ετρούσκα

Εξαιρετική προσπάθεια, η μόνη ίσως ανάλυση του φαινομένου στο διαδίκτυο. Τους ετρούσκους πάντα περιέβαλε η αύρα του “μυστηρίου” και του “αγνώστου”, πράγμα που πολλές ουαναμπεί-φατάλ λουγκρίτσες θα ήθελαν και καλά να προβάλουν.

Στους Συβαρίτες πολιτικούς, μάλλον με την έννοια που προσδίδει ο λημματοδότης, αναφέρθηκε ο Πολύδωρας στην «κομμένη γράνα»...

Πολύδωρας!

этрушка δύο ντράι. εσύ θα πιεις κάτι;

Παλαιοὶ κίναιδοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἔχω συζητήσει τὸ θέμα τῆς συσχετίσεως τῶν ἐτρούσκων μὲ τὰ καλιαρντά, ἐδήλωσαν πλήρη ἄγνοια. Χαρακτηριστικῶς δὲ ἐσάρκασαν τὸ ἐνδιαφέρον μου, λέγοντας περίπου (φανταστῆτε το καὶ λίγο) «Χρυσῆ μου, τσουλκανοζαλίστρα μὲ πέρασες ἢ κουραβελτοπουριάστηκες καὶ βουέλεις ξπλίκια; Τὰ καλιαρντὰ τὰ τζινάβεις, δὲν τὰ στουντάρεις!» (Δὲν ξέρω ἂν πιάνετε ἐδῶ τὸ σπάσιμο στὰ δύο, δηλ. ἀκύρωσι, τῆς ἐννοίας «τζιναβοστούντης» = ἐπιστήμων). Σὲ μετάφρασι δέ: «Χρυσῆ μου, δασκάλα μὲ πέρασες, ἢ ἔπαθες σεξουαλικὴ ἀνεπάρκεια καὶ ψάχνεσαι (γυρεύεις ἐξηγήσεις); Τὰ καλιαρντὰ τὰ βιώνεις, δὲν τὰ σπουδάζεις!»

Πιστεύω ἀσυζητιτί ὅτι ἔχουν δίκαιο· παρὰ ταῦτα, καὶ ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν τὰ τζινάβουμε ἐπαρκῶς, ἔχω συζητήσει τὸ θέμα καὶ μὲ τὸν σοφὸν Χότζαν. Τελικῶς τείνω νὰ πιστεύω ὅτι πολλὰ slang στοιχεῖα ξεκινοῦν ἀπὸ παρέες, ὡς ἐσωτερικὰ συνθηματικὰ ἀστεῖα ἢ εὐφυολογήματα· ἐπειδὴ ἀρέσουν ἢ παραξενεύουν, τὰ παίρνουν καὶ ἄλλοι, ἀλλὰ ἤδη ἀπὸ τὸ δεύτερο-τρίτο βῆμα χάνεται ἡ γνῶσι καὶ συνείδησι τῆς ἀρχῆς. Ἰδιαιτέρως ἂν φανταστῇ κανεὶς τὶς συνθῆκες τῆς πουστοκοινότητος πχ τῶν Ἀθηνῶν κατὰ τὴν τελευταία εἰκοσαετία τοῦ 19ου αἰῶνος, θὰ ἦταν πολὺ εὔκολο νὰ συμβῇ αὐτὸ ποὺ ὑπο-θέτω παραπάνω, μὲ ἀφορμὴ τὴν (ὑποθετικὴ) ἐπιστροφὴ κάποιου μέλους μιᾶς παρέας ἀπὸ ταξείδι στὴ Ρώμη. Φιλικὸ κράξιμο: «Ἀλάργα μωρὴ Ἐτροῦσκα! Τεντού μωρή, μπέναψες καὶ τὰ λατινικὰ γιὰ νὰ ντὶκ τὴ χαρὰ στὴ σουάντες ξεπούπουλη;» Ἀπάντησι: «Καὶ τὰ Λατινικά, καὶ τὰ βαθειά λατινικά, μωρὴ τζιλβοτζινάβω τῆς τιραχῆς!»

Ἔ, δὲ θέλει καὶ πολὺ ἀπὸ κεῖ καὶ κάτω...

Μιὰ λίγο πιὸ σοβαρὴ πενιὰ τώρα: Ἀντιλαμβάνομαι τὴν πλάκα· θὰ ἤθελα ἁπλῶς νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή μας, ὅταν ἀναφερόμεθα σὲ κάποιον ἀρχαῖο πολιτισμό. Εἶναι ἐξαιρετικὰ πιθανὸ νὰ μὴν μποροῦμε νὰ κατανοήσωμε ὅλως δι' ὅλου τὴν κοσμοθέασι καὶ τὴ στάσι ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνου τοῦ πολιτισμικοῦ πλαισίου, πολλῷ μᾶλλον ὅταν πρόκειται γιὰ πολιτισμὸ σχετικῶς ἄγνωστο σὲ μᾶς, καὶ ἐκτεινόμενο πίσω στὰ προκλασσικὰ χρόνια.

Eεεεεπ! Ετρούσκα είναι ένα (γαμάτο) πιάτο ζυμαρικών και άλλων λιχουδιών που σερβίρει το εστιατόριο του Έκτορα Μποτρίνι στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, Σαλονίκη, όπισθεν της ιατρικής σχολής του Α.Π.Θ. Ρισπέκτ στον «βραβευμένο μας σεφ».

Μήπως το σερβίρει το ζυμαρικό ο σεφ;

Αίαντα, η στάση ζωής των Ετρούσκων αναπαρίσταται στο 2ο μήδος.

Ἂν ἕνας ἐξωγήϊνος ἔσκαγε μύτη στὴν ἔκθεσι ζωγραφικῆς ποὺ εἶχε τὸν πίνακα μὲ τὸν σταυρὸ ψωλοχυνόμενο, θὰ ἐδικαιοῦτο νὰ ἐξαγάγῃ τὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ δυτικὸς πολιτισμὸς τοῦ 21ου αἰῶνος στὴν Ἀθῆνα χαρακτηρίζεται ἀπὸ θρησκευτικοσεξουαλικὲς φαντασιώσεις;

Τί θὰ ἔλεγε γιὰ τὸν πολιτισμό μας ἂν ἔπεφτε πάνω στὴν ἔκθεσι φωτογραφιῶν τοῦ Γερμανοῦ καυλιτέχνου, ποὺ παρουσίαζε τὶς διαδοχικὲς φάσεις τοῦ θανάτου ἑνὸς δεμένου σκύλου, ἀπὸ πεῖνα καὶ δίψα;

Μού 'δωσες πάσα, Αίαντα, για ένα σχόλιο που ήθελα να γράψω στο μάπα το καρπούζι. Στην ίδια έκθεση με τον σταυρό υπήρχε ένα ταμπλό φωτογραφίας με έναν άνδρα (ο ίδιος ο καυλιτέχνης) να γαμεί ένα καρπούζι και με εύγλωττο πολιτικώς ορθό τίτλο Ο βιασμός της φύσης. Πέρα από την αγανάκτηση πολλών τηλεπερσόνων, θυμάμαι ότι είχαν γίνει και κάμποσα σχόλια τότε, όπως ότι η φράση μάπα το καρπούζι θα αντικαθίστατο από την φράση και γαμώ τα καρπούζια, ότι οι γύφτοι θα μετέτρεπαν τα Ντάτσουν καρπουζάδικα σε σεξ σοπς, όπως και η φράση «στραβοκαύλιασα ρε πστ! Πολλά κουκούτσια αυτό το καρπούζι».