Σχόλια από betatzis (433)
Εμφανίζονται 331-360 από 433
Πλάκα έχει. Τσικλικι θα πει ;;;;
Ω ρε μάγκα μου, η πειρατίνα έκανε γιουρούσι και πήρε όλα τα σκαλπ για πάρτη της. Σεβασμός απεριόριστος. Ορισμός απόλαυση.
Xesksit, έχω βάλει το μπόμπο στο Δ.Π ελλείψει τεχνικών γνώσεων, άμα θες ανέβασέ το.
Πολύ με άρεσε το λήμμα.
«Σαν πρώϊμο σταφύλι η Μαρία,
πριν πατήσει ακόμα καν τα δεκατρία,
τους άντρες έκανε τυφλά να την ποθούν,
σαν τα μυγάκια που πετούν γύρω απ΄τη φλόγα,
όταν αντίκρυζαν τη ροδαλή της ρόγα,
γύρω της τρέχανε για να τσουρουφλιστούν».
Καταπληκτικός στίχος, από την Ιστορία της Μαρίας του Βασίλη Νικολαϊδη.
Το θυμήθηκα γιατί το ρημαδοσάιτ αυτό είναι σαν τη φλόγα και μεις πετάμε συνεχώς γύρω γύρω σαν τα μυγάκια, και γουστάρουμε και τσακωνόμαστε και τσατιζόμαστε και προτείνουμε και ξαναγουστάρουμε και, και, και, και ξανά μανά και δώστου πάρτου, και γαμώ τις φάσεις δηλαδή, μέχρι να τσουρουφλιστούμε - καούμε εντελώς .....
Δεν έχω ξαναδεί εγώ τουλάχιστον σάιτ όπου το 99 % του περιεχομένου του να είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον, όταν δεν είναι και γαμώ.
Αφιερωμένο σε όλους τους χρήστες και χρήστριες φυσικά. Όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ έχουνε κάτι να πουν και όλοι παίζουν όμορφα το ρόλο τους.
Στο δια ταύτα, είναι πολύ χρήσιμες οι παρατηρήσεις του Σκύλου και καλά κάνει και μας βάζει στη θέση μας (σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη ένα πράμα). Όμως συμφωνώ με Βίκαρ (να μην σβηστεί τίποτα, να μη χαθεί τίποτα, όλα έχουν την αξία τους, ακόμα και σαν αδέξια προσπάθεια επικοινωνίας, μπουκάλι στο πέλαγος του διαδικτύου).
Στην τελική, ας σκεφτούμε ο κάθε ένας γιατί έχει κολλήσει με το σάιτ και γιατί δεν μπορεί να ξεκολλήσει. Εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις και είναι πολλές, όσοι και οι χρήστες. Αυτά.
(ένα σχόλιο τόσο αληθινό που δεν χρησιμεύει σε τίποτα).
Πάνω που ήμουνα έτοιμος να αρχίσω να σπεκάρω και τέτοια, είδα τις παραπομπές του Πονηρόσκυλου, (άγρυπνος φύλακας των άγραφων κανόνων, δίκαιο της Αντιγόνης, όχι του Κρέοντα) και βγήκα λίγο από τα ρούχα μου.
Ρε Ντουμπάς, γιατί το κάνεις αυτό ;;. Ένα πρωτότυπο κειμενάκι, με τις ατέλειες και με τα όσα λάθη του, είναι καλύτερο από μία αναδημοσίευση. Τόση ματαιοδοξία πια άνευ λόγου και αιτίας ;;;.
Το κείμενο γαμεί για να λέμε την αλήθεια. Εγώ όμως ένιωσα σα να με κοροϊδεύει ο συγγραφέας του.
καλό τριήμερο σε όλους. ήρθανε οι αποκρές που στέκονται οι ψωλές ορθές. είθε να πετάξει ψηλά ο χαρταετός σας.
Βρε Μες, στο σχόλιό μου δεν εννοούσα να χάνεις χρόνο από το τσάμπιονς λιγκ αλλά τεσπά. (Ματάκια, γλωσσίτσα, φιλικούς χαιρετισμούς).
