Ορισμοί από τον danikos (37)
Εμφανίζονται 1-10 από 37

Προκύπτει από τη λαϊκή ρήση: «Αν δε μπαζώσεις δε χτίζεις», αναφερόμενη στην διαδικασία αυτή, όπου ο χτίζων-αρσενικό ρίχνει τα στάνταρτ του στις επιλογές τος απέναντι στο γυναικείο φύλο, δηλαδή βάζει μόνο χείριστης ποιότητας νιαμού.

Η έκφραση αποδίδεται στη προκειμένη περίπτωση όπου, όπως συνεπάγεται μετά το μπάζωμα μιας οικοδομής, ο χτίζων ανεβάζει όροφο, έτσι και ο άντρας-ντόπερμαν βελτιώνει τη ποιότητα του γυναικείου θηράματος.

Αλλάζω επίπεδο, γίνομαι καλύτερος.
Χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε φάση που παρατηρείται βελτίωση-πρόοδος.

Έκφραση σεξουαλικού περιεχομένου. Αναφέρεται σε κάποιον που έστω και θεωρητικά γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να εκτελεστεί η συνουσία, έτσι ώστε να αποδώσει τα μέγιστα ικανοποιώντας την εκάστοτε θηλυκή παρτενέρ!

Συνουσιάζομαι έτσι και έτσι, χωρίς ιδιαίτερη όρεξη.

Χρησιμοποιείται όταν ο μπήχτης βάζει από υποχρέωση, απλά και μόνο επειδή του ζητείται από την δικιά του, χωρίς ο ίδιος να γουστάρει εκείνη τη χρονική στιγμή.

Ο βάζων ντεμί συνήθως δεν ολοκληρώνει τη συνουσία, αφήνοντας το μωρό του ντεμί-ικανοποιημένη.

Ο παλιός στο κουρμπέτι, αυτός που έχει φάει τη πιάτσα με το κουτάλι.

Διακρίνεται για την ανήσυχη φύση του που συχνά τον οδηγεί σε περιπέτειες αλλά λόγω της πολύχρονης εμπειρίας του στη νύχτα ελίσσεται και καταφέρνει πάντα να τη βγάζει λάδι.

Ο Βετεράνος χρειάζεται πάντα εναν παρτενέρ, πλάτη για τα καμώματά του.

Γίνομαι ξεφτίλα, γίνομαι ρόμπα.

Πηγάζει από το λεγόμενο χου-νέρι, δηλαδή τη δυσμενή κατάσταση στην οποία υποκύπτει κάποιος.

Αυτός που καταφέρνει να ρίξει τη γκόμενα, να τη φιλήσει, να κάνει χαμούρεμα.

Ο γλείφων κοκαλάκι είναι το κλασικό αρσενικό ντόπερμαν, ο άντρας κυνηγός, που δεν ξεμένει ποτέ από το αγαπημένο του παιχνίδι (κοκαλάκι - γυναίκα).

Χαρακτηρισμός που αποδίδεται σε άτομο το όποιο αδυνατεί να εκφραστεί ή να κρατήσει τον ειρμό του σε μια απλή συνομιλία, με αποτέλεσμα να δυσανασχετούν οι συνομιλητές του.

Πρωτοακούστηκε από τον βιαστή της ελληνικής γλώσσας, αλλά και ταυτόχρονα τον πρωτοπόρο της σλανγκικής κουλτούρας (Τάκη Τσουκαλά).

Εικάζεται ότι είναι ένας φανταστικός χώρος, στον οποίο θα θέλαμε να στείλουμε - διώξουμε ενοχλητικά άτομα ή άτομα που δεν θα θέλαμε να δούμε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Μια μορφή λοιπόν απομόνωσης - τιμωρίας για τα άτομα που δεν κάνουμε κέφι.

Η παλιά στο κουρμπέτι, η γυναίκα της πιάτσας, η πεπειραμένη.

Συνήθως είναι μεγάλης ηλικίας, σε αρκετές περιπτώσεις χωρισμένη ή και με παιδί, αλλά παρ΄όλα αυτά διατηρεί τη γοητεία της έμπειρης γυναίκας.

Επιλέγει συνήθως τεκνά για τις ερωτικές της περιπτύξεις.