Ορισμοί από τον krepsinis (267)
Εμφανίζονται 11-20 από 267

Όπως γνωρίζουμε, οι Άγιοι Τόποι υπήρξαν θέατρο σφοδρών συγκρούσεων ήδη από την εποχή των Σταυροφοριών. Η θρησκευτική διάσταση της συγκεκριμένης περιοχής, δηλ. της Παλαιστίνης, είναι υψίστου σημασίας για τις μονοθεϊστικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός, Ισλάμ, άπαντες Χριστιανοί, όλοι διεκδικούν την ιερότητα του τόπου.

Στη νεοελληνική πραγματικότητα βέβαια, ο όρος έχει μία ενδιαφέρουσα αμφισημία: πέραν της κλασικής προαναφερθείσας σημασίας, αναφέρεται και στην περιοχή του Πύργου Ηλείας, στο άκουσμα της οποίας αρκετοί συμπατριώτες μας κάνουν το σταυρό τους, υπονοώντας «Θεός φυλάξοι», σε αντίθεση με του προσκυνητές των Αγίων Τόπων, οι οποίοι κάνουν το σταυρό τους λόγω της ιερότητας του χώρου.

Η φήμη των Πυργιωτών και Αμαλιαδαίων ανά το Πανελλήνιο είναι αρνητική και παραπέμπει σε εξ ίσου αρνητικά στερεότυπα, γεγονός άδικο αφού η μπάλα παίρνει τους πάντες, είτε είναι καλοί είτε όχι. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε έναν ιδιότυπο ρατσισμό, αφού χαρακτηρίζουμε κάποιον απλώς και μόνο από τον τόπο καταγωγής του.

Με το άκουσμα της έκφρασης «διαόλου κάλτσα», δημιουργείται μειδίαμα και απορία: πώς μπορεί να εφαρμόσει κάλτσα στην οπλή του κατσικοπόδαρου;

Χαρακτηρίζοντας κάποιον «διαόλου κάλτσα», εννοούμε ότι είναι χαρισματικός, ευφυής και επιτήδειος.

Η προέλευση της έκφρασης είναι ζήτημα διαφωνίας, αλλά, σε κάθε περίπτωση, ανάγεται στην εποχή του σκοτεινού Μεσαίωνα (κατά πόσον βέβαια ο Μεσαίωνας είναι η σκοτεινή εποχή που οι περισσότεροι ιστορικοί περιγράφουν, είναι θέμα που τίθεται υπό αίρεσιν). Στα Αγγλικά, η έκφραση υπάρχει ως Black Sock.

Κατά τη γέννηση ενός τέκνου, λοιπόν, σε μία εποχή που η μαγεία και το χόκους πόκους ήταν στα πάνω τους, οι γονείς ζητούσαν τη συνδρομή ανθρώπων με δραστηριότητα στο χώρο της μαγείας, προκειμένου να ενισχύσουν το παιδί τους με ιδιαίτερες ικανότητες. Αυτό γινόταν πραγματικότητα, βάζοντας τα ποδαράκια του βρέφους σε μία Μαύρη Κάλτσα, που ήταν φτιαγμένη, και καλά... από τρίχες του Εωσφόρου. Έτσι, το νεογνό θα γινόταν, όπως πίστευαν, ικανότερο και εξυπνότερο, ίδιος διάλος (devil in disguise...). Η όλη τελετή θα συνοδευόταν και από το σχετικό μαγικό (ξόρκια και σού πα μού πες...).

Να λοιπόν που η κάλτσα δεν χρησιμεύει μόνο ως θήκη δώρου για τον Άγιο Βασίλη, πάνω από το τζάκι....

Σύνθετη, μοντέρνα λέξη, σύνθετου χαρακτήρα [πούτσα+κάτουρο].

Από πολλούς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καραμπινάτος πλεονασμός: αφού ούτως ή άλλως κατουράμε από συγκεκριμένο όργανο, γιατί αυτό πρέπει να αναφέρεται;

Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω, ότι η έκφραση «φοριέται» πολύ στο στρατό.

