Ορισμοί από τον Marco De Sade (100)
Εμφανίζονται 51-60 από 100

Ο πολύ μελαψός. Καμμιά φορά και ο μαύρος εξ Αφρικής. Πιθανόν ναυτική αργκό.

Το site / μπλογκ/ φόρουμ που απαγορεύει εντελώς τα σχόλια, ή τα κοσκινίζει, επιτρέποντας μόνο αυτά που το γλείφουν επίμονα (δεν ξέρω αν χύνει τελικά ο υπεύθυνος...).

Επίσης το site /μπλογκ/φόρουμ που μπανάρει με το παραμικρό και χωρίς ουσιαστικό λόγο (κάποιο σοβαρό κόμπλεξ δείχνει αυτό, ας αποταθούν σε κανέναν ψυχίατρο όσο είναι νωρίς).

Από την πασίγνωστη λέξη ban και την Ινδοευρωπαϊκή ρίζα -σταν που σημαίνει τόπος, μέρος των...

1. Η αμερικάνικη μουσική country καθώς και όλο το σκηνικό της: μπάντζος, δίχρωμα πουκάμισα, τζηνς, ζώνες με αγκράφες 5 κιλών, μπότα κροκοδείλου ή φιδιού, μπόλος και καπέλα στέτσον.

Μερικοί προχωρημένοι το λένε και «βλαχομπίλι» (από το hillbilly).

1. Το άτομο επαρχιακής συνήθως καταγωγής που «παίζει» με θράσος σε χώρους όπου είναι σαν την μύγα μεσ' στο γάλα.

1. Η ψωροκώσταινα, το χάλι στο οποίο ζούμε. Περιφρονητική και απαξιωτική έκφραση για την κάθε τσαρουχοφέρουσα ψευτο-κυριλέ χώρα που το παίζει μούρη.

2. Η μπανανία, η χώρα καρπαζοεισπράκτορας.

( Δυστυχώς έχω το κοπιράιτ της έκφρασης )

1. Αυτή που γαμιέται με τον «πάσα έναν» (sic), δηλαδή με όλους.

2. Αυτή που γαμιέται από πάσες. Όταν ο ένας την πασάρει στον άλλον -συνήθως τον κολλητό του- για να γίνουν και οι αναγκαίες συγκρίσεις μετά, στον καφέ.

1. Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι όπου η μία ομάδα διασύρεται εντελώς. Που αρπάζει από 3 μπαλάκια και πάνω. Που παρακαλάς -αν είναι η ομάδα σου- να τελειώσει η ξεφτίλα, αλλά όχι μόνο δεν τελειώνει, αλλά πιάνει και βροχή και δεν έχεις ομπρέλα.

2. Η ομάδα για το άθλιο θέαμα που παρουσιάζει.

Το ποδόσφαιρο κακής ποιότητας. Το μη μου άπτου, που όλοι πέφτουν και ξανασηκώνονται αμέσως και ανά δύο λεπτά. Το αδερφίστικο fair game soccer.

Ρε ουστ!

Στην χρηματιστηριακή αργκό: η μετοχή τρώω φόλα. Κυριακή χαρά, Δευτέρα λύπη. Το υψηλού κινδύνου κωλόχαρτο.

Το παλιό, σκουριασμένο αυτοκίνητο. 30ετίας και πάνω. Η ντροπή των δρόμων.

Η γκόμενα που αρέσκεται στην τραμπάλα.

Συγκεκριμένα: αυτή που καβαλάει τον αντρικό λεβιέ και τραμπαλίζεται προκαλώντας ευχαρίστηση και στον εραστή της, ο οποίος ξεκουράζεται ανάσκελα και μερικές φορές με τα χέρια πίσω από το κεφάλι σε στάση απόλυτης άνεσης.

Η ξεκωλιάρα, η πασαγαμιόλα, η χαμούρα.

Απαντά και ως «πουτσοτραμπαλέτα» ή «ψωλοτραμπαλέτα».

Επιτέλους, λίγος σεβασμός στις κυρίες που σκοτώνονται να μας ευχαριστήσουν.