Ορισμοί από τον beth (30)
Εμφανίζονται 1-10 από 30

Dagla per minute (=ντάγκλα ανά λεπτό). Μονάδα μέτρησης λιωσίματος από βαρεμάρα, μετα-μεθυσιακής κατάστασης, μαστούρας και γενικά κάθε καμένης κατάστασης που δεν αντιδρά σώμα και νους. Τα dpm εκφράζουν:
- πόσο κάποιος μένει σκαλωμένος κοιτάζοντας το κενό,
- πόσο χρόνο απόκρισης έχει όταν του μιλάς,
- πόσο αναίσθητος είναι σε κρύο, ζέστη και πόνο,
- σε πιο προχωρημένο στάδιο επί πόση ώρα παίζει να του τρέχουν σάλια αραχτός,
- αρκετά άλλα συμπτώματα που η απαρίθμησή τους ξεφεύγει από τον σκοπό του ορισμού μας.
Τα dpm μετριούνται με εγκεφαλογράφημα. Ως 1 dpm ορίζεται 1 δευτερόλεπτο ευθείας γραμμής στο εγκεφαλογράφημα. Είναι προφανές ότι τα dpm κυμαίνονται από 0-60. Στα 0-5 είσαι μια χαρά, στα 6-15 αρχίζεις να παρταλιάζεις, στα 16-25 παρταλιάζεις χοντρά και μετά από κει αρχίζει η κατρακύλα... Στα 60 πλέον κοιμάσαι σε σχεδόν κωματώδη κατάσταση... Προσοχή!! Τα dpm δεν πρέπει να μπερδεύονται με τα μουσικά bpm (=beats per minute). Είναι 2 τελείως διαφορετικά πράγματα...

Η πίπα όπου ο άντρας παίρνει το πάνω χέρι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δίνοντας το ρυθμό στη γυναίκα, πιάνοντάς την από τα μαλλιά ή το κεφάλι και κουνώντας την πάνω κάτω όπως αυτός γουστάρει και ευχαριστιέται στο κάτω κάτω. Με άλλα λόγια απενεργοποιεί την αυτόματη πίπα όπου δεν κανει τίποτα και το βάζει στο χειροκίνητο (=manual). Για τους πλέον τολμηρούς υπάρχει και η έκδοση ultra manual όπου την στιγμή που χύνεις και της κρατάς το κεφάλι, όπως στο κλασικό manual, της το ακινητοποιείς εκεί και της κλείνεις τη μύτη, αναγκάζοντάς την να καταπιει τους καρπούς του αμοιβαίου μόχθου σας!

Η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπινου είδους, που κάποιοι λένε ότι ξεπερνάει και το τροχό.

Το ακουμπιστήρι, όπως λέει και το όνομά του, είναι οτιδήποτε χρησιμοποιείται για να ακουμπάς πράγματα που σου απασχολούν τα πολυάσχολά σου χέρια. Μπορεί να είναι είτε κάτι κατασκευασμένο για αυτό το σκοπό –π.χ. ένα τραπεζάκι, μια εταζέρα, η θήκη για το ποτήρι στο αυτοκίνητο– είτε μια πατέντα –γυρισμένο καφάσι ανάποδα που εφαρμόζουν στις τρύπες του και τα ποτηράκια, χαμός σας λέω!– είτε κάποιο αρκετά οικείο σας πρόσωπο ( βλ. κομοδινοκούνελο). Κρίνεται απαραίτητα για οποιαδήποτε βαριά χειρωνακτική δουλειά, όπως είναι το άραγμα με μπύρες, τη χαρτοκοπτική –κόλλημα σε εξωτερικούς χώρους και άλλα πολύ κουραστικά πράγματα.

Τα ακουμπιστήρια είναι υπερπολύτιμα σε σκοτεινούς ή / και σε υπαίθριους χώρους, αναλογιστείτε απλώς πόσες φορές χάσατε κάτι σε παραλία επειδή το αφήσατε χάμου και το έφαγε η μαρμάγκα. Τώρα όμως ξέρετε και θα αναζητήσετε την επόμενη φορά ένα καλό ακουμπιστήρι!

Η ονομασία που επικρατεί στα βόρεια για την μαγιονέζα, την σως πάπρικα και ό,τι μπαίνει σε σάντουιτς που αλείφεται(!). Προσοχή όμως! Τζατζίκι, τυροκαυτερή, κηπουρού και ότι άλλο περιέχει κάτι σε κρέας, λαχανικό ή οπωροκηπευτικό δεν είναι αλοιφή, αλλά «σαλάτα».

Πράξεις και συνήθειες ελαφράς ηθικής και αμφίβολης αρρενωπότητας, που λαμβάνουν χώρα σε μια αντροπαρέα λόγω οικειότητας αμαυρίζοντας την εικόνα τους βάσει στερεότυπων. Οι αντρίλες καλύπτουν μια ευρεία γκάμα από πράξεις π.χ ''Μήτσο φέρε μια πετσέτα ρε στο μπάνιο, γιατί το ξέχασα'', το ελαφρύ μπατσάκι στο κωλί όταν γίνεται αλλαγή στο ματς, το μασάζ σε έναν πιασμένο φίλο... Λέγεται πως στα αρχαία γυμναστήρια ξεκίνησαν όλα, στην αρχαία Αθήνα...

