Ορισμοί με ετικέτες (22)
Εμφανίζονται 1-10 από 22

Γυναικεία πρόκληση απευθυνόμενη σε φιλικό αντρικό πρόσωπο για πλάκα με μίμηση προφοράς ...ανατολικού μπλοκ.

Οι επαγγελματίες του σεξ έχουν σχετισθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο κυρίως με τα είδη κιγκαλερίας και δη με το γνωστό σε όλους μας κάγκελο, κάτι που ο yabihten έχει επαρκέστατα καταγράψει.

Παρά ταύτα, ο σύνθετος κόσμος του αγοραίου έρωτα έχει δημιουργήσει και άλλες συνδέσεις με εντελώς διαφορετικά αντικείμενα, ένα εκ των οποίων περιγράφεται παρακάτω, υποδηλώνοντας πάντα κοσμοσυρροή και μία γενικότερη κατάσταση πανικού από την πολυκοσμία.

Ιστορικά λοιπόν, τα μπουρδέλα στεγάζονται σε παλιά, πολλές φορές ετοιμόρροπα κτίρια, των οποίων η θέρμανση δεν εξασφαλίζετο κεντρικά ή μέσω σύγχρονων θερμαντικών σωμάτων, αλλά μέσω του παραδοσιακού μαγκαλιού. Στον χώρο αναμονής το μαγκάλι ήταν τοποθετημένο κεντρικά για να μπορέσει να θερμάνει όσο δυνατόν περισσότερο το χώρο, οπότε, είτε καθαρά για λόγους χωροταξίας είτε για λόγους αποφυγής του κρύου, ήταν το κεντρικό σημείο γύρω από το οποίο περίμεναν οι πελάτες, δημιουργώντας την προαναφερθείσα πολυκοσμία και κοσμοσυρροή.

Συνώνυμο των εκφράσεων αυτών είναι και το γνωστό μας «της πουτάνας το μουνί» ή στην συντετμημένη του μορφή το «πουτανομούνι», το οποίο για ευνόητους λόγους παραπέμπει στη γνωστή κοσμοσυρροή.

Χαρακτηρισμός που λέγεται για κάποιον που πηδιέται ασύστολα και κατά συρροή, πολλές φορές και λόγω επαγγέλματος. Περιγράφει την πράξη της συνουσίας όπου το πέος εισάγεται και εξάγεται στον κόλπο της γυναικός.

Σοφή λαϊκή ρήση που σημαίνει: δεν ακούς την έμπειρη γυναίκα, και νά τι παθαίνεις... Λέγεται και από άντρα και από γυναίκα. Συνήθως το λένε όσοι τη βρίσκουν με το να αποδεικνύεται πως είχαν δίκιο.

Βλ. και παλιά καραβάνα γενικώς.

Κατά τα «κριτικός θεάτρου», «κριτικός σινεμά», «κριτικός τέχνης». Ή «μπουρδελοκριτικός» κατά τα «θεατροκριτικός», «σινεκριτικός», «τεχνοκριτικός».

Είναι μια νεοεμφανιζόμενη ειδικότητα, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια χάρη στα διαδίχτυα, σε ειδικά σάιτ και φόρα (παρτίδα), όπου ευδοκιμεί.

Ο κριτικός μπορντέλου έχει υψηλό κύρος, σαν έναν ας πούμε Κακομύρη, καθώς κάνει την διαμεσολάβηση ανάμεσα στην πουτάνα και τον μπουρδελιάρη. Υπάρχουν διάφορα θέματα που τον απασχολούν όταν καλείται να κρίνει ιδίοις πούτσασι. Ένα από τα καίρια είναι ο συσχετισμός μεταξύ GFE και PSE, δηλαδή μεταξύ Girl-friend experience και Porn-Star experience.

Εκεί χρειάζεται το ένστικτο, γιατί και το να βγάλεις την φιλενάδα, και το να βγάλεις την πορν-σταρ από μια πόρνη δεν είναι καθόλου αυτονόητα. Οπότε γι' αυτό χρειάζεται η έμπειρη πούτσα του κριτικού, που θα μπορέσει μετά να ενημερώσει τον απλό φίτσουλα για τις κακοτοπιές, αλλά και για τις δυναμικές. Υπάρχουν ειδικές βαθμολογικές κλίμακες που μετρούν τα δύο μεγέθη, αλλά χρειάζεται και μια περαιτέρω ανάλυση από τον κριτικό.

