Ορισμοί από τον Desperado (64)
Εμφανίζονται 41-50 από 64

Το πέδιλο χιονιού/άθλημα γνωστό ως «snowboard». Χρησιμοποιείται επίσης για ανάλογο εξοπλισμό άλλων αθλημάτων ή χόμπι τα οποία βασίζονται στη χρήση μίας και μόνο επιφάνειας όπως: Skateboard, Wakeboard, Wake-skate, Kite-board. Όπως είναι προφανές, η χρήση της λέξης αφορά σε περιπτώσεις όπου η αντίστοιχη αγγλική ονομασία, περιέχει το συνθετικό «-board».

Η λέξη και παράγωγά της, χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους νεαρούς (κυρίως) φαν του χειμερινού αυτού αθλήματος (βλ. παραδείγματα #1 και #2).

Εναλλακτικά σε τοπική διάλεκτο: - Κοπάν' (βλ. Παράδειγμα #3)
- Πατουσάν' (βλ. Παράδειγμα #4)

Κωδική έκφραση ανδροπαρέας της δεκαετίας του ’80, περιορισμένη γεωγραφικώς στην περιοχή της Γλυφάδας, για να περιγράψει την πίτα-γύρο, της θρυλικής ψησταριάς «Ο Αίνος» στην Ι. Μεταξά.

Λεγόταν γενικότερα αλλά ειδικά όταν στο κοινό υπήρχαν πιθανοί νέοι στόχοι (γκομενάκια), ώστε να μην καρφωθεί η αντροπαρέα που θα πήγαινε για το πατροπαράδοτο και τιμημένο ντερλίκωμα, μετά ζύθου και λοιπών, αμιγώς ανδρικών παραδόσεων (ρεψίματα, κλπ.), το οποίο όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και το καλύτερο όταν θες να ρίξεις το πιπίνι.

Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας την κωδική φράση «Πάμε για εσκαλόπ», έδινες έναν αέρα κοσμοπολίτικο, ότι πάμε και καλά σε γκουρμέ εστιατόριο, όπως το Churasco (για όσους θυμούνται).

Η ακόμη πιο τιμημένη μορφή, η οποία σαφώς απαιτούσε κωδικό-καμουφλάζ, ήταν «Εσκαλόπ αλά κρέμ», ήτοι: πίτα γύρο με έξτρα τζατζίκι.

Όπως είναι φυσικό με όλες αυτές τις γκουρμεδιές, το μαγαζί δεν θα μπορούσε να αναφέρεται ως «Αίνος», οπότε απέκτησε την κωδική ονομασία “L’ Enoir” (Λ’ ενουάρ).

Χαρακτηρισμός για άτομο το οποίο:

α. είναι υπερβολικά άσχημο
β. είναι τόσο ταλαιπωρημένο (3ήμερο ξενύχτι, πιώμα, μπάφους) που δεν βλέπεται.

Η έκφραση οφείλεται πιθανότατα στην εμφάνιση οποιουδήποτε νορμάλ ανθρώπου γύρω στις 3 π.μ., όπου (ιατρικώς αποδεδειγμένα), ο μεταβολισμός έχει βαρέσει μπιέλα και το άτομο μοιάζει με ήρωα του George Romero που βγήκε παγανιά.

Το γυναικείο beachwear έχει καθιερωθεί εδώ και δεκαετίες με αδιαμφισβήτητο βασιλιά το μπικίνι (ονομασία από την ατόλη Μπικίνι στον Ειρηνικό) και λιγότερο διαδεδομένο το ολόσωμο, το οποίο συνήθως περιορίζεται στα κολυμβητήρια για προφανείς λόγους. Λόγω της μακράς ιστορίας του, είναι λογικό το μπικίνι να έχει υποστεί διάφορες μεταλλάξεις ανάλογα με την εποχή και τις επιταγές της μόδας. Από απλές, αφαιρετικές κινήσεις όπως το topless και ιδιοφυείς εμπνεύσεις όπως το τάνγκα και το θεϊκό (αρκεί να «τυλίγουν» τους τέλειους Βραζιλιάνικους κώλους για τους οποίους εφευρέθηκαν! – βλ. μήδια 1 και 2)