Ευρέως γνωστή έκφραση, η οποία καταδεικνύει με μεταφορικό τρόπο την πλήρη αδιαφορία.

Ο βιολιτζής διαφέρει από τον βιολιστή, απλά επειδή παίζει παραδοσιακή/λαϊκή μουσική (αδόκιμη συνεπώς η μτφρ. «Ο βιολιστής στη στέγη», το σωστό θα ήταν «Ο βιολιτζής στη στέγη»).

Η έκφραση συνδέεται με το γνωστό «και αυτός το βιολί του», εννοώντας επίσης ότι το άτομο επιδεικνύει αδιαφορία σε ό,τι προσπαθούμε να πούμε και να εξηγήσουμε.

Ιδιαίτερα επιτυχημένη έκφραση, ειδικότερα αν φέρουμε στο μυαλό μας τις ορχήστρες με έγχορδα, όπου δημιουργείται απίστευτος θόρυβος, με αποτέλεσμα ό,τι κι αν θέλουμε να πούμε ή να εξηγήσουμε, απλούστατα να μην γίνεται κατανοητό.

Όσον αφορά τα βιολιά, πρβλ. και σχετικό λήμμα με το βιολί - πουλί.

Ο Τσακιτζής (Τσακίρτζαλη Μεχμέτ Εφέ) ήταν η τουρκική εκδοχή των δικών μας Κλεφτών και Αρματωλών, που έδρασε στην Ανατολία κατά τις αρχές του 20ου αιώνα. Η δράση του εναντίον της οθωμανικής εξουσίας και των πλουσίων τον ανέδειξαν σε θρυλικό λαϊκό ήρωα. Τον αποκάλεσαν «ιππότη της ανατολής» και η φήμη του διαδόθηκε σ' Ανατολή και Δύση. Η ζωή του και η δράση του έλαβαν διαστάσεις μύθου και έδωσαν υλικό για τη λαϊκή μυθολογία, το θέατρο και τον κινηματογράφο, τόσο της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας.

Ο όρος χρησιμοποιείται συχνότατα σε ρεμπέτικα τραγούδια, γνωστό δε είναι και το άσμα της μοναδικής Ρόζας (Εσκενάζη). Ως ουσιαστικό η λέξη περιγράφει τον δυνατό και ντόμπρο άνδρα, τον μάγκα που τυγχάνει αποδοχής από όλους. Με άλλα λόγια, του επαναστάτη που δεν φοβάται τις συγκρούσεις.

Υβριστικός χαρακτηρισμός για τους αντάρτες, κυρίως κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου.

Παλαιομοδίτικη έκφραση, προ του '70, που απαντάται και στο θηλυκό (μπούλα) και είναι συνώνυμη του άβουλου, του μαμάκια που είναι προσκολλημένος στους γονείς του, αν και ήδη κάποιας ηλικίας. Σε μεγαλύτερες ηλικίες ο μπούλης περιγράφει τον ανώριμο άνθρωπο που φέρεται σαν μωρό. Προφανώς προέρχεται από τη λέξη μπέμπης (μπέμπης, μπεμπούλης, μπούλης).

Η γυναίκα, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, κάποιες φορές χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά όχι πάντα ή απαραίτητα, που αναλώνεται σε επουσιώδη ζητήματα, επιδίδεται στο σχολιασμό τρίτων προσώπων και κουτσομπολεύει ασύστολα. Βασικό χαρακτηριστικό της Κατίνας είναι η διπροσωπία και η κουτοπονηριά. Εναλλακτικά χρησιμοποιούνται και οι όροι «κατινάκι» ή «κατινικό».

Εναλλακτικός και ευγενικός - κωδικοποιημένος τρόπος, προκειμένου η γυναίκα να δηλώσει ότι έχει αρχίσει η περίοδός της. Η Ρωσία κάποτε ταυτιζόταν με το κόκκινο χρώμα, όπως και η έμμηνη ρύση.

Ασκώ έντονη σεξουαλική δραστηριότητα με αποδέκτη γυναίκα. Αποτελείται από το γνωστό στερητικό πρόθεμα ξε- και το αντικείμενο που σέρνει καράβι.