Ορισμοί με ετικέτες (12)
Εμφανίζονται 1-10 από 12

Αποφορά (όχι σώνει και καλά οσφρητική), που δημιουργείται όταν αποδομούμενες οι τρασιές παράγουν δυσώδη τρασίλα.
Κατά το τραγίλα, μουνίλα, καφρίλα, αριστερίλα και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, εκ του trash και της κατάληξης -ίλα.

Το μπουρδελοξενοδοχείο. Συχνά θα ονομάζεται με κάποιο αρχαίο ελληνικό ή αιγυπτιακό όνομα, όπως «Όσιρις», «Τουταγχαμών», «Καλυψώ», «Άλκηστις», «Άρτεμις», «Κλεοπάτρα» κ.ά., το δε οικοδόμημα θα είναι είτε ετοιμόρροπο νεοκλασικό, είτε σε στυλ πολυκατοικίας ανατολικού μπλοκ.

Από το «hard-core», δηλαδή «σκληροπυρηνικός» ή «σκληρό πορνό», και την Κορέα. Δηλώνει:

1. Μια γενιά/είδος σκηνοθετών από την Κορέα και γενικά από την Άπω Ανατολή με πολλή βία και σκληρότητα στα έργα τους, αλλά συνάμα και μια αισθητικοποίηση της βίας, που τους καθιστά αξεπέραστους σκηνοθέτες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι σκηνοθέτες Chan-Wook Park, Kim Ki-Duk και Wai-Keung Lau, και οι ταινίες Old Boy, Mrs Vengeance και Sympathy for Mr Vengeance. Με λίγα λόγια, ταινίες, όπου ο σχιζοφρενής Κορεάτης μες στην οθόνη δεν κωλώνει, για την τέχνη, για την τέχνη (ρε γαμώτο), όλα τα μαχαιρώνει!

2. Πορνό ασιατικής προέλευσης, όπου οι πρωταγωνίστριες ή πρωταγωνιστές είναι υπερβολικά σαδο-μαζό και submissive.

3. Γενικότερα, συμπεριφορές από Άπω Ασία, τουλάστιχον, όπως εμείς στερεοτυπικά τις αντιλαμβανόμαστε, όπως αυτοκτονίες για ψύλλου πήδημα (σαν τα ιαπωνικά σεπούκου), τάση για ακραίο αυτοεξευτελισμό, αυτοταπείνωση και submissiveness, και ακατανόητες εκρήξεις βίας σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε.

Καφενείο και γενικά χώρος υγειονομικού ενδιαφέροντος όπου η τιμή των προσφερόμενων δεν συνάδει με την ποιότητα αυτών.

Συναντάται σε αεροδρόμια, σταθμούς, πορθμεία, πλατφόρμες αντλήσεως πετρελαίου και πέριξ της Πλατείας Αχρηστοτέλους.

Λεξιπλασία από τα συμπαθέστατα Starbucks και το ελληνικότατο ρήμα αρπάζω.

Από το γαλλικικοφανές bouzouklerie, όπως λέμε «pâtisserie» (φούρνος), boucherie« (χασάπικο), »pêcherie« (ψαράδικο),»bijouterie« (κοσμηματοπωλείο), κτλ. Αυτονόητο ότι η λέξη είναι ελληνικής εμπνεύσεως, μεταφράζοντας τη λέξη μπουζουξίδικο σε μπουζουκλερί. Επειδή κάθε τι γαλλικό έχει μία φινέτσα ξεχωριστή, πιστεύω ότι ο ποιητής είχε ειρωνική διάθεση, εννοώντας το παρακμιακό μπουζουξίδικο που συναντά κανείς μόνο στην εθνική οδό, έξω από την Αθήνα, σε επαρχιακούς δρόμους έξω από μεγάλες πόλεις της επαρχίας, και φυσικά σε όλες τις μεγάλες πόλεις του εξωτερικού (βλέπε παράδειγμα). Τα ονόματα των μπουζουκλερί δεν περιλαμβάνουν λέξεις όπως studio, live, arena και palace, τα συνηθέστερα ονόματα είναι του στυλ Χάραμα, το Χρυσό φεγγάρι, Σκορπιός, Αριζόνα, Elise κτλ. Εννοείται ότι όλα τα ποτά είναι μπόμπα, οι λαϊκοί βάρδοι τις περισσότερες φορές είναι παράφωνοι, οι τραγουδιάρα απαραίτητα είναιαπό φωνή μουνί, αλλά από μουνί φωνάρα (Ζαμπέτας). Τα οχήματα που βλέπει κανείς αραγμένα έξω από το μαγαζί είναι τύπου Navara, Hilux, (αγρότες πελάτες), αλλά πού και πού Skania, Daf και Volvo (νταληκιέρηδες πελάτες), ενώ, αν το μαγαζί είναι στο εξωτερικό, οι περισσότεροι πελάτες είναι φοιτητές που διασκεδάζουν, όχι για την πάρτη τους, αλλά να...για τη φουκαριάρα τη μάνα τους..., που δεν βγαίνει ποτέ για να σπουδάζουν αυτοί στις Ευρώπες και τις Αμερικές.

