Ορισμοί με ετικέτες (86)
Εμφανίζονται 71-80 από 86

Σουηδανία, η [ουσ., κύριο όνομα]

Εξωτική χώρα την οποία πανάρχαιοι χάρτες τοποθετούν βόρεια της Ατλαντίδας, 1000 ναυτικά μίλια ανατολικά της Φρουτοπίας.

Είναι παγκοσμίως γνωστή για τους κατοίκους της οι οποίοι για ανεξήγητους επιστημονικά λόγους φέρονται να είναι όλοι θηλυκά, περί τα δύο μέτρα ύψος, με ξανθά μαλλιά και στήθη που παραπέμπουν σε διαφήμιση του γάλα Αρόζα. Οι εν λόγω κάτοικοι αποδημούν μαζικά κάθε καλοκαίρι στα νησιά του Αιγαίου προς γενική τέρψη όλων των φυλών παραθεριστών (ακόμα και των αλάδωτων).

Τα ανωτέρω χαρακτηριστικά καθιστούν τις κατοίκους της Σουηδανίας την ιδανική προέλευση τουριστών οπουδήποτε νοτίως της Θάσου.

Μπουρδέλο τρίτης γενιάς. Η πρώτη ήταν το κλασικό μπουρδέλο (Φυλής κιέτσ'), η δεύτερη το «στούντιο» (όχι για ηχογράφηση), και η τρίτη το και καλά «σπα» (< Spa), όπου υποτίθεται ότι πας για μασάζ, αλλά ρίχνεις και κανα μπούτσο άμα σκάσεις κάτι παραπάνω!.

Ο οίκος ανοχής (οίκος ενοχής ή οίκος αντοχής) κατά συνεκδοχή γένος αντί είδους, η οποία χρησιμοποιείται πολύ στην σλανγκ ως ήπιος ευφημισμός. Έχω την εντύπωση χωρίς να ξέρω από αυτά ότι σπίτι είναι ο κλασικός οίκος ανοχής και διαφέρει από το στούντιο και άλλα ευαγή ιδρύματα. Επομένως είναι αποδομητέες οι εκφράσεις: κορίτσι για σπίτι και παίρνω δουλειά για το σπίτι.

Το σπίτι συναγωνίζεται ούτως σε θαλπωρή την οικογενειακή εστία, σύμφωνα με την σημασία που έχει το σπίτι για τη νεοελληνική ψυχή, καθώς επισημαίνει ο Οπτός Ανήρ εδώ. Ο Δόκτωρ Οικογενειάρχης και ο Κύριος μπουρδελιάρης μοιράζουν την ζωή τους μεταξύ δύο σπιτιών με όρια που αενάως ολισθαίνουν.

Κάπως ευφημιστικός, σχετικά επίσημος, όρος για μπουρδέλα νέας κοπής. Όπως οι Αθηνέζοι δώσανε τις μονοκατοικίες τους αντιπαροχή για να κάνουν την Αθήνα Chamonix, έτσι και τα νεοκλασσικά σπίτια, οι πατρογονικές μας εστίες, μεταμείβονται σε στούντιο.

Στούντιο, ετυμολογικώς < ιταλικό studio = ατελιέ καλλιτέχνη < λατινικό studium = σπουδή, διατριβή < studere= ασχολούμαι επιμελώς με κάτι. (Αγνοώ αν ο όρος στην συγκεκριμένη σημασία του είναι γαλλιά). Σε σχέση με το σπίτι ή το ντέλο, το στούντιο βγάζει σαν λέξη κάτι το λιγότερο οικογενειακό και κατεστημένο, και περισσότερο ανάλαφρο, φοιτητικό, αλλά και συστηματικό («ασχολούμαι επιμελώς» γαρ).

