Ορισμοί με ετικέτες (309)
Εμφανίζονται 281-290 από 309

Ελληνική παράφραση του «copy paste».

Κυριολεκτικά σημαίνει κάνω αντιγραφή (copy) ένα επιλεγμένο χωρίο κειμένου και έπειτα το κάνω επικόλληση (paste) στην επιθυμητή περιοχή.

Μεταφορικά όμως, που είναι και η πιο συχνή χρήση του, σημαίνει ότι κάποιος κουνάει την αχλαδιά ή κανελώνει το ρυζόγαλο, κοινώς έχει ορέξεις ως προς το ίδιο γενετικό φύλο.

Χαρακτηριστική σαρκαστική έκφραση για γυναίκα που δεν είναι ακριβώς καλλονή.

Βολιδοσκόπηση στα πλαίσια βρις-οφ, κατά το «πόσα απίδια βάζει ο σάκος;». Απίδι είναι το αχλάδι, αλλά λόγω ομοιήχου αντικαθιστά και το αρχίδι.

Για τη σχέση αχλαδιού και κώλου βλ. εδώ.

Θέλουμε να δούμε με αυτό πόσο κοπέλα τελειωμένη είναι κάποιος.

Χαράκτηρισμός για γυναίκα μετρίου αναστήματος, παχουλή και με μεγάλο στήθος.

Η μερακλού γυναίκα που αγάπησε τους άντρες όσο λίγες και δεν τους χορταίνει. Μαστιγώνει τα δελφίνια κατά κοπάδια και πνίγει τα κουνέλια δυο δυο. Λατρεύει τους άντρες, το τάβλι και την καλή παρέα και, σε μια παρέα με φαντάρους, είναι η μόνη που κυριολεκτεί όταν μιλάει για πίπα κώλο εμπλοκή.

Ό,τι διαφορά έχει το έπος από τον θρύλο, τέτοια διαφορά έχει κι η επική μουνάρα απ' την θρυλική μουνάρα. Κοντολογίς, η επική μουνάρα είναι ακόμη πιο μουνάρα απ' την θρυλική μουνάρα που είναι ήδη μουνάρα! Φαντάζεστε!!!

Μια μουνάρα κάπως σαν το θεόμουνο ή την τριφασική μουνάρα, αλλά όχι ακριβώς. Πάντως στα ίδια κυβικά.

Είναι η δεύτερη έκδοση του διάσημου βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις» του Μπουσκάλια, αποκλειστικά για άντρες.

Το «Να ζεις, να γαμάς και να φεύγεις» το έγραψε ο ξάδερφος του Μπουσκάλια, ο Πουτσοσκάμπιλα.

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται: όταν θέλουμε να περηφανευτούμε στους φίλους μας, ότι είχαμε πολύ καλές επιδόσεις στον κρεβατικό τομέα.

Επίσης, αυτή η φράση χαρακτηρίζει και την παρτενέρ στη σεξουαλική πράξη.

Τεχνικός όρος στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων, για τις δύο βασικές υπηρεσίες που προσφέρει μια κορασίς σε ένα στριπτητζάδικο. Το θέμα έχει περιγραφεί επαρκώς στο λήμμα «χορός, ο». Απλώς, να πω ότι ο τεχνικός όρος του φαινομένου είναι «πουτό-χουρός», όπως το προφέρουν με βαριά ανατολική προφορά οι κορασίδες. Και πως υπάρχει ένα δίλημμα ποια από τις δύο υπηρεσίες θα προτιμήσει ο στριπτητζόφιλος, αν και τις δύο, με ποια σειρά κ.ο.κ. Με λίγα λόγια το «πουτό-χουρός» υπήρξε το μεγάλο δίλημμα του Νεοέλληνα στα '90ς και '00ς, όπως το «Κιθαρίστας ή ντράμερ;» του Γιοκαρίνη το μεγάλο δίλημμα των '80ς.

Γενικά, είναι αξιοσημείωτο ότι ο χουρός είναι πιο φτηνός, και με κάτι εξτρά περιλαμβάνει και το περίφημο φραπέ. Ενώ το πουτό είναι γενικά πολυέξοδο και άχρηστο. Οπότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει δίλημμα. Πλην πολλοί το σκέφτονται σύμφωνα με την αρχή του Αριστοτέλους ότι ο σκοπός κάθε όντος είναι η ειδοποιός διαφορά του. Και το πουτό είναι ακριβώς η ειδοποιός διαφορά του στρηπτιτζάδικου απ' το μπορντέλο (που θα μπορούσες εξαρχής να είχες πάει). Οπότε γενικά το δίλημμα παραμένει, ή μπορεί να λυθεί πραγματώνοντας και τα δύο σκέλη, εις βάρος βέβαια της τσέπης.

Συνώνυμα: «Κεράσει πουτό καυλιάρη;» (εντάξει, λέγεται μόνο από τις πλέον χυδαίες και ανένταχτες των κορασίδων, απλώς έχει μείνει ως πάγια έκφραση).