Ορισμοί από τον Αλάριχος Τεκέλογλου (165)
Εμφανίζονται 41-50 από 165

1. Αυτός που σου αρέσει πολύ, ο φοβερός και γαμιστερός μαζί.

2. Αυτός που σε κάνει να φοβάσαι, ο τρομακτικός (κυριολεκτικά).

Και στις δύο σημασίες του, πρόκειται για σλανγκίζοντα όρο που χρησιμοποιείται κυρίως από κοπέλες, σχηματισμένος από το «φοβίζω», κατά το πρότυπο του «γαμιστερός» (<«γαμίζω», όπως λεγόταν κάποτε το γαμάω).

Τα ψωμάκια που σχηματίζονται σε κάθε πλευρά του γυναικείου σώματος, κατεβαίνοντας από τη μέση προς τα κωλομέρια (της γυναικός εκ του πλαγίου θεωμένης, ασφαλώς) και τα οποία, όταν η κοπελίτσα φοράει παντελόνι, ξεχυλίζουν πάνω από το ένδυμα. Χρησιμεύουν αποκλειστικά και μόνο για να κρατιέσαι όταν κάνεις έρωτα, σεξ, σεχ, σεξάκι, σεξάκοι κ.τ.ό. Και όταν γαμάς δεν είναι άσκημα, να εξηγούμαστε!

Βλ. και γαμοχέρουλα.

Εξελίσσομαι, προχωράω, βαίνω καλώς.

Σε αυτή τη σημασία, το ρήμα χρησιμοποιείται κυρίως στο γ΄ ενικό («τσουλάει») και διαδόθηκε ιδίως μετά το Λαβ Σόρρυ, όπου ο Σάκης ο Υδραυλικός (ναι, το είδος Saces hydraulicus brutalis) έλεγε τη γνωστή φράση: «άσ' το, τσουλάει», τ.έ. ας μην τα χαλάσουμε τώρα, αφού η σχέση μας προχωράει προς το θετικό. Χρησιμοποιείται συχνά στα πλάισια της ευρύτερης έκφρασης «τσουλάει το πράμα», με όμοια σημασία.

Το υγρό που βγάζει το μουνί και αντιστοιχεί (τυπικά, τουλάχιστον) στο χύσι του πούτσου. Σύνθετος όρος από το «μουνί» και «χύσι». Χρησιμοποιείται και στον ενικό, «μουνοχύσι», αλλά ο πληθυντικός είναι πολύ πιο συνηθισμένος.

Συνώνυμο: μουνόφτυμα

Τα κολπικά υγρά. Σύνθετος όρος από το «μουνί» και «φτύμα» < «φτύνω», ο οποίος χρησιμοποιείται κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) στην ανατολική και βόρεια Πελοπόννησο.

Η μουτσούνα, τα κρεμασμένα μούτρα, η φάτσα που δηλώνει ότι κάποιος έχει χαλαστεί με μια κατάσταση. Από την ομοιότητα με την προβοσκίδα του ελέφαντος.

Έκφραση: κατεβάζω προβοσκίδα = μουτρώνω, χαλιέμαι και το δείχνω.

Φράση που δηλώνει τη μετριότατη έως χάλια γκόμενα, τη λόου φακαμπίλιτυ, με την οποία ωστόσο κάνεις κονέ σε καιρούς αναβροχιάς.

Η κοπέλα αυτού του είδους μπορεί να συνδυάζει και πραγματικά αυτά τα τρία χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Αρκεί να είναι μπάζο οριακής φακαμπίλιτυ και να αναγκάζεσαι να την πηδάς.

Αυτό που σε κάνει να τη μισείς ακόμα περισσότερο είναι ότι τη χρειάζεσαι προσωρινά (ένα «προσωρινά» που ελπίζεις να κρατήσει όσο πιο λίγο) και αυτή νομίζει ότι τη θέλεις για την ομορφιά της και σου τη βγαίνει με αξιώσεις «κανονικής» γκόμενας.

Ο όρος προέρχεται από το τραγούδι των Κατσιμιχαίων με τίτλο «Κορίτσια της συγγνώμης», που λέει σε κάποιο στίχο: «όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ' αγάπησαν, κάτι χλωμές, κάτι χοντρούλες με γυαλιά».

Συνώνυμα (αν και σεσινεπασλάνγκ): α) απ' ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα β) στην αναβροχιά καλό είν' και το χαλάζι.

Ο υπερβολικά μεθυσμένος και/ή μαστουρωμένος.

Βλ. επίσης: σούρα, σουρώνω.

Η ερωτική αυτοϊκανοποίηση, ο αυνανισμός, κοινώς μαλακία. Από την παρομοίωση με το κομπολόι, που τουρκιστί (και κατ' επέκταση προσφυγιστί) λέγεται «μπεγλέρι» (< beğler, «οι μπέηδες»).

Έτερες γραμματικές μορφές: μπεγλερίζω, μπεγλερ(ι)τζής, μπεγλεροπαίχτης.

Λεξιπλασία με βάση το Τρίκαλο και την καύλα. Λέγεται για επαρχιώτικο καυλοράπανο, που μιλάει άμα λάχει και με λίγο βλάχικη προφορά και που ζει σε κάποια ξεχασμένη επαρχία, αλλά που άμα πας μαζί της δεν θα την ξεχάσεις ποτέ(ς)!