Ορισμοί με ετικέτες (281)
Εμφανίζονται 11-20 από 281

Είναι οι χολυγουντιανές υπερπαραγωγές, με πρωτοκλασάτους ηθοποιούς, φοβερά εφέ, υπέρογκο κόστος παραγωγής και κοινή υπόθεση. Ο κακός που στην αρχή κερδίζει και θα κάνει κακό στις USA, ο ήρωας που περνάει δυσκολίες και δοκιμασίες, και το γνώριμο φινάλε όπου η τάξη αποκαθίσταται μέσα απο εκρήξεις και πυροβολισμούς, οι κακοί χάνουν (ή σκοτώνονται) και ο κόσμος παραμένει ένα ασφαλές μέρος.

Αν έρθουν τα πάνω κάτω (με την αρνητική έννοια), αν γαμηθεί ο Δίας. Υποθετική πρόταση για περιπτώσεις απόλυτης γκαντεμιάς και κακοτυχίας.

Στα χωριά, όπου «πόδι» ενίοτε βάζουν και «ποδάρι».

Περιγραφή της οδού Ανθίμου Γαζή από κάποιον που αγνοεί πως πρόκειται για ένα μόνο άτομο. Παλιά ιστορία, η οποία ωστόσο συνεχίζεται επιτυχώς. Για παράδειγμα, υπάρχει και η οδός Καραγιώργη και Σερβίας, υπάρχουν και οι μουσικοί Μέντελσον και Μπαρτόλντυ, Ρίμσκυ και Κόρσακωφ, και ίσως άλλοι. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι και άλλα άσχετα πράγματα, όπως την εμπνευσμένη μετάφραση (σε υποτιτλισμό ταινίας) "Η τράπεζα του ποταμού" (river's bank) ή "το κανόνι του Πάχελμπελ" (Pachelbel's canon) ή, ακόμα ακόμα (όπως λένε), ο Άγιος Πίτερσμπουργκ (Saint Petersburg). Το πρόβλημά μας βέβαια δεν είναι να κάνει κανείς τερατώδη λάθη. Το πρόβλημά μας είναι να κάνει τερατώδη λάθη ο οποιοσδήποτε 'δουλευτής' της γλώσσας (δημοσιογράφος, μεταφραστής, κλπ). Για να ξηγούμαστε.

Μπαμπαδισμός ή μάλλον παππουδισμός ολκής για την λέξη αρχίδια, όταν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πούνε τη λέξη με το όνομά της. Παραλλαγή των «σε γράφω στ' αρχίδια μου / στο παλιό μου το τεφτέρι / στα παλιά μου τα παπούτσια, ζμπούτσαμ», εμπνευσμένη από το ότι στα κατάστιχα γράφουμε συνήθως μια λίστα ονομάτων. Και τέτοια κατάστιχα, μόνο ο άντρας έχει, παρόλες τις τελευταίες φεμινιστικές προσεγγίσεις του τύπου στα δώδεκά μου ..., στο μουνί μου το ιδιότροπο.

Ο μη ξεροψημένος. Παιδική σλανγκ.

Φωνή επιδοκιμασίας του κοινού κατά την προβολή ερωτικών ταινιών την στιγμή που ο πρωταγωνιστής ολοκληρώνει το έργο του -συνοδευόμενη συνήθως και από χειροκρότημα.

Λέξη προερχόμενη από τη παλαιολιθική περίοδο, τότε που η επικοινωνία στηριζόταν σε φωνήεντα. Στις μέρες μας έρχεται σα μπαλαντέρ να καλύψει γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις με τρόπο που να γίνεται αντιληπτός μόνο από τους χρήστες.

Όχι με τίποτα, ούτε καν να το σκέφτεσαι, κ.λ.π.

Γενικά αποτελεί μία παραδειγματική και μεγαλοπρεπή άρνηση, όπως για παράδειγμα το μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ» των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς πριν κάτι χρόνια (τα παραλέω βέβαια λίγο...). Είναι έκφραση παλαιάς κοπής και έφτασε στο αποκορύφωμά της τον Δεκέμβριο του 1999 όταν κυκλοφόρησε το CD «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ» από το Δεσποινάκι (ομιλώ για την αοιδό Δέσποινα Βανδή), όπου περιέχονταν το ομώνυμο «Άπαπα», το οποίο έγινε αμέσως επιτυχία και χιλιοτραγουδήθηκε. Πλέον ο όρος τείνει να εξαφανιστεί αφού ολίγοι είναι αυτοί που τον χρησιμοποιούν.

Κλασική ερώτηση ψευτόμαγκα προς αδαείς και μη, με στόχο να αποδείξει την εμπειρία του σε πλείστους τομείς, την καπατσοσύνη του και ότι γενικώς δεν μπορεί να τον ξεγελάσει κανείς. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν αν όντως πέσει σε φελλό τύπο, γιατί άμα πέσει σε κανέναν πιο έξυπνο, την έβαψε.

Προς κατανόηση του ορισμού, όρα παράδειγμα.

Περιφραστικός επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει λόγο ασυνάρτητο, με άσχετες και ασύνδετες μεταβάσεις από το ένα θέμα στο άλλο, που δε βγάζει νόημα.