γρυ

Πάθατε μόρφωση - γλυτώσατε το σεντόνι.

Γρυλίζω από χαρά!

Πολύ ενδιαφέρον!

λοιπόν, έξι για τον ορισμό, τρία για το λήμμα, ένα μπόνους που το σκέφτηκες, σύνολο δέκα. Απολογούμαι επειδή δεν ήθελα να βάλω πέντε στο λήμμα, αλλά το ποντίκι πήδηξε μόνο του... και σεις μάγισσα Μες, μαζί θα καούμε στην πυρά, το βλέπω.

Έεεετσι, έβαλες πεντάστερο και δεν κατάλαβες γρυ :P

Ωστε υπήρχε λέξη για τη βρομιά κάτω από το νύχι στα αρχαία ε;
Πόσο προχώ παίζει να ήταν; Πάρε 5 αστέρια!

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να το τσεκάρω στο Λεξικό των Liddell-Scott, το οποίο επιβεβαιώνει.
Να προσθέσω ότι:

Η σημασία «βρώμα νυχακίου» δίνεται από τον Ησύχιο. Η λέξη είναι γρὺξ, και ο Ησύχιος κάνει τον συσχετισμό με το «δεν (γ)καταλαβαίνει γρυ». Όμως γρυ είναι και ο από τους αρχαίους θεωρούμενος ήχος που βγάζουν τα γουρούνια. Οπότε είναι πιθανόν ο αρχικός σλανγκικός συνειρμός των αρχαίων να ήταν «δεν κατάλαβε γρυ», σαν να λέμε «δεν κατάλαβε νιάου» ή «δεν κατάλαβε γαβ». Θεωρώ, λοιπόν, ότι του Ησυχίου είναι α πουστεριόρι. Το βυζαντινό Λεξικό Σουίδα δίνει ως σημασία και το πολύ μικρό κέρμα.

Ο Τριαντά αναφέρει άλλα στην ετυμολογία (χωρίς απαραίτητα να αναιρεί τη Μές και τη Βικιπαίδεια).

Μου το δωσε και ο Βράστα το λινκ αλλά θεωρώ ότι περιορίζει την έννοια μόνο στην άγνοια - ο όρος είναι πιο φαρδύς εξ ου και το «δεν είπε γρυ». Γρυ κάνουν τα γουρούνια και από κει βγαίνει και ο γρύλος.

Γιατί οι αρχαίοι καθάριζαν τα νύχια τους με γρύλους που έχουν μυτερά πόδια και αντέχουν στην βρώμα. Όποιος το πίστεψε αυτό να μου πει πού μένει ο άη βασίλης.

Το ίδιο με τον Τριαντά δίνει και ο Μπάμπης, ο οποίος παρατηρεί ότι η λέξη γουρούνι βγαίνει από τον ήχο γρυ, θεωρείται ότι έκαναν (εξάλλου μήπως το προέφεραν γκρου το γρυ οι πολύ αρχαίοι;), διά μέσου του γρώνη, που αρχικά σήμαινε μόνο την θηλυκή γουρούνα, ενώ όλο το είδος λεγόταν ασφαλώς χοίρος. Σημειωτέον ότι από την λέξη γρυ βγαίνει κατά άλλη εκδοχή του ήχου της και το έντομο γρύλλος, ενώ από την ίδια εκδοχή το ρήμα γρυλλίζω.

Υ.Γ. Η Βικούλα (και η Μες μας) έχει ασφάλουσλυ δίκιο, βασιζόμενη στον Ησύχιο (αν δεν κάνω λάθος), αλλά πρόκειται μόνο για την μία πλευρά του νομίσματος (γρυ).

Όπ! Πώς πέσαμε όλοι ταυτόχρονα σ' ετούτο 'δώ;!... Γιά δές τί κουβέντα κάνουμε για το τίποτα...

κυριολεκτικά για το τίποτα= γρυ.

Αυτό το να πιάνεις πουλιά στον αέρα τό 'χες ήδη ως Ντέρτι ή ώς Χάνκ;... :-Ρ

Πάντως Χάν, ο Ησύχιος είναι μεταγενέστερος των αρχαίων, έτσι; Η ίδια η φράση, πόσο παλιά είναι; Θελω να πώ, άν είναι ήδη αρχαία (τί λέν τα λεξικά σας; δέν διαθέτω Λίντελ-Σκότ), τότε δέν έχει απαραίτητα σχέση με βρόμικα νύχια (απ' όσο θυμάμαι απο σκόρπιες αναφορές, ο Ησύχιος δέν είναι πάντα αξιόπιστος). Άν η σημασία του Ησύχιου ήταν η διαδεδομένη όταν πρωτοεμφανίστηκε η έκφραση, τότε όκ κέικ.

