Ορισμοί από τον ο αυτοκτονημενος (262)
Εμφανίζονται 11-20 από 262

Αρχαίος αιγυπτιακός θεός (Άνουβις).

Έκφραση που αναφέρεται στο Μοναστηράκι και ιδιαιτέρως στο παζάρι του σαββατοκύριακου, όταν κάποιος προσπαθεί να αγοράσει ή να πουλήσει κάτι σε κάποιον και υπάρχει η αμφιβολία της γνησιότητας του αντικειμένου.

Αναφέρεται και σε εγχειρισμένους που το παίζουν γνήσιοι αλλά... δεν.

Ο άνθρωπος, κυρίως ο άνδρας, που δεν ξεκολλάει από την μάνα του.

Είναι αυτός που δεν απογαλακτίστηκε πότε με κύριο ένοχο τη μητέρα του, που, με τον τρόπο της, επηρέασε την ανατροφή του με την μέθοδο της εξάρτησης από αυτήν κάνοντας τον ανίκανο να δομήσει μια άλλη σχέση με κάποια άλλη γυναίκα.

Και, εν κατακλείδι, τον ευνουχίζει (θεωρητικά) για να τον έχει πάντα κοντά της.

Πρωτοχρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες κατά την κατοχή τους από τους Τούρκους, για να μη τους καταλαβαίνουν, βάζοντας πχ το τσι μπροστά από κάθε συλλαβή μιας λέξεως (βλέπε κατωτέρω παράδειγμα). Τώρα, αντί για τσι βάζανε και διάφορα άλλα όπως πο, ρο, κο, κλπ.

Ιστοκόπι:

Για κάποιον που τρομάζει ή που σαστίζει εύκολα, λέμε συνήθως ότι, «έχασε τ’αβγά και τα καλάθια».

Η φράση αυτή έμεινε από το 1688, όταν την Αθήνα την είχε καταλάβει ο Μοροζίνης με τα στρατεύματα του:

Την εποχή εκείνη είχε πέσει πανώλη και τα κρούσματα ήταν χιλιάδες. Οι στρατιώτες του Μοροζίνη άρχισαν ν’ αποδεκατίζονται στην κυριολεξία. Όλα τα χωράφια, είχαν γίνει νεκροταφεία. Πολλοί λοιπόν, Αθηναίοι, για να σωθούν, πήραν τις οικογένειες τους και τράβηξαν σε διάφορα νησιά.

Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Ιωάννης Ντερζίνης ή Ντερτσίνης - όπως τον αναφέρει ο ιστορικός Αθάν. Υψηλάντης – που έκανε εμπόριο αβγών. Για να μην αφήσει όμως το εμπόρευμα του να χαλάσει, αποφάσισε να το πάρει μαζί του, με την ελπίδα να το πουλήσει στα νησιά. Αλλά στον δρόμο τους επιτέθηκαν Αλγερίνοι κουρσάροι και τους έπιασαν. Όσοι από τους ταξιδιώτες ήταν νέοι και γέροι, κρατήθηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στο Αλγέρι. Τον Ντερτσίνη, που ήταν γέρος και άρρωστος, τον άφησαν ελεύθερο.

Έτσι αναγκάστηκε να γυρίσει ξανά πίσω στην Αθήνα. Φυσικά, πολλοί ενδιαφέρθηκαν τότε να μάθουν για την τύχη των συγγενών τους και τον επισκέπτονταν σπίτι του, για να τους πει τα καθέκαστα.

Έτσι η φράση του αγαθού αυτού αβγουλά, έμεινε μέχρι τα χρόνια μας, με διαφορετική όμως σημασία.

Γκαζμάς, ή αλλέως πως αξίνα. Oμοιάζει με σκαλιστήρι, αλλά σε μεγάλο μέγεθος. Με αυτό σκάβουμε το χώμα (μαλακό και σκληρό): είναι χαμαλοδουλειά / και δεν θέλει ντοκτορά.

