγκιά, κατά το τελέρε.

Δεμελές... τι ώρα έχουμε πει ότι θα συναντηθούμε;

(από Khan, 12/04/14)

βλ. και δεμελέρε

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
jesus

#2
Vrastaman

Μεγιεμελέ

#3
iron

σόρυ ρε τζίζα, είχα βάλει το δεμελές στο σερτς και δεν είχε βγάλει. ή το αλτσχάιμερ προχωρά σταθερά.

#4
Vrastaman

Έτερον κότερον!

#5
jesus

την ίδια παρατήρηση με το (περίεργα αρνητικό) έχει κάνει κ εκείνη η ιταλίδα φίλη μου με το πέος, που πασχίζει να νιώσει με τον παραλογισμό της έκφρασης στην νεοελληνική. το πρόβλημα στην έκφραση είναι στην χρήση της οριστικής αντί προστακτικής (οπότε κ σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό κ εξ ίσου παράλογο) ή κάποιας φόρμουλας με υποτακτική.

#6
vikar

Τις διαλέγεις βλέπω τις αλλοδαπές σου φίλες κι' εσύ...

#7
HODJAS

Ρε μπας και το πλήρες όνομά Του Κυρίου ημών, είναι Jesus Siffredi; (Θου-Βου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου)...

#9
jesus

δεν σας έχω...