Ορισμοί από τον deinosavros (116)
Εμφανίζονται 31-40 από 116

Οι όρχεις ή αλλιώς λιμπά, καμπανέλια, καλαμπαλίκια, γκογκόβια. Ιδιαιτέρως ευαίσθητο σημείο της ανδρικής ανατομίας, εκτεθειμένο λόγω της θέσης του στη διαστροφή και το ανύπαρκτο έλεος κάθε περδόμενου, υποζυγίου έλξης, λογοτέχνη ή ζωγράφου, μαγείρου, Ιταλού, Πελοποννήσιου, ζαχαροπλάστη, βοτανοσυλλέκτη, μασκαρά, μουσικού. Ως απόρροια αυτής της αχαρακτήριστης επιθετικότητας, τα δυστυχή κατσαμπάνια πάσχουν συχνά από ιλίγγους με συνοδά φαινόμενα ολικής εξοίδησης.

Ωστόσο, κάποιοι ειδικευμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η εξοίδηση μπορεί να οφείλεται σε υπαγορευμένες αλαζονικές συμπεριφορές, οπότε και είναι απαραίτητη μια κατά μέτωπον επίθεση για την αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες τα κατσαμπάνια αρέσκονται στην ψηλάφηση και τριβή τους με τα νύχια ή τις άκρες των δακτύλων. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατή η αιτιολόγηση αυτής της προτίμησης, εφόσον βεβαίως δεν πρόκειται περί ψεύδους.

Η λέξη είναι πιθανότατα λακωνικής προέλευσης, όπως φαίνεται και από εν εκ των παραδειγμάτων. Προς επίρρωσιν, να αναφέρω ότι την πρωτοάκουσα από τον μακαρίτη τον μπατζανάκη μου, Λάκωνα την καταγωγή.

Παλιομοδίτικο (μπα σε καλό μου, πώς μού συνέβη εμένα αυτό;) σλανγκοτέτοιο, πώς τα λένε μωρέ αυτά με τα τρία γένη, επίθετα νομίζω, που τεσπα έχει την έννοια του ύπουλου, του άτιμου, του αναξιόπιστου, του μπαγάσα, ενίοτε όμως και με μια χαϊδευτική νυάνς μεγαλόψυχης ανεκτικότητας τ. «βρε τον κερατά!».

Γιά κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο η λέξη δεν επιβίωσε ούτε στον γραπτό, ούτε στον προφορικό λόγο μετά την δεκαετία του '60, άντε πρώιμα '70. Πιθανώς η πίστη της να μην ήταν και τόσο βαθιά, ή τα κέρατά της να μην χωρούσαν να διαβούν τις πύλες της Μεταπολίτευσης. Who nose....

Ανώτερος αξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων, του οποίου το τζετζεροκαπάκι της κεφαλής φέρει στο γείσο χρυσοκέντητη κλάρα δάφνης (ή μαϊντανού).

Πρόκειται για σλανγκικό όρο του Π.Ν. τουλάχιστον από τη δεκαετία του 80.

Οι ανώτατοι αξιωματικοί με πολλές ολυμπιάδες πίσω τους φέρουν δύο τέτοιες κλάρες και ονομάζονται «δίκλαροι».

Ειρήσθω εν παρόδω ότι η λέξη «ολυμπιάδα», για λόγους που βαριέμαι να εξηγήσω, σημαίνει χρονικό διάστημα τετραετίας.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στη ΔΟΕ, εγώ πάω να την πέσω.

Ο λημματογράφος, από την υπεύθυνη δημόσια θέση που κατέχει, διαψεύδει κατηγορηματικά και μετά βδελυγμίας τις φήμες σύμφωνα με τις οποίες :

α) Υπήρξε ποτέ ή υπάρχει πολυεθνική Εταιρεία με το όνομα Miesens.

β) Η εν λόγω Εταιρεία είχε / έχει θυγατρική στην Ελλάδα.

γ) Ο φερόμενος ως πρόεδρος της υποτιθέμενης θυγατρικής της προειρημένης ανύπαρκτης Εταιρείας τηγκανά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και για ασαφείς λόγους από την Ελλάδα προς γερμανόφωνη χώρα της Β. Ευρώπης.

