Λογοπαίγνιο μεταξύ αφενός των λωτοφάγων της Οδύσσειας, οι οποίοι τρώγοντας ένα φυτό σαν τους λωτούς ένα πράμα ξέχναγαν την νοσταλγία για την πατρίδα που τους έδινε ταυτότητα, και αφεδύο του τυχερού παιχνιδιού Λόττο. Προφάνουσλυ, το ηθικό δίδαγμα είναι ότι με τον τζόγο ξεχνάμε τα πραγματικά δομικά οικονομικά, ψυχολογικά και άλλα προβλήματα, και το κράτος μας ενθαρρύνει γι' αυτό μέσω του ΟΠΑΠ κτλ. Οπότε λοττοφάγος είναι όποιος τρώει την παραμύθα και συμβιβάζεται αντί να γίνει ο μπαχαλάκιας που θα έπρεπε να είναι, και να βγει έξω να τα σπάσει όλα σε ένα πάρτι με Uzi (πλάκα κάνω!).
Κυριολεκτικά είναι αυτός που κερδίζει το Λόττο και μετά πετυχαίνει να φάει τα κέρδη σε χρόνο dt.
Με μια δόση σεφερλίτιδας παραπάνω μπορεί να είναι και ο φανατικός των οχημάτων Lotus.
Από την Καθημερινή, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο, εδώ.
ΛΟΤΤΟφάγοι που έχασαν τα κέρδη τους
Και γύρισαν στη φτώχεια
Στο ερώτημα «ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;» δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που θα απαντήσει αρνητικά. Διαβάζοντας, ωστόσο, ιστορίες και εξομολογήσεις ανθρώπων που κέρδισαν το ΛΟΤΤΟ, γίνεται αντιληπτό ότι τα σύνορα τύχης και ατυχίας είναι ευμετάβλητα. Η Εβελιν Ανταμς, για παράδειγμα, κέρδισε πριν από χρόνια 5,4 εκατ. δολάρια, αλλά σήμερα ζει σε τροχόσπιτο αφού δεν είπε ποτέ «όχι» σε όποιον της ζητούσε χρήματα. Ο Τζακ Γουίτακερ, που κέρδισε στις ΗΠΑ 315 εκατ. «κατόρθωσε» να τα χάσει όλα από κακές επιλογές, δωρεές και φιλανθρωπίες.
Σ.ς.: Είναι, λοιπόν, περίεργα τα παιχνίδια της κλητωρίδας.
15 σχόλια
johnblack
****γατοξύρισμα γουώρνινγκ* όπως λες κ συ αγαπητέ μου χαν*
Το επεισόδιο των Λωτοφάγων στην Οδύσσεια, είναι μια από τις πρώτες περιπέτειες του νόστου, η οποία μας πάει πολύ πίσω, σ' ένα αρχέγονο παρελθόν πολύ προγενέστερο από αυτό που αντιπροσωπεύουν οι γελοιογραφημένοι δαίμονες και οι κάθε λογής μαγικές θεότητες (Κύκλωπες, Κίρκη κλπ).
Oι Λωτοφάγοι δεν είναι βίαιοι, δε σκέφτονται να κάνουν κακό στους έλληνες ναύτες. Ο μόνος κίνδυνος που οι τελευταίοι διατρέχουν είναι η λήθη και η εκμηδένιση της θέλησής τους. Θα μείνουν εκεί, σε μια παράξενη Land of Cockaigne, χωρίς να δουλεύουν, χωρίς να αγωνίζονται. Ένα προϊστορικό τροφοσυλλεκτικό στάδιο κατά το οποίο οι άνθρωποι απλώς και μόνο συλλέγουν τους καρπούς της Alma Mater, ένα στάδιο πολύ πιο παλιό από οποιαδήποτε μορφή παραγωγής. Η υπόσχεση μιας κατάστασης κατά την οποία η αναπαραγωγή της ζωής είναι ανεξάρτητη απ' την αυτοσυντήρηση.
