Ορισμοί από Lafkadio (134)
Εμφανίζονται 11-20 από 134

Σε κάποιο σκετς πριν από χρόνια, νομίζω Χάρρυ Κλυνν, είναι μια γιαγιά με τον γιο της και βλέπουν αρχαία τραγωδία στα γερμανικά σε φεστιβάλ. Ακούγονται πολύ βίαιοι ήχοι και κλαπατσίμπαλα, και σε κάποια φάση μέσ' από Γερμανικά που θυμίζουνε Ναζί, ακούγεται κι ένα «Ορέστη». Κι ο πρωταγωνιστής λέει «Σώπα ρε μάνα, του την έδωκε του Ορέστη»! Την λένε από τότε πολλοί για πολλή κουλτούρα που δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Και για καταστάσεις που είναι πολύ άγριες και κοιτάει ο καθένας πώς να την βολέψει και πώς να την πουλέψει...

Η πολύ όμορφη γυναίκα, που είναι πρώτο κομμάτι, που είναι πολύ καλό κομμάτι, ή κόμμα. Πρώτου κόμματος.

Ο υπερβολικά τυχερός άνθρωπος. Από τον ήρωα Γκαστόνε Ντακ, ξάδερφο του Ντόναλντ στα Μίκυ Μάους. Είναι και νικ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του προπονητή του Παναθηναϊκού, επειδή έχει γιουγκοσλαβία στο να παίρνει τίτλους.

Ο άντρας που σέρνει γύρω του μεγάλη συνοδεία από θηλυκά, αλλά αγνοείται αν προχωράει στο κάτι παραπάνω, ή αν είναι απλώς για μόστρα. Είναι πάντως ταγός, αρχηγός της μουνοθύελλας που τον περιτριγυρίζει, κι όχι απλός φίλος-παρατηρητής.

Παιδικό παιχνίδι- φάρσα, στην οποία παίρνεις τηλέφωνο και ζητάς την Ελένη. Όταν ο άλλος σε ρωτήσει «ποια Ελένη;», του απαντάς «η πούτσα μου η καυλωμένη». Αυτό το παιδικό αστείο έχει αναβιώσει τώρα στα κανάλια, που δέχονται τηλεφωνήματα ακροατών, όπως το «Τηλεφώς», και που μπορεί να πάρει ο καθένας για χαβαλέ. Τελικά το «ποια Ελένη;» το λέμε και για το πουλί.

Είναι και το νικ του δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, επειδή η εκπομπή του ονομάζεται «Ζούγκλα». Και λέγεται για τέτοιους δημοσιογράφους με κρυφές κάμερες κτλ.

Από τον τίτλο «Ζούγκλα» της εκπομπής του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, κατέληξε να δηλώνει ένα είδος δημοσιογραφίας, όπου επικρατεί ο «νόμος της ζούγκλας», με κρυφές κάμερες, πάνελ που γίνεται επίτηδες αλαλούμ κ.τ.λ.

Παρακινδυνευμένη δημοσιογραφική μέθοδος, όπως κρυφές κάμερες, σαν αυτές που χρησιμοποιεί ο Ταρζάν δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος.

Το νικ του δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου, κυρίως παλιότερα, που ήταν πιο κυριλέ. Τώρα το παίζει πιο λαϊκός. Τελικά έμεινε να σημαίνει έναν πολύ κυριλέ τύπο, που μιλάει όπως ο Ντέιτα του Στάρτρεκ, φοράει συχνά γιαλούμπες, έχει γραβάτα και είναι ξενέρωτος.

Θυμίζει Μακιαβέλι αλλά είναι και η πραγματικότητα του φαντάρου στην βασική εκπαίδευση, που από την μια φυλάει σκοπιές, από την άλλη τηλεφωνάει από το κινητό τα μέσα, για να πάρει καλή μετάθεση. Η φράση πήρε αυτήν την αλλαγή για να δικαιολογεί τα φανταράκια που είναι βυσματίες.