Ορισμοί με ετικέτες (669)
Εμφανίζονται 11-20 από 669

Το «μου» χρησιμοποιείται δόκιμα ως κτητική αντωνυμία συμπάθειας.

Στη (δια)λεκτική όμως πάλη σλανγκικών και μη φιλοφρονήσεων, χρησιμοποιείται δίκην προγαμιαίου σάλιου: συμβολικά, κάνουμε κάποιον δικό μας πριν τον κάνουμε δικό μας.

Ανήκει στο οπλοστάσιο πολλών ευπροσήγορων φυλών (βέλτσοι, νυφίτσες, κυρα-περμαθούλες, κ.α.) με σκοπό το με-το-γάντι άδειασμα των συνομιλητών τους.

Ασίστ: ο johnblack μου.

Εργαζόμενη κοπέλα σε μπαρ κονσομασιόν όπου οι θαμώνες αγοράζουνε (κερνάνε) ποτά στα εργαζόμενα κορίτσια εξασφαλίζοντας χρόνο ομιλίας, όσο διαρκεί η κατανάλωση του ποτού (το οποίο είναι αναψυκτικό, αλλά σερβίρεται και χρεώνεται σαν αλκοολούχο). Τα κορίτσια εισπράττουν ποσοστά από το μπαρ για κάθε ποτό που τους κερνάει ο κύριος (θαμώνας).

Η πλέον παραδοσιακή μορφή αντισύλληψης, βοήθησε το έθνος μας να λύσει το δημογραφικό του πρόβλημα σε καιρούς δύσκολους, από τους Βαλκανικούς πολέμους ως τον Β' Παγκόσμιο και πιο μετά ίσως, όταν χρειαζόμασταν πολλούς στρατιώτες, πολίτες κτλ, και γι' αυτό πολλές γέννες.

Υπάρχει και η έννοια του Τζόνι Μπλακ (λήμμα χημεία) που αναμένει άλλον κάβουρα.

Μμμ! τι ωραίο επιφώνημα! Μμμ! μουγκανίζουν οι αγελάδες Μμμ! αναφωνούμε όταν θαυμάζουμε, αναρωτιόμαστε, αμφιβάλλουμε, σκεφτόμαστε, ηδονιζόμαστε, επιβραβεύουμε. Όσο πιο πολλά τα μ, τόσο πιο έντονα τα συναισθήματα.

(από GATZMAN, 13/05/09)

Λέξη του Αριστοφάνη, από το έργο Ειρήνη. Κυριολεκτικά σημαίνει οπίσθια τόσο σπάνια ωραία, που τα βρίσκεις μια φορά στα 5 χρόνια.

Σπεκ στους προλαλήσαντες: Νεαρός άντρας, αρσενικό γκομενάκι. O Vrasta που αιτήθηκε, ζήτησε όρο για το αγγλικό «toy boy» (κυριολεκτικά «παιγνίδι - αγόρι») και δεν νομίζω πραγματικά ότι υπάρχει καλύτερος, περιεκτικότερος και επιτυχέστερος από τον «τεκνό». Σο:

Τεκνό - toy boy: Αγόρι έως και άντρας νεαρής ηλικίας, που έχει σχέσεις ενηλίκων (που στο χωριό μου τις λένε adult και αναφέρονται κυρίως σε διάφορα σεξουαλικά γούστα) με μεγαλύτερη κυρία. Πώς λέμε η φιλόλογος να τα φτιάξει με τον απουσιολόγο; Α, να γεια σου!

Ηλικίες: Κατά κύριο λόγο, αποδεκτό αντικειμενικά, παίζει σε αντρικό παστάκι. Παρόλα αυτά, όσο μεγαλύτερη η ηλικία της τεκνατζούς τόσο μεγαλύτερο μπορεί να είναι το αγόρι που χαρακτηρίζεται ως τεκνό (σαν να λέμε, για μια σαρανταπεντάρα, τεκνό - toy boy παίζει να είναι και ένας τριανταπεντάρης, που για μια δεκαοχτάχρονη θεωρείται πουρό - δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα).