δ) Γόνος επιφανούς Έλληνα πολιτικού δέχτηκε ως δώρο ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό από την (είπαμε) ανύπαρκτη Εταιρεία.

Επιπλέον, ο λημματογράφος, με την αίγλη του Καθηγητού Γλωσσολογίας, καταρρίπτει άπαξ και δια παντός τα φληναφήματα σύμφωνα με τα οποία η λημματογραφούμενη λέξη γράφεται κομπραδώρος ως δήθεν προερχόμενη από το όνομα εξωτικού ερπετού με ισχυρότατο δηλητήριο και την ελληνική λέξη δώρο.

Το τρέμουλο του τιμονιού αυτοκινήτου ή μηχανής που παρατηρείται σε ταχύτητες περίπου 100 χ.α.ω. και που οφείλεται συνήθως σε πλημμελή ευθυγράμμιση ή ζυγοστάθμιση των τροχών του οχημάτου.

Μην περιμένετε χαριτωμενιές και μαλακιούλες, ως άσχετος με το θέμα αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω. Και καταγγέλω από αυτό εδώ το βήμα τους σύσσλανγκους που, ενώ το έχουνε με την αυτοκίνηση, κάνουνε την κορόιδα και αφήνουνε τον παππούλη να βγάλει το μπουλόνι από την μπουλονότρυπα. Αίσχος!!!

Αλητοχασικλορεμπετολαχανοψαραγοράδικη ρετροσλάνγκ που σημαίνει τον πληροφοριοδότη των Σωμάτων Ασφαλείας. Η έκφραση ήταν σε χρήση τουλάχιστον μέχρι το 1967, μετά μάλλον την έφαγε η μαρμάγκα γιατί ούτε γουγλίζεται, ούτε ακούγεται, ούτε την έχω απαντήξει πουθενά εκτός από το παράδειγμα που παραθέτω.

Εδεπά μέσα την έχει χρησιμοποιήσει σε σχόλιά του, όχι άπαξ αλλά δίπαξ αυτός εδώ ο χρήστης ο οποίος προφ βαρέθηκε να ανεβάσει το σχετικό λήμμα ο ανεπρόκοπος.

Αυτή η ραστώνη διαβρωσκ... διαβριβρ... (φτου γμτ) αδιαβροχ... εεε διαπροβοσκιδ....τέλος πάντων απαυτώνει τα θεμέλια του Έθνους έχω να πω εγώ...

Έτσι ονομάζονται τα πασίγνωστα, όσο και δυσώνυμα μηχανήματα τζόγου slot machines. Ιστορικώς αμερικανικής προελεύσεως, διαδόθηκαν ταχύτατα σε ολόκληρη την υφήλιο. Για τον υπαίτιο της εξάπλωσής τους δες εδώ.

Ο κουλοχέρης είναι γνωστός και ως ληστής με το ένα χέρι, εφόσον τα πρώτα μοντέλα είχαν στο πλάι ένα μοναδικό λεβιέ με τον οποίο το μηχάνημα έμπαινε σε λειτουργία. Δεδομένου όμως ότι τα θύματά του κατέθεταν τους οβολούς τους στη σχισμή του οικειοθελώς και ευχαρίστως, μάλλον θα έπρεπε να αποκαλείται Η μονόχειρ Κίρκη ή κάτι τέτοιο. Οι ενδιαφερόμενοι ας ανοίξουν καμιά Ελληνική Μυθολογία για να πληροφορηθούν τι ακριβώς έκανε η Κίρκη στους ανθρώπους.

Οι πιστοί φίλοι του κουλοχέρη είναι άτομα μεγαλόψυχα και υπεράνω κοινωνικού ρατσισμού, που δεν δίνουν σημασία στην αναπηρία του κολλητού τους, αν και τα ενδιαφέροντα των ιδίων είναι εντελώς διαφορετικά. Σε ανταπόδοση, ο κουλοχέρης υπόσχεται στους πιστούς του της Παναγιάς τα μάτια. Εξ όσων είναι σε θέση να γνωρίζει ο γράφων, η Αειπάρθενος Μαριόγκα διατηρεί ακόμα το 100% της όρασής της, άρα οι υποσχέσεις μάλλον .....

Τέλος, για την αποκατάσταση και την κοινωνική ένταξη αυτού του είδους αναπήρων μεριμνούν ακαταπονήτως οι ευαίσθητοι προϊστάμενοι των αρμοδίων Υπουργείων.

