Ορισμοί από τον perkins (113)
Εμφανίζονται 1-10 από 113

Σχολή όπως τα ΤΕΙ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μόνο που για να περάσεις εκεί πρέπει να αποτύχεις στα Τ.Ε.Ι. αλλά και στα Α.Ε.Ι.

Βγαίνει από τα αρχικά Τσίμπα Έν' Αρχίδι.

Εκτός από τις σημασίες που εδόθησαν εδώ, επισημαίνω ακόμη δυο:

1) Η υποχρεωτική εργασία εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε απομεμακρυσμένο χωριό προς εξυπηρέτηση και της επαρχίας, τρόπον τινά.

Συνήθως το συγκεκριμένο αγροτικό κρατά μια σχολική χρονιά.

2) Το ροζ τσιγαρόχαρτο.

Παρείχετο δωρεάν στους αγρότες καπνοπαραγωγούς και δεν είχε κόλλα, όπως αυτά του εμπορίου, με αποτέλεσμα (για να μην ξεκολλάει) να πρέπει να το δαγκώνουν κατά μήκος της πλευράς που επρόκειτο να κολληθεί, με μικρές και συστηματικές δαγκωνιές, έτσι ώστε να γίνει η πλευρά αυτή πιο ανώμαλη.

Ο δεύτερος τρόπος ήταν να έχει φάει ο σαλιωτής κάνα υποβρύχιο λίγο πριν στρίψει το τσιγάρο. Λέγεται, και δεν είμαι σίγουρος για την εγκυρότητα της πληροφορίας, ότι το χρώμα του τσιγαρόχαρτου ήταν το ροζ για να μην μπορούν οι αγρότες να τα μεταπωλήσουν στην αγορά.

Ο τύπος που εχει αναφερθεί και ως σαύρα ή σαυροειδές ή καληνύχτας, ο οποίος επιδιώκει μετά μανίας σχεδόν να βρίσκεται κοντά σε άτομα του ασθενούς (σιγά...) φύλου, να κλείνει σπανιότατα και κανένα κουτσοραντεβουδάκι, αλλά τελικά γυρνάει μόνος κι έρημος σπίτι του χωρίς εν τέλει να καταφέρει να ικανοποιήσει τη λίμπιντό του.

Εν ολίγοις τελικά τα πλένει πάντα στο χέρι.

Κυριολεκτικά, η μάχη αεροσκαφώνε με σκοπό την αναχαίτιση ή και την κατάρριψη του ενός από το άλλο.

Σλανγκικώς, η λογομαχία που γίνεται «στον αέρα» μεταξύ σοβαρών κυρίων με διαφορετικές απόψεις. Μπορεί να συμβαίνει στην πάρα πολύ ποιοτική μεσημβρινή ζώνη των καναλιώνε, αλλά και στα επίσης ανυπερβλήτως ποιοτικά δελτία ειδήσεώνε τους.

Ενίοτε γίνεται και στον αέρα των ερτζιανώνε.

Τα «μισά» πακέτα που κυκλοφορούσαν πολύ παλιότερα και είχαν δέκα τσιγάρα αντί για είκοσι.

Τα τελευταία χρόνια ξανακυκλοφόρησαν σε λίγα κομμάτια κάποιες μάρκες όπως τα Origin του Καρέλια (το 2002) και τελικά απαγορεύτηκε η πώλησή τους υπ' αυτήν τη μορφή.

Κάποιοι τα λέγανε και φοιτητικά.

Τα σκάρτα, τα υπόλοιπα ή αποδέλοιπα. Αυτά που αφήνονται από όλους στο τέλος της διαλογής ως άχρηστα. Τα Β' διαλογής υλικά, τρόφιμα, ρούχα, ακόμη και μουνιά.

Τα συναντάμε ιδιαιτέρως στην Κεφαλλονιά και στη Λευκάδα, υποθέτω δε ότι θα χρησιμοποιείται και στα αποδέλοιπα των Επτανήσων. Στην Σάμο λέγονται αποδιαλεγούδια και έχουν την ίδια σημασία (αυτά που απέμειναν).

Προφάνουσλυ, ετυμολογικά ο όρος παράγεται από την πρόθεση «από» και το ρήμα «διαλέγω», ήτοι ξεδιαλέγω, ξεχωρίζω.

Για την ακρίβεια: Απ' όλων(ας). Πρόκειται για αγνώστου πατρός νεογνό του οποίου η σύλληψή επισυμβαίνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες λιώματος, νταγκλαντές ή μειωμένων αναστολών γενικότερα. Η μητέρα δεν γνωρίζει την ταυτότητα του πατρός, καθώς είναι ελαφρών ηθών και με πολυπληθείς παρέες. Οπότε, όποιος πρόλαβε, το έσπειρε το μούλικο.