Καθήκοντα: Όχι αγάπη μου επειδή είσαι πιτσιρίκος, επειδή έχεις κοιλιακούς φέτες και κώλο για χούφτωμα, επειδή έχεις αντοχές και επαναλαμβανόμενες στύσεις, να θεωρείς τον εαυτό σου θείο δώρο για την ερωμένη σου, έτσι, χωρίς τίποτα άλλο, δεν παίζει. Έχεις καθήκοντα για να είσαι σωστό toy boy και, αν τα εκτελείς ορθά, θα κερδίσεις επάξια τα προβλεπέ οφέλη (βλ. παρακάτω). Σο, έχουμε και λέμε:

• Υπάρχεις για να την υπηρετείς. Φροντίζεις για την ικανοποίησή της κάθε στιγμή. Δεν είναι δύσκολο, απλά δίνεις σημασία στο τί θέλει. Ποτό (πάμε στο μπαρ); Ένα συγκεκριμένο τραγούδι (πάμε στον dj); Κάτι ιδιαίτερο στο σεξ (πάμε προς τα κάτω);
• Ένα σωστό τεκνό μαθαίνει γρήγορα πώς να αντιλαμβάνεται άμεσα τί ακριβώς θέλει εκείνη, χωρίς να του το ζητήσει.
• Δεν κοιτάς άλλες - εννοείται βεβαίως.
• Περνάς χρόνο μαζί της.

Οφέλη: Tι κερδίζει το toy boy από μια τέτοια σχέση;

• Την ικανοποίηση της; (Duhhh!; που λέει κι ο acg). Δεν είναι αρκετή επιβράβευση αυτό; Δεν χαίρεται και εκείνος με την σειρά του όταν βλέπει την σύντροφό του να χαίρεται; Ε, αυτό είναι το κυριότερο, αλλά έχει και παράπλευρα οφέλη:
• Αίσθηση ασφάλειας και έλλειψης περιττών ευθυνών. Δεν περιμένει να την προστατέψεις από τα κακά αυτού του κόσμου, δεν περιμένει να την καταξιώσεις, δεν περιμένει να την ταΐσεις, τα κανονίζει όλα αυτή και δεν σου σκοτίζει τομπούτσο (στάνταρ).
• Γαμάτο σεξ, μιξοπαρθενιές κι αναστολές δεν έχουν θέση όπως ενδεχομένως στις συνομήλικες (στάνταρ).
• Κανά δωράκι, μικρό συνήθως, αλλιώς μπορεί να ξεφύγει από τεκνό και να χαρακτηριστεί ζιγκόλι (ενδεχόμενο).
• Δείπνα σε εστιατόρια που με τον μισθό του δεν τα βλέπει ούτε στην τηλεόραση (ενδεχόμενο).
• Διακοπές σε ξενοδοχεία που με τον μισθό του δεν τα βλέπει ούτε στην τηλεόραση (ενδεχόμενο), και
• (αν, λέμε τώρα, είσαι και το τεκνό καμιάς διάσημης - π.χ. μαντάνα βλέπε μήδι 1) σε δείχνει και η τηλεόραση που λέγαμε (χλωμό, αλλά 'ν'ν' κακό να το σκέφτεσαι).

Ά, να πω εδώ ότι, εκείνη η «boy toy» (και όχι toy boy) ζώνη της μαντάνας δεν έχει να κάνει με τα τεκνά, έχει να πει «Παιχνίδι Για Αγόρια», δεν μας αφορά στο παρόν και μην μπερδευτείτε (νομίζω θα φτερνίζεται η μαντάνα).

Δισκλαίμερ: όλα κι όλα, τις εϊτίλες τις ξέρω από τα ντοκιμαντέρ (μη σας πω μου τα 'πε η μαμά μιας φίλης μου) και τα υπόλοιπα από το κόσμο. Γκχμ.

Ή αλλιώς και ισπανική μαλακία.

Μπορεί να εκτελεστεί μόνο απο γυναίκες με μεγάλο στήθος. Σε αυτή τη στάση η γυναίκα κρατά ενωμένα τα δυο στήθη της και ο αντρας μπαζοβγάζει το πέος του ανάμεσα τους όπως θα έκανε και στο σεξ.

Αν έχει και καλά προσόντα ο άντρας, κατά το πέρασμα απο τα στήθη, μπορεί να φτάσει και μέχρι το στόμα της γυναίκας, οπότε διπλή η ευχαρίστηση!