Όπως είναι φυσικό, στην ιστορία του ενδύματος αυτού έχουν υπάρξει και πλείστα παραδείγματα γελοίων σχεδίων απίστευτης κακογουστιάς και επίδειξης, όπως δερμάτινα (αποδεκτά μόνο αν είσαι η Ποκαχόντας ή η Raquel Welch στο One Million Years B.C. – βλ. Μήδια 3 και 4), λεοπαρδαλέ/τιγρέ/ζεβρέ (αποδεκτά αν είσαι η Τζέην ή η Sheena) όπως μήδι 5 και γούνινα αν είσαι η γκόμενα του Ηρακλή (η γνωστή ηρωίδα της ελληνικής μυθολογίας ντε, η Ζήνα!) – βλ. Μήδιο 6.

Της μοδός τελευταία, είναι το τρικίνι (εις την αλλοδαπήν: monokini), το οποίο περιγράφει τα απίστευτα βλακώδη γυναικεία μαγιό όπου το βρακί ενώνεται με τον βυζοβαστάχτη. Στην απλή μορφή του είναι απλώς ένα μπικίνι με ένα επιπλέον κομμάτι ύφασμα (βλ. Μήδιον 7). Επειδή όμως οι γάτοι της μόδας δεν αρκούνται ποτέ στα απλά (όσο γελοία και να είναι to begin with), ακολούθησαν τα τρικίνι-σφεντόνα (Μήδι 8), τρικίνι-Facadoro - το φοράς σαν κόσμημα (βλ. μήδι 9: 5000 κρύσταλλα Swarovski, κόστος: 2000 λίρες Αγγλίας) και συνδυασμός τρικίνι-Sheena στο πιο ξεκωλέ του: ροζ λεοπάρδαλη (βλ. μήδι 10).

Υπό μια έννοια, το τρικίνι είναι η γυναικεία σωβρακοφανέλλα της παραλίας.

Credit: Άγνωστη λουόμενη στην Κρήτη, σχολιάζοντας παραδίπλα τσόκαρο με τρικίνι.

Προσφώνηση για τους στρατιώτες των Διαβιβάσεων με ειδικότητα χειριστών τηλετύπου (telex), λόγω της συνήθειας τους να περνάνε τις διάτρητες, κίτρινες κορδέλες του τηλέτυπου στον λαιμό τους, μοιάζοντας έτσι με μοδίστρες που κρατάνε στο ίδιο σημείο τις μεζούρες.

Εναλλακτικά: Κορδελιάστρες.

Η φράσις προέρχεται από πινακίδες σε σημεία του επαρχιακού/ορεινού οδικού δικτύου, όπου παρατηρείται η ύπαρξις πάγου και απαιτείται η αντίστοιχη προσοχή των οδηγών. Αναφέρεται δε ολογράφως, συνήθως κάτω από το κίτρινο τρίγωνο με το θαυμαστικόν (κατά τον ΚΟΚ Πινακίδα K-25: Προσοχή άλλοι κίνδυνοι μη δηλούμενοι στις πινακίδες Κ-1 έως Κ-24 - βλ. μήδιον 1).
Παράδοξον πως δεν χρησιμοποιείται η προβλεπόμενη από τον ΚΟΚ Πρόσθετη Πινακίς 5 με το σύμβολο της νιφάδος (βλ. μήδιον 2). Έτσι όμως δεν θα είχαμε το λήμμα μας.

Η φράσις μεταπήδησε εις σλανγκικήν και χρησιμοποιείται εις ποικίλας περιπτώσεις με την ίδια όμως προφορά: πολλά βαρύ εκφορά του «Αργά» (ελαφρώς παρατεταμένο το τονιζόμενο) -> παύση -> εκφορά του «Πάγος» και πάλι με παρατεταμένο το τονιζόμενο.

Η χρήση της γίνεται κυρίως σε τρεις περιπτώσεις:
1. κάποιος θέλει να βάλει «φρένο» (λόγω ή έργω) σε κάποιον άλλον (Παραδείγματα 1 και 2)
2. Αστεία/ειρωνικά ως σχόλιο για την ταχύτητα που έχει αναπτύξει κάποιος (σε στεριά ή θάλασσα).
3. Αν είσαι Αμερικανόβλαχος φορτηγατζής και πρωταγωνιστείς στο αμίμητο Iceroad Truckers (βλ. μήδι 4).