Πρόκειται για προσωνύμιο της πόλης των Χανίων (Κρήτη), εμπνευσμένο από το νησί Manhattan της Νέας Υόρκης, που στόχο έχει να καταδείξει την ομοιότητα των δυο περιοχών, μιας που τα δυο αυτά μέρη είναι ισάξια ως προς τον μεγάλο πληθυσμό, την πολιτιστική ζωή και την έντονη καθημερινότητα, ιδίως κατά τη χειμερινή σαιζόν.

Ο γαμάτος, ο σούπερ, ο γουάου. Σπάνιος σλανγκισμός από τη δεκαετία του '90 και τα Λύκεια. Υποτίθεται αγγλισμός του γαμάτου.

Κατά αντιστοιχία με τα ουζερί (το μέρος όπου τρώμε και πίνουμε ούζα), κρεπερί (το μέρος όπου τρώμε κρέπες ), πατισερί (το μέρος που τρώμε γλυκά), ουκρανιζερί είναι το μέρος που τρώμε ουκρανέζες (βλέπε και κωλάδικο). Για να είμαστε όμως πιο ακριβείς ουκρανιζερί είναι το μέρος που μας τα τρώνε οι ουκρανέζες (τέλεις χορό;)

Ονομασία οποιουδήποτε νησιού που ο πληθυσμός του οχταπλασιάζεται (και βάλε) κάθε καλοκαιρινή περίοδο. Αποτελεί πόλο έλξης και «μαστ» προορισμό για παντός τύπου τρέντουλα, εξού και η ονομασία. Ακόμη και πριν πατήσετε το πόδι σας σε τρεντονήσι γνωρίζετε ήδη ότι είναι τέτοιο από τις αντιδράσεις των φίλων σας όταν τους ανακοινώνετε τον προορισμό σας (άλλοι θα γουστάρουν κι άλλοι θα σας φτύσουν, οπότε μέτρο σύγκρισης είναι οι ακραίες συμπεριφορές).

Παρόλα αυτά, το τρεντονήσι ξεχωρίζει και από μερικά χαρακτηριστικά που στο κάτω κάτω είναι αυτά που φέρνουν τον κόσμο.

• Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στην οικουμένη που σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού έχει μπλε και πράσινα μάτια στην «χώρα» και καφέ στην παραλία (τουλάχιστον μέχρι την ανακάλυψη του αδιάβροχου φακού επαφής).
• Όλες κυκλοφορούν με τραπεζομάντιλα τυλιγμένα στα πόδια και διχάλες 1-4 που προκαλούν τον χαρακτηριστικό ήχο «χλιτς-χλοτς».
• Οι ρακέτες έχουν αναδειχθεί σε τοπικό-εθνικό σπορ (το οξύμωρο δίνει περισσότερη έμφαση) και όλοι πρέπει να κλείσουν τουλάχιστον 3ωρο παίζοντας.
• Οι μισοί είναι ρουμλετάδες, οι άλλοι μισοί έχουν μπαρ και είδη δώρων, οι άλλοι μισοί είναι τουρίστες και οι άλλοι μισοί συνδυάζουν τις ως άνω δραστηριότητες (και εδώ δίνεται η οξύμωρη έμφαση).
• Η κατανάλωση καροτίνης είναι ίσως στα ίδια επίπεδα με την κατανάλωση μπύρας.
• Κυκλοφορούν περίεργοι με μια κάμερα στο χέρι που λένε ότι κάνουν ρεπορτάζ και δηλώνουν άνθρωποι ενώ όλοι ξέρουμε πως έχουν βρει τον ιδανικό τρόπο να μπανίζουν κωλαράκια και να το περνάνε για μάχιμη δημοσιογραφία και είναι δημοσιοκάφροι.
• Επίσης κυκλοφορούν και σελεμπριτούδες που αρέσκονται να παίζουν κυνηγητό με τους προηγούμενους, να κρύβουν την κυτταρίτιδα και να περπατάνε στα σοκάκια αγνοώντας του «φανς» που πεθαίνουν για αυτόγραφο.

Γι' αυτό σκεφτείτε καλά πριν αποφασίσετε προορισμό για το καλοκαίρι.

Πόλη στο Μεξικό... όπου όλοι γελάνε πολύ.

Το πιάσατε, έτσι;