1.Υπερπροσπαθώ για αβέβαιο αποτέλεσμα. Το αδύνατον της έκβασης σχεδόν προκρίνεται, ειδικά όταν αυτός που καταβάλλει την προσπάθεια βρίσκεται ακόμα υπό το ακαφελόγιστο και η παραζάλη μεταξύ ξύπνιου και ύπνιου αν και στέκεσαι στα δύο σε κάνει να φέρνεις πιο πολύ σε ζόμπι παρά σε άνθρωπο. Ο διάολος εδώ δηλώνει το ζόρικο του πράγματος, της δύσκολης αυτοσυγκέντρωσης, αυτού που διαβάλλει τον ειρμό, τη σκέψη. Όνομα και πράμα, κάνει ότι λέει ο ίδιος, μόνο που εδώ ο διαβολέας είναι ο ίδιος ο δράστης της ίδιας του της ενέργειας, αυτός και ο φραγμός με γκάφα - υπερβολή που προκάλεσε την αχρηστία του, πριν βρεθεί σε κατάσταση νεκροζώντανου. Τα πράγματα για να λυθούν είναι απλά. Ένας καφές, περισσότερη συναίσθηση, πεποίθηση ή συνειδητοποίηση κι έτσι έρχεται πιο κοντά το επιθυμητό αποτέλεσμα. Συνώνυμα: σκουντουφλώ, παραπαίω.
1.- Ξύπνησα το πρωί με ένα κεφάλι νά!
- Ξύδια;
- Πολλά... Άσε, όλο το πρωί βαρούσα σαν το διάολο να διαβάσω για μεθαύριο, αλλά τίποτα... Πάλι τα ίδια θα γίνουν απόψε... Με τέτοια μυαλά αν αυτή τη φορά περάσουμε μάθημα, εμένα να με χέσεις...
2.Καταβάλλω υπερπροσπάθεια για αποτέλεσμα που δεν εξαρτάται από μένα το τελικό του σκέλος, παρά ένα μεγάλο του μέρος από την επίδοσή μου, το φιλότιμό μου, την ευσυνειδησία μου. Βιοπαλεύω για την κοινωνική και ηθική πραγματικότητα με πρόθεση αγγέλου και δύναμη διαβόλου.
- Κάθε μέρα, μωρέ αντίχριστε, να ξυπνάω αχάραγα, ν'ανοίξω το μαγαζί, να βαρώ σα διάολος, να τα βάζω με θεούς και δαίμονες, να ανέχομαι το μακρύ και το κοντό του καθενός τρελού, κι όλα αυτά.για να βάλω κάνα φράγκο στην άκρη μωρέ, να σε κάμω άνθρωπο, να γίνεις κάτι, να μην πνιγείς εδωμέσα... Μα εσύ... Εσύ δεν έχεις ψυχή!
- Εσύ φταις! Εσύ μ' έκανες αυτό που είμαι. Εσύ με βόλεψες για να ξεβολεύεσαι, να βασανίζεσαι παραπάνω, να μη μ'αφήνεις να υποφέρω κι εγώ, να νιώθω ο,τι κάνεις όμως μετά να το'χεις αυτό απαίτηση! Φάε με τώρα στα μούτρα, χωρίς παράπονο!Κι εγώ βαρώ σα διάολος από την αχρηστία που μ'έκλεισες, ακόμα και στο να πετύχω το πιο απλό από την ανασφάλεια που μια ζωή μου φέρεσαι σα μπέμπης!