Τεχνικός όρος στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων, για τις δύο βασικές υπηρεσίες που προσφέρει μια κορασίς σε ένα στριπτητζάδικο. Το θέμα έχει περιγραφεί επαρκώς στο λήμμα «χορός, ο». Απλώς, να πω ότι ο τεχνικός όρος του φαινομένου είναι «πουτό-χουρός», όπως το προφέρουν με βαριά ανατολική προφορά οι κορασίδες. Και πως υπάρχει ένα δίλημμα ποια από τις δύο υπηρεσίες θα προτιμήσει ο στριπτητζόφιλος, αν και τις δύο, με ποια σειρά κ.ο.κ. Με λίγα λόγια το «πουτό-χουρός» υπήρξε το μεγάλο δίλημμα του Νεοέλληνα στα '90ς και '00ς, όπως το «Κιθαρίστας ή ντράμερ;» του Γιοκαρίνη το μεγάλο δίλημμα των '80ς.

Γενικά, είναι αξιοσημείωτο ότι ο χουρός είναι πιο φτηνός, και με κάτι εξτρά περιλαμβάνει και το περίφημο φραπέ. Ενώ το πουτό είναι γενικά πολυέξοδο και άχρηστο. Οπότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει δίλημμα. Πλην πολλοί το σκέφτονται σύμφωνα με την αρχή του Αριστοτέλους ότι ο σκοπός κάθε όντος είναι η ειδοποιός διαφορά του. Και το πουτό είναι ακριβώς η ειδοποιός διαφορά του στρηπτιτζάδικου απ' το μπορντέλο (που θα μπορούσες εξαρχής να είχες πάει). Οπότε γενικά το δίλημμα παραμένει, ή μπορεί να λυθεί πραγματώνοντας και τα δύο σκέλη, εις βάρος βέβαια της τσέπης.

Συνώνυμα: «Κεράσει πουτό καυλιάρη;» (εντάξει, λέγεται μόνο από τις πλέον χυδαίες και ανένταχτες των κορασίδων, απλώς έχει μείνει ως πάγια έκφραση).

Αθάνατη ατάκα του Χάρρυ Κλυνν από την εποχή των 80ς και του σιδηρού παραπετάσματος. Την έλεγε Νεοέλληνας που είχε μόλις γυρίσει από την Σοβιετική Ένωση. Εννοούσε ότι η ανέχεια ήταν τόσο μεγάλη απ' την άλλη μεριά του σιδηρού παραπετάσματος, που είχανε ξεφύγει από τη νομισματική οικονομία και είχαν περάσει σε οικονομία ανταλλακτική ειδών, και μάλιστα πρωτευόντων ειδών, όπως η οδοντόκρεμα Κολινός, γνωστή παρακμιακή οδοντόκρεμα, που άκμασε στα 80ς. Τώρα ο Πούτιν προσπαθεί να βγάλει την Ρωσία από την εποχή Γιέλτσιν, αλλά η χαρρυκλυννική ατάκα χρησιμοποιείται ακόμη για χώρες-παραδείσους του σεξοτουρισμού.

Ύστερα από παραγγελιά του σλάνγκαρχου GATZMAN δεν μπορώ παρά να ανταποκριθώ σ' αυτήν την συνέχιση της frappé saga.

Κατά το «πρωινός καφές», λοιπόν, το μαγκαζίνο του Αντένα που καθιέρωσαν κυρίως η Ρούλα Κορομηλά και η Ελένη Μενεγάκη, σλανγκίζεται ο «πρωινός φραπές».

Πρόκειται για τον φραπέ που χτυπιέται και σερβίρεται στις πρώτες πρωινές ώρες στα γνωστά ευαγή ιδρύματα από ανασεισιφάλλους, που οσοδήποτε ξανθιές, έχουν πάντως μεγαλύτερο I.Q. από Μενεγάκη και τις όμοιες.

[i]Ιδιαιτερότητες σε σχέση με τον νυχτερινό φραπέ[/i]: Καθώς γίνεται στις πρώτες πρωινές ώρες, έχουν τελειώσει οι περιττές πολυτέλειες και γκλαμουριές, όπως χορευτικά, ποτά με φραπεδιάρες που την έχουν δει Γιαλόμα κ.τ.ό., έχουν φύγει τα ψιμύθια κι οι εξωραϊσμοί, και απομένει γυμνή (pun intended) η παρακμή του φραπενέ. Από την άλλη, το καλό είναι ότι υπάρχει μια επικέντρωση στο φραπέ, χωρίς κανέναν αντιπερισπασμό από κουβεντούλες, πουτά-χουρούς κ.τ.λ. Οπότε για τους ορκισμένους φραπεμανιακούς (με την κακή έννοια) ο πρωινός φραπές αποτελεί απόσταγμα εμπειρίας.