Αρχαίες φυλές, συγγενείς των Βησιγότθων και των Οστρογότθων αντίστοιχα, που αποσχίστηκαν από τις φυλές τους λόγω της αδιαφορίας τους για τα τσεκούρια και τους πολέμους και της παράφορης εμμονής τους για τα βυζιά και τους γοφούς (κώλους-μπούτια τα πάντα όλα) αντίστοιχα.

Έπειτα από την απόσχισή τους, καταλαβαίνετε ότι, λόγω της πολυγαμικότατης ζωής τους, αφιερώθηκαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη στο αχαλίνωτο πήδημα και σαν φυλή αναμίχθηκε και χάθηκε. Τα γονίδιά τους όμως τα κληρονομήσαμε όλοι και σώζονται μέχρι σήμερα.

Για αυτό και χαρακτηρίζουμε σήμερα σαν Οστρογόφο κάποιον που αδιαφορεί γενικά για το μπούστο και τρελαίνεται με τις απανταχού μπουτοκωλάρες και, ανάλογα, Βυζιγότθο αυτόν που ξεφεύγει με τη θέα των βυζιών και συνήθως δεν μπορεί να κοιτάξει ποτέ μια βυζαρού στα μάτια όταν του μιλάει.

Λέξη-επιφώνημα που σου βγαίνει αυθόρμητα όταν:

α) Βρίσκεις τελικά την ουσία που έψαχνες απεγνωσμένα (πχ πέφτει τηλέφωνο ότι η φούντα είναι καθοδόν ή ανακάλυψες μια νταμιτζάνα τσιπουρίτη που την είχε καβατζώσει ο πατέρας σου).

β) Για γκομενοκαστάσεις που παραείναι καλές! (πχ γνωρίζετε γκομενοπαρέα που είναι μαστουρωμένες-σουρωμένες και καυλωμένες).

γ) Όταν σου κάθεται η λύση ενός πακέτου από το πουθενά (πχ έχεις γνωστό σε πόρτα συναυλίας και σε χώνει στη ζούλα).

Συνοψίζοντας μπορούμε γενικότερα να πούμε ότι χρησιμοποιείται είτε σε εκπλήρωση κάποιου πόθου είτε σε μια καλοδεχούμενη κωλοφαρδία.

Συντάσσεται συνήθως μαζί με τη λέξη μάγκα (πχ γίναμε μάγκες), για έμφαση ή για ένα τόνο χιούμορ.

Γκόμενα που τρως το σώμα και πετάς το κεφάλι, όπως με την γαρίδα. Είναι συχνός τύπος γκόμενας, που μπορεί να μην το παραδέχονται όλοι, αλλά όλοι θα ψηνόμασταν λιγάκι να την «φάμε».
Η γκόμενα γαρίδα, που συνήθως από πίσω την βλέπουμε και την λιγουρευόμαστε, αλλά τρομάζουμε όταν την βλέπουμε από μπροστά, φοράει μόνο προκλητικά ρούχα που αναδεικνύουν καμπύλες και πολύ γυμνή σάρκα, τα μαλλιά της είναι πολύ εντυπωσιακά και ψαρωτικά και γενικά φαίνεται αρχικά πολύ καύλα. Αλλά δυστυχώς το πρόσωπό της σε κάνει να αναρωτιέσαι ποια βιβλική κατάρα έπεσε πάνω της και έχει κάτι τόσο δυσανάλογο και χάλια με το σύνολο. Πιθανή λύση η σακούλα και μόνο πισοκωλλητό.
Από έναν φοιτητή στα Χανιά τό 'χω πρωτοακούσει. Είναι λίγο σεξιστικό αλλά τι να κάνουμε...

H γλειφοκωλάδα.

Τα τρομερά και φοβερά ερωτήματα ή για-τον-πούτσο-μυστήρια που θέτουν δημοσιογραφίσκοι, είτε στην διαφήμιση της εκπομπής τους, είτε πριν τις διαφημίσεις κατά την διάρκεια της εκπομπής τους. Οι δημοσιογρίφοι θέτονται από τους δημοσιογραφίσκους με το σκεπτικό ότι υπάρχουν τόσο ηλίθιοι τηλεθεατές, που θα ψαρώσουν αν τους πεις ότι σε λίγο θα αποκαλύψουν πως έφαγε το τελευταία πιτόγυρο ο Ψωμιάδης πριν ντυθεί ζορό και θα κάτσουν να δουν την σκατο-εκπομπή τους. Δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι τηλεθεατές, γι' αυτό υπάρχουν και τέτοιοι δημοσιογραφίσκοι που θέτουν αυτούς τους δημοσιογρίφους! Οι δημοσιογρίφοι πρέπει να τονιστεί ότι πιάνουν μια ευρεία γκάμα από ηλίθια και άχρηστα θέματα, όπως τι είπε ο τάδε στον τάδε, πώς έκανε η τάδε ξανθιά το τάδε, τι στρινγκ φόρεσε η τάδε όταν την έπιασε κόψιμο και πάει λέγοντας...