Σχόλια από τον baznr (101)
Εμφανίζονται 61-90 από 101
Εύγε. Πενταίρω.
Η ελληνική γλώσσα γενικά είναι μιά εκ θεμελίων σλαγκιά.
Γιά παράδειγμα η απλούστατη φαινομενικά λέξη «γέρων» είναι μιά άπειρη σλαγκιά που προέρχεται από το έρρω=φθείρω το δε «γ» μπροστά δηλώνει οτι είναι και ρέντης για τη γη. Το δε ένα «ρ» χάθηκε για να παραπέμπει στο «έρω» που πάει να πει «μιλάω» οπότε το «γ» παίρνει τον χαρακτήρα του υπερθετικού.
Συμμαζεύοντας το, γέρων είναι ο μπάρμπας που έχει σωματικά φθαρεί και έχει το ένα ποδάρι στο τάφο, αλλά μέχρι το μοιραίο να γίνει, μας λιανίζει με τις ιστορίες του.
Πιό μεγάλη σλαγκιά από αυτό, δύσκολα να παίξει...
Οι γλώσσα είναι τέχνη, ζωγραφιά, δημιουργεί εικόνες, ήχους και νοήματα. (Μερικές φορές μάλιστα οι λέξεις είναι η μοναδική υπόσταση των εννοιών).
Και ώς μεγίστη τέχνη πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Δηλαδή χωρίς περιορισμούς.
Σαν μιά
@ιδιόχειρ:
γυαλί+καθαριστήρας = γυαλοκαθαριστήρας
Οι Νωχελίμ είναι όλο το λεφτί.
Σε γενικές γραμμές είμαι υπερ της δαρβινικής άποψης του Ζεανδρός επιφανούς πάσα σλαγκιά λήμμα.
Δεν είναι όμως ευκαταφρόνητες οι ανησυχίες του Ναζωραίου και του Ραδιοκυνός για το ξεχαρβάλωμα του «λεξικού» τουλάχιστον όσον αφορά τη στρέιτ έννοια της λέξης.
Πιθανώς μιά λύση να είναι οι νεολογοπαροξυσμοί να παρατίθενται σε ένα «παράρτημα» του λεξικού εφόσον δεν τυγχάνουν κοινής αποδοχής, πάντα όμως με τις Γαλιλαιανές επιφυλάξεις περί ορθότητος της αιρετικής απόψεως παρά και ενάντια στην ισχύ της όποιας Ιεράς Εξετάσεως...
Με συγκινούν ιδιαίτερα τα:
- Ο Μάκης ξέρει τα λόγια του Ζειμπέκικου της Ευδοκίας.
- Ο Μάκης ξέρει κάτι πριν ακόμα το μάθει.
- Το πληκρολόγιο του Μάκη έχει F16.
Αφού Ζέσανδρε κατάφερες και αυτό, είσαι ικανός γιά ΟΛΑ.
Καραρισπεκ.
Οι τύποι λέγονται και γυαλοκαθαριστήρες
Εγώ ήμουν σίγουρος οτι έβγαινε από τον απλό αναγραμματισμό του ανυπέρβλητου γίγαντα γ.νταλάρας...
με την προσθήκη, «αρκεί νάχει ψωμί να τρώς και μουνί να γαμείς»
Μιά από τις εσωτερικές αντιφάσεις της καπιταλιστικής κενωνίας.
Μέρος του προλεταριάτου που δεν μπορεί να αποτελέσει επαναστατικό υποκείμενο, όχι μόνο λόγω έλλειψης ταξικής συνείδησης αλλά καί αδυναμίας σύνδεσης με το εργατικό κίνημα ένεκα της αναξιοπρεπούς γενικότερα στάσης και της παρακμιακής ηθικής υποστάθμης του.
Ο μέσος νεοέλληνας δηλαδή...
καλά~μια-χαρά
Νομίζω οτι αυτά που χτυπάνε είναι οι πείροι στους συνδέσμους της μπιέλας με το πιστόνι και τον στρόφαλο, που με τη χρήση φθείρονται τα κουζινέτα τους.
Θα επαναληφθώ, αλλά η παροιμία «Με μια δεκάρα κάλπικη χίλιους ρουφιάνους βγάζεις» δεν εξηγείται με κανέναν από τους όρους του Μπάμπη. Ακόμα κι ο Ιούδας χρειάστηκε 30 αργύρια...
Άρα η χρήση του «ποταπού υποκειμένου που κάνει ότι του πει το αφεντικό του» είναι τρέχουσα και όχι μακρυνός ιταλισμός.
Το μεγαλύτερο ατόπημα είναι οτι κάνει μιά (και από τον ίδιο αμφισβητούμενη) προσπάθεια ετυμολόγησης, όταν θα αρκούσε να ανοίξει ένα καλό ιταλικό λεξικό και να βρει αμέσως την σωστή ετοιμολογία.
Και ένα άλλο γενικότερο:
Η ελληνική γλώσσα έχει δεχθεί μεγάλους επηρεασμούς από τα ιταλικά, τα τούρκικα και τα αλβανικά. Άρα θεωρώ βασική παράλειψη την μη συνεργασία με φιλόλογους-λεξικογράφους των σχετικών γλωσσών εκ μέρους των έγκυρων λεξικογραφικών οργανισμών.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση που ο Μπάμπη είχε αρχικά ετυμολογήσει το «μπουζούκι» από μιά τουρκική λέξη που σημαίνει «κωλοτρυπίδα»!!!
Άρον-άρον το διόρθωσε!
Είναι πολύ βολικός στη χρήση όρος γιατί μπορείς να το πεις και σχεδόν κατάφατσα στον άλλ(ο/η) χωρίς να το πιάσει αν είπες επιχρηματίας ή επιχειρηματίας.
Μνημειώδες!
είναι μιά λέξη: vaffanculo.
Ευχαριστώ όλους για τα καλά λόγια.
Αν ο ρουφιάνος είχε την έννοια που λέει ο Μπάμπι, τότε η παροιμία του α' παραδείγματος δεν θα είχε νόημα. Γιατί ούτε νταβατζή ούτε σπιούνο ούτε προδότη ούτε φυσικά ραδιούργο βρίσκεις με 0.10/1000 και αυτά κάλπικα. Προφανώς πρόκειται για κάτι άλλο. Ο ξεφτιλας, ο τιποτένιος.
Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους. Που δεν μπαίνει ζήτημα σπιουνιάς αφού υποτίθεται οτι έχουν ορκιστεί να λένε την αλήθεια. Και ο σπιούνος όπως και ο προδότης... την αλήθεια λένε...
Με τον κατά Μπάμπι ορισμό, το σύνθημα δεν πολυβγάζει νόημα...
Σε οποιαδήποτε περίπτωση πάντως, είναι προφανές οτι η μη παρουσίαση της βασικής έννοιας της λέξης αποτελεί μέγα Μπαμπιν-ατόπημα.
Το vaffanculo είναι σύντμηση της φράσης va a fare un culo, δηλαδή «άει να στρώσεις κώλο».
Αν μάλιστα κάποιος είναι πολύ οργισμένος, μπορεί και να πει:
ma'vattene'a'farti'da'n't'el'culo!!! ('ολο μιά λέξη!)
Πολύ ψαγμένος ο πρωτομάστορης που ενσωμάτωσε αυτό τον όρο στα φόρα. Θα μπορούσε κάλλιστα να το είχε ονομάσει απλά «εικόνα». Συγκινήθηκα.
Η ιταλική ρίζα είναι στο ρήμα attaccare που σημαίνει κολλάω, ενώνω.