Το ούφο. Ο αλλού. Ο τσίου μπίου τσικιμπίου.
Όπως λέει και το παράδειγμα εδώ, αυτός που τον έχει φάει η μαλακία.

Όπως συμβαίνει και με τους πνευματικούς αδελφούς τους, τους πυροβολημένους, τα πλήθη των κουνημένων παρουσιάζουν αξιοσημείωτη διασπορά. Τουτέστιν, οι περί ων ο λόγος φωστήρες δεν βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε ένα σημείο να ρίξεις μια να τους κάψεις μαζεμένους. Πρέπει να τους ξετρυπώνεις και να τους κατραπακιάζεις έναν-έναν, διαδικασία ιδιαιτέρως χρονοβόρα και ψυχοφθόρα.

Δεν διαθέτω πια την υπομονή και τις αντοχές της πρώτης μου νεότητας, χώρια που φοβάμαι την υψηλής μεταδοτικότητας πάθησή τους. Ωσεκτουτού, εγκαταλείπω την προσπάθεια (και το λήμμα) σε αυτό το σημείο.

(Ο λημματογράφος ουδεμία ευθύνη φέρει για το κείμενο που ακολουθεί. Του εζητήθη ως παραγγελιά από εξέχον, ξενιτεμένο μέλος της σλανγκοκοινότητας. Όπως πληροφόρησε ο διαπρεπής Σλάνγκος τον γράφοντα, το ρήμα συνήθιζε να το χρησιμοποιεί κατά την παιδική του ηλικία μιά γειτόνισσα γιά το τέκνο της το οποίο παρεκτρεπόταν συχνά σε ακραίες συμπεριφορές).

Επί της ουσίας: Το ρήμα κου(ν)τουρντίζω προέρχεται από το τουρκικό kudurmak = λυσσάω (αόρ. kudurdum) και σημαίνει ξεσαλώνω, παραφέρομαι, μαίνομαι, περνάω τα όρια.

Την ίδια έννοια έχει η λέξη και στην γείτονα χώρα, εξ ου και στην καθομιλουμένη τουρκική υφίσταται η παροξύτονη προστακτική kudurma! = ηρέμησε! (κυριολ. μη λυσσάς).

Στα καθ' ημάς, η λέξη χρησιμοποιείται βασικά (και μόνο με την μεταφορική της σημασία) στην Β. Ελλάδα, που έχει γενικώς και τις περισσότερες γλωσσικές επιρροές από τα τούρκικα.

(Ο γράφων προσπάθησε φιλότιμα να είναι κόσμιος, μιάς και, εξ όσων πληροφορείται, μας διαβάζουν και καθώς πρέπει κοπέλες από το εξωτερικό. Αλλά όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο...).

Πρόσφατες ιστορικές έρευνες έφεραν στο φως του Ανατέλλοντος Ηλίου τη μυστηριώδη μέχρι σήμερα τοποθεσία η οποία έχει μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως το μέρος στο οποίο έχουν δοξαστεί μυριάδες ανώτατων στρατιωτικών με πλάκα τα γαλόνια. Το μέχρι χτες μυθικό αυτό πεδίο μάχης σχετίζεται με την συντριπτική ήττα που υπέστησαν τα στρατεύματα του στρατηγού Misuheso Tobatzaki από συνασπισμένες συμμορίες ληστών στην κοιλάδα του ποταμού Kazanaki, σε απόσταση περίπου 650 ρολών χαρτιού υγείας από την αρχαία πόλη Takakatumitsu.

Ο επηρμένος και σκληρόκαρδος στρατηγός Misuheso Tobatzaki, το έτος 718 μ(η).Χ(έσω). (στα καθ' ημάς, έτος γεννήσεως του Κων/νου Ε' του Κοπρώνυμου) εξεστράτευσε κατά διαταγήν του Αυτοκράτορα Namigano Kakamu με αποστολή του να κόψει τον κώλο των ληστών που λυμαίνονταν την κοιλάδα, κλέβοντας «ακόμα και το σκατό από τον ίδιο τους τον κώλο» σύμφωνα με τους σχετικούς θρύλους.