Είναι κάτι ανάλογο με τα τσιγάρα απόλλων ως προς την κοινοκτημοσύνη, άλλα με διαφορετικό αντικείμενο απόλαυσης.

Η γιαγιά που τυγχάνει κατά κύριο λόγο να είναι και σλανγκομούνα. Όχι ότι αν δεν είναι λέγεται αλλιώς, αλλά να, εκεί στη Σετινσουλία, οι γιαγιάδες είναι όντως και πολύ άτομα.

Λέγεται φυσικά και βάβω, αλλά και νόνα.

Σημάδι στο αριστερό συνήθως χέρι, μεγέθους νομίσματος των είκοσι λεπτών, προκαλούμενο υπό του εμβολίου κατά της ευλογιάς που γινόταν με εξασθενημένο ιό από νοσούντα βοοειδή (δαμάλια). Κατά την εφαρμογή του εμβολίου άνοιγε πληγή στο δέρμα του χεριού που διαρκούσε μέχρι τρεις εβδομάδες (αν όλα πήγαιναν καλά). Παλιότερα κάτι έκαναν και με κάτι ξυράφια αλλά δεν τον κόβω κιόλας.

Το συγκεκριμένο παράσημο εικάζω ότι σταμάτησε να απονέμεται στην αρχή της καλόγουστης δεκαετίας.

Τάργκετ γκρούπ ήταν τα παιδιά από δέκα ως δώδεκα χρόνων τα οποία συνήθως ήταν δεξιόχειρες, άντε και αμφίχειρες, και καθώς τα περισσότερα ήταν είτε μαθητές είτε χειρώνακτες έτρωγαν το εμβόλιο στο χέρι που και καλά δεν χρειαζόντουσαν άμεσα στην καθημερινότητά τους για το χρονικό διάστημα που διαρκούσε ο πόνος .

Η λέξη προέρχεται απο το Ιταλικό vaccina που θα πει εμβόλιο, στα Εγγλέζικα vaccine.

Η όλη διαδικασία λέγεται και δαμαλισμός.

Παπάκι πενηντάρι μάρκας Honda χρώματος χακί η μπλε αεροπορί που εισήχθηκε κατά χιλιάδες κομμάτια από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ως μεταχείρα κατά τα ένδοξα έιτις.

Το συγκεκριμένο μοτόρι έπαιρνε πανεύκολα φτιάξιμο σε εβδομηνταδυάρι και κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ότι είχε μονή σέλα και σχάρα στη θέση του υποτιθέμενου συνοδηγού. Όταν όμως πουλιόσαντε στην Πάτρα, ή μάλλον ξεφορτωνόσαντε από το παπόρο, οι συνεργειατζήδες τα μετέτρεπαν σε δίσελα με το αζημίωτο εννοείται.

Τα είδη, εκτός από την διαφορά στο χρώμα ξεχώριζαν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, ήτοι:

1) Με το «λαγουδέ» τιμόνι, όπου τα γκριπ ήταν υπερυψωμένα σε σχέση με το κεντρικό σημείο του τιμονιού που βρισκόταν το κοντέρ.

2) Με «κομμένο ρεζερβουάρ» και την«πρώτη πίσω», όπου το ρεζερβουάρ αποτελούσε ξεχωριστό τμήμα του σκελετού και μπορούσε να αλλαχτεί ξεβιδώνοντας τέσσερις βίδες που το συγκρατούσαν. Το σασμάν επίσης δεν ήταν όπως του «λαγουδέ», που τις είχε «όλες κάτω» αλλά η πρώτη ταχύτητα ήταν προς τα πίσω (Πρώτη - Νεκρά - Δευτέρα - Τρίτη).

3) Με ίσιο τιμόνι και σασμάν σαν του «λαγουδέ», δηλαδή «όλες κάτω». Το είδος αυτό κυκλοφόρησε και σε χρυσίζον χρώμα.

Το ισιοτίμονο και το «λαγουδέ» είχαν αυτοκόλλητο στο ρεζερβουάρ, κάτω από τη σέλα που έγραφε «super cub» (αν διαβαζόντανε από τα χυσίματα των βενζινάδων εκτός, που το κιτρίνιζαν και το κατέστρεφαν).

Αστικοί μύθοι που συνόδευαν τα παπάκια αυτά ήταν αφενός για τα αεροπορί χρώματος ότι τα είχαν τα ταχυδρομεία της Ιαπωνίας και αφεδύο για τα χακί ότι τα είχαν οι βιετκόνγκ στον πόλεμο, εξ ου και το όνομα που τελικά επικράτησε. Για τα χρυσίζοντα ..τουμπεκί.

Σημαντικό προσόν αυτών των μοτοσακών ήταν η χαμηλή τιμή τους σε σχέση με τα αντίστοιχα κόκκινα, λαχανί και μπλε της αντιπροσωπείας.