Ορισμοί με ετικέτες (23)
Εμφανίζονται 1-10 από 23

- Και ρε φίλε όπως φεύγαμε, τον είδα που πήρε το πουρμπουάρ που είχα αφήσει στο τραπέζι! Ο γύφτος ο φραγκοκτόνος!

- Πήγατε χθες γήπεδο;
- Πού να πάμε μωρέ... Αφού ο Α. είναι ταλιροφονιάς!

- Ο Ιορδάνης έχει καβούρια στις τσέπες. Όλα τα μετράει. Να φανταστείς, φώναξε ηλεκτρολόγο να βγάλει τα λαμπάκια από τον ηλεκτρικό πίνακα, για να ελαττώσει την κατανάλωση.
- Καλά, τόσο αυγοζύγης είναι;

Άντε ρε ταλιροφονιά θα ξεκινήσεις; Πράσινο άναψε!

- Ρε τον ματζιρόπουστα τον Άκη, του ζήτησα να μου δανείσει 1 ευρώ να πάρω τσιγάρα, και έκανε σαν υστερικός.
- Έτσι είναι φίλε, δεν είναι όλοι ανοιχτοχέρηδες σαν εμάς.

Δεν δίνει του αγγέλου του νερό ο καρμιροσάκκουλος!

Σιγά μην κάνει ανακαίνιση στο σπίτι του. Αφού τον ξέρεις τι καβουροτσέπης που είναι!

Στη χούμση κιμπαροπουρό με λιμπερτόζα και ματσιάρα κουρκουλετζού βακουλοκρεμαστή κωλοτσιτσίρισε με νταμιροκλύσμα το σκελοσάλιαγκα χωρίς σπανοκουκούλα κι ο τραχανάς η γιδοτεκνοσυντήρητη ζήτηξε τσουκτροκλάκα. (Αποκατέ).
Μετάφραση κατά προσέγγιση: Στη φυλακή (ή μήπως στο μπιντιεσεμικό ντάντζιον;) κιμπάρης ηλικιωμένος με ελευθεριάζουσα και πλούσια πουτανιάρα παντρεμένη βασάνισε με (κάποιο τέλος πάντων είδος από) ένεση γέρο χωρίς προφυλακτικό και ο γέρος ο επαρχιώτης ζήτησε μαστίγιο.

1. Οι πλείστοι, είτε διότι είχαν επισκεφθεί ήδη και το άλλο πρακτορείον, είτε διότι δεν τους επέτρεπεν η συνείδησίς των να λάβωσι και από τα δύο μέρη “κουκουλόσπορο”. Ο “βαμβακόσπορος”, τον οποίον έδιδαν τα δύο κόμματα εις τους ψηφοφόρους, ανεβοκατέβαινεν από δύο φυσέκια έως τέσσαρα και πέντε ή από μίαν σιχνάτσα έως τρεις και τέσσαρας.
2. «Οι άλλοι συνωμίλουν με σχήματα και μεταφοράς, όπως συνήθιζαν, με κολοβάς φράσεις, με ατελείς προτάσεις. Εν τη συνδιαλέξει των διεκρίνοντο ολίγαι τινές οιονεί συνθηματικαί λέξεις υπό εκφραστικών χειρονομιών συνοδευόμεναι, πάντοτε ποικίλλουσαι και πάντοτε αυταί·

- Ψιλούρα, ε, Γιαννιό;
– Βαμβακόσπορος, αν αγαπάτε…
– Χωρίς πεκούνια δεν κάνουμε τίποτε.
– Ας φέξει!
– Χρειάζεται και λιγάκι βοτάνι.
- Τραβούμε, τραβούμε σφλόμο, μα λιανά τίποτα.
– Τι λες και συ, Άγγουρε;… που να ρημάξει το κεφάλι σου!
– Χωρίς ρηγάλα δεν κάνουμε τίποτα.
– Θέλουμε και προικιά.
– Το τράχωμα, που λένε.
– Ημείς καλαμαράδες δεν είμαστε, να παίρνουμε λουφέ… Κανένα μεγάλο συφέρο δεν έχουμε. Ας βγάλουν τις μαύρες…
– Μη μπας και θα με διορίσει εμένα σε θέση ο Καψιμαΐδης, πώς τον λένε, κι ο Αλικιάδης τους;
– Ή ο Αβαρίδης κι ο Γεροντιάδης;

1. Μπα… μπα… μπαμπακόσπορος. Έτσι είσαι; Κι εγώ θα κάνω κάτι που αποκλείεται να έχεις βαρεθεί, αποκλείεται να τό 'χεις συνηθίσει ή μπουχτίσει. (Εδώ).
2. mpampa pou ine o mpampas, thelo ton mpampa' pou mpampakosporos na soyrthi sto kefali eeeee (Parent's café).

1. Τα ανερυθρίαστα "χρυσόπαιδα"! Κάποιοι θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή. Αντε, επειδή είναι υποτίθεται άγιες μέρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να κρύβονται στα σπίτια τους και να μην τολμούν να πηγαίνουν ούτε στο μπακάλη της γειτονιάς τους. Κι όμως, τα απανταχού "golden boys" βγαίνουν, το ένα μετά το άλλο, από το "καβούκι" τους και είτε δηλώνουν αδικημένα ( π.χ. Χ. Χατζηεμμανουήλ του ΟΠΑΠ) είτε υποβαθμίζουν χώρες (βλ. Standard & Poor's)... (Εδώ).
2. Η κρίση δημιουργήθηκε επειδή μερικά χρυσόπαιδα (εγώ κ@λ@παιδα θα τα έλεγα αλλά τέλος πάντων) της wall street βρήκαν τον τρόπο να κάνουν την χασούρα κέρδος. (Εδώ).
3. Η κατάσταση με τον "αεριτζίδικο" καπιταλισμό, θυμίζει την παλιά ρήση του Μάρξ: "ο καπιταλιστής θα πουλήσει ακόμα και το σκοινί για να τον κρεμάσουν". Ακόμα κι εάν υπήρχε η δυνατότητα να "μετριαστούν" λιγάκι τα "χρυσόπαιδα", προκειμένου να σταθεροποιηθεί το σύστημα, αυτό αντίκειται στην απλή κυρίαρχη καπιταλιστική λογική του κέρδους. Τα "χρυσόπαιδα" έχουν την εξουσία και θα τινάξουν αδίστακτα τα πάντα στον αέρα εάν κάπου μυριστούν ψητό. Ακόμα κι εάν από αυτήν την εξέλιξη "ροκανίσουν" το κλαδί στο οποίο κάθονται... (Εδώ).