Ορισμοί με ετικέτες (101)
Εμφανίζονται 31-40 από 101

Μεσσαλίνα (είσαι μια Μεσσαλίνα εσύ...): Χαρακτηρισμός για μια γυναίκα σκληρή, αδίστακτη και ανενδοίαστη, φιλήδονη, ακόλαστη και διαστροφική, επιθυμητή, αλλά μοιραία για όσους την πλησιάζουν.

Συνώνυμο: γυναίκα - αράχνη.

Ειρωνικά για μια γυναίκα που είναι ακριβώς το αντίθετο από τα ανωτέρω, αθώα, μαζεμένη και παιδί του κατηχητικού.

Η Μεσσαλίνα ως ιστορικό πρόσωπο

Η Βαλέρια Μεσσαλίνα, Ρωμαία αυτοκράτειρα, σύζυγος του κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερού της αυτοκράτορα Κλαύδιου, φιλόδοξη και καπάτσα, ο άντρας της την είχε στα ώπα ώπα, τον έκανε ό,τι ήθελε και επίσης μαζί την αυτοκρατορία του. Απέσπασε από τον Κλαυδιάκο τα απίστευτα διοικητικά αξιώματα, απέκτησε μεγάλη δύναμη και ουσιαστικά κυβερνούσε η ίδια το μαγαζί, πήρε τον τίτλο της Αυγούστας, τα γενέθλιά της έγιναν δημόσια γιορτή, εν ολίγοις της κακομοίρας, γαμούσε και έδερνε.

Παρόλο το μέγεθος της επιρροής της, ήταν ανασφαλής, γιατί ο Κλαύδιος ήταν για να πεθάνει, είχανε και δυο παιδάκια την Κλαυδία Οκτάβια (παρ: μοντέλο τούρμπο της σκόντα) και τον Βρετανικό (παρ: πλοίο που μάζεψε τους επιζήσαντες από τον Τιτανικό), ήτανε να γίνει αυτοκράτορας ο Βρετανικός, συνεπώς όποιος έμπαινε μπροστά έτρωγε μεγάλη ήττα από την μάνα Βαλέρια που ήθελε να διασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της (αχχχ μανούλες μωρέ, αμάρτησε για τα παιδιά της ).

Το τί βρόμες της βγάλανε δεν λέγεται, τί όργια λέει διοργάνωνε, τί λέει είχε και ιδιωτικό μπουρδέλο, μάζευε όλες τις κυρίες της ανώτατης κοινωνικής τάξης και ξεσκιζόντουσαν ομαδικώς, ήταν λέει νυμφομανής, έκανε και κόντρες με την πιο διάσημη πόρνη της Ρώμης για το ποια θα πάρει περισσότερους άντρες σε μια νύχτα και την άφησε πίσω παρασάγγας (και καλά το γκίνες της εποχής), άστα να πάνε.

Το βατερλώ της αυτοκράτειρας προήλθε από τον έρωτα και τα λουλούδια. Καραμπίνα - καραμπίνα αλλά γυναίκα με πάθη, έπιασε και ερωτεύτηκε η καψερή έναν παντρεμένο. Όπως την είχε ψιλοψωνίσει μάλλον το 'χασε, τόσο μεγάλο πάθος της προέκυψε με τον Γάιο Σίλιο, που τον έβαλε να χωρίσει την γυναίκα του και του 'ταξε να τον κάνει αυτοκράτορα στην θέση του αυτοκράτορα, συνωμοτώντας μαζί του για να φάνε μπαμπέσικα τον Κλαύδιο. Έλα όμως που ήτανε ηλίθια (ο έρωτας τυφλώνει) κι έπιασε και τον παντρεύτηκε (διγαμία λέμετε) μπροστά σε μάρτυρες. Σο, του τα προφτάσανε του κερατά τα ρουφιανάκια κι αυτός άφησε τα παιδιά του ορφανά δίνοντας εντολή να την σφάξουν σαν κουνέλι (όπως και έγινε).

Οι μόνοι που την έκλαψαν λένε, ήταν τα παιδιά της (πωωω), ενώ ο Κλαυδιάκος όταν του είπαν ότι έγινε το φονικό, ούτε ανατρίχιασε καν, το μόνο που είπε ήταν «μου βάζεις λίγο κρασί ακόμα;».