Υπό αυτή την έννοια, συνάδει με την χρήση της λέξης «πάγος» ως ανασταλτικόν γενικής χρήσεως όπως π.χ. παγόμουνο, «του βάζω πάγο» αλλά ουχί παγόβουνο και σπάω τον πάγο.

Αν αναρωτιέστε για την ελαφράν καθαρεύουσαν, έπιασα έναν παλιό ΚΟΚ για να βρω τις πινακίδες και μού 'μεινε...

Ονοματοποιητική μεταφορά του τυπικού soundtrack που παίζουν τα 150.000 Megawatt ηχητικά συστήματα των απανταχού Καγκούρων (λέγε με ICE στην καγκουροσλάνγκ). Όπως καταλαβαίνει κανείς, η φράσις περιγράφει τον χαρακτηριστικό ήχο των τριανταπεντάλεπτων daaaance χιτακίων, όπου το μπιτάκι τονίζεται με το αντίστοιχο χτύπημα της μπότας, συνοδεία μπάσου ακολουθούμενο από το «τσσστ» του ανασηκωμένου hi-hat (βλ. μήδιον 1 καθώς και τον DJ Κάγκουρα στην δεύτερη καταχώρηση του εξαίρετου σλανγκολήμματος).

Οι πουριτανοί σλανγκομάστορες μπορεί ορθώς να αναρωτηθούν για την δημοφιλία τής εν λόγω έκφρασης (άρα και τον λόγο καταχώρησης του λήμματος), ωστόσο είναι τόσο εύστοχη και αστεία που θεωρώ ότι η διάδοσή της από το έγκριτο τούτο ιστολόγιον είναι επιβεβλημένη.

Σλανγκασίστ από το Νο 338 Tweet του Forrest Gump του Νίκου Ζαχαριάδη στην Athens Voice.

Φράση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει σύντομα και περιεκτικά, οποιοδήποτε ζαβό προϊόν, υπηρεσία ή τέλος πάντων ιδέα που ήρθε στο κεφάλι κάποιου και υπόσχεται σούπερ-ντούπερ, γκραν γαμάω βελτιωμένη απόδοση σε σχέση με αντίστοιχο συμβατικό ή την κάλυψη ανάγκης εκεί όπου δεν υπήρχε προϊόν.

Εναλλακτικά, η φράση χρησιμοποιείται για να κάψει κάτι υπάρχον στο υπερβολικό του άμα τε και στο σουρεαλιστικό του.

Η φράση προέρχεται φυσικά από τα αντίστοιχα σποτάκια της εκπομπής Α.Μ.Α.Ν., τα οποία είναι εμπνευσμένα από τις μεταμεσονύκτιες εκπομπές Τηλεμάρκετινγκ, οι οποίες πουλάνε ό,τι παπαριά μπορεί να κατεβάσει ο νους του ανθρώπου και είναι ταυτόχρονα και περιέργως, εξαιρετικά εθιστικές. Τα σποτ προϊόντων στις εκπομπές αυτές έχουν δύο διακριτές φάσεις:

1. «Εισαγωγή» που δείχνει διάφορα τυπάκια με ανάλογο ύφος από την υπερπροσπάθεια να κάνουν μια απλή δουλειά με ένα «συμβατικό» προϊόν και να τα κάνουν σαν τα μούτρα τους. Το γεγονός ότι οι βλαμμένοι είναι επίτηδες τόσο άχρηστοι, προφανώς στοχεύει στην δημιουργία αρνητικής γνώμης για το συμβατικό προϊόν και προετοιμασία για την Φάση 2, π.χ. η ηλίθια η οποία πάει να ξυρίσει τα πόδια της σαν να τσαπίζει αγριόχορτα και καταντάει σαν τον τύπο στο Airplane 2.

