Ορισμοί με ετικέτες (13)
Εμφανίζονται 1-10 από 13

Διαδικτυακή συντομογραφία της έκφρασης «κατά την ταπεινή μου γνώμη» με την οποία τα Greek geeks αποδίδουν το αγγλικό ΙΜΗΟ (in my humble opinion).

Εντύπωση μου κάμνει πως το λήμμα αυτό δεν πάρχει σε τα σας...

Πρόκειται για την internetική σύνδεση αυτουνού που πέφτει συνέχεια...

Ωσάν τον Καραγκούνη, πρόκειται για τον Ευαγκέλου που πεφτάει συνεχώς, χωρίς να λογαριάζει το καυλό της ομαδας. Πονά για την ομάδα, αλλά κυρίως χάνεται στο διαπροσωπικό του πέσιμο...

Πρόκειται για υπερθετική διατύπωση του λολ, της διαδικτυακής δηλαδή επισήμανσης ότι σε κάποιον καθαρίζουν εικονικά αυγά και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Καραλόλ προκαλούν τόσο πραγματικά αστεία, όσο και οι παπαριές που έχουν διατυπωθεί.

Το ιντερνετικό αυτό σλανγκ πραγματοποιεί πλέον την μετάβασή του στη ξεμπρίζωτη καθομιλουμένη.

Εκ του Τουρκικού kara- (μαύρο) και του αρχαίου καγχάζω (γελώ ωσάν xaxac), το οποίο συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη laughing (βλ. www.etymonline.com).

Νεόκοπο επιφώνημα-πάσα που φοριέται πολύ στο φουμπού, σε τσίου, ή σε λοιπά νήματα σε φάσεις «τόσο εγώ όσο και οι μουσικοί τώρα σηκώνουμε τα χέρια, ας το σχολιάσει το κοινό». Έτσι καταλήγουν πολλές σουρεάλ, ειρωνικές, κουλές, η τουκανισικές, ή ό,τι να 'ναι αφηγήσεις.

Χρησιμοποιείται ως μια όχι και τόσο πολύ ευγενική απάντηση στους πλανόδιους, συνήθως οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι, εκεί που πίνεις τη δούμπα σου στην καφετέρια, έρχονται και σου προσφέρουν τη νέα τσόντα της Τζούλιας, το καινούριο cd του Χατζηβλάκα, καινούρια games κλπ.

Συνώνυμο νέας κοπής του παράγοντας Εδεσσαϊκού, σημαίνει δηλαδή αυτόν που μιλάει ακατανόητα, μπερδεμένα, χωρίς καλή σύνταξη και ειρμό στα λόγια του. Πιθανοί λόγοι: Είναι λιάρδα από ουσίες, και ομιλεί υπό την επήρεια της έκστασης από τη μέθη ή τη ντάγκλα. Δεν γνωρίζει επαρκώς την ελληνική γλώσσα και δεν έχει ευχέρεια στη χρήση της (όπως λ.χ. ο Υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος για τον οποίο χρησιμοποιείται κατ' εξοχήν η έκφραση στο Διαδίκτυο). Έχει εκ φύσεως μια ροπή προς το ντιριντάχτα, την εκφραστική εν γένει των Γάλλων φιλοσόφων, τη δημιουργική ασάφεια, το αποφατικό ζενεσεκουά, εν ολίγοις είναι ο τύπος που καταλήγει την ομιλία του με αατα, ενώ πριν έχει μιλήσει ως παράγοντας Εδεσσαϊκού, δηλαδή είναι κάποιος που εκ χαρακτήρος δυσκολεύεται να είναι σαφής.

Προφ η αναφορά είναι στο Google Translate, το οποίο αποτελεί μια μπανεύκολη λύση για να μεταφράσεις στα γρήγορα ένα ξενόγλωσσο κείμενο ή έστω να καταλάβεις μέσες άκρες τι εννοεί, πλην η μετάφραση γίνεται αυτοματικά και κατά λέξη με αποτέλεσμα να έχει συχνά πολύ κακή σύνταξη και να θυμίζει μάλλον ασυνάρτητους χρησμούς της Πυθίας που χρήζουν κατόπιν ερμηνείας λόγω της ασάφειάς τους. Σχετική αναφορά έχει γίνει και στο λήμμα γουγλομεταφραστής, όπου παραπέμπω για τα περαιτέρω.

