Ορισμοί από τον deinosavros (116)
Εμφανίζονται 61-70 από 116

Συνώνυμο του πέοντος, ή τσουτσουνίου, ή ματζαφλαρίου, ή μπαργαλάτσου, ή, ή, ή... (αυτά τα πολλά παρατσούκλια μάλλον σε σεσημασμένο απατεώνα μου φέρνουν).

Τεσπα, αυτό είναι: Το καυλί, το οποίο (ενίοτε) αίρεται στο ύψος των περιστάσεων. Μη ζητάτε πολλά πολλά, έτσι κι αλλιώς το λήμμα για τον πούτσο είναι...

Κάτι μου αρέσει, μου τραβάει την προσοχή, τρώω κόλλημα να το αποκτήσω. Η περίπτωση του να μην είναι χρυσός οτιδήποτε γυαλίζει, δεν μας ενδιαφέρει εδώ. Μιλάμε για νέτη-σκέτη καύλα, και ως γνωστόν, όταν σκεφτόμαστε με το κάτω κεφάλι, πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα επιθυμούμε.

Δεν ξέρω αν η έκφραση είναι ακριβώς σλανγκ (αν είναι, μάλλον ως μαθητική τέτοια θα πρέπει να καταγραφεί), δεν ξέρω πού η σλάνγκ συνορεύει με την καθομιλουμένη και πού αλληλοεπικαλύπτονται οι κύκλοι, δεν ξέρω από θεωρίες γλωσσολογίας.

Το λήμμα ανεβαίνει μόνο και μόνο για χάρη του παραδείγματος, στο οποίο δίνεται μια άκρως γοητευτική και καυλιάρικη εξήγηση της προέλευσής του. Δεν ξέρω αν είναι βάσιμη, αλλά πώς να το πω, μου γυάλισε ρε παιδί μου...

Ααααχ η στραγγαλισμένη καύλα, ααααχ τα λεκιασμένα στο σκοτάδι σεντόνια....

Επαγγελματική αργκό των ενδόξων Σωμάτων Ασφαλείας της χώρας, σε χρήση κατά τις δεκαετίες '50-60.

Αν και πρόκειται περί κομιλφό καθαρευούσης, δεδομένης της τυποποίησής της, η φράση μάλλον θα πρέπει να γίνει αποδεκτή ως επαγγελματική αργκό των δυνάμεων της Τάξης, τόσο της κοινωνικής όσο και της σχολικής.

Όπως προκύπτει από τα χρονολογικώς ταξινομημένα παραδείγματα, η φράση ουδέποτε περιέπεσε σε αχρηστία, αν και στα σχετικώς πρόσφατα χρόνια εχρησιμοποιείτο μάλλον υπογείως. Μέχρι των ημερών Ελληνίδος υφυπουργού, διά χειλέων της οποίας η φράση επιτέλους απήλαυσε της προσηκούσης, επισήμου αναγνωρίσεως.

Συνήθη υποκείμενα του ρήματος ήταν οι εγκληματίες που υπέπιπταν στο σοβαρότατο παράπτωμα του περιπάτου. Οι αρμόδιοι για τη σύλληψη των παραβατών εκτελούσαν τα καθήκοντά τους με υπερβάλλοντα ζήλο, σε σημείο που τους διέφευγαν άλλοι εγκληματίες οι οποίοι περιεφέροντο ουχί ασκόπως αλλά με απολύτως συγκεκριμένο σκοπό. Όπως πχ ο πατήρ του λημματογράφου, ο οποίος, μεσούσης της δεκαετίας του '50, συνήθιζε να περιφέρει εντός (έτι σωζόμενης) ξύλινης βαλίτσας τα τυπογραφικά στοιχεία του τότε παράνομου «Ριζοσπάστη», παραμένων εν τούτοις ασύλληπτος (μουάχαχαχαχαααααααα).

Οι όρχεις ή αλλιώς λιμπά, καμπανέλια, καλαμπαλίκια, γκογκόβια. Ιδιαιτέρως ευαίσθητο σημείο της ανδρικής ανατομίας, εκτεθειμένο λόγω της θέσης του στη διαστροφή και το ανύπαρκτο έλεος κάθε περδόμενου, υποζυγίου έλξης, λογοτέχνη ή ζωγράφου, μαγείρου, Ιταλού, Πελοποννήσιου, ζαχαροπλάστη, βοτανοσυλλέκτη, μασκαρά, μουσικού. Ως απόρροια αυτής της αχαρακτήριστης επιθετικότητας, τα δυστυχή κατσαμπάνια πάσχουν συχνά από ιλίγγους με συνοδά φαινόμενα ολικής εξοίδησης.

