Ορισμοί με ετικέτες (266)
Εμφανίζονται 241-250 από 266

Το μπέηκον που αν και ψημένο, δεν έχει αποκτήσει καθόλου τραγανότητα και παραμένει μαλακό.

Η προέλευση της συνταγής αυτής χάνεται στα καπή της Αμερικανικής Δύσης του 19ου αιώνα. Εκεί λόγω των συνθηκών ζωής που οδηγούσαν στην απώλεια των δοντιών, αναγκαζόντουσαν να καινοτομούν στις μεθόδους ψησίματος του παραδοσιακού και εύγευστου εδέσματος.

Σχετικά βαθύ μαγειρικό σκεύος, κατσαρόλα. Κυρίως στα Επτάνησα.

Έτσι ονομάζεται συνήθως ένα παχύφυλλο ποώδες φυτό που φυτρώνει κοντά στην θάλασσα. Μυρίζει λίγο ιώδιο και θάλασσα. Τρώγεται ώμο, τουρσί, με σκέτο λάδι ή με λεμόνι. Εξαιρετικό συμπλήρωμα σε σαλάτες αλλά σε μικρή ποσότητα. Συνηθισμένο στις Ελληνικές παραλίες.

Μανιτάρια

Το Amanita Muscaria ή ο Αμανίτης ο μυγοκτόνος είναι το κλασικό κόκκινο μανιτάρι των παραμυθιών με τις άσπρες βούλες. Παραισθησιογόνο και δηλητηριώδες ανάλογα με την ποσότητα, μπορεί να προκαλέσει και τον θάνατο σε μεγάλη ποσότητα.

Βρώσιμα βλαστάρια που έχουν χάσει την αρχική τους ζουμερή υφή, έχουν αναπτύξει ίνες ή παραφυάδες. Κυρίως για σπαράγγια και Οβριές.

Το βρώσιμο βλαστάρι ενός υδρόφιλου κισσο-ειδούς με την επιστημονική ονομασία Tamus communis Ο βλαστός μοιάζει λίγο εμφανισιακά με το σπαράγγι αλλά διαφέρει και το φυτό και η γεύση. Είναι μάλλον πικρές και συνήθως τις μαγειρεύουν με κρεμμύδι για να ξεπικρίσουν λίγο. Συνήθως φυτρώνουν σε ποταμιές και συχνά είναι δύσκολο να τις μαζέψει κανείς.

Το κρέας από προβατίνα, συνήθως κάποιας ηλικίας....

Προβατίνα δύο χρονών.

Οι τηγανιτές πατάτες που είναι κομμένες στο χέρι, σε αντίθεση με τις κακής ποιότητας κατεψυγμένες προτηγανισμένες τύπου φαστφούντ. Λέγετε και για τα σπιτικά ζυμαρικά.