Ορισμοί από τον ο αυτοκτονημενος (262)
Εμφανίζονται 71-80 από 262

Aν και ο αναρτώσας στο ΔΠ λέει ότι είναι το τελευταίο από τον πάκο των πραγμάτων, εμπεριέχει και την έννοια μη τα δίνεις όλα, κράτα και κάτι για εσένα, την άσχημη ώρα που θα κατρακύλας προς τον πάτο του πηγαδιού να κρατηθείς και να μη πνιγείς.

Συνηθίζεται να λέγεται σε κάποιον όταν αρχίζει να ερωτεύεται, ή όταν δανείζεις κάποια χρήματα, ή δίνεις κάποιες ιδέες.

Τι καλά που έχουμε και δυο αδένες και μπόλικο δέρμα για να γράφουμε όλους του μαλακές εμείς τα αγοράκια («σε γράφω στ' αρχίδια μου», που λέμε)... Η γυναίκα όμως, πώς μπορεί να κάνει το ίδιο τι θα πει «στις ωοθήκες μου» ή «στις σάλπιγγές μου»;

Τι μένει λοιπόν;... «ΣΤΑ ΒΥΖΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΓΡΑΦΩ», ακριβώς, στα βυζιά τους. Και αδένες είναι, και δύο είναι, αλλά, το βασικότερο όλων, υπάρχει και μπόλικο δέρμα για γράψιμο.

Όταν κάποιος βιάζεται και κάνει λάθη σημαντικά, που μοιάζουν με τη μεταφορά μιας γεμάτης (ξέχειλης) καρδάρας (όπως έλεγαν κι οι αρχαίοι Έλληνες) με γάλα, που θέλει προσοχή στο περπάτημα για να μη χυθεί το γάλα και αυτός που τη μεταφέρει ψωλοπαραπατά και του φωνάζει ο άλλος «σιγά ρε θείο θα χυθεί το γάλα».

Ατάκα πρώτο-ακουσμένη από τα χειλάκια του Χαρούλη του καθαρού.

Υπάρχει και η περίπτωση που κάποιος σου πουλάει μαγκιά και τον γειώνεις λέγοντας του την ατάκα «σιγά ρε θείο θα χυθεί το γάλα». Αντί της «σιγά ρε μάνγκα μας έκανες τα μούτρα κρέας», ή «για δες, ματώνω;» και του δείχνεις το ένα άκρο των χειλιών σου, εννοώντας «τσιμπάω;»: μια και δεν τσιμπάς το δόλωμα δεν έχεις και αίμα στα χειλάκια σου.

Επίσης, τραβάς και μια ροχάλα μεγέθους ταλίρου κρητικής πολιτείας λέγοντας του... «φτου ρε και κολύμπα». Αν σε φτύσει κατάμουτρα και σου πει «φτου ρε και σε πιτσιλάω» κάνε την αλάργα διότι είναι μαγκάκος πονηρός.

Το άκουσα προσωπικά από ένα μαναράκι που μου την είπε «δεν προτίθεμαι να συνεχίσω να είμαι πάνω σε ένα μεγάλο κρεβάτι».

Και εννοούσε ότι σε μια παρέα 6-7 ανθρώπων ή και παραπάνω, όταν ξεφεύγει από το φιλικό το πράγμα και βλέπεις κάποια με το πονηρό μάτι και σε βλέπει και εκείνη το ίδιο και, ενώ ξέρεις ότι έχει πάει με κάθε έναν αρσενικό και θηλυκό της παρέας, το κάνεις μαζί της, είναι σαν να είμαστε όλοι μαζί πάνω σε ένα ΜΕΓΑΛΟ κρεβάτι.

Προσοχή: δεν μιλώ για ανταλλαγή ζευγαριών, όχι και ότι είν' κακόόό...

Ας υπολογίσει κάποιος τους συνδυασμούς 8 (φίλων) που κατά καιρούς το έχουν κάνει ανά μεταξύ τους. Δεν μιλώ για όργιο, το όργιο γίνεται από όλους με όλους για όλους ταυτοχρόνως - ουάου...

Η έννοια του παραπάνω είναι ότι, αν δεν έφαγες τις ανάλογες σφαλιάρες μικρός θα τις φας μεγάλος (δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε γονιμοποιήσουν).

Δηλαδή, καλύτερα να την φας τη φάπα μικρός μιας και η μαλακία που θα έκανες είναι μικρή και η σφαλιάρα είναι επίσης μικρή και διδακτική, μιας και δεν άκουσες την μασημένη τροφή που σου έδιναν οι γονιοί σου.

Και γιατί, να την ακούσεις θέλεις να πάθεις για να μάθεις όταν είσαι μικρός.

Διότι, αν την φας μεγάλoς, βράσε όρυζα. Θα πονέσει αρκούντως και τρώγοντας την μεγάλος και η μαλακία που έκανες είναι ΜΕΓΑΛΗ.

Θέλω να πω ότι καλά θα είναι η διδαχή να γίνεται στα μικρά με διάφορα μέσα («το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»).

Και γιατί όχι, αφού, μη εξαιρουμένου του γράφοντος, δεν ακούμε ποτέ τους μεγαλύτερους όταν είμαστε μικροί.