Η φήμη της Βαλέριας Μεσσαλίνας - μια ερασιτεχνική ιστορική ανάλυση:

[Ανοίγει παρένθεση: Η ιστορία όπως καταγράφεται, ποτέ δεν είναι αντικειμενική, ανάλογα ποιος την γράφει έχουμε το πέρσοναλ τάτς. Σο, όχι ότι το κορίτσι ήταν και παναγίτσα, και τα μισά από όσα καταγράφηκαν να ήταν σωστά, αλλά μεγάλο μέρος από όλη αυτή την λάσπη ενδέχεται να οφείλεται στους εχθρούς που έκανε.

Κρατάω μια πισινή γιατί, σε όλες τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, όταν μια γυναίκα ανέβει ψηλά, αρχίζουνε να βγαίνουν οι βρόμες με το παραμικρό. Είμαι σίγουρη ότι όποιος δουλεύει σε εταιρία, έχει ακούσει για την μεγαλοδιευθύντρια ότι έφτασε εκεί κάνοντας πίπες και κανείς δεν αναρωτιέται όλες οι άλλες που κάνουν πίπες γιατί δεν έγιναν μεγαλοδιευθύντριες. Γιατί ο άνθρωπος είναι ζηλόφθονας και γουστάρει τη λάσπη, εξού και πουλάνε αντίτυπα οι κωλοφυλλάδες και έχουν τηλεθέαση οι μεσημεριανούδες.

Να επισημανθεί επίσης ότι, η εξουσία είναι μεγάλο αφροδισιακό, με αποτέλεσμα τα μουνάκια να προσφέρονται στο πιάτο στους έχοντες αυτήν και, στην περίπτωση γυναικών σε υψηλά αξιώματα, να έχουμε πρόστυχες φαντασιώσεις στον ανδρικό πληθυσμό (παρ: να παίρνεις την μεγαλοδιευθύντρια που λέγαμε στα τέσσερα πάνω στο γραφείο της και να φωνάζεις «σε γαμάω μωρή καριόλα που δεν μου 'γραψες τις υπερωρίες»). Και ποιος είναι αυτός που αντιστέκεται τόσο σθεναρά στους πειρασμούς, ειδικά αν την έχει ψωνίσει και λιγάκι, οι έχοντες την εξουσία γίνονται με αυτό τον τρόπο ευάλωτοι σε εκβιασμούς κ.λπ. - το πολύ να πηδήξει μετά από τον 4ο όπως πρόσφατο παράδειγμα του πολιτικού μας βίου.

Σο, θα τα πήρε τα λεγεωναριάκια της, τί να της κάνει ο παππούς και σε εποχές χωρίς μπλε χαπάκια, αλλά δεν τους κάθισε κι άσχημα, κοτζάμ αυτοκράτειρα πηδάγανε και μετά κάνανε το κομμάτι τους.

Εν κατακλείδι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μεγάλο μέρος από όλη αυτή την τρομερή φήμη της αυτοκράτειρας να προέκυψε από εραστές που φάγανε χυλόπιτα και πιπατζούδες που παρά τις προσπάθειές τους δεν έφτασαν εκεί που έφτασε αυτή. Κλείνει η παρένθεση. ]

Άλλες μοιραίες γυναίκες που έμειναν στην μυθολογία / ιστορία:

****Μήδεια*: σκοτώνει την νεότερη γυναίκα του άντρα της αλλά και τα ίδια τα παιδιά της.
****Κίρκη*: απολάμβανε τα αρσενικά και μετά τα μεταμόρφωνε σε γουρούνια (που έχουν την ίδια μούρη)
****Σειρήνες*: τραγουδούσαν «έλα στην αγκαλιά μου» και όταν πήγαιναν μαγεμένοι κατα κει, τους έτρωγαν.
****Ωραία Ελένη*: τι να πει κανείς εδώ, για το μουνί της πέθανε πολύς κόσμος.
****Λίλιθ:η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, τον εγκατέλειψε, επειδή δεν δεχόταν την υποταγή, το γύρισε στους δαίμονες μετά και γεννούσε δαιμονάκια.
****Δαλιδά: τον αγαπημένο της Σαμψών τον πρόδωσε χαλαρά.
****Σαλώμη*: χορεύει με τα χίλια πέπλα, προκαλεί παραζάλη, της τάζουν ό,τι θέλει και ζητάει το κεφάλι του κακομοίρη του Ιωάννη.
****Κλεοπάτρα*: έκανε παιγνίδι με όχι έναν, αλλά δύο ρωμαίους αυτοκράτορες, κουμάντο σε όλη την Ρώμη μετά, αλλά την έφαγε το μαύρο φίδι. ****Λουκρητία Βοργία*: έκανε αμέτρητους γάμους ανάλογα με τις πολιτικές ίντριγκες, όποιος είχε μεγάλη δύναμη γινόταν ο επόμενος άντρας της και όλοι είχαν μαύρο τέλος (βοηθούσε και το σόι της).
****Μάτα Χάρι*: έχουμε εξειδικευμένο λήμμα πάτε να δείτε τι κουμάσι ήταν και του λόγου της.