[i]Παρενέργειες[/i]: Μπορεί οι ρουμάνοι (με την ευρεία έννοια) του μαγαζιού να κρίνουν ότι ήρθε η ώρα να κλείσει το μαγαζί και να ανάψουν ξαφνικά τα φώτα. Οπότε να φωραθεί η ανασεισίφαλλος επί το έργον και ο φραπεδόβιος να μην ξέρει πού να κρυφτεί. Καθώς μάλιστα το φραπέ θεωρείται τύποις παράνομη δραστηριότητα (άκουσον άκουσον! Διάγουμε εποχή φραπεαπαγόρευσης!) η δύσμοιρη ανασεισίφαλλος κι ο έκπληκτος παρτενέρ της ενδέχεται να εισπράξουν φαρισαϊκούς αποτροπιασμούς, ή, αντιστρόφως, σκωπτικά χειροκροτήματα για τα φραπε-μεράκια. Γενικά, όχι και ό,τι καλύτερο αυτό το αυξημένο ρίσκο του πρωινού φραπέ.

[i]Πρωινός φραπές και επαγγελματική ζωή[/i]: Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες φραπεδόβιων. Αφενός αυτοί που πάνε από τη νύχτα στο φτωχό πλην τίμιο φραπενείο και την βγάζουν σερί μέχρι το πρωί. Με λίγα λόγια οι καρακαμένοι του κωλομπαρεύειν, το αντίστοιχο των καβουροσλανγκοσαύρων στο σάιτ μας. Αυτοί την άλλη μέρα στην δουλειά ή όπου αλλού είναι ζόμπι. Αφεδύο οι πολύ γιάπηδες φραπεμανιακοί που είτε πάνε νωρίς τη νύχτα στο ίδρυμα στην λογική του «αν κοιμηθώ νωρίς (λέμε τώρα...), θα σηκωθώ νωρίς»... Ή ακόμη καλύτερα, για να γλιτώσουν τις περιττές φιοριτούρες (ποτά-προγράμματα) πάνε στο φραπενείο νωρίς το πρωί, πριν την δουλειά τους. Αυτοί είναι οι φύτουκλες του φραπέ, πάντως η τακτική αυτή δίνει λιγότερο στόχο αν είσαι οικογενειόρχης, αφού γίνεσαι και αντικείμενο θαυμασμού για το πόσο πρωί πας στην δουλειά. Στους τελευταίους, το φραπέ έχει περίπου ό,τι επίδραση έχει γενικά η λεγόμενη πρωϊνή, λίγο μόνο καλύτερο κέφι. Να διευκρινίσουμε, βέβαια, ότι οι οπαδοί του πρωινού φραπέ δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των φραπεδόβιων, αφού η μεσογειακή διαστροφή επιτάσσει κυρίως νυχτερινό φραπέ.

Τέλος, μελετάται από τους σλανγκολόγους αν η έκταση του φαινομένου δικαιολογεί έκφραση «κόψε τον πρωινό», προκειμένου περί του ετεροφραπεδιασμού, κατά το κόψε την πρωϊνή για τον αυτοφραπεδιασμό.

Το πρώτο κατάστημα έτοιμου καφέ Λουμίδη, άνοιξε το 1919 στον Πειραιά. Το 1926 η φίρμα μετονομάστηκε σε Παπαγάλο Λουμίδη. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν διάφορα άλλα καταστήματα. Το 1955 γίνεται βιομηχανοποίηση του προϊόντος, ενώ το 1987 η εταιρεία εξαγοράζεται από τη ΝΕΣΤΛΕ. Και ο καφές Λουμίδη, συνεχίζει την πορεία του μέσω αυτής.

Ένα από τα αγαπημένα διαφημιστικά σλόγκαν, είναι: «Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες».

Αυτά με το θεωρητικό πλαίσιο. Προχωράμε στο σλανγκιστικό πεδίο.