Τζόνι, μ΄αρέσουν και μένα οι έξοδοι σε ωραία μέρη, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Απλώς δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι μειονέκτημα για κάποιο σερνικό να αποδειχτεί ότι δεν έχει ξαναπάει στο μαγαζί. Ίσα ίσα, το να πηγαίνεις σε καινούργια μέρη αποδεικνύει ότι είσαι ανοιχτός, δεν φοβάσαι το άγνωστο, στάση που σε γενικές γραμμές αρέσει στα θηλυκά. Ο Χότζας έχει ολόκληρη θεωρία για τη μιζέρια των καθημερινών στεκιών, που πηγαίναμε άλλοτε ψυχαναγκαστικά σαν να χτυπούσαμε κάρτα. Ακούει ;;;
Συγχώρα με που ξέχασα και πάλι τη γιορτή σου, συγχώρα με αγάπη μου, και άντε και γαμήσου.
«Συγγνώμη», το τρομερό άσμα των Τσοπάνα Ρέιβ.
Σπέκια και αστερίες.
Ρε παίδες, τελικά έχω μείνει πολύ πίσω. Στον παλιό καλό καιρό που τις έβγαζες για σουβλάκι (με κρομμύδι απαραιτήτως) και μπυρίτσα ή για κρασί - μεζέ στου καβομανόλη. Σινεμά σε πολύ εξτρά περιπτώσεις, γενέθλια και τέτοια. Τον υπόλοιπο καιρό έγκλειστοι στο σπιτάκι για τα περαιτέρω με ντελίβερυ για να μην χάνεται χρόνος. Δηλαδή μου λέτε σήμερα ότι για να μετρήσεις όχι μόνο πρέπει να την πας σε μουράτο μαγαζί, αλλά και να αποδείξεις ότι είσαι θαμών !!!!. Ωρέ που πάμε ρε !!! (Αυλωνίτης). Άλλη μία κοινωνική προσφορά του σάιτ, σε ξεχασμένα απολιθώματα σαν και του λόγου μου.
Εξέγερση και ξερό ψωμί (σε τοίχο φούρνου)
Πίσω στα σπίτια μας ;;. Ούτε με σφαίρες.
Και όμως κινείται. Όχι τόσο ως ξεχωριστή λέξη, αλλά ως δημοσιοκάφρικη φράση, π.χ, «που είναι η πολιτεία, τι κάνει η πολιτεία, πρέπει να επέμβει η πολιτεία (και οι φορείς)». Εάν ανέβαινε έτσι, ως κλισεδιάρικη φράση - πασπαρτού, μπορεί να ήταν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.
Την δημοσιοκάφρικη αυτή φράση, (αλλά και θέση και άποψη τελικά), την επινόησαν και χρησιμοποίησαν πρώτοι οι δημοσιοκάφροι, με στόχο η δική τους (επικίνδυνη) εξουσία να υποκαταστήσει την (ανίκανη και επικίνδυνη) πολιτειακή εξουσία, με το πες και πες, τελικά το κατάφεραν. Ως ήταν επόμενο, υιοθετήθηκε η φράση αυτούσια από πολλούς σύγχρονους άβουλους, μοιραίους, ορθόδοξους, καθολικώς διαμαρτυρόμενους (βλ. ρεπορτάζ λαϊκής).
Βαθμολόγησα άριστα, επειδή χρησιμοποιώ συνεχώς τις φράσεις αυτές ειρωνικά και αυτοκοροϊδευτικά.
Δηλαδή κττμγ, είναι τόσο σλανγκ, όσο είναι φράσεις όπως αυτή με το Νίκο Τσιαμτσίκα και τα παιδιά μας, όπως η ολ τάιμ κλασσικ για τον Παπαδόπουλο που μας χρειάζεται κλπ, κλπ. Αν ως φράση είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, (δηλαδή ενδυναμώνεται το σλανγκικό ήθος), ο Αβάς δεν θα είχε αντίρρηση ,εκτιμώ, να παίξει μία μικρή διόρθωση. Νομίζω άλλωστε ότι αυτό είναι το πνεύμα του ορισμού, για αυτό και οι επιτυχημένες αναφορές σε Τσακ Νόρις, Μάκη, κλπ.
Καλημέρα σε ούλους, τα κεφάλια μέσα τώρα, έχουνε ζορίσει τα πράγματα, μα τι κάνει η πολιτεία επιτέλους !!.
Λήμα, ορισμός, ιστορική τεκμηρίωση άψογα, με σφραγίδα Αίαντας.
