Ορισμοί από τον ο αυτοκτονημενος (262)
Εμφανίζονται 21-30 από 262

Από τα δόντια του ψαριού «φαγκρί» ή και του σαργού.

Τα δόντια των ανωτέρω ψαριών έχουν ομοιότητα με των ανθρώπινων δοντιών (δεν γνωρίζω αν και άλλα ψάρια εκτός των φανταρόψαρων έχουν δόντια που μοιάζουν με του ανθρώπου -κάνας ψαρολόγος;;;;).

Όταν λοιπόν κάποιος, στην προσπάθειά του να χαμογελάσει, δείχνει τα δόντια του, λέμε ότι φαγκρίζει.

Καθώς ο αξιωματικός κάνει έφοδο στο φυλάκιο (κοιτάτε κορίτσια τη τραβάμε και δεν ξυρίζεστε και κάθε μέρα) βλέπει τον φαντάρο να τον έχει πάρει (αμάν πια, τον ύπνο) και του σφυράει και το μαναράκι ξυπνά τρομαγμένο και η αξιοματηκάρα του ρίχνει 10 ήμερο στην ψειρού.

Καραβανέζικη σλανγκιά.

Προέρχεται από το combination, βλέπε και κομπίνα.

Ο συνδυασμός κινήσεων δηλαδή ο υπολογισμός των φάλτσων κινήσεων που θα κάνει η μπάλα σου αφού την έχεις στεκάρει (χτυπήσει) προκειμένου να βάλεις την συγκεκριμένη (άλλη) μπάλα στην κατάλληλη τρούπα.

Τον άρπαξε από τον σβέρκο κυριολεκτικά.
Επίσης: έφαγε μια σβερκιά (φάπα).

Παλιά επαγγελματική αργκό για το άχρηστο αυτοκίνητο που είναι διαλυμένο που ενώ προχωρεί ακόμα θα ήταν καλύτερα να δοθεί στην ανακύκλωση.

Το λήμμα ισχύει και στους ανθρώπους. Μόνο που εδώ δεν έχουμε την πολυτέλεια της ανακύκλωσης, άμα γεράσει το σαρκίο τα εξαρτήματα είναι συνήθως άχρηστα.

Εκ του αλβανικού karrute, το ξύλινο τετραγωνικό πατητήρι.

Εμ, εδώ με έχω κάβουρα να περπατώ στα κάρβουνα λέει μία παλιά παροιμία σοφότατη, και γιατί;

Η φραπελιά ήταν καμιά 30αριά φρέσκα φύλλα ελιάς σε μίξερ και έπινες την πίκρα σαν φραπεδιά προς ίαση πάσας νόσου. Βλέπε και νερό Καματερού που είχε γίνει o ντόρος τότε, βλέπε πράσινους σκορπιούς κλπ κλπ...

Θα πουν κάποιοι «τσαρλατανισμοί», ναι, μπορεί... πώς εξηγούνται όμως περιστατικά που έγιναν καλά με τις τσαρλατανιές; Για παράδειγμα, αν έχεις ευκοίλια, δοκίμασε ένα κουτάλι σούπας με ελληνικό καφέ και μερικές σταγόνες λεμονιού. Μαχαίρι θα κοπεί το τσερλιό.

Από την γρήγορη και πετυχημένη βολή του κυνηγού προς τα αθώα πουλάκια, καθώς αυτά πετούν για να γλιτώσουν από τον καημένο και ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ κυνηγό με το καγέν.

Έτσι λοιπόν και εμείς καταλαβαίνουμε κάτι που συμβαίνει άμεσα, δηλαδή στο φτερό πολύ γρήγορα και πετυχημένα (όχι αναγκαστικά καλό ή κακό αυτό που παίρνουμε πρέφα).

Το είπε κάποιος ελεεινός για κάποιους άλλους ελεεινούς, αποφεύγοντας οι ελεεινοί ένθεν και ένθεν να κοιταχθούν στον καθρέφτη και να δουν πόσο ελεεινοί είναι.

Έξω από την καλύβα ρεεε!

Απαξιωτική έκφραση για κάποιον που κοκορεύεται ότι έκανε σε κάποιον κάτι συνήθως κακό, ή ότι δεν του έκανε στην ουσία τίποτα.

Ακόμα απάντηση σε κάποιον που ναι μεν απειλεί αλλά είναι θρασύδειλος.

Κυριολεκτικά: Η παρομοίαση με το κρέας της μούρης κάποιου είναι ότι, από το πολύ ξύλο, οι εκδορές και οι μώλωπες στο πρόσωπό και με τα αίματα να τρέχουν δεν μοιάζει με πρόσωπο αλλά με ένα κομμάτι κρέας.

Από ΔΠ και ironick.

(ξέρω, υπάρχει ο ανωτέρω ορισμός, αλλά θα ήθελα να τον παραθέσω ξανά με την προέλευσή του -όπως λέμε «φέτα με προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως»).

Οι αρχαίοι Έλληνες κι αργότερα οι Ρωμαίοι, αλλά και στα μεταγενέστερα χρόνια, πολλές φορές χρησιμοποιούσαν στο κυνήγι των πουλιών και των μικρών ζώων διάφορα αρπακτικά όρνια, που εξημερωμένα και γυμνασμένα κατάλληλα τα έριχναν κατά πάνω στο θήραμα.

Και στα Βυζαντινά χρόνια συνηθίζονταν αυτό πολύ.
Τότε χρησιμοποιούσαν αετούς, γεράκια και ένα είδος αρπαχτικών πουλιών, που πετούσαν πραγματικά σαν αστραπές και τα έλεγαν οξυπτέρια.

Οι γυμναστές όλων αυτών των πουλιών έκαναν αυτή τη δουλειά, αφού συμβουλευόντουσαν και τα ειδικά βιβλία της εποχής που τα έλεγαν «Ιερακοσόφια» ή «Ορνεοσόφια». Οι εκπαιδευτές αυτοί ονομάζονταν «Ιερακάριοι», απ’ εδώ προέρχεται και το επίθετο Γερακάρης.

Φανταστείτε την επιδεξιότητα που είχαν οι πτερωτοί αυτοί συνεργάτες των κυνηγών. Το αφεντικό τους τα κρατούσε στον καρπό του αριστερού χεριού του και μ’ ένα κούνημα που έκανε με το δεξί τα έστελνε στον προορισμό τους.

Τα «οξυπτέρια» όμως αυτά απόκτησαν και το όνομα της παραφθοράς και κατέληξαν να τα λένε ξυπτέρια-ξεφτέρια. Αλλά «ξεφτέρι» λέμε σήμερα κάθε άνθρωπο που είναι δραστήριος και έξυπνος. Ή και με την αντίθετη σημασία: «ξεφτέρι είναι ο αφιλότιμος» (ηλίθιος).