All time classic φράση που ξεφωνίζουν οι άρρενες κατά τη διάρκεια του πηδήματος. Φράση η οποία πηγάζει από τα τρίσβαθα της ανδρικής ψυχής και λέγεται συχνότατα, έστω και αν δεν χαίρει ιδιαιτέρας εκτιμήσεως από το ωραίο φύλο (όχι πάντα βεβαίως).
Αυτή η φράση λοιπόν πηγάζει από: α) Το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα, που κάνει κάθε άντρα να βλέπει στο πρόσωπο της ερωμένης του την μάνα του, και έτσι αποτίει και φόρο τιμής σε αυτή σε καταστάσεις ξέφρενου αυθορμητισμού. β) Την ανάγκη της επιβεβαίωσης ότι και η παρτενέρ μας χαίρεται την πράξη. Έτσι βεβαίως η απάντηση που οι άντρες περιμένουμε δεν είναι «με γαμάς» ή «μου τον χώνεις», αλλά «με απογειώνεις» ή «με πετάς στα ουράνια» και οποιαδήποτε άλλη απάντηση που χαρακτηρίζεται από ποιητικό οίστρο. Αυτά...

Εκσπερματώνω, έχω οργασμό, «ολοκληρώνω».

Συνώνυμα: τελειώνω, έρχομαι (τρελός αγγλισμός, χρησιμοποιούμενος κυρίως από θήλεα νέας κοπής), φτύνω.

Πρόκειται ἴσως διὰ τὸ γνωστότερον καὶ παλαιότερον κράξιμον, εἰδικῶς διὰ κιναίδους, τὸ ὁποῖο δὲν ἀκούεται πλέον, μιᾶς καὶ τὰ πράγματα ἤλλαξαν πρὸς τὸ πουστότερον. Ἡ κανονικὴ ἐκφορά του εἶναι ἀρχικῶς μακρόσυρτος, μὲ αὔξουσαν ἔντασιν καὶ ὄξυνσιν τῆς ποιότητος τῆς πρώτης συλλαβῆς, παρὰ τὴν περισπωμένην, ἥτις ἐδῶ τυπικῶς μόνον τίθεται: «Συυυυυυυυυῦκα!!!!! Καλὲ συυυυυυυυυῦκα!!!!!». Συναφὴς καὶ ἡ ὀλιγότερον εὔχρηστος ἐκφώνησις: «Τσαπέέέέλες!!!!!». Παραλλαγὴ εἰς τύπον μιλητοῦ κραξίματος μεγαλοφώνως, διὰ κάρφωμα: «Πάρε μιὰ συκιά ἐκεῖ, ρέ! Σὰ δὲ ντρεπόμαστε λέω ‘γώ· συυυῦκα, μωρή! »

Παρά τὰς μακροχρονίους ἐρεύνας μου, ὁ τρόπος συσχετίσεως τοῦ σύκου καὶ τῆς συκέας μὲ τὸν κίναιδον παραμένει ἄδηλος. Συμφώνως πρὸς ἐξεζητημένην τινα ἐκδοχήν, τὴν ὁποίαν θέτω εἰς τὴν κρίσιν τοῦ σλαγκεπωνύμου πληρώματος ἐλλείψει ἄλλης καλλιτέρας, τὸ ὥριμον καὶ μελίρρυτον σῦκον, τοῦ ὁποίου ὁ ἰξώδης χυμὸς προβάλλει αἰδημόνως ἀπὸ τὴν μικρὰν ὀπὴν εἰς τὸ κάτω μέρος τοῦ καρποῦ, παρομοιάζεται μὲ τὸν κίναιδον, τοῦ ὁποίου ἔχει κατέβει ἡ γλύκα πίσω εἰς τὴν ροδέλαν καὶ ὑπερχειλίζει. Ἡ ἔρευνα συνεχίζεται.