Ά, και Μές, εγώ ξέρω πού μένει ο Άη Βασίλης, αλλα σιγά μην σ' το πώ.

Θεγκζ Βίκαρ για τα καλά σου λόγια, όντως είμαι απίστευτη :P
Παρεμπίταμπλυ, δεν είναι μόνο η Βίκυ που έχει αυτή την άποψη, την βρήκα σε τρεις τέσσερις πλευρές στο νετ αυτή την εκδοχή απλά έβαλα λινκ την Βίκυ ως πιο αντικειμενική, τί να βάζω τώρα του καθενός το μπλογκ, άσε που δεν ξέρεις και ποιος το χει πάρει από ποιον κατά τα γνωστά.

Όμως, χωρίς πλάκα, η εκδοχή του γουρουνιού, πώς συνάδει με την έννοια του «τίποτα» στην σημερινή καθομιλουμένη;

Αχ Βίκαρ, Βίκαρ...

Αχ, πάτερ μου, για χάρη σου το ξανάψαξα το τίποτα, και βρήκα τα εξής:

1) Το γρῦ απαντάται και στον Αντιφώντα (αυτόν του 5ου αιώνα π.Χ. μάλλον), μετά έχει διάφορους συγγραφείς με αρχικά και βαρέθηκα να ψάχνω τις συντομογραφίες, πάντως μάλλον υπήρχε στον 5ο αιώνα π.Χ.

2) γρῦλος, γρύλλος είναι στα αρχαία το γουρούνι και όχι το έντομο, όπως τώρα. Μάλιστα γρυλογραφέω σήμαινε ζωγραφίζω καρικατούρες, ίσως κατ' αντιστοιχία με το ζωγραφίζω ανθρώπους με μορφή γουρουνιών;

3) γρύζω είναι το γενικό ρήμα, γι' αυτό που λέμε σήμερα γρυλίζω, ενώ το γρυλίζω το λέγανε μόνο για τα γουρούνια, ή για κάποιον που κάνει σαν αυτά.

4) γρὺξ και γρῦ είναι, κατά τον Ησύχιο, (αν διαβάζω σωστά την συντομογραφία) η βρωμιά των νυχιών.

Μες, απλά εννοούσα ότι και το γουρούνι και το γρυ βγαίνουν από τον ίδιο γλωσσικό πρόγονο. Δηλαδή, γρυ ήταν η φωνή των γουρουνιών, που οι αρχαίοι τα λέγανε χοίρους. Κατ' επέκταση, ήταν και οποιοδήποτε γρύλισμα την θύμιζε. Μάλλον η φράση δεν καταλαβαίνω γρυ, που είναι αρχαιότατη, όπως λες, πιθανόν τουλάχιστον από τον 5ο αιώνα π.Χ., σήμαινε δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν καταλαβαίνει ούτε ένα γρύλισμα, ή περισσότερο ούτε μία συλλαβή. Από την ηχομιμητική λέξη προήλθε και η γρώνη, η θηλυκή γουρούνα, και μετά από πολλούς αιώνες, από αυτήν τη λέξη προήλθε η λέξη γουρούνι.

Ο Ησύχιος παραδίδει την λέξη γρυ ως βρωμιά των νυχιών, αλλά δεν ξέρω αν κάνει κάποιον συσχετισμό με το γρυ ως δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Αατα.

Υ.Γ. Κατά το Δ.Π. γρύλος είναι και ο μπαργαλάτσος. Μήπως επειδη όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη; Ή επειδή τα αρχαία προφυλακτικά ήταν κύστες γουρουνιών κατά αλλίβε;

πράγματι, ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ΓΡΥι.

δεν σχολιάσατε όμως το νυχάκι που έχει επινοηθεί εξεπίτηδες στην νεοελληνική παράδοση για να απαλλάσει τον άντρα από κάθε γρυ του.

Παίζει ακόμα το νυχάκι!!! Είναι τόοοοσο 70'ς ρε πστ μου! Ίου!