Ορισμοί με ετικέτες (17)
Εμφανίζονται 11-17 από 17

Στα λαγκάδια της Τσίπροκώσταινας βγαίνουν δύο ποταμάκια απ' τα οποία ο τραγουδοποιός βαυκαλίζεται ότι θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς (αλλά φευ!). Στο διάβα του χρόνου ενσαρκώθηκαν πλείστες ταξικές τε και τοξικές παραλλαγές των περί ουστ ο λόγος ποταμακίων: φωταδιστές vs. σκοταδιστές, βενιζελόμουτρα vs. γλυξμπουργκικοί, ροκάδες vs. καρεκλάδες, χαρχουδικοί vs. δυστροποπιγκικοί (1), ραπερόνια vs. λοουμπαπάδες, ναιναίδες vs. οχιές, δραχμιστές vs. ευρωτικοί, κλπ.

Και για όποιον δεν κατάλαβε, δραχμιστής αποκαλείται ο ονειρωξευόμενος την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα την Δραχμούλα. Πέον να σημειωθεί ότι οι αρχαιόκαυλοι τοιούτοι αποκαλούνται και μνάκηδες.

Η πατρότητα του λήμματος ανήκει στον πρώτη φορά αριστερό πλην σοβαρό αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Μάρδα, ο οποίος άδειασε ως λαφαζανιά το πλαν μπε των δραχμαντινετζάντ τση Αριστερής Πλατφόρμας περί ριφιφί στα κιτάπια της Τράπεζας τση Ελλάδος προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η Γρέξοδος.

Οι δραχμιστές (δημοσιοκαφριστί: τo "λόμπι τση δραχμής") συχνά κινούνται από αγνά ιδεολογικά ελατήρια. Άλλοτε πρόκειται για αθρώπες που έχουν εξάγει μπόλικο μπαγιόκο εις τας Βελβετίας και ονειρεύονται Δραχμαγεδδώνα προκειμένου να τα επιστρέψουν δημήτριοι αγοράζοντας την μισή χώρα μπιρ παρά. Υπάρχουν και περιπτώσεις εγχώριων λαμόγιων που προσβλέπουν σε αυξημένα κέρδη ελλείψει ανταγωνιστικών εισαγωγώνε (σουπερμαρκετάδες, φαρμακοβιομήχανοι, και ταλιμπάν) ως συνέπεια μιας γρεξόδου.

Το αριστερό μνημόνιο. Λεξιπλασία που αποδίδει την παράδοξη ντεκαφεϊνέ κατάσταση να είναι μια αριστερή κυβέρνηση αυτή που υποστηρίζει ένα μνημόνιο.

Εθνικό αυτοφαυλιστικό και πολιτική δυστοπία εκ των Σύριζα και Ζάμπια. Χρησιμοποιείται από πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να περιγράψει την Ελλάδα υπό την κυβέρνηση συριζανέλ, ως μια χώρα απομονωμένη από την Ευρώπη (Ευρώπη ή Αφρική το δίλημμα, όπως είχε πει ο Ραμφοκοέλιο), χρεωκοπημένη, που δεν πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ, και κινδυνεύει να τεθεί εκτός Ευρώ.

Λέξη των τελευταίων ημερών που ταυτίστηκε με τον πολιτικό (κατα κύριο λόγο υπουργό) που λέει μπαρούφες κοινώς μαλακίες.

Μπαρουφάκης google search

Ο υπέρ το δέον ένθερμος υποστηρικτής της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ευρωτσολιάς θέλει για νόμισμα της Ελλάδας το ευρώ πάση ανθρωποθυσία και είναι πεπεισμένος ότι ό,τι καλό συνέβη ποτέ στην Ελλάδα είναι χάρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ δεν έχουν σε τίποτα, ποτέ και πουθενά βλάψει την Ελλάδα. Επομένως, για τον Ευρωτσολιά, οι κακουχίες, τα μνημόνια κι η φτώχεια τής από το 2010 κρίσης είναι πολύ προτιμότερα από μία δυναμικότερη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει κίνδυνο τη ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους και ακόμη χειρότερα την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οποιοδήποτε εξαθλίωση εντός των ευρωπαϊκών θεσμών είναι προτιμότερη από την πιθανότητα αποχώρησης, ακριβώς διότι η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ και τίποτα χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός της οποίας η Ελλάδα θα γίνει ή Βόρεια Κορέα ή Ζιμπάμπουε.

Σημαντικότατο χαρακτηριστικό του Ευρωτσολιά είναι ότι για όλα τα ανωτέρω προπαγανδίζει με εξαιρετική θέρμη οποτεδήποτε μπορεί.

Πέραν του οικονομικού πλαισίου, ο Ευρωτσολιάς αγωνιά και το πολιτισμικό μέλλον της Ελλάδας εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φοβάται πως η Ελλάδα θα ξαναγίνει Βαλκάνια και στεναχωριέται μήπως η Ελλάδα φύγει απ' τον στενό πυρήνα της Ευρώπης και οι Έλληνες ευρωβουλευτές χάσουν την δυνατότητα να αποφασίζουν για τον μέγιστο όγκο νερού στα καζανάκια της Ένωσης.

Όπως είναι φανερό, ο Ευρωτσολιάς παραπέμπει στον Γερμανοτσολιά του πολέμου. Όπως και ο ετυμολογικός ή και πνευματικός (βάσει αναλογιών) προκάτοχός του, έτσι κι ο Ευρωτσολιάς δεν σταθμίζει τα υπέρ και τα κατά της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αδιαφορεί για την ποιότητα ζωής της κοινωνίας, αρκεί να ικανοποιούνται οι ιδεοληψίες ή τα συμφέροντά του.

Βλέπε και ευρωλιγούρης

Ρήμα: μένω πάκης

Είναι η στάση που κράτησε ο πρόεδρας (πλέον) της Δημοκρατίας σε σειρά ζητημάτων όπως,
1) στο επεισόδιο στην ΑΝΤ τιβί μεταξύ των Κανέλλη, Δούρου, Κασιδιάρη, 2) στα γεγονότα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, που κάηκε το κέντρο της Αθήνας και καταστράφηκαν χιλιάδες επιχειρήσεις, 3) στο επεισόδιο στη βουλή με τον Μεϊμαράκη, που περιλάμβανε και τον πούτσο του τελευταίου, που ως γνωστόν είναι ο πιο ωραίος.

Έτσι γεννήθηκαν τα σε ευρύτατη χρήση, μένω Παυλόπουλος, μένω Προκόπης, μένω Πάκης, ώσπου προέκυψε -ήταν αναμενόμενο- το λιτό και συμπυκνωμένο, στάση Πάκη, στάση που σημειωτέον επιβραβεύτηκε στον ύψιστο βαθμό από την Πρώτη φορά τόσο Αριστερά κυβέρνηση.

Μη γίνει και στάση τρόλεϊ στο τέλος, ή μετρό...

Κατά το Γέρων Παϊσιος ή -καλύτερα- κατά το Γέρων Παστίτσιος. Προέκυψε μετά την έλευση του Γέρουν Ντάισελμπλουμ (Jeroen Dijsselbloem) στην Αθήνα και την επεισοδιακή του συνάντηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη,την Παρασκευή 30/1/2015.