Ορισμοί με ετικέτες (45)
Εμφανίζονται 1-10 από 45

Κάπως πιο λυρική διατύπωση του χρυσού ντους, άκα της χρυσής βροχής. Πρόκειται για φετιχιστικό θαλάσσιο σπορ, επισήμως χαρτογραφημένο ως ουρολαγνεία ή ουροφιλία.

Χρησιμοποιείται από αντιπάλους της ομάδας του Παναθηναϊκού, συνήθως Ολυμπιακάκηδες, για να αμφισβητήσει το έπος του Γουέμπλεϊ ότι και και καλούα ήταν στημένο με συμμετοχή χουντικών (βλ. πρώτο παράδειγμα). Η έκφραση χρησιμοποιείται και ευρύτερα είτε για να στιγματίσει τον Παναθηναϊκό σαν μια ομάδα που ευνοήθηκε από την χούντα ή και γενικότερα από το κράτος, είτε για να σατιρίσει πανωλεθριάμβους και πυρείους νικήττες. Για τους Ολυμπιακούς βλ. αντίστοιχα τα ομάδα του δημοσίου, κοκκαλιστάν.

Η ομάδα του Ηρακλή ή οπαδός της. Προκύπτει αφενός λόγω ρίμας με το Ήρα, την αρχή του Ηρακλή (άλλωστε ο Ἡρακλῆς δασυνόταν) και αφεδύο επειδή η ομάδα του Γηραιού αποκαλείται και γριά και οι οπαδοί της γριές, οπότε φανταζόμαστε ότι η εν λόγω γριά είναι επιπλέον και χήρα. Ο κύριος λόγος όμως είναι ο πρώτος, και εκτός από την ρίμα μπορεί να αποδοθεί και γραπτώς ως χΗΡΑ.

Άλλες ονομασίες: κωλόγρια, στρουμφάκι.

Από τα πάλαι ποτέ παιχνίδια που παίζαμε όταν είμαστε παιδιά. (Σ.ς.: Αν κρίνω από όσα λέγονται για την πρόσφατη συνάντα αυτό θα ήταν στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες... Ή μήπως στον Μεσοπόλεμο;).

Η προέλευση έχει ως εξής: Παίζαμε λ.χ. βόλευ, ή ακόμη καλύτερα «μήλα» κ.ο.κ. και η μπάλα έβρισκε στο λεγόμενο «φυσικό εμπόδιο», δηλαδή στα κλαδιά μιας συκιάς, μουριάς, πεύκου κ.τ.λ. που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε, γιατί δεν είχαμε πολύ χώρο για να διαλέξουμε πού θα παίξουμε.

Για αυτούς που μεγάλωσαν σε πόλεις, το «φυσικό εμπόδιο» μπορεί να ήταν κολώνα της ΔΕΗ ή η μπουγάδα της κυρα-περμαθούλας. Έτσι η φάση χάλαγε αδικώντας την μία ομάδα, η οποία φώναζε «φυσικό εμπόδιο» και διεκδικούσε την εξαρχής επανάληψή της.

Από εκεί προήλθε το «φυσικό» χάριν συντομίας, το οποίο σλανγκίστηκε με το αυθόρμητο σλανγκικό αισθητήριο που είχαμε ως παιδιά σε «φυσικός» και για μεγαλύτερη σλανγκ αίσθηση σε «χημικός». Αν ήταν τεχνητό εμπόδιο, λ.χ. κολώνα ΔΕΗ, λέγαμε και «τεχνητό». Αατα.

Παράγεται από την λέξη τσαχπίνης και την πορτογαλική κατάληξη -inio (μετάφραση -ούλης) που δηλώνει καταγωγή ή στυλ βραζιλιάνικο.

Χαρακτηρισμός για ποδοσφαιριστές που, ενώ φαινομενικά μιλάν στο τόπι, επί της ουσίας δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα, με τα παρακάτω γνωρίσματα. Η θέση τους βρίσκεται κοντά στη γραμμή του πλαγίου άουτ (σλανγκιστί «ασβέστης»), θεωρούνται διεμβολιστές και ωραίοι ντριπλέρ, και πάντα μα πάντα είναι κάτω του μετρίου και του αναμενόμενου.

Συνήθως κατάγονται από την Βραζιλία, αλλά όχι πάντα. Καθυστερούν όσο δεν πάει άλλο το παιχνίδι της ομάδας τους και, τις περισσότερες φορές, αντί να περνάν τον αντίπαλο τρώνε σαβούρντες περιμένοντας μάταια το κοράκι να σφυρίξει. Δεν δίνουν πάσα ούτε από το δεξί πόδι στο αριστερό. Τα βάζουν με τον κακό προπονητή που δεν τους εμπιστεύεται και οι περισσότεροι λένε για αυτούς «Αν είχε μυαλό αυτός θα έκανε καριέρα».

Παραλλαγή του κλασικού κοκτέιλ Cuba Libre. Αγαπημένο ποτό των οπαδών της ομάδας της Θεσσαλονίκης, ΠΑΟΚ. Παρασκευάζεται με 3 μέρη Ρετσίνα Μαλαματίνα (αποκλειστικά) και 1 μέρος Κόλα. Χυμός Lime προαιρετικά. Σερβίρεται στα ταβερνεία πέριξ του γηπέδου της Τούμπας τις Κυριακές ή παρασκευάζεται αυτοσχεδίως από τους οπαδούς προ της εισόδου τους στο Γήπεδο της Τούμπας.

Χαρακτηρισμός προσώπου ο οποίος είναι άσχετος με το μπάσκετ και χαρακτηρίζεται έτσι ώστε να δείξει ότι ο άλλος είναι εντελώς αδέξιος και δεν πετάει μπάλα, αλλά τούβλα στην μπασκέτα.

Tον ήπιαμε: Πήραμε τον πούλο καθώς πίναμε φραπέ (μπορεί να συμβεί μόνο σε Έλληνες).

Έκφραση που παίρνει το όνομα της από τον γνωστό ποδοσφαιριστή Frédéric Oumar Kanouté, προσδίδοντας στον όρο την κάνω μια διαφορετική αλλά και αστεία κατάληξη.

Χρησιμοποιείται σε ποδοσφαιρόφιλους πιο συχνά για ευνοήτους λόγους.

Στο ποδόσφαιρο, την υδατοσφαίριση και τη χειροσφαίριση είναι η εστία καθεμιάς από τις αντίπαλες ομάδες, το γκολπόστ, και συνεκδοχικά το ίδιο το γκολ.

Στην σεξοσλάνγκ είναι μεταφορικώς ό,τι και το γκολ, το σκοράρισμα και το μπαλάκι, δηλαδή η ευτυχής (για τον εραστή) κατάληξη της σεξουαλικής πράξης με εκσπερμάτιση. Χρησιμοποιείται περισσότερο όταν υπάρχει προβληματισμός για το αν θα μπορέσει ο εραστής να πετύχει περισσότερα του ενός τέρματα, το οποίο καθορίζεται από διάφορους ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες.