Ορισμοί (27991)
Εμφανίζονται 31-40 από 27991

Φράση (και κατόπιν λέξη) που δηλώνει είτε μεγάλη έκπληξη και σοκ, είτε οργή, η οποία όμως πάλι προκύπτει αναπάντεχα (το ωνασουγα, δηλαδή, δε θα ταίριαζε σε μια παγιωμένη δυσάρεστη κατάσταση, αλλά σε μια ξαφνική αναποδιά).

Εκ του "ω να σου γαμήσω", το οποίο δεν απευθύνεται σε κάποιο πρόσωπο ή αντικείμενο, αλλά γενικώς. Το "-μήσω" παραλείπεται είτε για λόγους ευπρέπειας, είτε για να δείξει ότι το αισθητήριο που προκαλεί την αντίδραση είναι τόσο ισχυρό, ώστε στη μέση της φράσης κόβεται η μιλιά του λέγοντος.

Εκ των υστέρων τα εναπομείναντα μέρη της φράσης συμπτύσσονται σε μία λέξη, ως "ωνασουγα". Η λέξη αυτή, αντίθετα με τους κανόνες της καθομιλουμένης ελληνικής, θα τονιζόταν στην πρώτη συλλαβή της "ώ", με έναν δευτερεύοντα τονισμό στο "σού".

Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα γιατί η φράση χρησιμοποιεί το "ω να σου γαμήσω" αντί του "ω να σε γαμήσω". Ίσως αφαιρετικά από το "ω να σου γαμήσω το Χριστό/Παναγία/ό,τι", ίσως και ως υπερδιόρθωση από τη Θεσσαλονικιώτικη σύνταξη.

Εγωίστρια.

Λεξιπλασία εκ των Ψωροκώσταινα και της μάρκας μπλουζακίων Lacoste.

Ψωροκώσταινα σύμφωνα με έναν θρύλο που ενδέχεται να έχει πυρήνα ιστορικής αλήθειας ήταν η Πανωραία Χατζηκώσταινα (δες), πρόσφυγας από το Αϊβαλί στο Ναύπλιο κατά την επανάσταση του 1821, η οποία προσέφερε ό,τι ελάχιστα υπάρχοντα της είχαν απομείνει για τον αγώνα στο Μεσολόγγι. Απ' αυτήν κατέληξε να σημαίνει την Ελλάδα ως μια πτωχή και ευτελισμένη πλην τίμια χώρα, που στις δύσκωλες στιγμές τα καταφέρνει χάρη στην αυταπάρνηση των κατοίκων της.

Ψωρολακόσταινα είναι, αντιθέτως, η Ελλάδα ως χώρα όπου οι φτωχοί και κακομοίρηδες κάτοικοί της συναγωνίζονται ποιος θα περάσει τον άλλο σε κομπλεξισμό, σε μικροαστουλισμό και βλαχογιάπικη υπεραναπλήρωση, σε ψευδή νεοπλουτισμό και αληθή νεοπτωχισμό, και εντέλει σε μια γενική ξεφτίλα. Εξ ου και έκαναν θραύση κατά τις προηγούμενες δεκαετίες τα μπλουζάκια Lacoste με σήμα το κροκοδειλάκι, επειδή ήταν σχετικά ακριβά και αποτελούσαν δείγμα βουπουδοσύνης και μεγαλοαστισμού, ενώ πλέον είναι προ πολλού ξεπέ. Σήμερα θα λέγαμε περισσότερο ψωροκαγιέναινα ας πούμε.

Σύμφωνα με τον Ν. Σαραντάκο εδώ, η έκφραση καθιερώθηκε επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Ράλλη (ψωρογιώργαινας δηλαδή), από την εφημερίδα το Ποντίκι , «επειδή η σύζυγος του πρωθυπουργού ήταν εισαγωγέας των ακριβών αυτών ρούχων με τον κροκόδειλο».

Πάσα: Χότζας και Γκάτζμαν στα σχόλια της ψωρογιώργαινας.

Υ.Γ. Αν διαβάσατε τον τίτλο ως ψωλαροκώσταινα είστε απολύτως δικαιολογημένοι και υγιείς.

Η ψωροκώσταινα Ελλάδα, όταν πλέον δεν κυβερνάται από Κωστίκες, όπως οι Κώστας Καραμανλής, Κώστας Σημίτης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος Καραμανλής κ.ά., αλλά από Γιωρίκες, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου. Η έκφραση μάλλον δηλώνει μειωμένη αισιοδοξία ότι μπορεί η Ψωροκώσταινα να βγει από το τέλμα της ψώρας της. Σημειωτέον ότι το ίδιο λογοπαίγνιο είχε πέραση και το 1980 όταν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (πρεσβύτερο) περάσαμε στον Γεώργιο Ράλλη, ενώ η Ψωροκώσταινα- Ψωρογιώργαινα έμπαινε στην Ε.Ο.Κ. ως ο φτωχός συγγενής.