Ωστόσο, κάποιοι ειδικευμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η εξοίδηση μπορεί να οφείλεται σε υπαγορευμένες αλαζονικές συμπεριφορές, οπότε και είναι απαραίτητη μια κατά μέτωπον επίθεση για την αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες τα κατσαμπάνια αρέσκονται στην ψηλάφηση και τριβή τους με τα νύχια ή τις άκρες των δακτύλων. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατή η αιτιολόγηση αυτής της προτίμησης, εφόσον βεβαίως δεν πρόκειται περί ψεύδους.

Η λέξη είναι πιθανότατα λακωνικής προέλευσης, όπως φαίνεται και από εν εκ των παραδειγμάτων. Προς επίρρωσιν, να αναφέρω ότι την πρωτοάκουσα από τον μακαρίτη τον μπατζανάκη μου, Λάκωνα την καταγωγή.

Το ούφο. Ο αλλού. Ο τσίου μπίου τσικιμπίου.
Όπως λέει και το παράδειγμα εδώ, αυτός που τον έχει φάει η μαλακία.

Όπως συμβαίνει και με τους πνευματικούς αδελφούς τους, τους πυροβολημένους, τα πλήθη των κουνημένων παρουσιάζουν αξιοσημείωτη διασπορά. Τουτέστιν, οι περί ων ο λόγος φωστήρες δεν βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε ένα σημείο να ρίξεις μια να τους κάψεις μαζεμένους. Πρέπει να τους ξετρυπώνεις και να τους κατραπακιάζεις έναν-έναν, διαδικασία ιδιαιτέρως χρονοβόρα και ψυχοφθόρα.

Δεν διαθέτω πια την υπομονή και τις αντοχές της πρώτης μου νεότητας, χώρια που φοβάμαι την υψηλής μεταδοτικότητας πάθησή τους. Ωσεκτουτού, εγκαταλείπω την προσπάθεια (και το λήμμα) σε αυτό το σημείο.

Αυτό που λέει η λέξη. Το φτυάρι με το οποίο απομακρύνουμε τα σκατά. Πρόκειται μάλλον για επαγγελματικό και όχι οικιακό εργαλείο, καθώς απαντάται συνήθως σε χοιροστάσια, βουστάσια και άλλα τέτοιου είδους κουραδοβριθή ιδρύματα.

Σλανγκικώς, η λέξη χρησιμοποιείται μεταφορικώς ως το κατάλληλο μέσον εκδίωξης σκατάδων, σκατών πατημένων, σκατόλουμπων, σκατοπούστηδων, σκατόψυχων, εν ολίγοις τύπων τόσο άθλιων, σιχαντερών και βρομερών, που δεν διανοούμαστε ούτε στιγμή να τους αγγίξουμε με γυμνά χέρια.

Κττμγ πάντως, σλανγκικώς η λέξη σκατόφτυαρο θα ήταν ό,τι πρέπει για να χαρακτηρίσει και τους μπονταίους που κάνουν πόρτα στα ανά την επικράτεια κωλομάγαζα, εκδιώκοντας άμα λάχει βιαίως τους ενοχλητικούς πελάτες. Δεδομένης της ποιότητας τόσο των καταστημάτων και των φυλάκων τους, όσο και των θαμώνων, θα έβρισκε την απόλυτη δικαίωσή του το λαϊκό ρητό ό,τι σκατά και το φτυάρι.

Σε γλυκερό, εφηβικό ανάγνωσμα παλαιότερων εποχών, το εν λόγω εργαλείο αναφέρεται και ως σβουνόφκυαρο, βουκολικό το περιβάλλον γαρ. Αυτή η παράγραφος παρακαλώ να μην υποπέσει στην αντίληψη μουσουλμάνου ιερέα που συχνάζει στο σάη, δεν το 'χει σε τίποτα να βγάλει βρόμα πως έχω διαβάσει Λουντέμη...

Ψάχνοντας στο δίχτυ, έπεσα πάνω σε κάποιον που ισχυρίζεται ότι συνώνυμο του σκατόφτυαρου είναι η λέξη πιγκάλ. Εστί δε πιγκάλ το σετάκι αποπατόσκουπου (ξέρετε, αυτό που ζμπρώχνουμε τα κουραδόσκατα στη λεκάνη) και της βάσης εναπόθεσής του (που μαζεύει το σκατοζούμι).