2. «Λύση – Το Προϊόν», η οποία δείχνει αφενός τους προηγούμενους βλαμμένους σε Νιρβάνα Μεγατόνων αφού χρησιμοποιούν το Προϊόν. Μαζί με αυτούς και οι παρουσιαστές των εκπομπών αυτών και ειδικά οι Αμερικλάνοι, οι οποίοι είναι μονίμως σε οργασμική αφασία και, με φάτσα απίστευτης έκπληξης του τύπου «πώς-ζούσα-χωρίς-αυτό», αναδεικνύουν τα παμμέγιστα προτερήματα του Προϊόντος.

Στα προχώ τηλεσοπάδικα, περιλαμβάνεται και ζωντανή επίδειξη του Προϊόντος με κοινό.

Το θέμα της εθιστικότητας των εκπομπών Τηλεμάρκετινγκ έχει φυσικά εξετασθεί ενδελεχώς από τον Μαστοροκομάντορα των θεωριών συνομωσίας Λιακό στους 1459 τόμους του σχετικού έπους του: «Οι πράκτορες των Νεφελίμ ζουν ανάμεσα μας ως παρουσιαστές Τηλεμάρκετινγκ, αγιούτε γειτόνοι αγιούτε Χριστιανοί, σηκωθείτε από κρεβάτια, καναπέδες, ντιβανοκασέλες, γιατί όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια, καιρός (γαρ) φέρνει τα λάχανα.» - Αν παραγγείλετε τώρα, δώρο 3 Ελοχίμ, ένας λεμονοστύφτης / αναπτήρας / DVD Player και μια ντουζίνα Νεφελίμ βιολογικής καλλιέργειας.

Παρεμπίπταμπλυ, ο Λιακό είναι μοναδικό φαινόμενο Blitzkrieg Telemarketing, καθώς σπρώχνει τα «προϊόντα» του μέσω όλων των Καναλιών Πώλησης: Κατάστημα, Τηλεόραση, Internet. Απλά the best (εκτός φυσικά από τον Τσακ, μεγάλη η χάρη του).

Οι Α.Μ.Α.Ν. και οι συνεχιστές τους, ακολουθούν την ίδια συνταγή (εισαγωγή-πρόβλημα, προϊόν-λύση) σατιρίζοντας ταυτόχρονα τους τηλεμαρκετίστες, τις εταιρίες που «σκέφτονται» τέτοια προϊόντα και πολλές φορές τα πρόσωπα ή/και αντικείμενα που τους έδωσαν το έναυσμα για το προϊόν (τυπικό παράδειγμα ο Φορητός Γλείφτης).

Παρόλο που οι συντελεστές αλλάζουν κατά καιρούς το όνομα της εκπομπής και η τρέχουσα Ράδιο Αρβύλα συνεχίζει την καλή παράδοση (Αρβύλα Teleshopping), το ΑΜΑΝ Τελεσόπινγκ έχει χαραχθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο για τις προαναφερθείσες χρήσεις.

Στα προϊόντα του ΑΜΑΝ (και Αρβύλα) Teleshopping περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων, τα best seller: Γκλιτσοφλογέρα, Πιστοντουζιέρα, Παπουτσόμπαλα, Γρυλορούτερ, Κουτελομαστάρια, Τουρλοκώλι και φυσικά τα ανεπανάληπτα Σεμεδάκια Next Generation.

Φράση που χρησιμοποιούν οι θαλασσινοί, κυρίως των μικρότερων ιστιοφόρων και καϊκιών και σημαίνει να κρατάς τη δέουσα απόσταση, να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός.

Η φράση λέγεται για να υποδείξει την (εκ των πραγμάτων) προτεραιότητα που έχει στη θάλασσα το μεγάλο πλοίο, έναντι του ιστιοφόρου, παρόλο που τυπικά και υπό συνθήκες, το ιστιοφόρο μπορεί να έχει το λεγόμενο «right of way».

Κοινώς, καλύτερα να αλλάξεις ρότα ή να περιμένεις να περάσει το βαπόρι, παρά να βρεθείς στον πάτο και να ψάχνεις το δίκιο σου μετά! Ομοίως, καλύτερα μακριά από τον κώλο του γαϊδάρου για να μη φας καμιά αδέσποτη!

