Ορισμοί με ετικέτες (18)
Εμφανίζονται 1-10 από 18

Χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να τονίσουμε την τάση ενός ατόμου να προδίδει. Το καρφί, ο δοσίλογος.

Ο προδότης, ο χαφιές.

Αρτέμης Μάτσας σε ταινίες Β' ΠΠ: -Παραδώστε τα όπλα σας, οι Γερμανοί μας αγαπούν, είναι φίλοι μας.

Είναι το μειράκιο που παριστάνει τον μεγάλο, το μουστάκι του θυμίζει τρίχες απ' τ' αρχίδια, αφού.

Σημείωση: Το παράδειγμα είναι από προφορική επικοινωνία.

Ο καημένος άνθρωπος, ο άνθρωπος για λύπηση.

Ο ταλαίπωρος, ο άνθρωπος που τρέχει και δε φτάνει, που το φυσάει και δε λέει να κρυώσει. Πάντα ολοκληρώνει κάτι ακριβώς κατά την εκπνοή της προθεσμίας και πάντα έχει κάτι ακόμα να κάνει.

Ο χαρακτηρισμός προφανώς προκύπτει απ' τον δημοφιλή ηθοποιό Θανάση Βασιλείου Βέγγο, ο οποίος στις περισσότερες ταινίες του πρέπει να θρέψει 17 στόματα, να παντρέψει 12 αδερφές, να κατεβάσει τη γάτα της γειτόνισσας απ' το δέντρο, να τρέξει λίγο γύρω από μια κολόνα προσπαθώντας να βρει το δρόμο του, να ανέβει σε ένα τρακτέρ ανάποδα και να ψάχνει το τιμόνι, να τον κυνηγήσει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού του για το νοίκι και να βγει στο δρόμο με σακάκι, λουστρίνι κι από κάτω ριγέ σωβρακοφανέλα χωρίς καλό λόγο.

Προσωνύμιο του νομικού, λογοτέχνη, δημοσιογράφου και πολιτικού Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα (1893-1986) ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός μετά την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου (στιγματίστηκε έτσι ως ο πρώτος πρωθυπουργός της αποστασίας).
Στον Γεώργιο Αθανασιάδη - Νόβα αποδόθηκε το τετράστιχο:

Κι ήταν τα στήθια σου
άσπρα σαν τα γάλατα
και μού 'λεγες
γαργάλατα, γαργάλατα!

Από αυτό το τετράστιχο του προσδόθηκε το προσωνύμιο «Γαργάλατας», το οποίο χρησιμοποιούνταν ευρέως από τους πολιτικούς του αντιπάλους, κυρίως κατά την ταραχώδη περίοδο της Αποστασίας.
Επίσης κατά τα γεγονότα της αποστασίας και στις πολλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που λάμβαναν χώρα κυριαρχούσε το σύνθημα «Νόβα πού-στηρίζεσαι» το οποίο ήταν ένας διττός υπαινιγμός για την υποτιθέμενη ομοφυλοφιλική του δραστηριότητα και την μη λαϊκή αποδοχή των κυβερνήσεων εκείνων.

Όνομα παλιού ποδοσφαιριστή, επικράτησε ως επίθετο που χαρακτηρίζει τον ορμητικό, ασυγκράτητο.

Ένας που μοιάζει με τον Γκούφη από τα κινούμενα του Ντίσνεϊ. Απαραίτητα ψηλός και τα πέλματα των ποδιών αντικριστά, όπως το καρτούν. Συνήθως καλοκάγαθος ηλίθιος.

Αντικαθιστά τον πολύ μαύρο, τον κατράμι, τον ταμ ταμ ταμ, ειδικότερα όταν ο στόχος είναι η γελοιοποίηση της φυλής του. Καθιερώθηκε στην ρατσιστική καθομιλουμένη από την ατάκα του Βέγγου στην ταινία «μην είδατε τον Παναή», όπου βλέποντας το πρόσωπό του να έχει μαυρίσει από τα καυσαέρια αναφωνεί «αμάν ο Καζαμπούμπου». Προέρχεται βέβαια από το όνομα του Τζόζεφ Κάζαβουμπου, πρώτου προέδρου του Κονγκό μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Βέλγους.

Ο τέως. Ο Κωνσταντίνος o B' τελευταίος βασιλεύς των Ελλήνων, εκ της δυναστείας των Γλυξβούργων.

Σήμερα, ο χαρακτηρισμός ως του ως «Τέως», υπερισχύει του παλαιότερου «κοκός», ο οποίος και τον συνόδευε κατά την περίοδο της βραχύβιας βασιλείας του.

Πιθανότατα λόγω της νεαρής του ηλικίας, όταν διαδέχθηκε τον Παύλο -αλλά και ίσως λόγω της βλακόφατσάς του- ο Κοκός, για τη διεθνή διπλωματία, αλλά και ίσως για την ελληνική κοινωνία της εποχής, ήταν περισσότερο ένα κακομαθημένο βασιλόπουλο που δε φημίζετο για τον δείκτη νοημοσύνης του, δεν μπορούσε ούτε να παίξει τον καλοστημένο ρόλο μαριονέτας που ανατίθετο στον εκάστοτε αρχηγό (βουργουνδοβίκινγκ βασιλέα) του ελληνικού ημιαυτόνομου κρατιδίου από τις δυτικές δυνάμεις.

Ο Κοκός λοιπόν, ήταν ίσως ένας παραπλήσιος χαρακτηρισμός του σημερινού «κωστάκη» ή και «γιωργάκη», του φλούφλη, δηλαδή, δημοσίου ανδρός, που γενικώς είναι στον κόσμο του διότι απλά δεν δύναται, λόγω iq, λόγω εξάρτησης από άλλα συμφέροντα κλπ.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια αντιφατικά (ίσως) σημεία, που και ο αντιβασιλικός γράφων οφείλει να φωτίσει:

• Ο Κοκός ωσάν κάποιος μάγκας, ερωτιάρης και τσογλαναράς, χάρισε 50 άδειες ταξί στην Αλίκη τη Βουγιούκλω για την κυκλοφορήσει (αστικός μύθος)
• Τσίμπησε το αεροπλανάκι του και πήγε μόνος (παντελής άγνοια κινδύνου) στο ναυάγιο της Φαλκονέρας να βοηθήσει τα σωστικά συνεργεία, ως άλλος Τζέμης Μπόντ...
• Όταν το τρίο πούτσες τον επισκέφτηκε για να τους ορκίσει να βάλουν τον ασθενή στο γύψο, ο Κοκός τράβηξε το περίστροφο και η Φρίκο διέταξε στα Γερμανικά «σκάσε και υπόγραφε!» (αστικός μύθος)
• Την είχε δει τόσο σωτήρας του έθνους (και της γκλαμουριάς της καρέκλας του βεβαίως) που οργάνωσε αντιπραξικόπημα του οποίου τα συστατικά της αποτυχίας του αποδεικνύουν ότι πράγματι δεν είχε σκοπό να αιματοκυλήσει τη χώρα.
• Σε ντοκιμαντέρ του Ντισκάβερυ Τσάνελ για τον Πεθερό της Ευρώπης, ο Κοκός, περιγράφοντας ένα περιστατικό στα αγγλικά ως γνήσιος Ελληνάρας, είπε το ασύλληπτο «I opened the lights».