Στην ανθρωπoμεριά δένει με τον βλάκα και τον άκομψο, χωρίς τακτ, δίκην ταύρου σε υαλοπωλείο.

Από την γρήγορη και πετυχημένη βολή του κυνηγού προς τα αθώα πουλάκια, καθώς αυτά πετούν για να γλιτώσουν από τον καημένο και ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ κυνηγό με το καγέν.

Έτσι λοιπόν και εμείς καταλαβαίνουμε κάτι που συμβαίνει άμεσα, δηλαδή στο φτερό πολύ γρήγορα και πετυχημένα (όχι αναγκαστικά καλό ή κακό αυτό που παίρνουμε πρέφα).

λύθηκα στα γέλια

Γέλασα τόσο πολύ μα τόσο πολύ που λύθηκε ο αφαλός μου.
Από το πολύ γέλιο κινείται η κοιλιά μας (αν είναι και λίγο μεγάλη) πάνω-κάτω, με αποτέλεσμα να λυθεί ο αφαλός μας (μεταφορικά έτσι; μην το πάρουμε κυριολεκτικά γιατί θα λυθώ στα γέλια).

Το φίδι όλοι ξέρουμε τι είναι. Το «κολοβό» ως έννοια προσδιορίζει την έλλειψη ενός μέλους του σώματος. Τα σαμιαμίδια για παράδειγμα επιτρέπουν την αποκοπή της ουράς τους ώστε οι θηρευτές να ασχολούνται με κάτι καθώς αυτά την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Η ουρά τους άλλωστε θα ξαναφυτρώσει.

Αναφορικά με το ανθρώπινο είδος, φίδια κολοβά αποκαλούνται όσοι χαρακτηρίζονται από την συστροφή, φαγωμάρα και χαμέρπεια του φιδιού ενώ εξαπολύουν ύπουλο κτύπημα. Η εικόνα του αποκομμένου μέλους («κολοβό») παραπέμπει στον κομπλεξικό χαρακτήρα των ανθρώπων αυτών.

Φάβα = έδεσμα.

Χωρίζεται σε 4 κατηγορίες αναλόγως τον τρόπο μαγειρέματος στην νήσο Θήρα:

1. Ελεύθερη
2. Λογοδοσμένη
3. Αρραβωνιασμένη
4. Παντρεμένη

Ο λάκκος τώρα λέγεται διότι, αφού μαγειρευτεί η φάβα και την βάλουμε στο πιάτο, ανοίγουμε ένα μικρό λάκκο στη μέση της φάβας και προσθέτουμε λάδι ανακατεύοντας. Έλα όμως που η φάβα είναι ελαιόφιλος και ανακατεύοντάς την το λάδι χάνεται (κάτι σαν μαύρη τρύπα). Και διερωτάται η νοικοκυρά ανακατεύοντας την φάβα «ρε μπας και κάποιο λάκκο έχει η φάβα και το λάδι φεύγει;»

Το συναντάμε και στην καθημερινότητα όταν κάτι μας ξενίζει και δεν μας αρέσει και υποψιαζόμαστε, αν και δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, για το ότι κάτι πάει στραβά και το ψάχνουμε.

Υπάρχει και το αντίθετο, το «κάποια φάβα έχει ο λάκκος», όπως και τα αυτιά έχουν τοίχους οπότε την πόρτα και τον πούλο.

Καλείται η κατάληξη ενός μοσχεύματος (ορθοπεδικού) που ποτέ δεν χρειάστηκε για τον συγκεκριμένο ασθενή ή ίσως ίσως παραγγέλθηκε διπλό, τριπλό κλπ, με σκοπό τον οικονομικό προσπορισμό υπέρ του χειρούργου ορθοπεδικού από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Και προς άρση παρεξηγήσεων, τα ανωτέρω γραφόμενα αποτελούν έναν εφιάλτη που είχα τις προάλλες και είπα να τον μοιραστώ μαζί σας. Όχι φυσικά πως συμβαίνει κάτι τέτοιο, προς slangού.