Τιμητικός τίτλος ο οποίος, σε κάποια στιγμή της ζωής του, αποδίδεται σε κάθε άρρενα Έλληνα πολίτη.

Δεν είναι, βεβαίως, δυνατόν να μπορέσουμε όλοι να αναρριχηθούμε στα ύπατα αξιώματα - π.χ. πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρόεδρος Δ.Σ., πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Αγουλινίτσας, πρόεδρος του Α.Ο. Κωλοπετεινίτσας κ.ο.κ. Θεωρούμε όμως ότι η πρωτοκαθεδρία - σε κάτι, ό,τι νάναι - είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και την διεκδικούμε σταθερά μέχρι νά 'ρθει η στιγμή που οι συμπολίτες μας, με ένα μείγμα σεβασμού, τρυφερότητας και ειρωνείας, θα απονείμουν και σε μας τον τίτλο του προέδρου.

Τον τίτλο του προέδρου δικαιούται:

• ισοβίως, όποιος έχει εκλεγεί έστω και μια φορά, κάποτε, σε οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα - π.χ. αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Εκδρομών του Ορειβατικού Συλλόγου Κάτω Αχλάδας το 1985. Για δυο μήνες. Επειδή μετά τον έπιασε η μέση του. (Παράδειγμα 1)
• ο διαχειριστής της πολυκατοικίας (Παρ.2)
• ο μεγαλύτερος σε ηλικία ή παλαιότερος σε οποιαδήποτε σύναξη - π.χ. στον θάλαμο στο στρατό, όπως λέει ο linc751979, αλλά και στο έτος στο πανεπιστήμιο, στο λεωφορείο στην εκδρομή στον Άγιο Γιάννη το Ρώσσο κ.λ.π. (Παρ.3)
• ο ιδιοκτήτης και οδηγός του μοναδικού αυτοκινήτου της παρέας. Εναλλακτικά, αυτός που κερνάει. (Παρ.4)
• ο οικοδεσπότης, ειδικά όταν είναι και εορτάζων ή/και τραπεζώνει το σόι. (Παρ.5)
• ο καινούργιος πατέρας αγοριού. (Παρ. 6)
• ο αναγνωρισμένος ως πρώτος ταβλαδόρος στο καφενείο (Παρ.7)
• ο νιούμπης ταβλαδόρος που επιτέλους κατάφερε να πάρει παρτίδα. (Παρ.8)
• αυτός που έχει αναλάβει να ψήσει το αρνί (Παρ.9)

• ο πρώτος στην ουρά, π.χ. σε τράπεζα ή σε μποτιλιάρισμα, ειδικά όταν δεν κινείται με την δέουσα ταχύτητα (Παρ.10)

  και πολλοί άλλοι. Η έρευνα δείχνει ότι, στην κλητική, το «πρόεδρε» υπολείπεται βέβαια αρκετά από το 'μαλάκα' ως η προσφιλέστερη προσφώνηση των Ελλήνων αλλά είναι μάλλον πολύ μπροστά από άλλα όπως τα «αρχηγέ», «μεγάλε», «ψηλέ», «μάστορα», «δικέ μου», ή «γιατρέ μου».

Ο παλαιότερος φαντάρος στη θάλαμο ή τη μονάδα.