Δεν ξέρω κατά πόσον οι ισχυρισμοί του αγνώστου σέρφερ είναι βάσιμοι, αλλά κατόπιν αυτής της συγκλονιστικής ανακάλυψης εγκαταλείπω το σάιτ και μεταβαίνω εις Παρισίους για μετεκπαίδευση. Οι τυχόν ενδιαφερόμενοι θα με εντοπίσουν πέριξ της Place Pigalle.

Σλανγκιά εστιατόρων που αφορά το μέγεθος της (μικρότερης του κανονικού) μερίδας φαγητού που σερβίρεται στους κουτόφραγκους τουρίστες. Οι τελευταίοι εν τούτοις οφείλουν όχι μόνο να είναι ευχαριστημένοι, αλλά και να μας ξανάρθουν για να μαθαίνουν, εφόσον όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια. Γιατί δηλαδή, άσκημα τους πέφτει ολίγη από γκρηκ μουζάκα ;

Η συγκεκριμένη ορολογία ήταν σε κατά τα φαινόμενα ευρύτατη χρήση (μεταξύ σερβιτόρων, μαγείρων και υπευθύνων καταστήματος) στις τουριστικές περιοχές της χώρας τουλάχιστον κατά την δεκαετία του '90, και το «ξου» δεν προέρχεται από το «ξευτίλα» αλλά από το «ξένος», ήτοι αλλοδαπός.

Εννοείται ότι η αντίθετη της «ξου», «μερίδα -ε» οφείλει το όνομά της στους ιθαγενείς στους οποίους και σερβίρεται.

Σημειωθήτω ότι την ύπαρξη των μερίδων ξου και των ομογάλακτών τους μερίδων ε είχε προ ετών ανακαλύψει και αποκαλύψει στο πανελλήνιο με γνήσια αγανάκτηση αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος, από αυτά που είχαν ευνοήσει με ασυντόνιστες πράξεις και συντονισμένες παραλείψεις την καλλιέργεια αυτού του είδους ανθέων ανά την επικράτεια.

(Από μνήμης αυτό το τελευταίο, δεν μπορώ να βρω στοιχεία ρε γαμώ τα καλαμαράκια μου τα κατεψυγμένα).

Κουτί ονομάζουν οι εμπλεκόμενοι στις μεταφορές το εμπορευματοκιβώτιο ή κοντέινερ. Το κουτί των 20 ποδών αποκαλείται «εικοσάρι» και, χαϊδευτικά, «εικοσαράκι» (τώρα, τι βίτσιο είναι αυτό να χαϊδεύεις λαμαρίνες και να αφήνεις στην πείνα τα κουτιά του ορισμού υπ' αριθμόν 1, τι να σας πω...). Το μεγάλο κοντέινερ των 40 ποδών ουδεπώποτε αποκαλείται «σαρανταράκι», λίγο σεβασμό μάστορα, ας είμαστε σοβαροί...

Η καταχώριση γίνεται πρώτον επειδή διαπίστωσα ότι στα παραδείγματα αυτουνού εδώ του καταπληκτικού, θαυμάσιου, ανυπέρβλητου ορισμού Μου είχα αφήσει τη σχετική ορολογία χωρίς επεξηγήσεις, και δεύτερον επειδή εσχάτως εντόπισα μιά διμοιρία ψείρες να κόβει βόλτες στα γένια Μου. Μετά από αυτήν εδώ την ισχυρή δόση ευλογίας είμαι βέβαιος ότι το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο δεν θα επαναληφθεί.

(...καλά, πώς σας ξέφυγε αυτό; Ρε σεις, με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Αφού ξέρετε ότι χυδαιότητες έγραφα μόνο κατά την πρώιμη, ανώριμη φάση μου. Θα το ξαναπώ: πού έχω μπλέξει ρε πούστη μου...).

Τεσπα, κάνε πάσα το ποτήριον τούτο να τελειώνουμε: γαμόφατσα είναι ποικίλων αποχρώσεων περιγραφικός όρος που αφορά είτε τα χαρακτηριστικά του προσώπου κάποιου ατόμου, είτε πτυχές του χαρακτήρα του.

Για να πω την αμαρτία μου, προσώπικλυ το έχω ακούσει και χρησιμοποιήσει μόνο ως όρο που περιγράφει ανθυγιεινές φάτσες με ύποπτες διασυνδέσεις, του είδους «αυτός το πρωί θέλει τρεις αργιλέδες για ν' ανοίξει τα μάτια του». Μιλάμε δηλαδή για σκατόφατσες περπατημένες, χαρακωμένες από την πείρα, αδρές και αργασμένες, με μια προλεταριακή γαρνιτούρα στην υποκοσμιακή μπριζόλα τους άμα λάχει, με βαριά αρσενικά χαρακτηριστικά, μούτρα «στην πέτρα πελεκημένα», αν μού επιτρέπεται η χυδαία λεκτική παρεκτροπή.