Ο αλαζών στρατηγός, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην άριστη εκπαίδευση και προετοιμασία του στρατού του, θεώρησε περιττό να προσευχηθεί στην Μεγάλη Θεά Kakanakano για να την παρακαλέσει να στέψει με τη νίκη τα αυτοκρατορικά όπλα.
Δικαίως εξοργισμένη, η θεά τον καταράστηκε να βουλιάξει στα σκατά για το υπόλοιπο του βίου του.

Την ημέρα της μάχης, ο σατανικός αρχιληστής Sehezo Tora κατάφερε να εξαπατήσει τον στρατηγό και να τον παρασύρει σε παγίδα, πιθανότατα εκμεταλλευόμενος και την επιδημία δυσεντερίας που είχε ενσκήψει στην περιοχή. Με έναν ευφυή ελιγμό περικύκλωσε το ογκώδες και δυσκίνητο στράτευμα του Misuheso Tobatzaki και επιτέθηκε από τους γύρω λόφους με την καινοφανή (και μηδέποτε έκτοτε χρησιμοποιηθείσα) τακτική του kura-do.

Εικάζεται οτι επρόκειτο για ανηλεή βομβαρδισμό του εχθρού με το περιεχόμενο χιλιάδων δοχείων νυκτός στα οποία ξαλάφρωναν τα αμέτρητα θύματα των υδάτων του μολυσμένου Kazanaki.

Τα αυτοκρατορικά στρατεύματα απάντησαν με την κλασική τακτική αναδίπλωσης natigano katsika, η οποία όμως λόγω κακού συντονισμού κατέληξε σε μαζική, πανικόβλητη φυγή, στη διάρκεια της οποίας χιλιάδες στρατιώτες έπεσαν σε καμουφλαρισμένους σκατόλακκους των πανούργων ληστών, αφήνοντας εκεί την τελευταία, όχι ιδιαιτέρως ευωδιαστή πνοή τους.

Σύμφωνα με τα βάρβαρα πολεμικά έθιμα της εποχής, οι στρατιώτες που έπεσαν στα χέρια των ληστών πέρασαν απαξάπαντες από στόματος μαχέστρας και αφοδεύθηκαν ανοικτιρμόνως μέχρι και τον τελευταίο.

Η μοίρα του ηττημένου στρατηγού στάθηκε ελάχιστα πιο εύοσμη. Ο Αυτοκράτορας Namigano Kakamu, εξαγριωμένος από μιά οδυνηρή κρίση δυσκοιλιότητας, αποφάσισε να ξεχέσει παραδειγματικά τον ανίκανο πολέμαρχο. Μετά από μια χεστήρια τελετή ατιμωτικής καθαίρεσης, ο εξευτελισμένος πρώην στρατηγός καταδικάστηκε να περάσει το δυσώδες υπόλοιπο της θλιβερής σκατοζωής του καθαρίζοντας τις Αυτοκρατορικές Χέστρες, τις οποίες τιμούσε πολλάκις και σε καθημερινή βάση με τα υδαρή περιττώματά της η παραγωγικότατη Αυτοκρατορική Σύζυγος Nakatso Natakano.

Το πέπλο της Λήθης σκέπασε τα τραγικά, όσο και δύσοσμα γεγονότα της κοιλάδας του ποταμού Kazanaki. Λησμονήθηκε ακόμα και η νικηφόρα πολεμική τακτική του kura-do, αφήνοντας πίσω της σαν μακρινό απόηχο μόνο τη συλλαβή -do ως β' συνθετικό αρκετών ιαπωνικών πολεμικών τεχνών όπως judo, aikido, kendo κλπ. Μέσω του κώδικα τιμής των σαμουράι, του περίφημου bushido, πέρασε και στην προηγμένη Δύση ως απαραίτητο συστατικό στοιχείο της συμπεριφοράς των τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών κύκλων. Ο λόγος φυσικά για το δυσώνυμο bullshido, με τα πασίγνωστα, όσο και επίκαιρα τραπεζικά κλπ παράγωγα.

Στην πτωχή πλην τιμία Ελλάδα, η φράση έμεινε για να περιγράφει στον αιώνα τον άπαντα τους άκαπνους, αλλά φαντασμένους και σκατόψυχους αξιωματικούς που ταλαιπωρούν τη δυστυχή φανταρία.