Η ιστοριούλα με τον παππού, μου θύμισε την μαντινάδα του θρυλικού Μπρόκα, από την Τουρλωτή Σητείας. Όταν για πρώτη φορά, μετά από πολλές προτροπές φίλου του υδραυλικού, έφτιαξε στο σπίτι του ευρωπαϊκή τουαλέτα, (αντί για τούρκικη) και την δοκίμασε, έβγαλε στο καπάκι ενθουσιασμένος την παρακάτω μαντινάδα :
«Χαλάλι κάνω τα λεφτά που ΄δωσα τση λεκάνης, κάθεσαι, ξεκουράζεσαι, χέζεις και πορδοκλάνεις.»
Χαν, το διάβασα και γω το βιβλίο που λες και είναι κορυφαίο από κάθε άποψη. Δεν το εξέλαβα όμως ως μεταμοντερνιάρικο. Κάποιος έπρεπε να γράψει επιτέλους, (μεταξύ άλλων σημαντικών, που δεν είναι του παρόντος), για το συναίσθημα του παιδιού που το βάζουν οι γονιοί του να παίξει μουσική ενώπιον τρίτων άσχετων και σιχαίνεται μιά για πάντα την Μουσική, (είμαι παθός). Σεβασμός στη συγγραφέα.
πολύ πολύ καλό και τσαμπουκαλεμένο, εύγε.
Μες, καρασπέκ. Σεβασμός σε λήμα ορισμό παραδείγματα. Μ΄αρέσει πολύ και η λέξη καραούλι, αλλά είναι πιο παλιά και από τις λάσπες.
- Κορίτσια, δεν ανεβαίνουμε στη γκαρσονιερούλα μου να σας πιτσιλίσω λίγο ;;;.
- Άντε να χαθείς κάφρε, γελοίε, μπάζο και σου΄χαμε και εκτίμηση.
- Μα γιατί ρε κορίτσια, απλώς θέλω να διασπείρω το γενετικό μου υλικό, ντιπ αδιάβαστες μου είσαστε.
Γράφεται με νι ο σαλταδόρος φιλόσοφος, σωστός ο Τζίζας.
Η φράση κττμγ έχει αξία, επειδή μπορεί να ερμηνευθεί ως παραπομπή στην μοντέρνα θεωρία ότι δεν υπάρχουν πλέον κοινωνικές τάξεις, (συνεπώς ούτε πάλη των τάξεων), έχει τάχα επέλθει σύγχυση των τάξεων, (οι τάξεις είναι ζαλισμένες), δεν υπάρχουν προλετάριοι, οι νεοέλληνες (αλλά και όχι μόνο), γίναμε όλοι τάχα πλούσιοι και καλοζωϊσμένοι, (βλ. ηρωϊκά έτη Χρηματιστηρίου και την κατραπακιά που ακολούθησε), πούστηδες και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια, μπερδεύτηκε η μπούτσα με τη βούρτσα και τέτοια. Διαφωνώ με τη θεωρία αυτή, αλλά δεν έχω και το οπλοστάσιο να το προχωρήσω παραπέρα, (το θεωρητικό εννοώ).
Δηλαδή και καλά δεν υπάρχει πλέον πάλη των τάξεων, υπάρχει μόνο ζάλη των τάξεων, (βλ, και λήμμα «υπάρχει και η οικοδομή», για αυτούς που γκρινιάζουν για την δουλειά χωρίς όμως να συνειδητοποιούνται ταξικά, εκπρόθεσμος σεβασμός σε Χαλικού και λοιπούς σχολιογράφους). Δεν βάζω λινκς, ποτέ δεν μου κάθονται γαμώτο.
Ο δαιμόνιος Πανούσης πιστεύω ότι δεν κάνει ποτέ απλά λογοπαίγνια.
Τα πακιστάνια όμως και λοιπά μεταναστόνια θα μας βάλουν τα γυαλιά, (αν δεν μας κόψουν πρώτα τους καρίτζαφλους). Δηλαδή θα μας βοηθήσουν να θυμηθούμε (ή να καταλάβουμε) τα βασικά.
Κάτι τέτοια φλας έτρωγε και ο Πουλατζάς και πέταξε από το μπαλκόνι μαζί μ΄ένα μπαλόνι.
Για τη γλωσσική κοινότητα, χου νόους, μετά την μνημειώδη ανάλυσή μου, η οποία θα μείνει στην ιστορία, μπορεί και να καθιερωθεί η φράση. Έχω πολλή δουλειά και βαριέμαι να την κάνω ρε πστμου, για αυτό κάθομαι και γράφω παπάδες.
