Ορισμοί από την TOTINA (36)
Εμφανίζονται 21-30 από 36

Χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε προδικασμένες, σίγουρες αποτυχίες.

Άρες, μάρες, κουκουνάρες, κοινώς όταν η κατάσταση είναι μπαχαλότερη του μπαχάλου, όταν οι ασυναρτησίες πάνε σύννεφο και γενικώς χρησιμοποιούμε την έκφραση όταν θέλουμε να εκφράσουμε τα... ανέκφραστα.

Πέτρα της θάλασσας η οποία έχει πιάσει φύκια (μαλλιά). Συνηθίζεται να την μαζεύει ο κόσμος την ημέρα της Αναλήψεως, κατά την οποία ημέρα προτιμούσαν παλιότερα οι Έλληνες να κάνουν το πρώτο μπάνιο στην θάλασσα.

Μεταφορικά βέβαια σημαίνει το αιδοίο της γυναίκας λόγω προφανούς ομοιότητας στο... τρίχωμα.

Οπότε έχουμε την πρωτομαγιά που πιάνουν οι γυναίκες το μαγιόξυλο και της Αναλήψεως που πιάνουν οι άντρες την μαλλιαρή. Ουδείς παραπονούμενος!

Ούτε η μαντζουράνα φυτρώνει στα υπόγεια (θέλει φως), ούτε ο γάιδαρος σκαρφαλώνει στα κεραμίδια (έκτος και αν είναι υβρίδιο γάτας-γαϊδάρου), άρα έχουμε την απόλυτη έκφραση για τις ασυνάρτητες ομιλίες και εν γένει για κάθε ασυναρτησία - συμπεριλαμβανομένων και των ασυνάρτητων ανθρώπων που δεν μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη.

Έκφραση που δείχνει πόσο ξεκάθαρο και απλό είναι κάτι που συζητούμε.

Ο ορισμός της πλήρους αποτυχίας σε όλα τα επίπεδα και διαστάσεις.

Συνήθως με αυτή την έκφραση απευχόμαστε έμμεσα το δυσάρεστο που πρόκειται να μας συμβεί.

Απάντηση... πασπαρτού για όλες τις ενοχλητικές, εκνευριστικές και αδιάκριτες ερωτήσεις του στυλ «πού πας;» «πού ήσουν;» «πού θα πάμε;».

(Η λέξη ταμτούμ είναι παραφθορά της λέξης ταμτάμ, του τυμπάνου δηλαδή που ακούγεται στην ζούγκλα).

Αυτός που είναι από λίγο έως πολύ μαλάκας εραστής ή απλώς τον έχει χαλαρό και όχι ντούρο.

Παλιός slang όρος που άκουσα πρόσφατα από υπέργηρο αλανιάρη Πειραιώτη.

Έτσι αποκαλούσαν τις τσαχπινομπιρμπιλογαργαριάρες που επιδίδονταν μετά μανίας στον πεοθηλασμό και το έφθαναν φυσικά μέχρι τον λάρυγγα.

Αυτός που πουλάει μούρη μέσω μοντέρνων εφετζίδικων καταστάσεων.

Tουτέστιν αυτός που τραβάει την προσοχή, είτε με το ντύσιμο, είτε με αυτοκίνητο ή κάποιο άλλο προϊόν τεχνολογίας, ή ακόμη και με κάπως ελαφρώς εκκεντρική συμπεριφορά, διαθέτοντας παράλληλα και το σχετικό υφάκι τού «εγώ είμαι και άλλος κανείς».

Mε την μόνη διαφορά, ότι δεν έχει και τόσο αρνητική σημασία, και μάλλον θεωρείται προσόν να σε χαρακτηρίσουν μουράτο ή μουράτη, ίσως γιατί τελικά αποδεικνύεται ότι, οι μουράτοι κρύβουν και μια δόση πραγματικής μαγκιάς μέσα τους.