Ο θαμώνας των μπουρδελοστούντιο (κυρίως), αλλά κι αυτός που βγάζει δημιουργικά γούστα σε οπουδήποτε άλλου είδους στούντιο (π.χ. φωτογραφικό, ηχογράφησης, κινηματογραφικό). Λόγω κατάληξης, είναι χαϊδευτικό ή και κάπως κατώτερο σε κύρος του σχετικού στουντιά.
Σε καλλιτεχνικά σινάφια μπορεί ενίοτε να υπονοεί μια ανεπάρκεια του καλλιτέχνη να λειτουργήσει το ίδιο αποτελεσματικά δια ζώσης, οπότε και λειτουργεί απαξιωτικά.
Αντίθετα, στα σινάφια των πουτανόβιων, ο στουντιάκιας καταναλώνει, αν όχι τα απλησίαστα φιλέτα της αγοράς, σίγουρα κάτι πιο ανεβαστικό από πλευράς επαγγελματικής ποιότητας, περιποίησης ίσως και εύρους υπηρεσιών που, αφού κοστίζει πολύ παραπάνω απ’ ό,τι προορίζεται για την ..πλέμπα, του προσθέτει μια κάποια αύρα μερακλή, φραγκάτου ή και κορόιδου -απ’ τα πιο περπατημένα στη συγκεκριμένη πιάτσα αλάνια.
Νομίζω κάθε στουντιάκιας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει στο ενεργητικό του μια συνεύρεση με την Π... (αφού την έχει παινέσει τα μάλα).
Ο φωτορεπόρτερ κατά αντιστοιχία θα πάρει Canon 1Ds MII, ο τοπιάκιας / στουντιάκιας θα πάρει Fujifilm SXPro, ο «φτωχός» θα πάρει Canon 300/350D, Olympus E300 κοκ...
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Λοΐζος ήταν, ας μού επιτραπεί η έκφραση ... «στουντιάκιας», καθόσον του άρεσε πολύ να κάθεται με τις ώρες στο στούντιο ηχογραφήσεων με τους μουσικούς του και να πειραματίζεται με νέους ήχους, με ενορχηστρωτικούς συνδυασμούς κλπ.
Ο Labrie είναι στουντιάκιας. Live δεν έχει τόσο καλή απόδοση.
(Όλα απ’ το δίχτυ)