Πώς να σού το πω να καταλάβεις, που λέει κι ο Βασίλης ο Νικολαΐδης στο τραγούδι που περιγράφει τις ερωτικές περιπέτειες μιας Βορειοελλαδίτικης γαμόφατσας, άμα ήτουνε πεζοναύτης θα είχε εκείνο το «the thousand yards stare» που μνημονεύει ο Kubrick στο Full Metal Jacket.

Από την άλλη, γαμόφατσα μπορεί να χαρακτηριστεί κι ένας πιτσιρικάς στην προεφηβεία, ένα αντράκι με όμορφο πρόσωπο και αυθεντική, de profundis μαγκιά, μόνο που εδώ ο όρος δεν περιέχει τον παραμικρό παιδεραστικό υπαινιγμό. Μιλάμε δηλαδή για ένα παιδί που, αν ήσουνα στην ηλικία του, θα έδινες τα πάντα για να είσαι στην παρέα του, κάτι σαν τον Τζάκι Κούγκαν του Τσαρλιτσαπλίνειου «Αλητάκου». Παρεμπίπταμπλjυ, άμα πατήσετε εδώ θα διαπιστώσετε ότι ο Κούγκαν μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε ενήλικη γαμόφατσα.

Τώρα, το νέτι μας δίνει κι άλλες αποχρώσεις της λέξης, που αφορούν είτε φλώρους, είτε γυναίκες. Το επ' εμοί, δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ τη λέξη για να χαρακτηρίσω άτομα προερχόμενα από αυτές τις ομάδες πληθυσμού, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Προσωπική μου εντύπωση από τα διαδικτυακά μου ευρήματα είναι ότι, παρά το α' συνθετικό (γαμο-) της λέξης, υπάρχει η τάση να περιγράφονται με αυτόν τον όρο άτομα των οποίων η όψη και (κυρίως) το ήθος που αποπνέουν παραπέμπει περισσότερο σε αφόδευση παρά σε σεξουαλική πράξη. Παρά ταύτα, καλός μου φίλος (ψιλοθηριώδης και γαμόφατσα άλλωστε), βλέποντας τις προάλλες γνωστή, ευειδή τηλεπαρουσιάστρια καρα-καθεστωτικού κωλοκάναλου την ενημέρωσε, τείνοντας τον δείκτη του στην οθόνη: εσένα, όταν έρθει η Επανάσταση, πριν σε σκοτώσω θα σε γαμήσω (και πάλι καλά δηλαδή που τα είπε με αυτή τη σειρά, έτσι μπαρουτιασμένος που ήτουνε...).

Πράγμα που μας πηγαίνει στην παμπάλαια ιστορία της κυριαρχίας μέσω του σεξουαλικού καταναγκασμού. Οπότε ο όρος γαμόφατσα έχει την έννοια του γαμημένου, του περιφρονητέου, απωθητικού, μισητού προσώπου που επιθυμούμε να ταπεινώσουμε μέσω μιας μη συναινετικής σεξουαλικής συνεύρεσης (για να μην αναφερθούμε στις ρατσιστικές / σεξιστικές παραμέτρους του θέματος). Αλλά εδώ αρχίζει να ξεχειλώνει το πράμα...

...οπότε ας το κλείσω ανώδυνα, αναφέροντας την γενικώς υβριστική απόχρωση της λέξης, από την οποία δεν γλυτώνουν ούτε τα συμπαθή και χρήσιμα ιντερνετικά smilies (προ-προτελευταίο παράδειγμα).

Έτσι ονομάζονται τα big bags, ήτοι οι μεγάλοι, από συνθετικό υλικό σάκοι χωρητικότητας 500-1000 κιλών, στους οποίους διακινούνται πάσης φύσεως υλικά που λέει και το άσμα, από οικοδομική άμμο μέχρι ζάχαρη.

(Παίδες, μα τη βρακοζώνα της Παναγίας, δεν κάνω πλάκα! Άμα νομίζετε ότι σας λέω μπούρδες, γουγλίστε «μπούρδες big bags» να το δείτε με τα ματάκια σας. Δε βάζω το λίνκι, μην κάνουμε και ρεκλάμα).

Πηγή: ο φορτηγατζής ο Τάκης. Αστείρευτη πηγή ο άθρωπας μιλάμε. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, όλο και κάτι μαθαίνω. Σπεκια και θένκια Τάκη, αν και υποψιάζομαι ότι αγνοείς την ύπαρξη του σλανγκρ.