Ορισμοί από τον ο αυτοκτονημενος (262)
Εμφανίζονται 31-40 από 262

Σύνθετη λέξη από το ουσιαστικό κοράκι (λόγω της μακροβιότητάς του) και την κατάληξη -ζώητος (< ζωή).

Επίθετο «κορακοζώητος, -η, –ο»: που ζει πολλά χρόνια, που φτάνει σε πολύ μεγάλη ηλικία.

Κορακοζώητος (ο): Υπέργηρος.

Άλλες φράσεις με κοράκια: κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, όταν ασπρίσει ο κόρακας και γίνει περιστέρι, κορακίστικα (λεκτικός ιδιωματισμός που αναπτύχθηκε επί τουρκοκρατίας), κορακιάζω (διψάω πολύ), μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, κρά ρε κρά (κράξιμο)

Ένα από τα μεγαλύτερα καταστήματα της οδού Αιόλου (δίπλα στην εθνική τράπεζα) ήταν και το κατάστημα του Πουλόπουλου (Πιλ-Πουλ) που πουλούσε καπέλα, πίλους. Κάποτε όμως έπαθε οικονομικό «κραχ» και έκλεισε. Τότε οι πιστωτές του τον κυνηγούσαν να τον βρουν, αλλά αυτός είχε γίνει ... Πουλόπουλος, το είχε σκάσει. Έτσι το «Πουλόπουλος» πήρε την έννοια του ανθρώπου που το έσκασε ύστερα από χρεοκοπία.

Ανέσωστος, ανέσωστη, ανέσωστο (επίθετο): άσωστος.

Ατελείωτος, αυτό που δεν σώνεται (δεν τελειώνει).

«Σιγά τα αίματα ρε».

Φράση που λέγεται από αληθηνόμαγκες προς ψευτόμαγκες, ειδικά όταν υπάρχει και σοβαρό πρόβλημα αιματολογικών εξετάσεων (χοληστερίνη, ζάχαρο, πίεση, ουρία και συφιλοβλενοριακό aids) στην εγγύς περιοχή του ανώνυμου υψώματος seveneleven.

«Αντίπαλον πέος»: φόβος από ισόπαλο ανταγωνιστή, αίσθημα φόβου που προέρχεται από εχθρό εξ ίσου ισχυρό // εχθρός, αντίπαλος, ανταγωνιστής, αντίμαχος, αντίζηλος. Π.χ. «Αυτό που κρατά τη μεταξύ τους ισορροπία είναι το αντίπαλον πέος».

Πρβλ. Θουκ. ΙΙΙ 11,2: ''Το δε αντίπαλον πέος μόνον πιστόν ες ξυμμαχίαν. Ο γαρ παραβαίνειν τι βουλόμενος τω μη προέχων αν απελθείν αποτρέπεται''.

Μπορούσε να λέγεται και «Αντίπαλων δέος», αλλά τετριμμένα λόγια

Ξέροντας τα μυστικά όπλα των Εγγλέζων (και είναι γεγονός): οι βόμβες που προκαλούν ομοφυλοφιλία. Τη ρίχνεις στον αντίπαλο, αλληλοπηδιούνται και που όρεξη για πόλεμο. Ε καλά τι άλλου είδους βόμβα θα είχαν ανακαλύψει οι ανγκλέζοι, παρά την πουστόβομβα…

Τέλος πάντων, το αντίπαλων πέος μετρά και κρατά ισορροπία στον κόσμο.

Πως όμως ξέρομε το μέγεθος του οχθρού, όρε; Στέλνομε μία κατασκοπίνα να γυρίσει πίσω και να μας πει. Αν δεν γυρίσει όμως να μας το πει, τότε χάσαμε το παιχνίδι: είναι μεγαλύτερος ο εχθρός…

Κατά τον απαγχονισμό, λόγω του ότι το βάρος του απαγχονιζόμενου είναι το αίτιο διαχωρισμού της σπονδυλικής στήλης και ταυτόχρονης κοπής του νωτιαίου μυελού, παρατηρείται και μη έλεγχος των σφικτήρων του απαγχονισμένου. Δηλαδή, του πρωκτού τον δυο σφικτήρων της ουροδόχου κύστεως και της σπερματοδόχου κύστεως (με αποτέλεσμα να ουρεί, αφοδεύει, εκσπερματώνει την ίδια στιγμή και γι’ αυτό λέγεται και ο ηδονικότερος θάνατος).

Τώρα, όταν απαγχονίζονταν χωρίς ρούχα στην εξοχή, τα υγροστερεά που έπεφταν στο έδαφος προκαλούσαν την ανάπτυξη του τζιν σενκ (το κυνηγούσαν οι μάγισσες της εποχής) (sic). Παρατηρώντας το φαινόμενο αυτό, οι διάφοροι πλούσιοι τότε, έκαναν ένα ψευδo-απαγχονισμό, κάτι τις πριν την αποκόλληση του νωτιαίου μυελού, με τα ίδια αποτελέσματα που αφορούν τους σφικτήρες. Καμιά φορά δεν υπολόγιζαν το μήκος του σχοινιού σωστά με αποτέλεσμα να πεθαίνουν δια απαγχονισμού και να απορούν όλοι γιατί.

Διττή προσωπικότητα. Προσπαθεί με καλή πρόθεση και προσπαθεί και δώσου και άντε και αχ και βαχ.

Αλλά και μαλάκας, διότι δεν καταλαβαίνει την μεγάλη εικόνα, βλέπει μόνο όσα του αφήνουν να δει ή όσα μπορεί να δει, και προσπαθεί ξανά μανά από την αρχή, αλλά μέχρι εκεί... δεν πας παραπέρα, λέει το σύστημα.

«Πηχτή», ή «ζαλατίνα», ή «σιλαδιά»: Έδεσμα από ζωμό χοιρινού (βλέπε ιστό για συνταγή).

Το κάτι άλλο που κάνει να ζούμε τη ζωή και όχι απλώς να υπάρχουμε (δυναμωτικό + αφροδισιακό).

Επίσης λέγεται και το εκσπερματιζόμενον υγρό, λόγω χρώματος και υφής, ιδίως εάν έχει να εξέλθει μία ολόκληρη εβδομάδα.

Είναι η πίπα, που γίνεται για να πέσουν οι άμυνες του πιπωμένου.

Λέγεται και «τεχνητή αναπνοή» προς ανάνηψη του γεροντάκου που, ναι μεν το πνεύμα πρόθυμον, αλλά η σάρκα θέλει τεχνητή αναπνοή για κάνα 2ωρο να ξεκινήσει φυσιολογικά και χωρίς χαπάκια.

Υπάρχει σε αντιστοιχία και ο «δούρειος ψώλος».

Παροιμία: «Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα», ή «εδώ σε θέλω φίλε στα δύσκολα αν μπορείς να τα καταφέρεις».

Προέρχεται (μιας και είμαι ξερόλας) από τον μεζέ κάβουρας στα κάρβουνα και από την δυσκολία του να τον πιάσεις. Κάνει ελιγμούς και παντιές αποφυγής μεζεδοποιήσεώς του και μας δυσκολεύει να τον πιάσουμε. Αλλά, όταν τον πιάσουμε και τον βάλουμε στα κάρβουνα, του τη λέμε έτσι εκδικητικά την παροιμία.

Aπο hank σε στάση υμηηηανάς.