Ματμαζέλ Μες, μπονζούρ, μερσί, (με τη μούρλα του καθενός μας πώς να βγάλετε και σεις οι μόντουλες άκρη), είστε άστρο λαμπρό. Ο προβληματισμός παραμένει.
Σας μερσώ εν χριστώ αδερφοί.
Το να γράφω με μικρό κάποιες λέξεις που είθισται να γράφονται με κεφαλαίο, νομίζω ότι μου βγαίνει πάντα κατ΄ επιλογή και ενσυνειδήτως. Σα να μη μου βγαίνει να αποδώσω τον δέοντα σεβασμό ένα πράμα. Ακούσατε ακούσατε, ελληνίδες, έλληνες, άγγλοι, γάλλοι, πορτογάλλοι, σέρβοι, βούλγαροι, ρουμάνοι, γερμανοί, αμερικάνοι. Έτσι και θεός, δικαστήριο, δικαιοσύνη, σύνταγμα, εκκλησία, ορθοδοξία, παιδεία, δικαστής, δικηγόρος και ξέρω γω τι (εκτός ίσως από τα τοπωνύμια).
Φίλε(η) μόντουλα που μπήκες στο κόπο να διορθώσεις τις ελληνίδες πόρνες, μ΄άρεσε καλύτερα με μικρό.
Όποιος θέλει ας πει τη γνώμη του. Ξέρω ΄γώ ;;;.
Ναζωραίος ο Ναζωραίος. Μ΄αρέσει που δεν κεφάρεις τις οθονιές, αλλά για το συγκεκριμένο έγραψες δικτατορικό. Νυν υπέρ πάντων ο (επιστημονικός) χαβαλές.
10 αστέρια είναι λίγα πολύ λίγα.....
Πολύ ενδιαφέρουσα και αληθινή η παρατήρηση για την σχέση θρησκευτικών κειμένων και καθιερωμένων εκφράσεων, είτε σλανγκ ή όχι.
Βλ και [μου έψαλλε τον αναβαλλόμενο[/w]
Φίλε Φαρσοκωμωδία, ούτε εγώ τον θυμάμαι, θα νομίζεις ότι είμαι κανας γερο ξούρας σπασαρχίδης, το ΄74 γεννηθείς είμαι. Απλώς ότι έχω ακούσει θυμάμαι και γω και χαίρομαι.
Ο συγκεκριμένος Περπινιάδης έχει πει (αν δεν κάνω λάθος) την κομματάρα «Φέρτε πρέζα να πρεζάρω και χασίσι να φουμάρω», όπου περιέχεται και το καταπληκτικό «μουσμουλί γοβάκι». (άκου μουσμουλί ρε πστ μου !!!). Από ΄κει τον ξέρω. χωρίς να είμαι κάνας ειδήμων ρεμπετολόγος ή ρεμπετολάγνος, μακριά από μας. Συνεπώς δεν χρειάζεται να πηγαίνεις πάσο, ούτε τίποτα.
Απλώς την φράση την έχω ακούσει με αυτό το όνομα.
Όπως πάρα πολύ σωστά γράφεις στον ορισμό σου, το όνομα μπορεί να αντικαθίσταται κατά καιρούς με όποιο άλλο όνομα συμβόλίζει μία καθιερωμένη «μέση» «ποιότητα». Μπορείς να πεις δηλαδή σήμερα «Νταλάρα» ή ξέρω γω τι.
Αγωνιστικούς σλανγκοχαιρετισμούς.
Ωραίο λήμμα, μπάι δε γουέι, όλο ξεχνάω να το γράψω. Το έχω ακούσει να λέγεται.
Στην προ Καζαντζίδη εποχή, ο Στελλάκης Περπινιάδης ήτανε πρώτο όνομα απ΄ότι γνωρίζω.
Εγώ την πέφτω συνέχεια, αλλά μου τα ρίχνουνε σπανίως. Τι συμβαίνει γιατρέ μου ;;.
Ένα απαραίτητο λήμμα με ένα σούπερ ντούπερ σουρεάλα ορισμό. Κάνα ψάρι πότε θα φάμε, Τζίζας ;;;. Έχεις κολλήσει στα βαρέλια της Κανά και από φαί τη βγάζουμε ξεροσφύρι.