Ορισμοί με ετικέτες (152)
Εμφανίζονται 31-40 από 152

Ως επίθετο: χέστης, φοβιτσιάρης. Ως ουσιαστικό: φόβος, τρόμος, αλλά και χέσιμο, ξεφτίλισμα, βρίσιμο.

Το επιτυχημένο μπάρμπεκιου το μενού του οποίου συνήθως περιλαμβάνει άφθονες ποσότητες κρέατος και μπύρας.

Ατάκα που σχετίζεται με δυσλειτουργίες που μπορούν να συμβούν στους Η/Υ.
Όταν ένα πρόβλημα επιμένει να υφίσταται, ό,τι γιατροσόφια κι αν κάνει κανείς, μοιραία τα νεύρα σπάνε, η αυτοπεποίθηση πάει περίπατο, η αυτοκυριαρχία χάνεται κι ο χρήστης καταντά σαν χρήστης ναρκωτικών που του λείπει η δόση του. Οπότε βρίσκεται σε μια αέναη κινητικότητα (ζωή και κίνηση), και αν τα πράγματα γίνουν πολύ extreme θα μπορούσε θεωρητικά να χτυπήσει και κανένα αρντάν. Πλην όμως το πρόβλημα δεν θα χει λυθεί και θα τον περιμένει εκεί για έναν δεύτερο κύκλο σπασίματος νεύρων όταν του φύγει η αρντανοθολούρα, η οποία ως θολούρα μάλλον θα πρέπει να είναι αναποτελεσματική αφού όσο θα διαρκεί αυτός δεν θά 'χει βρει τη λύση αλλά θά 'ναι στα μετόπισθεν.
Οπότε;
Η απλούστερη των λύσεων είναι εδώ. Όπως η ασπιρίνη θεωρητικά γιατρεύει τα πάντα έτσι και με αυτή την ασπιρίνη των προβλημάτων που σχετίζονται με Η/Υ μπορούν να σταματήσουν αρκετές δυσλειτουργίες που εμφανίζονται συχνά. Ναι, η ασπιρίνη αυτού του είδους δεν είναι άλλη από την επανεκκίνηση (restart). Έτσι, χωρίς να ξέρει κανείς τί είδους μεταβολές δημιουργούνται στους διάφορους καταχωρητές, χτυπάει ένα ρισταρτάκι, ανατρέπεται το επαναστατικό κίνημα και ο Η/Υ δουλεύει άψογα. Βέβαια αυτού του είδους η ασπιρίνη δεν δουλεύει πάντα, αλλά αν δοκιμαστεί αμέσως μετά την εμφάνιση του προβλήματος και κάτσει η φάση, γλιτώνουμε από τα σπασίματα των νεύρων που λέγαμε.

Ηχοποίητη λέξη που δείχνει ότι υποτίθεται ότι κάποιον παίρνουμε τηλέφωνο.

Η λέξη προέρχεται από τον Μητσικώστα, εκεί γύρω στο 2000, και έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Λοιπόν ο πρωθυπουργός Σημίτης είχε το παρατσούκλι ο Κινέζος, λόγω εμφάνισης. Κάποια φορά είχε ταξιδέψει στην Κίνα (ή στην Ιαπωνία δεν θυμάμαι), και για ένα διάστημα ο Μητσικώστας στην εκπομπή του τον έβαζε να κάνει ότι μιλάει Κινέζικα, λέγοντας κάτι σαν «Τόιονγκ τοϊοϊονγκ». Αυτό σιγά σιγά κατέληξε να σημαίνει ότι μιλάει Κινέζικα στο τηλέφωνο, και στο τέλος έγινε σλανγκ και σημαίνει απλά «παίρνω τηλέφωνο», ενώ τα τοϊοϊονγκ απλοποιήθηκαν σε «τόνjο τόνjο».

Γαλλικής έμπνευσης παραλλαγή της λέξης «φραπές». Χρησιμοποιείται σε στιγμές χαλάρωσης, ανεμελιάς, τεμπελιάς και σπαρίλας.

Προφέρεται και φγγγαπού (γαλλική προφορά).

Τα παίρνω στην κράνα με μαλακία που έχει κάνει άλλος. Ο όρος προέρχεται από ελληνικό σατιρικό κόμικ.

Αναφορά στην εικαστική αισθητική των κινηματογραφικών οδοιπορικών εκδίκησης του ωτέρ Κουέντιν Ταραντίνο.

Οι εμμονές και επιρροές του Ταραντίνο περιλαμβάνουν το γαλλικό νέο κύμα, τα σπαγγέτι γουέστερν του Λεόνε, σπλατεριές τ. grindhouse, τζαπανάκια του Κουροσάβα, ταινίες blaxploitation και πάσης φύσεως περιθωριακές καλτιές των εξήνταζ και εβδομήνταζ. Το αίμα πάντα ρέει άφθονο, το χιούμορ είναι μαύρο, οι διάλογοι μένουν διαχρονικοί και οι μουσικές επιλογές προσεγγίζουν σε εκλεκτισμό εκείνες του Κιούμπρικ.

Μερικές εκσλανγκευμένες ταραντινιές: γουίνστον γουλφ, γουόκ δη ερθ, η αράχνη έπιασε δυο μύγες, κιλ μπιλ, να συνεχίσουμε εδώ ή στη στενή;

Σλανγκικός γλωσσοδέτης. Δοκιμάστε να το πείτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε!

Clopyright: Mes.

Το post-it.
Μέσα στην φιλολογία για post-rock, post-punk, post-jazz και γενικά post-οτιδήποτε, υπάρχουν και ορολογίες, όπως μετα-μοντέρνο, που έχουν αποδοθεί και στα ελληνικά. Στα πλαίσια της λογικής ότι πλέον οποιοδήποτε ρεύμα προσδιορίζεται είτε από αυτό που αντικαθιστά, είτε με το σημείο τομής που σηματοδοτεί τη νέα εποχή στην εν λόγω τέχνη, έχει προταθεί και ο διαχωρισμός της λογοτεχνίας φαντασίας σε δύο περιόδους. Η πρώτη προηγείται του The It του Stephen King και αποκαλείται λογοτεχνία φαντασίας, και η δεύτερη έπεται αυτού και ονομάζεται post-it. Ο ανώνυμος γλωσσοπλάστης, ειρωνευόμενος τον συρφετό των μετα-ό,τινάναι, χρησιμοποιεί την ελληνική απόδοση του ανεγνωρισμένου αυτού φιλολογικού όρου για να αποδώσει την εμπορική ονομασία ενός ευτελούς, πλην χρήσιμου, προϊόντος από την βαρβαρικήν εις την ελληνικήν.

Από το ιταλικό ciao: αντίο, γεια.