Το (περίεργα αρνητικό) «δε μου λες...» που χρησιμοποιούμε αμήχανα ή βαριεστημένα για να αρχίσουμε μια κουβέντα. Στην εκδοχή αυτή διακωμωδείται ή απλώς χρησιμοποιείται το βορειοελλαδίτικο ιδίωμα όπου, αντί για «μου», μπαίνει το «με». Επίσης οι τρεις λέξεις γίνονται μία, έτσι για πλάκα ή για μαγκιά, κατά το τελέρε.
Δεμελές... τι ώρα έχουμε πει ότι θα συναντηθούμε;
9 σχόλια
jesus
βλ κ δεμελέρε
Vrastaman
Μεγιεμελέ
iron
σόρυ ρε τζίζα, είχα βάλει το δεμελές στο σερτς και δεν είχε βγάλει. ή το αλτσχάιμερ προχωρά σταθερά.
Vrastaman
Έτερον κότερον!
jesus
την ίδια παρατήρηση με το (περίεργα αρνητικό) έχει κάνει κ εκείνη η ιταλίδα φίλη μου με το πέος, που πασχίζει να νιώσει με τον παραλογισμό της έκφρασης στην νεοελληνική. το πρόβλημα στην έκφραση είναι στην χρήση της οριστικής αντί προστακτικής (οπότε κ σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό κ εξ ίσου παράλογο) ή κάποιας φόρμουλας με υποτακτική.
vikar
Τις διαλέγεις βλέπω τις αλλοδαπές σου φίλες κι' εσύ...
HODJAS
Ρε μπας και το πλήρες όνομά Του Κυρίου ημών, είναι Jesus Siffredi; (Θου-Βου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου)...
Khan
- Αχ, Τζήζα μου, όταν πρόκειται για πέος είστε παράλογοι εσείς οι Έλληνες...
jesus
δεν σας έχω...