έβαλε ο θεός σημάδι
παλικάρι απο τη Χίο
κι ο πατέρας του στον Άδη
έφαγε έναν κρύο
Και χταπόδια έχω λέμε! Και γαρίδα ανοιχτομάτα! Με το μαγιώ ο γαύρος! Έλα να πάρης!
Υπάρχει και σε στιχομυθία:
-Γαμώ τη μάνα σου!
-Χαρά στο κουράγιο σου!
Γαμάτο.
Στα νναπολετάνικα piccerí' είναι το μικρό παιδί. Οι παλιότεροι, έλεγαν το πιτσιρίκι/πιτσιρικά και «πιτσιρή».
Λέγεται και για μούφα αμερικάνικες ταινίες (π.χ. τύπου σκυλάκια Δαλματίας, ξανα-μανα ανάλυσέ το κλπ) οτι «για Κυριακή μεσημέρι καλή είναι».
Στώ για πάσα Βάν. Κάτι ήθελα να προσθέσω και στο σχόλιό σου περί καμακίου, αλλά πάλι θα σεντόνιαζε το πράμα.
Πάντως, αυτά και άλλα πολλά λέγανε (και λένε) οι Πειραιώτες επί τη εμφανίσει λουγκρής, όπως ακριβώς τα λέει ο Βάν.
Να σημειωθεί όμως, οτι εν Πειραιεί τα εξ αμάξης σκώμματα λέγονταν (και λέγονται) πάντα με ακομπλεξάριστα παιγνιώδη και αβέρτη διάθεση, όπως είναι οι Πειραιώτες.
Αει αμ κονσιούμντ γουιδ ένβι.
Ντιν: Μη μασάς, σ' όλες τα ίδια λέει :-Ρ
Εγώ μια φορά, τάσσομαι υπέρ της αθέτησης των συμφωνιών μας και της μονομερούς, εθνικά υπερήφανης πιστόλας που θα μας φέρει στην Αλβανία...
:-Ρ
Σημείωση προς την Συντακτική Ομάδα:
Να διορθωθεί το λάθος στο παράδειγμα [...] έχε χάρη που ΄σαι και νοστιμούλης, εσύ ο γαλανομάτης [...]
Στον καστανομάτη το έλεγε.
:-Ρ
Δεν υπάρχει διάλεκτος Πατρινά (απο πού κι ως πού);
Δεν λέγεται τέτοιο πράγμα στην Πάτρα (πού τ' άκουσες);
Δεν μιλούν έτσι οι Πατρινοί (είναι λάθος το παράδειγμα).
Πού 'σαι ρε πατρίδα;
Άμα θυμόμανε, θα' χα λύση και για το χρέος της Ελλάδας :-(
Σαλ: Μικρός αρραβωνιάστηκα (Μ. Βαμβακάρης - Φράγκος), το' χει πεί κι ο Μπιθικωτσί.
Μη νομίζεις και του Καπετανάκη είναι γεμάτο ανακρίβειες, λάθη και παραλείψεις.
Πάντως, το έχω ακούσει και σε ρεμπέτικο ως κουσομάρω όχι όμως και κοσομάρω.
Να' ναι εγγύτερο στο έτυμο; Να' ναι ιδιωματισμός (στένωση με τροπή του άτονου ανοιχτότερου φωνηεντικού φθόγγου «ο» στον αντίστοιχο κλειστότερο φωνηεντικό φθόγγο «u (ου)» λ.χ. στο βόρειο ιδίωμα σουβλάκια-σοφλάκια κλπ);
Πολύ καλό.
Μρ. Κάδμε, ίσως ο κοινός παρονομαστής, να είναι κάτι μεταξύ φέρω και υποστηρίζω. Επίσης, ας δούμε και καμιά πιθανή προέλευση απο το κουρσούμι.
Άραγε, αποκλείεται ν' αναφέρεται στη ναφτουργιά, αφού «Μάτι του Νέλσονος» στο μανίκι, φορούν μόνον οι αξιωματικοί (Σχολής ή εξ Εφέδρων) q.e.d.
Μέχρι να' ρθει κανας πεφωτισμέ, είσαι να μοντάρουμε μάνι-μάνι καμιά Λασκολογία π.χ. προέρχεται απο τους κυριλέ ερέτες της οκτακώπου του Διοικητή Σαλαμίνας (Ν.Σ.) ή απο την έκφραση γλιστράει σα χταπόδι (απο τις αγγαρείες) ή απο παραφθορά της τούρκικης λέξης μουχτάρης = δήμαρχος (δηλ. είναι σημαίνον πρόσωπο, έχει προστασία) ή ειρωνικά απο το τραγούδι «η Φάμπρικα» είμαι το νούμερο 8 (οτι δηλαδή δεν δουλεύει καθόλου) ή απο την προνομιακή βάρδια 8-12 (ούτε πολύ πρωινή, ούτε πολύ νυχτερινή, προλαβαίνεις και να φάς μεσημεριανό) ή απο τη ναυτική συνήθεια στις πρωινές κλήσεις να παρουσιάζονται 7 νάφτες για υπηρεσία (οπότε ο 8ος απαλλάσσεται) κλπ-κλπ;
;-)
Μα τότε έτσι εξηγείται. Κατά την περίοδο που αναφέρεις οτι υπηρέτησε ο συγγενής σου, οι προστάτες οικογενείας, έκαναν 8άμηνη θητεία.
:-Ρ
Τυχαίνει να γνωρίζω, οτι είναι κολλημένος με τα πουλιέζικα, αλλά, άστονα τώρα εκεί που είναι, μην αρχίσω παρασκεβγιάτικο...
;-)