Λήμμα πασπαρτού με ευέλικτη χρήση. Από το παπάρι και το versatile τουρκοδάνειο –λίκι, δηλαδή διπλά μειωτικός χαρακτηρισμός.
Γενικά, πρόκειται για σλανγκοπουτανιά (όλοι θα το χρησιμοποιήσουν, δίνοντας διαφορετικό ορισμό κάθε φορά, στον ενικό ή στον πληθυντικό –άνευ ουσίας) που θέλει να παγιωθεί κι η χαρά δεν την αφήνει.
- Μία από τις χρήσεις είναι η πρώτη που περιγράφεται στο καβλιτζέκι-μα(ν)τζαφλάρι και που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε τεχνικές σχολές/ σχολές μηχανικών/ συνεργεία:
Κοντολογίς, όπου δεν υπάρχει σαφής ονομασία για εξάρτημα που ενδέχεται να περιστοιχίζεται από άλλα όμοιά του (οπότε τα πιάσαμε)το περί ου ο λόγος βαφτίζεται παπαριλίκι (ανεξαρτήτως μεγέθους / σχήματος κι εδώ υπερχειλίζει τους περιορισμούς του καβλιτζεκίου-μαντζαφλαριού), προκειμένου να ξεπεραστεί η αχρείαστη στενωπός της ορολογίας, να προαχθεί η επικοινωνία και να προχωρήσει η δουλειά (που συνήθως είναι λεπτή, επείγει και κάνει τον μάστορα edgy και self important-εξ ου και το διπλά μειωτικό).
Μπορεί να περιγράφει ωσαύτως κάποια αποτυχημένη αγορά, ή αμφιβόλου, ή αγνώστου χρησιμότητας αντικείμενο που, αντίστοιχα, είτε δεν σου κάνει ή στο σπρώξανε, ή/και δεν ξέρεις τι να το κάνεις.
Χρησιμοποιείται και ως συνώνυμο–καρπός της παπαριάς, χρωματισμένο απ’ όλο το φάσμα της διάθεσης του χρήστη (περιπαικτική, ειρωνική, αμυντική, επιθετική,αντρίκεια γειωτική κ.ο.κ).
Ανοιχτό για σλαγκοπουτανιές.
1.«για έλα λίγο γρήγορα..το βλέπεις εκείνο το καβλιτζέκι; Σήκωσέ το προσεκτικά-προσεκτικά και τράβα έξω το παπαριλίκι. πρόσεχε λέμε..ΠΡΟΣΕΧΕ..άστο θα το κάνω μόνος μου. Έλα ρε παπαριλίκι βγες μη σουγαμ..»
2.«τι πούστηδες είναι όμως,ε; Για ένα ζευγάρι παπούτσα μπήκα κι έφυγα μ’ ένα σωρό παπαριλίκια. Κορδόνια, δεύτερα κορδόνια, κεριά για το δερμα, σπρέυ για τη βροχή, πανιά, μουνόπανα και χύσ’ τα μέσα. Ούτε που θυμάμαι τι πήρα. Έτσι και ξαναπάω και μου σπρώξει στοκαδούρα η καριόλα ο πωλητής θα του αλλάξω τα φώτα.»
3.«τι ν’ αυτά τα παπαριλίκια που μου τσαμπου(ρ)νάς»
4……………………………………………………………………………………………………………………………