Ασίστ: Hank

Ο Τιραμόλα είναι ήρωας κόμικ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα την δεκαετία του '70 και το σώμα του είναι από καουτσούκ ώστε να μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές.

Όταν λέμε κάποιον Τιραμόλα εννοούμε τον άνθρωπο με κορμί λάστιχο, που μπορεί να κάνει κινήσεις πέραν των κινήσεων του μέσου ανθρώπου. Επίσης, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάποια κίνηση, υπενθυμίζουμε στον συνομιλητή μας ότι δεν είμαστε Τιραμόλα.

Παραφθορά του ονόματος του Γάλλου συγγραφέως Albert Camus (Αλμπέρ Καμύ). Ψευτοκουλτουριάρης τυπάς, κυρίως από τον «καλλιτεχνικό χώρο» ή τον «χώρο της διανόησης» –ψευδοσυγγραφέας , ψευδομουσικός, ψευδοζωγράφος– ο οποίος έχει μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες για έναν από τους παρακάτω λόγους –είτε, σε κάποιες περιπτώσεις, και για τους δύο.

α) Έχει, μέσω του αντικειμένου ενασχόλησής του πρόσβαση σε γυναίκες με «καλλιτεχνίζουσες/ ελευθεριάζουσες» τάσεις –λ.χ. μουσικούς, ζωγράφους, ηθοποιούς.

β) Λόγω θέσεως ισχύος πείθει τις γυναίκες να του κάνουν «χάρες» –λ.χ. καθηγητής πανεπιστημίου, υπουργός, σκηνοθέτης– αλλά όταν τον ρωτούν που οφείλει την επιτυχία του, την αποδίδει στην «κατάρτισή και το καλλιτεχνικό του έργο» και όχι στη θέση ισχύος. Λ.χ. καθηγητής πανεπιστημίου που εκδίδει ποιητικές συλλογές της μπόρας / υπουργός που ασχολείται με «αφηρημένη γλυπτική».

Ο πολιτικός ή γενικότερα στέλεχος που θυσιάζεται για να διατηρηθεί ένα καθεστώς, λ.χ. σε έναν ανασχηματισμό, μια αυτοκάθαρση, ένα mea colpa κ.ο.κ.

Ο όρος χρησιμοποιείται ακόμη περισσότερο, άμα το εν λόγω στέλεχος έχει το όνομα, έχει και την χάρη.

Μια και τα αυτοαναφορικά λήμματα είναι της μοδός, να ευλογήσω κι εγώ τα γένεια μου (στην κυριολεξία εν προκειμένω). «Hank» είναι η συνήθης απόκληση του Henry Chinaski, δηλαδή του alter ego του Αμερικανού συγγραφέα Charles Bukowski. Το σλανγκικό ενδιαφέρον έγκειται στο ότι ο Μπουκόφσκι έχει καταστεί τις τελευταίες δεκαετίες η νο3 αυθεντία, ήτοι μετά τον Γιαλόμα και τον Κούντερα, στο κεφάλαιο σεξ και ανθρώπινες σχέσεις με γαρνιτούρα κουλτούρα να φύγουμε ή «μη γαμάς πολύ, κουλτούρα και λίγο». Βοηθάνε τα εξαιρετικά λογοτεχνικά έργα του Αμερικανού, που συνδυάζουν κοφτερή ψυχολογική (και όχι μόνο) διείσδυση με αυτοσαρκασμό, χιούμορ που σπάει κόκκαλα και καυστική σάτιρα προς το αμερικλάνικο όνειρο- εφιάλτη. Το σλανγκικό ενδιαφέρον είναι ότι στην ελληνική σλανγκ το «Μπουκόφσκι» παρετυμολογείται από το «μπουκώνω», κάτι που δεν είναι ξένο άλλωστε προς την ιδιοσυγκρασία του Αμερικανού συγγραφέα- θιασώτη της κοινογαμίας. Οπότε «μπουκόφσκι» είναι ο κουλτουριάρης, που δεν είναι μόνο του «κουλτούρα και λίγο», αλλά και του «γαμάω/ μπουκώνω πολύ». Ο κουλτουριάρης που παίρνει την ρεβάνς, ο κουλτουριάρης, ναι, αλλά με κάτι αρχίδια ναααα.

