Ορισμοί με ετικέτες (35)
Εμφανίζονται 31-35 από 35

Νά 'μαι και γωωωωω... Ήρθα, γεια σας, νά 'μαι και πάλι.

Μωρουδοσλάνγκ την οποία ασπάζεται και ο ενήλιξ.

Ο πάρα πολύ απαισιόδοξος, πεσιμιστής, που τα βλέπει όλα μαύρα κι έχει ως αρχή του το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Προέρχεται από τον μαχόμενο δημοσιογράφο Νίκο Τσιαμτσίκα, που έβγαινε στις λαϊκές, κοίταζε πού έχουν πάει οι τιμές και μετά έδινε το ρηπόρτ στην βάση στον Νίκο Εισ..., εμ συγγνώμη μπερδεύτηκα, Ευαγγελάτο. Ο γνωστός διάλογος, που απαθανατίστηκε αρμοδίως από τον Γιώργο Μητσικώστα κι έκτοτε έχει γίνει μέρος της ζωής μας είναι:

- Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Γενικά, ο τύπος Τσιαμτσίκα μπορεί πέρα από τον γνωστό δεξιόστροφο παππού του «Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται», να είναι και κάποιο λαϊκό παιδί που δυσανασχετεί για την αδικία και τις παντοειδείς λαμογιές. Αλλά υπάρχει και το στυλ «πέφτω απ' τα σύννεφα» για πράγματα που ήταν λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Λ.χ. λίγο μετά το επεισόδιο με τον βιασμό μαθήτριας, που ήταν όντως συγκλονιστικό, ο Εισαγγελάτος έκανε ένα αφιέρωμα σε πολλά άλλα περιστατικά, που δεν ήταν και τόσο συνταρακτικά, κοινώς το γάμησε και ψόφησε. Εξ ου και είχε κυκλοφορήσει η έκφραση:

- Πώς; Κάνουν σεξ στην πενταήμερη; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Ορίζεται και ως κοκομπλόκο, το επονομαζομενο κρασαρισμα. Το τσοτσο αποτελεί το τελευταίο επίπεδο κρασαρισματος. Συναντάται πολυ συχνά με τη μορφη: έφαγα τσοτσο ή τσοτσαρα.

Πρόκειται για καρακλάσικ έκφραση της καθομιλουμένης με πρώτο νόημα την δυσπιστία αλλά έχει καταλήξει να σημαίνει κυρίως την πολύ μεγάλη έκπληξη.

Δηλώνει ακριβώς το σημείο στο οποίο η μεγάλη έκπληξη, η οποία εκφράζεται με το επίσης καρακλάσικ έλα ρε! [ * ], κατά κάποιο τρόπο λεβελιάζει και αγγίζει τη δυσπιστία, δε μπορεί, δηλαδή, παρά να δηλωθεί με κάτι που να δηλώνει δυσπιστία (δηλαδή, ακριβώς με το φύγε ρε).

Μεγαλειώδες νομίζω αυτό το έλα ρε!-> φύγε ρε!-> έλα ρε!-> φύγε ρε! εκκρεμές της έκπληξης - δυσπιστίας, στο οποίο υπολειμματικά απηχεί ακόμη κάτι από την γενεσιουργό - εικάζω - συνοδευτική σλανγκική κινησιο-χειρονομία, δηλαδή, το να πιάνεις τον άλλο από μανίκι, γιακά ή όπου για να τον φέρεις κοντά σου και να εξετάσεις π.χ. στο πρόσωπό του αν λέει αλήθεια ("έλα ρε!, τι είναι αυτά που μου λες;!") και όταν αυτός επιμείνει ότι λέει αλήθεια, τον σπρώχνεις, τον απωθείς, επειδή δε σε έπεισε και καλά ("φύγε ρε, τι είναι αυτά που μου λες;!") και για να τον εξετάσεις και εκ του μακρόθεν.

• Απαντά επίσης ως: άντε φύγε ρε!
• Πιο λάιτ, ευγενική, και σε καποιο βαθμο δήθεν εκδοχή: άντε ρε!
• Επιπλέον έμφαση με το: σήκω φύγε (ρε)! ή το φύγε ρε τώρα!
• Συνώνυμα, πιο ισχυρά: άντε χάσου ρε, άντε φύγε ρε, χέσε με, α στο διάολο
• Απαντά επίσης, ας πούμε, ελλειπτικά ως: φύγε!
• Σπανίως και κάπως διαλεκτικά με το φεύγα ρε!
• Συνοδεύεται ή αντικαθίσταται από το πιο επιφωνηματικό: ώπα ρε! αλλά ακριβέστερα με το ουστ ρε (σιγά μη σε πιστέψουμε).
• Αντίστοιχα αμερικλάνικα (και για το έλα ρε τώρα!): give me a break, get outta here, shut up
• Αντίστοιχα αγγλικά: go away! και ως fuck off!
• Στην Κρήτη (Ανώγεια) ακούγεται και το: άμε μπρε να πα χωστείς (=πήγαινε κρύψου)
• Με μια δόση δυσπιστίας: ποιο;, πού;

[ * ]Το λήμμα που μας θύμισε/ενέπνευσε το παρόν λήμμα.

Το λέμε όταν κάποιος πνίγεται (επειδή στραβοκατάπιε), φτερνίζεται, βήχει ασταμάτητα, κλπ.

Συνοδεύεται (ειδικά στον βήχα) με χτύπημα στην πλάτη και με την προτροπή να κοιτάξει ο άλλος προς τα πάνω, ...εκεί όπου είναι ο Χριστός. Είναι δηλαδή επίκληση στον Χριστό που όλα τα κακά σκορπά.

Και: Χριστός κι Απόστολος, Χριστός και Παναγιά (και όσους βάλουμε τόσο αποτελεσματικότερο το ξόρκι).

Επίσης το λέμε όταν μάθουμε κάτι εξωφρενικά δυσάρεστο.

Παμπάλαιο, πασέ.