Όταν λοιπόν εκεί που δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος, τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια και διδακτικότατα. Σου μένει το κάτι τι, ρε παιδί μου, και προσέχεις καλύτερα τα συρματοπλέγματα της ζωής.

Σήμερα βλέπουμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας που φέρονται περίεργα και τους ανεχόμαστε - ή και όχι. Εάν «ή και όχι», τότε «go to» στα μικράτα του που δεν έμαθε με τον πατροπαράδοτο τρόπο να φέρεται ως αρμόζει στην κοινωνία μας που είναι γεμάτη από καλυμμένα ζωώδη ένστικτα, έτοιμα να ξεπηδήσουν ανά πάσα στιγμή από μέσα μας, λαμβάνοντας υπόψη και την κοινωνική πίεση που υποβόσκει στην διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο κοινωνία μας.

Θα έλεγα, καταλήγοντας, ότι ας δημιουργούμε αντίγραφά μας με δυνατότητα να φέρονται σωστά και να μην είναι μόνον καλοί ερευνητές.

Ευ ζην δεν είναι μόνον τα θρανία αλλά ο συνδυασμός με την πραγματική ζωή μας.

Λουλουδάκι όμορφο για γλάστρα σε αυλίτσα.

Λέγεται και μεταξύ φίλων όταν η βίζιτά τους γίνεται αρμένικια.

Από το «be gone now, ia!», γιατί «ia!» είναι η φωνή που βγάζεις όταν ο φίλος φεύγει επιτέλους. Η δε ρίζα είναι λαρισαϊκή...

Θα τσακωθούμε αγρίως και θα φτάσουμε να φάμε και τα μουστάκια μας.

Μουστάκια: 1 ) Ο φερετζές του πούστη.
2 ) Άνδρας χωρίς μουστάκι, φραπές χωρίς αφρό.
3 ) Και αφού εγώ δεν έχω μουστάκια, θα φάμε τα δικά σου.

Καλά ρε δεν υπάρχει τέτοια κλασικούρα;

Iστορία - για να τα πιάσουμε απ' αρχής:
Τα ραδιοφωνάκια (τρανσιστοράκια, διότι είχαν τρανζίστορ solid state semiconductors αντί για λάμπες tubes) λοιπόν, απαγορεύονταν να τα έχουν οι οπλίτες (φαντάρια, ψάρια, κωλοφάνταρα, κομμάτια οπλίτες) στην μονάδα τους προς αποφυγή κομμουνιστικής, ή και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, μέσω βραχέων κυμάτων (φωνή Ρωσίας η Αμερικής).

Όταν λοιπόν κάποιος μανγκάκος φαντάρος είχε κάνα sony 7 transistor, ή κατιτίς τέτοιο, έπρεπε να το κρύβει κάπου, μη και το εντοπίσει η μάνα του λόχου (ο επιλοχίας) και τον μουρλάνει στην αγγαρεία. Και έτσι, το έβαζε μέσα στο άρβυλο, μιας και ήταν μικρό αλλά και το άρβυλο έζεχε.

Άλλο σημείο που το έκρυβα εγώ προσωπικά, ήταν στους ιμάντες αναρτήσεως του πλαστικού αμερικλάνικου κράνους και με ένα ακουστικό άκουγα μουσική στην πρωινή αναφορά που διαρκούσε ατελείωτα.

Εφαρμογή:
Παίζει και σαν: φημολογία

Φάβα = έδεσμα.

Χωρίζεται σε 4 κατηγορίες αναλόγως τον τρόπο μαγειρέματος στην νήσο Θήρα:

1. Ελεύθερη
2. Λογοδοσμένη
3. Αρραβωνιασμένη
4. Παντρεμένη

Ο λάκκος τώρα λέγεται διότι, αφού μαγειρευτεί η φάβα και την βάλουμε στο πιάτο, ανοίγουμε ένα μικρό λάκκο στη μέση της φάβας και προσθέτουμε λάδι ανακατεύοντας. Έλα όμως που η φάβα είναι ελαιόφιλος και ανακατεύοντάς την το λάδι χάνεται (κάτι σαν μαύρη τρύπα). Και διερωτάται η νοικοκυρά ανακατεύοντας την φάβα «ρε μπας και κάποιο λάκκο έχει η φάβα και το λάδι φεύγει;»

Το συναντάμε και στην καθημερινότητα όταν κάτι μας ξενίζει και δεν μας αρέσει και υποψιαζόμαστε, αν και δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, για το ότι κάτι πάει στραβά και το ψάχνουμε.

Υπάρχει και το αντίθετο, το «κάποια φάβα έχει ο λάκκος», όπως και τα αυτιά έχουν τοίχους οπότε την πόρτα και τον πούλο.

Από παλιά δυσφήμηση.

Αλλά έχει κολλήσει και στην καθημερινότητά μας.

Λέγεται όταν είμαστε αρκετά σίγουροι (όχι απόλυτοι) για κάτι που γνωρίζουμε ότι συγκριτικά με άλλα ομοειδή είναι πολύ ανώτερο.

Είμαστε τόσο σίγουροι που λαμβάνει χώρα αυτό το κάτι που όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες (δηλαδή αυτή η οδοντόκρεμα, «το κάτι», είναι καλύτερο από τις άλλες οδοντόκρεμες).

Όπως και η έκφραση ανώτερο και από τους κεφτέδες