Κλάμα, πολύ κλάμα, όπως έκλαιγε η Μάρθα Βούρτση στις ταινίες.

Ο πάρα πολύ απαισιόδοξος, πεσιμιστής, που τα βλέπει όλα μαύρα κι έχει ως αρχή του το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Προέρχεται από τον μαχόμενο δημοσιογράφο Νίκο Τσιαμτσίκα, που έβγαινε στις λαϊκές, κοίταζε πού έχουν πάει οι τιμές και μετά έδινε το ρηπόρτ στην βάση στον Νίκο Εισ..., εμ συγγνώμη μπερδεύτηκα, Ευαγγελάτο. Ο γνωστός διάλογος, που απαθανατίστηκε αρμοδίως από τον Γιώργο Μητσικώστα κι έκτοτε έχει γίνει μέρος της ζωής μας είναι:

- Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Γενικά, ο τύπος Τσιαμτσίκα μπορεί πέρα από τον γνωστό δεξιόστροφο παππού του «Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται», να είναι και κάποιο λαϊκό παιδί που δυσανασχετεί για την αδικία και τις παντοειδείς λαμογιές. Αλλά υπάρχει και το στυλ «πέφτω απ' τα σύννεφα» για πράγματα που ήταν λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Λ.χ. λίγο μετά το επεισόδιο με τον βιασμό μαθήτριας, που ήταν όντως συγκλονιστικό, ο Εισαγγελάτος έκανε ένα αφιέρωμα σε πολλά άλλα περιστατικά, που δεν ήταν και τόσο συνταρακτικά, κοινώς το γάμησε και ψόφησε. Εξ ου και είχε κυκλοφορήσει η έκφραση:

- Πώς; Κάνουν σεξ στην πενταήμερη; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Είναι και το νικ του δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, επειδή η εκπομπή του ονομάζεται «Ζούγκλα». Και λέγεται για τέτοιους δημοσιογράφους με κρυφές κάμερες κτλ.

Ο συχωρεμένος Απόστολος Σουγκλάκος ήταν μια από τις μεγάλες καλτ μορφές της ελληνικής σκηνής κι αρένας. Η έκφραση «Σουγκλάκος» αναφέρεται σε μπιλντέρια, σφιχτερμάνους, σβάρτσους κι όλα τα υπόλοιπα δεκάδες συνώνυμα που μπορεί κανείς να βρει στο σλανγκ-τζη-αρ. Με την λεπτή διαφορά ότι ο Σουγκλάκος είναι ο πιο συμπαθής, αισθηματίας και γνήσιος λαϊκός τύπος από όλους τους παραπάνω κυρίους, και αποσπά την αγάπη μας.

Η ιστορική φράση «ποιος θα δείρει τον Σουγκλάκο;» από καλτ διαφημίσεις εγχώριου ρέστλινγκ στα '80ς σημαίνει την πρόκληση, αλλά και την ουτοπία. Είναι τελικά ένα βαθιά υπαρξιακό ερώτημα, όπως το «να ζει κανείς ή να μην ζει» κ.τ.ό.

Εναλλακτικά, «Σουγκλάκος» είναι η λεσβόγκα, με ανδροπρεπή εμφάνιση και ύφος που γυρεύει τσαμπουκάδες, επειδή απλώς δεν μπορεί κανείς να την δείρει, αλλά το πιο πιθανόν είναι να τις φας, άμα τα βάλεις μαζί της. Ο τελευταίος λεσβοχωρίστρας που έπεσε στα χέρια του Σουγκλάκου νοσηλεύεται ακόμη στην Εντατική!

Ο υπερβολικά τυχερός άνθρωπος. Από τον ήρωα Γκαστόνε Ντακ, ξάδερφο του Ντόναλντ στα Μίκυ Μάους. Είναι και νικ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του προπονητή του Παναθηναϊκού, επειδή έχει γιουγκοσλαβία στο να παίρνει τίτλους.