Ορισμοί με ετικέτες (23)
Εμφανίζονται 1-10 από 23

- Πού θα πάμε για καφέ;
- Πάμε στην starbuckούπολη να βρούμε και τους άλλους;

- Από που 'σαι ρε φιλαράκ' εσύ; - LA μάγκα μου... - Πιο συγκεκριμένα; - Μπουρνάζ' δικέ μου...

- Από πού πήρες την μπλούζα και είναι τόσο χάλια; Από L.A.;

- Πάμε διακοπές στο el oel;
- Χάχαχαχα. Μέσα. Με χίλια.

1. - Μήτσο τι κάνεις ρε; Πώς ήταν το ταξίδι που πήγατε;
   - Άστα! Πώς να είναι; Το μέρος που βρήκε να πάμε η Βέρα ήταν μέσω κακουχιστάν να πούμε! Όλο στροφές, γκρεμούς, 8 ώρες μέσα σε ένα αμάξι και δεν μπορούσα να σταματήσω πουθενά ούτε να φάω κάτι... ούτε μια καντίνα, κάτι ρε....τόσες ώρες σε έναν κωλόδρομο...

2. - Τι λέει, πώς τα πήγες στις εξετάσεις;
   - Σκατά, πώς να τα πάω... η όλη φάση ήταν κακουχιστάν, μαλάκα... τόσος κόπος ενώ ήξερα ότι τίποτα δεν θα κατάφερνα στο τέλος...

3. - Πήγα σήμερα να καταθέσω κάτι χαρτιά στην νομαρχία και μου έβγαλαν το λάδι οι άνθρωποι! Από γραφείο σε γραφείο... μιλάμε για κακουχιστάν... όλο το πρωί έφαγα...

Τι λες, να κλείσουμε από πριν, ή να κατέβουμε στο νησί και να κάνουμε μια γύρα για κανα ROOMS TOILET του γούστου μας;

1.
Σήμερα πχ στη παραλία παρατηρούσα τις γυναίκες. Ήταν μία σαν ρινόκερος το κέρατο της έλειπε. Μιλάμε για πάχος και δίπλες τρίπλες. Πήρε και έφαγε και ένα σάντουιτς νααααα (με το συμπάθειο) Ήταν μία άλλη σαν καμηλοπάρδαλη (μάλλον μπασκετμπολίστρια ήταν ) δίμετρη και ατσούμπαλη. Σκεφτόμουν για να τη γλύψεις αυτή τη γυναίκα θα έβγαζε η γλώσσα σου ρόζους. Δεν έλειπαν και οι φοραδίτσες. Με σανδάλι δεκάποντο σεξουαλικό μπικινάκι από τη Μπουτίκ Λάικα απαραίτητα το κινητό ε; χαϊμαλιά κλπ γυαλί Ρέιμπανμπαν και όλο χάρη. Να σιέται η παραλία. Και τσιγαράκι πάντα σλιμ. Και οι κατσικούλες βέβαια εκείνα τα πιπινάκια με το μπλαζέ ύφος τη φραπεδιά με το μπικίνι χωμένο στο κώλο για να μαυρίσουν οι μαγούλες. Και φυσικά πάμπολλες φώκιες εκείνα τα κοντόκωλα με χαμηλό διαφορικό και κυτταρίτιδα ζωάκια που ξαπλώνουν στις παραλίες.

2.
Μωρέ κι εμάς θεία του καλού μου έφερε σεντόνια από μπουτίκ λάικα σε σακούλα καταστήματος. Πήγα να τα αλλάξω και μου έπεσαν τα μούτρα...

3.
(…)χωρίς να θέλουμε, βοηθάμε στο κατρακύλισμα της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης είτε αυτή είναι ένα κατάστημα είτε, μια μικρή βιοτεχνία που με τη σειρά της και αυτή, κάποια μέρα θα κλείσει. Ευθυνόμαστε εμείς όμως γι' αυτό; Ο συνταξιούχος των 450 ευρώ, αυτός των 300; Ο άνεργος με 300 ευρώ επίδομα, ή μήπως ο μισθωτός των 580 ή και 800 ευρώ; Με αυτούς τους μισθούς μπορούν άραγε να ψωνίζουν από τις βιτρίνες; Λέτε άραγε ο συνταξιούχος ή ο μισθωτός, δεν ξέρει ποιο είναι το καλό και ποιοτικό ρούχο και ποιό το σκάρτο; Δεν προτιμά να κάνει τις αγορές του από τα καταστήματα και έτσι, από βίτσιο και μόνο ψωνίζει από τις «ντάνες» της «Μπουτίκ Λάικα»; Δεν φταίει ούτε ο Έλληνας καταναλωτής, ούτε ο μικροπωλητής των λαϊκών, ούτε ο Κινέζος που κατάφερε να πουλά και να ευδοκιμεί η επιχείρησή του σε βάρος των ελληνικών.

(Όλα απ’ το δίχτυ)

Κατέβηκα όλο το LA με πράσινα φανάρια, δεν το έχω ξαναδεί!

1. Κόντεψε να με πάρει ο ύπνος στο σινεμά, ξενερουά ματ η ταινία, άσε που μετά με τραβολογούσαν από τις καφετέριες στα μπαράκια.

2. Η συνάντηση παλιών συμμαθητών ήταν ότι πιο ξενερουά, ήμασταν ό,τι να 'ναι, σαν άγνωστοι, σαν χαμένοι συγγενείς. Βαρέθηκα τη ζωή μου!

- Πήγα και πήρα με 200 μόνο ευρώ ένα τζηνάκι από τη νέα σειρά Calvin Klein!
- Από που το πήρες 200 μόνο ευρώ κοπέλα μου;
- Από ένα μαγαζί στο κέντρο... Γιατί;
- Ε γιατί LA κάνει μόνο 10.
- Τι, Αμερική;
- Λαϊκή Αγορά βρε ζώον.