Έρχεται μια στιγμή στη ζωή κάθε μικρού αγοριού και κοριτσιού που, από τον πόλεμο των φύλων και την γενική αλληλοσιχαμάρα των δύο στρατοπέδων, τα πιτσιρίκια αυτά γίνονται ξαφνικά έφηβοι.
Τότε συνειδητοποιούν με αποστροφή ότι το αντίθετο φύλο, ενώ εξακολουθεί να τους εξοργίζει, ταυτόχρονα τους έλκει ακατανόητα. Και μάλιστα, καθώς το σώμα των κοριτσιών αλλάζει πρώτο, γεννιούνται μυστικά και ψέμματα, ένας ιερός κύκλος συνωμοσίας της γυναικείας φύσης (βλ. η περίοδος, το στήθος, οι πρώτες κουβέντες των μανάδων περί σεξ) για τον οποίο τα παλικαράκια είναι απολύτως αποκλεισμένα και ανίδεα, ωστόσο απελπιστικά διψασμένα να εισβάλουν και μάλιστα νιώθοντας ότι θα το κάνουν «δικαιωματικά».
Τότε, με το ένστικτο του αρσενικού(;), βολιδοσκοπούν το αντίπαλο δέος ζητώντας του εξηγήσεις, προσοχή αλλά τελικά απλά την εύνοιά του. Μην ξέροντας τι ακριβώς να κάνουν, πειραματίζονται (στην αρχή) με μερικά από τα υπάρχοντα παιδικά όπλα τους.
Ένα από αυτά περιγράφει η έκφραση: πετούν πετραδάκια στα κορίτσια. Όχι όμως πέτρες κανονικές με σκοπό να ξεκινήσουν έναν ωραίο, γερό πετροπόλεμο, όπως παλιά, αλλά μικρές πετρούλες ίσα-ίσα για να δηλώσουν την παρουσία τους και να εκβιάσουν μια αντίδραση, έστω αρνητική, έστω ένα καθωσπρέπει μπινελίκι, έτσι, για το παιχνιδάκι.
Γενικεύοντας λοιπόν, εκστομίζουμε την έκφραση για να αξιολογήσουμε την αμελητέα προσβολή της προσωπικότητάς μας που μας προκαλεί κάποιος με διαμετρικά αντίθετο σκοπό από αυτόν που φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Δείχνοντας δηλαδή τάχα επιθετικός, επιδιώκει να μας κάνει να τον προσέξουμε και να ενδιαφερθούμε γι' αυτόν, ανταποδίδοντάς του τα τυχόν κρυφά αισθήματα που τρέφει αυτός για μας.
Η έκφραση χρησιμοποιείται, ακόμα πιο μεταφορικά, για να καταδείξει την σικέ αντιπαλότητα δύο παρατάξεων που σκοπό έχει στην πραγματικότητα να συσπειρώσει η κάθε μία τους οπαδούς της ή να διευρύνει την πελατειακή κλπ βάση τους.
Α, και κάτι άλλο: Καθόλου δεν αποκλείεται η ανωτέρω συμπεριφορά να γίνεται αντίστροφα, δηλαδή από τα κοριτσάκια στα αγοράκια.
[Μεγαλώνοντας κι άλλο, βέβαια, κλιμακώνουμε την ένταση. Πολλά είναι τα σχετικά καραγκιοζιλίκια και όλοι μας έχουμε κάνει κάποια ή τα πάντα από αυτά: αντριλίκια, τσαμπουκάδες, τσιγάρα, σούζες με ποδήλατα, μηχανάκια, κόντρες κλπ κλπ, βλ. αναλυτικά Φοίβος Δεληβοριάς, Εκείνη.]
- Και τι σε πειράζει παιδάκι μου που η Ελένη κυκλοφορεί στην αυλή με τα χέρια σταυρωμένα;
- Γιατί είναι ηλίθια! Όλα τα κορίτσια είναι ηλίθια κι αυτή πιο πολύ απ' όλες! Αλλά τις κανονίσαμε καλά... Τις μπουγελώσαμε εκεί που έγραφαν τα ημερολόγια και τα λευκώματα και τις αηδίες. Και τώρα δεν μας μιλάνε! Μόνο να κλαίνε ξέρουν. Και...
- Άσ' το αγόρι μου κατάλαβα. Πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς.- Φεύγεις κιόλας Πανούλη;
- Ε, ναι ρε Βάνα, αύριο έχω πρωινό εργαστήριο κι ο Μπάμπης την κάνει για Ξάνθη. Και πάλι χρόνια σου πολλά, θα τα πούμ...
- Κααααλά. Ήρθες αργά, φεύγεις νωρίς, μιλούσατε συνέχεια μεταξύ σας αντί να προσέχεις την εορτάζουσα... Δεν θα κάνεις κι εσύ πάρτυ; Θα δεις τότε...
- Στάσου ρε Βανούλα, γιατί με στενοχωρείς; Μια χαρά δεν καθόμασταν και τα λέγαμε τόση ώρα; Και δεν σου λέω μαλακίες, αλήθεια πρέπει να φύγουμε, μίλα κι εσύ ρε Μπάμπη!
- Άστο αγόρι μου, δεν κατάλαβες τίποτα όλη νύχτα... Πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς η Βανούλα. Τέλος. Μπάι-μπάι Βανούλα...- Και βγήκε ένας Τάδε Ταδόπουλος, ηθοποιός πέμπτης διαλογής και είπε ότι το παιδί της Σκορδοπούτσογλου της τραγουδιάρας είναι δικό του και όχι του φραγκάτου του ραμολιμέντου που σέρνει για άντρα.
- Νταξ τώρα, σε τα μας; Κέρδισαν όλοι: πήρε ο ένας τα γκαφρά από τον γέρο για να κάνει τουμπεκί, πήρε και κάνα ρόλο σε κανένα εργάκι, βρήκε κι η Μαρία Κάβλας μια θέση στα μεσημεριανά...
- Ακριβώς έτσι έγινε!
- Πρώτη φορά είναι; Πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς, στην πλάτη μας...