Ένα ειδύλλιο που μας φέρνει στο νου την ευτυχία των ναρκωτικών, τα οποία χρησιμοποιούν, εντός των παγιωμένων κοινωνικών συστημάτων, τα μέλη των καταπιεσμένων στρωμάτων για να αντέξουν το αβάσταχτο.
Ένα ειδύλλιο απαράδεκτο για τους υποστηρικτές του αυτοσυντηρούμενου, αυτοεπιβεβαιούμενου Λόγου (Vernunft). Κατ' αυτούς μια ευτυχία ψευδαίσθησης, μια απαθής, φυτική κατάσταση, άθλια σαν τη ζωή των ζώων, μια έλλειψη επίγνωσης της δυστυχίας.
Ο Οδυσσέας, δλδ η ορθολογικότητα, ανταλλάσσει την άχρονη ουτοπία των Λωτοφάγων με την πραγμάτωση της ουτοπίας μέσω της ιστορίας, της ιστορικής εργασίας.
ΥΓ Πιστεύω αναγνωρισες την προέλευση των παραπάνω ;)
iron
αχ ρε μαυρόγιαννε, πολύ το σφίγγεις το πράμα, πε' τα πιο σλάνγκικα βρε παιδί μου, θα μπει κανας νέοπας εδώ μέσα και θα φρικάρει!
johnblack
το σλανγκίζειν εστί φιλοσοφείν!
Khan
Όχι, δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Βέλτσος; Πάντως ψιλομαρξίζουσα οπτική.
Khan
Ωραίο κείμενο σε κάθε περίπτωση.
johnblack
Ηorkheimer - Adorno, Διαλεκτική του Διαφωτισμού, με κάποιες πινελιες δικές μου :)
Khan
Το ψιλομαρξίζον το πέτυχα, αν μου είχες δώσει λίγο βοήθεια θα το έβρισκα, φαινόταν από το Φερνούνφτ, ντεριντάχτα ντερι ντερι ντεριντάχντα ...
johnblack
To μαρτύριο, το βάσανο: αυτό είναι το λογικό, αυτό είναι ο ορθός λόγος, η Vernunft, ο λογοκρατικός ολοκληρωτισμός...
κατέληξε στα 1977 ενας Γάλλος καράφλας μετασοδομιστής φιλόσοφας, υποβάλλων τα σέβη του εις την χαιρέκακην και αυτοσαρκαστικήν αλογοκρατίαν, κατά τους επικριτάς του...
Καληνύχτος και λαβ σόρρυ για την κατάχρηση του χώρου...
iron
είναι σαφές ότι τρώγοντας λωτούς μαστουρώνεις...
Vrastaman
«Wo ist meine Browning;» ψέλλισε ο Goering, θολωμένος από την μορφίνη.
johnblack
Tώρα που το ξανασκέφτομαι με την παρέμβασή μου δεν διέτρεξε κίνδυνο ουδεμία γαλή: ευρίσκεται εις το αυτό μετά του ορισμού κλίμα, ήτοι την μαρξίζουσα κοινωνική κριτική της κατανάλωσης κλπ. Οι δε φρανκφουρτέζοι διόσκουροι σχολιάζουν εκτεταμένα και το φαινόμενο του θεσμοποιημένου τζόγου, ως μέρος αυτής της «αιώνιας αναμονής», κύριου ερείσματος της kulturindustrie...
Khan
Προσωπικά, είμαι βαμένος αντορνικός (αν και δεν τον έχω διαβάσει στο πρωτότυπο), οπότε μίλα μου πρόστυχα!
Vrastaman
Πειράζει φέτος να το μοιραστείτε;
iron
χαχαχαχα βραστα! αχαχαχα!
johnblack
Ε άντε θα γίνει καμιά φορά αυτή η απονομή; Θα ήταν τιμή μου να μοιραστώ ακόμη και ένα αντι-βραβείο με τον Κχαν, άλλωστε και τα Χρυσά Βατόμουρα εγγυώνται τρελή προβολή σε όσους τα καβατζώσουν... Και που δεν διαθέτω τη στέρεη φιλοσοφική παιδεία του Κχαν, είμαι περισσότερο ερανιστής και πλιατσικολόγος...