Πράγματι, τα στούντιο προσφέρουν μεγαλύτερη και πιο εξειδικευμένη γκάμα περιποιήσεων από τα συμβατικά ντέλα, αλλά μην φανταστείτε κάτι δραματικό. Θα έλεγα ότι αποτελούν την αριστοτελική μεσότητα ανάμεσα αφενός στα στοιχειώδη και παρώ μπουρδέλα παλαιάς κοπής, και αφεδύο στην Tourist Experience. Λ.χ. όπως επισημαίνει ο Οπτός Ανήρ, μπορεί να σου προτείνουν και κανά αυταρχικό, αλλά δεν πρόκειται να δεις και καμιά φιλολογική βραδιά αφιερωμένη στον Ντε Σαντ και τον Φον Μαζώχ, το πολύ πολύ να φάει κανά δονητάρι στον κώλο κανάς περίεργος. Θα έχει κάποιες παραπάνω περιποιήσεις το δίχως άλλο, αλλά όχι και καμιά υπερβατική coincidentia oppositorum GFE - PSE.

Συκαρία μπορεί να αποκαλεστεί ειρωνικά η Μύκονος, λόγω του επώνυμου αδελφάτου του ελέους και των λοιπών αδελφών που συρρέουν εκεί σε συνδυασμό με το γεγονός πως η λέξη συκιά παραπέμπει σε ομοφυλοφιλικές καταστάσεις.

Σημείωση:
1) Ο λεκτικός σωματότυπος της λέξης Συκαρία, θυμίζει νησί αφού θυμίζει την Ικαρία.
2) Όπως η Ικαρία αποκαλείται και Ικαριά , έτσι κι η Συκαρία αποκαλείται και Συκαριά.
3) Στη γραμμή Πειραιάς - Ικαρία, το προηγούμενο νησί στο οποίο πιάνει λιμάνι το πλοίο πριν αυτό πιάσει στην Ικαρία, είναι το νησί της Μυκόνου.

Λέγεται για ξεπεταχτούλα λολίτα και νουαζέτα που ξεπετάει άντρες λαϊκών προαστείων. Συνήθως βρίσκονται στο ΙΚΑ.

Πρόκειται για εμπνευσμένο στίχο του Γιοκαρίνη από το άσμα «Αχ, Ευλαμπία!».

Σημειωτέον ότι οι τριτοδεσμίτες παλαιάς κοπής είχαμε ως εσωτερικό αστείο την ατάκα του βιβλίου για Οιδίποδα που έλεγε ότι ο Σοφοκλής γεννήθηκε στον Κολωνό, «ένα από τα πιο αριστοκρατικά προάστια της Αθήνας».

Αναγνωριστική τεχνική στο σεξ. Ως γνωστόν, πολλοί άντρες αποφεύγουν να κάνουν στοματικό έρωτα στις γκόμενες/γυναίκες τους λόγω της υποκειμενικά αποκρουστικής, κατ' αυτών, οσμής του αιδοίου τους. Το τεστ ντράιβ είναι η τεχνική του να αναγνωρίζεις αν η οσμή του αιδοίου είναι πραγματικά αποκρουστική χωρίς να εκτεθείς στη σύντροφό σου κατά τη διάρκεια του σεξ. Χρησιμοποιείται ως εξής:

Αφού η γυναίκα έχει γδυθεί και τα νότια μέρη της είναι προσβάσιμα, ο άντρας βάζει δάχτυλο (ελλιπής ορισμός) δήθεν για να ικανοποιήσει τη σύντροφο του πριν το κεντρικό γεγονός της πράξης. Αυτή είναι η πρώτη πράξη αντιπερισπασμού. Έπειτα αγκαλιάζει τη γυναίκα από το λαιμό, με το ίδιο χέρι που χρησιμοποίησε για την δαχτυλική ικανοποίηση, την πλησιάζει στο πρόσωπο δήθεν για να την φιλήσει, και αφού το δάχτυλο είναι εκτός του ορατού πεδίου της γυναίκας, ο άντρας μπορεί και το μυρίζει άφοβα χωρίς να εκτεθεί. Από την οσμή που θα έχει αφήσει το τεστ ντράιβ στο δάχτυλο, ο άντρας μπορεί να αποφασίσει αν θα κάνει στοματικό έρωτα στη γυναίκα. Αυτή η κίνηση αποτελεί την δεύτερη και τελευταία πράξη αντιπερισπασμού που ολοκληρώνει και την τεχνική.