Ινσέψιο: Να πω για τον γερμανό μεταφραστή ότι η έκφραση δεν είναι πολύ διαδεδομένη, αλλά νομίζω ότι είναι εκφραστική. Εξάλλου, στο σινάφι των μεταφραστών χρησιμοποιείται το μεταφράζει σαν Google Translate για να καυτηριάσει τον κακό μεταφραστή που μεταφράζει κατά λέξη χωρίς να προσέχει τη σύνταξη, με αποτέλεσμα οι μεταφράσεις του να μην βγάζουν ευρύτερο νόημα.

Συναφώς και προς τον άλλο ορισμό, λέγεται όταν ένα πρόσωπο ή πράγμα αποτελεί την κλασσική επιτομή ή το αρχετυπικό παράδειγμα μιας ιδιότητας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δικαιούται να καταλάβει τον ομώνυμο διαδικτυακό τόπο.

Ουσιαστικά πρόκειται για την έκφραση όλα τα λεφτά, ψηφιακά ρηλόντεντ από τους θαμώνες των φατσομπουκίωνε, των ινσανγκραμίωνε και των ασκεφεμιώνε.

Συνήθως συνοδεύει κιτσάτες, γλυκανάλατες, ή δακρύβρεχτες αναρτήσεις-τρασιές, τ. οκτάχρονο που τραγουδάει ξυπόλυτο το Summertime νενικώντας την Billie Holiday, ανάπηρο Τσιουάουα με αυτοσχέδια ροδάκια που γλιτώνει τα αφεντικά του (τυφλούς σιαμαίους διδύμους) από επίθεση ανακόντας, και ταλιμπάν.

Αναρτάται πρωτίστως από likeιστές, τόσο για τα υποβάλουν διαδικτυακά σπεκ σε αναρτήσεις τρίτων όσο και να ζητιανέψουν λάϊκ για τις δικές τους.

Ελληνική απόδοση του «omg», συντομογραφία του «oh my god» που σημαίνει «ω θεέ μου». Χρησιμοποιείται κυρίως από gamers σε περιπτώσεις που συμβαίνει κάτι αξιοθαύμαστο ή όταν κάποιος το πνίγει.

Πασπαρτού ιντερνετικός σχολιασμός, φοριέται ως απάντηση σε περιπτώσεις όπου εκστομίζεται κάποια χοντρή μαλακία ή για καταστάσεις Ελλαδιστάν.

Ο εκφέρων την έκφραση δεν είναι απαραίτητα και μνημονιάκιας (αν και μετά το τρίτο το μακρύτερο που υπέγραψε ο Αλέκσης, τα όρια γίνονται σαφώς πιο δυσδιάκριτα-και μάλλον σε αυτό το σημείο του χωροχρόνου άρχισε να εμφανίζεται και η φράση, μια και κάπου αρχίζεις να συνηθίζεις-παράβαλε και το γνωστό ανέκδοτο "με τρεις φορές πούστης γίνεσαι;"), ως εκ τούτου η έκφραση δε φέρει καθαρά πολιτική χροιά.

Μπορεί, για την ακρίβεια, κανείς να πει ότι τα μνημόνια στην εν λόγω έκφραση είναι απλά ένα απροσδιόριστο υπέρτατο κακό/τιμωρία, το οποίο ο εκφέρων την κοτσάνα (ή αντίστοιχα ο σοφός ελληνικός λαός) αξίζει να λούζεται εις τους αιώνας των αιώνων.

Σημείωση: το "μέχρι να σβήσει ο ήλιος" μπορεί, αναλόγως την άποψη του καλλιτέχνου, να αντικατασταθεί από οποιαδήποτε έκφραση που δείχνει σημείο στο απώτατο μέλλον που θα έχει πεθάνει ως και ο Μητσοτ... you get the point που λέμε και στο χωριό μου στο Πούτσεστερ.