O καφές Λουμίδη, παραπέμπει σε φραπέ, που φτιάχνεται από φραπεδιάρα ειδικό (η λέξη «Λουμίδη» περιέχει την κατάληξη -μίδι, που παραπέμπει ηχοποιητικά σε μύδι και φανερώνει πως ο καφές φτιάχνεται δια χειρός, ή ποδός κορασιδος) σε φραπενείομε ποιοτικό τρόπο.

Μιλάμε για ποιοτικό τρόπο, επειδή ο καφές Λουμίδη είναι φημισμένος καφές. Τόσο φημισμένος, όσο φαίνεται να νοηθεί από το αναφερόμενο σλόγκαν της διαφήμισης για τον καφέ Λουμίδη, εκ του οποίου προκύπτει με παράφραση ο όρος «Έκαστος στο είδος του κι οι φραπεδιάρες στους φραπέδες». Αναφερόμαστε σε έμπειρες φραπεδιάρες, γιατί όπως είπαμε ο καφές είναι φημισμένος.

O συγκεκριμένος όρος, εστιάζει στην αξία που έχει η παρασκευή φραπέ, δια χειρός, ή ποδός, έμπειρης φραπεδιάρας.

Αν η μαλακία προσεγγίζει το γαμήσι, τότε η μαλακία που γίνεται από γυναίκα το προσεγγίζει περισσότερο, η μαλακία από φραπεδιάρα ακόμη περισσότερο και η μαλακία από έμπειρη φραπεδιάρα ακόμα περισσότερο.

Πότε εκφέρεται ο όρος;

1. Από θαμώνες φραπενείων. Έχουν δοκιμάσει τέτοιο καφέ. Τον έχουν γευτεί και ξέρουν. Οπότε αν κάποιος δεν τον έχει δοκιμάσει, εκφέρουν τον όρο, με στόχο να του δείξουν, πως όσο καλός κι αν είναι στο φτιάξιμο του φραπέ, δεν φτάνει την επαγγελματία, και ειδικότερα δε φτάνει την φημισμένη επαγγελματία (φημισμένος καφές), που χει μελετήσει διεξοδικά το θέμα και ξέρει απ΄έξω κι ανακατωτά πως να ανάβει κάποιον (βλ. παρ. 1).

2. Επίσης, τη φράση αυτή, μπορούν να την εκφέρουν εξπέρ φραπεδιάρες προκειμένου να ψυλλιάσουν κάποιον για την αξία της υπηρεσίας τους (βλ. παρ. 2).

3. Επίσης η φράση μπορεί να αναφερθεί και στα πλαίσια συνδικαλιστικού αγώνα δυναμικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων, των ακάματων βιοπαλαιστριών του κλάδου των φραπεδιάρων (διεκδικώντας βαρέα ένσημα, κλπ).

Ο όρος δηλαδή, θα μπορούσε νά 'ναι κεντρικό σύνθημα σε πορεία φραπεδιάρων. Θα μπορούσε δηλαδή, να εκφωνείται από ντουντούκες, κλπ, αλλά και να αναγράφεται σε πανό, σε αφίσες, κλπ. (βλ. παρ. 3).

δὸς ἡμῖν σήμερον... (από Vrastaman, 06/05/09)

Πεπαλαιωμένη έκφραση που δεν σημαίνει slangικώς το είδος του προσφιλούς πολύχρωμου εντόμου που έλκεται από το φως την νύχτα αλλά την επί χρήμασι εκδιδόμενη γυνή ή άνδρα.

Xρησιμοποιείται ακόμη για να περιγράψει άτομα που εξασκούν το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο (δες εδώ σχετική συζήτηση στο slang.gr) σε διάφορους χώρους όπως μπουρδέλα, γαμηστρώνες, στον δικό σου χώρο, φραπενεία, καφέ, ουκρανιζερί, κλπ.

Η original μεταφορική κατασκευή της όμως προέρχεται από το ότι οι καλντεριμιτζούδες εκείνα τα χρόνια, με τα πολύχρωμα φτιασίδια και ρούχα τους έκαναν πιάτσα συνήθως κάτω από τα φώτα του δρόμου.

Επίσης αναφέρεται και σε γυναίκες οι οποίες έχουν ελαφρά μη κερδοσκοπικού τύπου ήθη, αλλά και σε γκέι άνδρες που δεν τους φαίνεται συνήθως (λέγεται με ταυτόχρονο κλείσιμο ματιού). Σε αυτές τις περιπτώσεις το «της νύχτας» μπορεί και να παραλειφθεί.