Σχόλια από τον Stravon (351)
Εμφανίζονται 331-351 από 351
Κοίταξε Jesus αν το ψειρίσουμε θα βγάλουμε τα μισά λήμματα ακατάλληλα, αλλά θα περίμενα αυτή την αντίδραση σε άλλο λήμμα που ανέβασα και όχι σε αυτό. Δε θα ήθελα να αραδιάσω μια λίστα από αμφισβητήσιμα λήμματα γιατί θα γίνω κακός. Φιλολογικά πάντως, όπως είπες, δε δέχομαι την παρατήρηση γιατί το ουκ αν λάβοις/λάβεις δεν το μάθαμε εμείς από τον Λουκιανό αλλά από το περιθώριο.
Νομίζω ότι το ζήτημα της καταχωρισιμότητας το έλυσε εντέχνως και εμμέσως ο johnblack.
Να συμπληρώσω Hodja ότι το γεγονός ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περί των 3εκ. ποντίων δε συνεπάγεται ότι όλοι γνωρίζουν τι λένε.
Όπως κάποιοι ντόπιοι ελλαδήτες έλεγαν την Αυστραλία, Αστραλία έτσι και σε όλες τις διαλέκτους κάποιοι λειτουργούσαν και λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο με την ακοή.
Επίσης μην ξεχνάς ότι κάποιοι πόντιοι ήρθαν στην Ελλάδα (κακώς) 80 χρόνια μετά από τους προηγούμενους που σημαίνει ότι υπήρξαν δέκτες ξένων επιρροών για περισσότερο χρόνο.
Και εγώ το ίδιο χαλαρά μιλάω, αλλά νομίζω ότι στον ορισμό αναλύω ότι από ρητό μετασχηματιστικέ σε αργκό. Δε νομίζω ότι από το σάιτ πρέπει να λείπουν οι κλασσικές και διαχρονικές εκφράσεις. Δεν μιλάμε για ρήση του τύπου «μηδέν άγαν» που έμεινε στην αρχαιότητα αλλά για μια που χρησιμοποιείται διαχρονικά και πάντα από το περιθώριο.
Για να σε βοηθήσω, αν σε βοηθάει αυτό, BuBis, στα ποντιακά σέφτελα λέμε τα παντζάρια.
Το αν ο σέφτελος βγαίνει απ΄ το ευτελής το βρίσκω πολύ πιθανόν.
Η ποντιακή δεν έχει πολλές διαλέκτους αλλά παραλλαγές. Ελληνικά μιλάμε στη Θεσσαλονίκη, Ελληνικά μιλάτε και στην Αθήνα, δεν είναι διάλεκτοι, είναι ιδιωματισμοί.
Τίποτα δεν είναι προφανές, όλα χρειάζονται αιτιολόγηση.
Ένστασεις
1. Η χρήση απευθύνεται προς τρίτους.
«Συμέλα, να βρεις γαμπρό πόντιο κι ας έχει ένα μάτι.»
2. Διορθώσεις επί του κειμένου:
2.1. Πόντιος και μ' έναν ομάτ
2. 2. Πάω σο πανηήρ, σο κέντρον κορτσόπον, αν θέλετε ερθέτε με τα παιδία σουν(ε)
2.3 ....Θ' έρχουμες....
Και φυσικά, ήθελαν να μπανίσουν τα στήθη των νεαρών κορασίδων όταν αυτά, ζουμερά και αγέρωχα, κολλούσαν πάνω στο μουσκεμένο μπλουζάκι, αποκαλύπτοντας την σφριγηλή σιλουέτα.
Βέβαια οι καιροί άλλαξαν, έχει ανακαλυφθεί πλέον το πλαστικό και υπάρχουν νερόμπομπες από μπαλονάκια.
ίσως να βρέχει εκεί που είσαι
και εις ανώτερα
το σωστό είναι «έστνε π’ έστνε έμορφος, έρθες και όντας έβρεσεν» αλλά το έκοψε ο δαίμον.
Πολύ καλό Hodja, αναφέρεσαι στο γνωστό ζώων με τα αραιά δόντια;
3.000 χρόνια παιδεραστίας. Οδοιπορικό από τον Όμηρο στο Βελουχιώτη. Πόσα μπορεί να άλλαξαν τα τελευταία 50 χρόνια;!!!
Προς τί η επανάληψη του ορισμού στο παράδειγμα;
Μηδέν άγαν johnblack,
επανέρχομαι στα μουσικά.
Είπες : «Το έχω ξαναπεί κάπου νομίζω, αδυνατώ χρόνια τώρα να κατανοήσω αυτή την τουρκολαγνεία / ρεμπετολαγνεία που συνεχίζει να μας δέρνει συλλογικά. Και το «ελαφρό» τραγούδι των φίφτις (Γ. Ζωγράφος κλπ) ήταν όμορφο, κι ας έχει κι αυτό συκοφαντηθεί κατά κόρον. Ας αποτινάξουμε επιτέλους την τυραννία του βαριού κι ασήκωτου, η Τουρκοκρατία τελείωσε.»
Το ξέρεις ότι πέρα από την τουρκολαγνεία έχουμε και την τουρκοφοβεία, σιχαινόμαστε δηλαδή οτιδήποτε τουρκικό σε σημείο να αποκηρύσσουμε και ελληνικά που νομίζουμε ότι είναι τουρκικά. Το ξέρεις ότι με βάση αυτή τη φιλοσοφία μας απαρνηθήκαμε και τη βυζαντινή μουσική και τώρα οι τούρκοι που αυτοαποκαλούνται συνεχιστές του βυζαντίου, έχουν τις καλύτερες σχολές βυζαντινής μουσικής στον κόσμο όπως έχουν και τους καλύτερους μουσικούς.
Η μοργκάνα του ρεμπέτικου έχει τη δική της ομορφιά, απλά χρειάζεται μέτρο.
Τέλος η τουρκοκρατία δεν τελείωσε. Τελείωσε για εμάς.
δείτε αυτό το βίντεο
Πολύ καλά τα ανέκδοτα, δεν παλεύονται...ξεράθηκα στα γέλια!!! Θα σας υπενθυμίσω χωρίς να το γράψω το ανέκδοτο με τα τρία κινέζικα βασανιστήρια.
Υπάρχει και συντομότερη απάντηση.
Λέει η μια κατίνα σε μια άλλη:
-Τι κάνεις, καλά είσαι
Και απαντά η άλλη, ταλαντεύοντας το κεφάλι δεξιά και αριστερά
-Έμ!!
(Ατάκα που χρησιμοποίηση η wind στη γνωστή διαφήμιση)
Ναι, αλλά δεν νομίζω να ξαναδεί πιπινάκι στη ζωή του. Άσε που έφαγε και τις παντοφλιές του.
Το αδειάζει το λουκάνικο!
Ο χώρος των αποχωρητηρίων λειτουργεί και ως anonymizer. Αυτός που μπαίνει μέσα εξαφανίζεται, χάνεται, δεν έχει σημασία ποιός είναι, είναι απλά ένας άλλος όπως ο ίδιος άλλος θα γίνει και αυτός που χτυπάει την πόρτα. Από τη στιγμή που η τουαλέτα έγινε ανεξάρτητο δωμάτιο, έγινε και χώρος απόκρυψης για να μη γνωρίζει ο έξω (χτυπών τη πόρτα) τι κάνει ο μέσα και ποιός είναι, όπως δεν ενδιαφέρει και τον μέσα ποιός είναι από έξω. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να ρωτήσουμε: «ποιός είναι;»