Η ονομασία της τεχνικής αυτής βγαίνει από την διαδεδομένη στην αγορά αυτοκινήτων χρήση του όρου τεστ ντράιβ, δηλαδή «δοκιμάζω πριν πάρω».

Στα καλιαρντά, το ρήμα τζινάβω είναι κατά τον Πετρόπουλο μάλλον «γύφτικης αρχής» και έχει ένα μεγάλο φάσμα σημασιών, όπως καταλαβαίνω, νιώθω, πονηρεύομαι, οπότε τζιναβοτός είναι ο πονηρεμένος, ο μυημένος στον τζιναβόκοσμο.

Το Τζιναβονήσι είναι σχηματισμός κατά το τζιναβότοπος, και σημαίνει το κατ' εξοχήν gay-friendly νησί, την Μύκονο.

Να μην συγχέεται με την Σαλαμύκονο.

Πρόκειται για το πρώτο (γνωστότερο, δημοφιλέστερο και περισσότερο χρησιμοποιούμενο) μέρος της παροιμίας: Του κώλου τα εννιάμερα - του πούτσου τα σαράντα.

Background / παρασκήνιο: Τα «εννιάμερα» και τα «σαράντα» είναι μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι τελετές που γίνονται στην μνήμη νεκρών και αφορούν σε τρισάγια και επιμνημόσυνες δεήσεις. Τρισάγιο γίνεται στο τριήμερο («τριήμερα») και στις εννιά ημέρες («εννιάμερα») από τον θάνατο του νεκρού, ενώ επιμνημόσυνη δέηση ψάλλεται στο «σαρανταήμερο» ή «στα σαράντα» (δηλαδή στις σαράντα ημέρες), στους τρεις μήνες («τρίμηνα»), στους έξι μήνες («εξάμηνα») και στο χρόνο (ετήσιο) από τον θάνατο καθώς και στα τρία χρόνια από την κηδεία.

Στο θέμα μας: Τα «εννιάμερα» γίνονται πριν τα «σαράντα». So, όταν τρώμε κόλλυβα για τα «εννιάμερα» του κώλου, ήδη τρώμε τα κόλλυβα για τα «σαράντα» του πούτσου. Τουτέστιν, πρώτα πεθαίνει ο πούτσος και μετά ο κώλος κι αυτό το ξέρει ο κόσμος όλος.

Επικρατεί, ο πιο θλιβερός θάνατος να είναι ο πρώτος, δηλαδή αυτός του πούτσου. Η θλίψη μας για τα «σαράντα» του πούτσου είναι μεγαλύτερη, κατά πολύ, από αυτή για τα «εννιάμερα» του κώλου.

Συνεπώς, η έκφραση «του κώλου τα εννιάμερα» αναφέρεται σε γεγονότα των οποίων η σημασία κρίνεται ως μικρή σχετικά, δεδομένου ότι υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για να κλάψει κανείς...

Και εδώ έρχεται και δένει ο παρών ορισμός με τον προηγούμενο (σπεκ στους προλαλήσαντες), όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Χρησιμοποιείται ... για να δηλώσει κάτι ... ανάξιο λόγου, με μια δόση αγανάκτησης ή επιδεικτικής αδιαφορίας.»

Έκφραση έντονα προσβλητική. Πρωτοεμφανίστηκε στα κατώτερα λαϊκά στρώματα και γρήγορα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό. Χρησιμοποιείται κυρίως από άντρες για να περιγράψουν την έντονη παρουσία γυναικείου, πολλά υποσχόμενου πληθυσμού.