Trivia: Ο όρος «Ψωροκώσταινα» χρονολογείται από την απαρχή του ελληνικού κράτος, καθώς προέρχεται πιθανώς κατά τον Μπάμπη από «το προσωνύμιο γνωστής ξεπεσμένης αστής που ζητιάνευε στο Ναύπλιο την εποχή του Καποδίστρια και που παρά την φτώχια της συνεισέφερε στον έρανο για το ελληνικό κράτος». Για τον πλήρη θρύλο δες εδώ, εδώ και εδώ. Γενικά στην απαρχή του ο όρος έθιγε το ότι το φτωχό ελληνικό κράτος βασιζόταν για την ύπαρξή του περισσότερο στην εθελοντική συνδρομή και προσπάθεια των κατοίκων του παρά στην επιστημονική οργάνωση και διαχείριση των εσόδων του (Μπάμπης). Χρησιμοποιείτο δε χλευαστικά κατά την Βαυαροκρατία.

Ψωροκώσταινα και Ψωρογιώργαινα. Άντε και έγιναν ξάνα εκλογές και βγήκε πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ,άντε και έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση,πέστε μου τι έγινε;Θα σας πω έγω ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε. Θα περάσουν λίγες μέρες στο μέλι και μετά θα αρχίσουν τα όργανα!! Άδεια ταμεία βρήκαμε,τεράστια μαύρη τρύπα,δεν το περιμέναμε,αλλιώς τα ξέραμε,
οπότε αύτα που τάξαμε θα τα κάνουμε όχι τώρα, αλλά σε μερικά χρόνια. Για τώρα πάρτε μερικούς νέους φόρους, βέβαια δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι... Και ο Χατζηπετρής όπως λέει και το άσμα.
Και κλάμα εμείς που φάγαμε χλαπάτσα πάλι.... Αύτο επαναλαμβάνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια και θα επαναλαμβάνεται όσο δεν αλλάζουμε ρότα σαν λαός και βολεύομαστε με τα ρουσφέτια,όσο φορολογούνται μόνο
οι μισθωτοί, και όσο οι νταβατσίδες και τα καρτέλ θα κάνουν ότι θέλουν, γιατί έχουν εξαγορασεί συνειδησείς.Και η μεγάλη πλάκα είναι ότι η ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ θα αρχίσουν την αντιπολίτευση....!Ρε γαμώτο θα μας κουφάνουν τελείως.

Άλλη μια λέξη για τον ωτορινολαρυγγολόγο. Εκ του ωριλά και ψώρα.

Πηγή: Γκάτσμαν.

Ο τσιγκούνης.

Αυτός που «ψάχνει» ερωτικό αντικείμενο του πόθου του.
Απίστευτη ερμηνεία του Al στην ομότιτλη ταινία (ομότιτλη σε Ελληνική μετάφραση).

Χρησιμοποιείται για να πειράξουμε κάποιον επειδή είναι / μας φαίνεται πολύ χαρούμενος. Προέρχεται από τη γνωστή διαφήμιση που λέει: «Είμαι κεφάτη, ψωνίζω απ 'τον Βερόπουλο».

Κι αυτή, όπως κι αυτή η ρήση, έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή.

Τότε οι πλούσιοι, επειδή δεν καταδέχονταν να πάνε πεζό δύο στην αγορά για να ψωνίσουν, καβαλούσαν τα άλογα τους και αγόραζαν αυτό που ήθελαν καβάλα, δείχνοντας στον πωλητή κάτι που έβλεπαν απ' το άλογο, χωρίς να μπουν στον κόπο να το διαλέξουν.

Έτσι, οι επιλογές τους ήταν επιλογές για κλάματα. Επιλογές της συμφοράς. Γι΄αυτό κι οι πωλητές, ως γριές πουτάνες, εκμεταλλεύονταν την κατάσταση και ξεφορτώνονταν ό,τι σαβούρα, σκαρταδούρα και πράγματα του σωρού και του πεταματού, αλλά επίσης κι ό,τι ακριβά πράγματα είχαν απούλητα.

Η έννοια δεν έχει αλλάξει σημασία τη σημερινή εποχή κι ο όρος υποδηλώνει την αγορά που γίνεται με πλημμελή ή ανύπαρκτο έλεγχο, μ' αποτέλεσμα αυτό που αγοράζεις να μη θεωρείται καλή αγορά (π.χ.: ακαλαίσθητο, κακής ποιότητας, ακριβό, κ.λπ.).

Κάποιος /-α που θεωρεί τον εαυτό του/της πολύ όμορφο, έξυπνο, γενικά τέλειο, και το λέει σε όλους.