Η καθαρά ναυτική λέξη «αγάντα», αποτελεί φραγκολεβαντίνικο κοινό ναυτικό κέλευσμα όπως μας πληροφορεί και το Wiki. Με την εντολή αυτή θα πρέπει ο ναύτης προς τον οποίον και η εντολή, να βαστήξει εκεί που βρίσκεται ώστε να μην επέλθει αλλαγή προς οποιαδήποτε διεύθυνση του πλεούμενου.

Μακράν τα δύο μεγαλύτερα franchise στην Ελλάδα και τον κόσμο. Οι δύο κολοσσιαίες εταιρίες διαθέτουν παρουσία που επισκιάζει τις πολυεθνικές, ενώ το μέγεθος τους συγκρίνεται μόνο με το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει την ταυτότητα και την ζωή των ιδρυτριών τους.

Οι φήμες λένε ότι οι δύο γυναίκες είναι στην πραγματικότητα δίδυμες αδελφές από διαφορετικό πατέρα και ότι μετενσαρκώνονται εσαεί όπως ο Δαλάϊ Λάμα, ενώ η ταυτότητα τους είναι πιο μυστική και από του Stig (αν και αυτός τελικά αποκαλύφθηκε!).

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για τις Keyser Söze του Ελληνικού retail.

Ανθή Φύτα

Η Ανθή Φύτα, δραστηριοποιείται στον χώρο της χλωρίδας για καλλωπιστικούς σκοπούς και σύμφωνα με τα ελάχιστα προσωπικά στοιχεία που υπάρχουν, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα καταστήματα της κάθε χρόνο αυτή την ημερομηνία.

Ο αριθμός των καταστημάτων της είναι τεράστιος και το marketing plan είναι διαχρονικό και καθιερωμένο χωρίς μάλιστα να χρειάζεται καμία διαφήμιση. Τα προϊόντα είναι τόσο σατανικά ενσωματωμένα στο υποσυνείδητο του κόσμου, ώστε καλύπτουν απόλυτα το σύνολο του βίου των πελατών: εγκαίνια, πρεμιέρες, ονομαστικές και άλλες γιορτές και προσέξτε αλυσίδα:

γέννες -> βαφτίσια -> ρομαντικά ραντεβού -> γάμους -> γέννες -> βαφτίσια -> κηδείες -> μνημόσυνα (όπως είπαμε, σατανικό!).

Ακόμη πιο σατανική ήταν η επέκταση της σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση της εταιρίας «Διανθής», η οποία για λόγους marketing προωθήθηκε με τον διακριτικό τίτλο Interflora.

Μοναδικός (μερικός) ανταγωνιστής, είναι τα ζαχαροπλαστεία, ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάζεται μια συμβιωτική κατάσταση η οποία επιτρέπει στην Φύτα να επεκτείνει και να ανανεώνει την Αυτοκρατορία της.

Δώρα Μπίζου

Η Δώρα Μπίζου είναι ακόμη πιο μυστηριώδης από την (φερόμενη ως) αδελφή της καθώς δεν είναι γνωστή ούτε η ημερομηνία γεννήσεως της. Εικάζεται ότι οι ρίζες της βρίσκονται στην περιοχή Bijoux της κεντρικής Γαλλίας, όπου η ομώνυμη οικογένεια αριστοκρατών τσιφλικάδων υπό την καθοδήγηση της Marie-Claire Liliane de Bijoux, κατασκεύαζε και πουλούσε μινιατούρες ντόλμεν στα παγανιστικά πανηγύρια της περιοχής.

Ειδικεύεται στην διανομή μικροαντικειμένων και κοσμημάτων, είτε με το ίδιο το brand name της, είτε με τις θυγατρικές της Ιαπωνικές εταιρίες Άξε-Σορί. Οι φήμες λένε ότι για να αποκτήσει τον έλεγχο των Άξε-Σορί, στην πραγματικότητα ήταν η Δώρα που καθάρισε τους Crazy 88 και την αρχηγό τους O-Ren Ishii (και όχι κάποια ξανθιά με κίτρινη φόρμα).

Τα καταστήματα της Δώρας Μπίζου συναγωνίζονται σε αριθμό αυτά της Φύτα και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, τα outlets της μιας περιλαμβάνουν και προϊόντα της άλλης, γεγονός που εντείνει τη φημολογία περί συγγένειας των δύο (βλ. σχετικό μήδι).