Τὸ παραδοσιακὸν κράξιμον ὑπῆρξε μεγάλη ἀτραξιὸν κατὰ τὸ παρελθόν. Ὑπὸ τὴν ἤδη ἐκτεθείσαν μορφήν του ἦτο καλόηθες καὶ ἀναμενόμενον ὑφ’ ὅλων τῶν δεδηλωμένων ἀδελφῶν ψυχῶν. Εἶναι σφᾶλμα νὰ πιστεύεται ὅτι ἡ κραζομένη κροτάλω, λουμπίνα, ἐτροῦσκα, τζαζκαραμπαζοῦ κλπ δυσηρεστεῖτο ἢ ἀλλέως πῶς ἔφερε τοῦτο βαρέως. Τοὐναντίον μάλιστα, ὑπέφερε μέχρι καταθλίψεως, μετὰ συναισθημάτων ἀναξιότητος καὶ μηδενισμοῦ, ἂν δὲν ἐκράζετο ἐπαρκῶς, ἢ ἐκράζετο ἀποκλειστικῶς ὑπὸ τῆς μαρίδας: Τοῦτο ἐσήμαινε ὅτι διήρχετο ἀπαρατήρητος. Μπορεῖ νὰ λεχθῇ μὲ μεγάλην ἀσφάλειαν ὅτι ὁ συνήθης κίναιδος τοῦ δρόμου ἔζη διὰ τὸ κράξιμον. Κατὰ συγγνωστὴν παράφρασιν τῆς Καρτεσιανῆς ρήσεως θὰ ἠδύνατο νὰ λεχθῇ «Κράζομαι, ἄρα ὑπάρχω (καὶ διεγείρω τὰ πάθη καὶ τοὺς (ὁμο)φόβους τοῦ ὁμοφύλου πλήθους)». Μόνον αἱ κρυφαὶ δὲν ἔτεινον εὐήκοον οὖς εἰς τὰ κραξίματα, συνεσταλμέναι γάρ, ἐνίοτε δὲ καὶ βιρτζινόλουμπαι, ἄλλαι δὲ ἔτι ἐντὸς τοῦ φοριαμοῦ διατελοῦσαι (ἑλληνιστὶ in the closet). Εἴς τινας βεβαίως περιπτώσεις, ἐμπνευσμένον τι κράξιμον εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ὤθησε κρυφάς τινας νὰ ἐξέλθωσι τοῦ ἀσφυκτικοῦ καὶ πνιγηροῦ φοριαμοῦ των καὶ νὰ εἰσέλθωσι εἰς τὸ ταράφιον, καθιστάμεναι βαθμηδὸν γκρὰν ταραφόλουμπαι.

Τὸ κράξιμον βεβαίως ἠδύνατο νὰ λάβῃ πολλὰς ἄλλας μορφάς, ἄλλας κλιμακηδὸν καὶ ἄλλας ἐξ ἀρχῆς ὑψηλῆς ἐντάσεως. Μία ἀρκούντως συνήθης κλιμάκωσις ἐπήρχετο κυρίως μετὰ τὴν ἀπάντησιν τοῦ κιναίδου διὰ σκώματός τινος ποικίλης δηκτικότητος, ἐνίοτε δὲ ὑψηλῆς αἰσθητικῆς. Ἡ ἀπάντησις συνωδεύετο ὑπὸ ἐπιτάσεως τῶν κουνημάτων καὶ τοῦ φιλαρέσκου ἀκκισμοῦ, πρὸς ἄφατον τέρψιν τοῦ φιλοθεάμονος κοινοῦ, τὸ ὁποῖον ἔκραζε:
«Σκωτῶστε την μὲ λουκουμόσκονη» ἢ «Πνίχτε την μὲ...» ἢ «Πνίχτε την στὴ....». Μέχρις ἐκεῖ τὰ πράγματα ἔβαιναν ὁμαλῶς καὶ ὅλοι ἀπελάμβαναν τὸ μερίδιόν των ἐκ τοῦ συμβάματος (ἑλληνιστὶ happening).

Ἄλλο κράξιμον, ἰδιαιτέρως ἀξιομνημόνευτον, ἤρχιζε σταθερῶς μὲ τὸ «Ἀλάργα μωρὴ ....» καὶ προσετίθεντο κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὴν περίστασιν τὰ «σκατόπουστα», «καραλούμπω», «λουμπινίστρα» (< λουμπίνα + κουνίστρα), «ξεκωλιάρα πριγήπισσα» καὶ ἄλλαι παρόμοιαι κακοήθειαι. Εἰς περίπτωσιν δὲ προκλητικῆς ἀπαντήσεως, ὑπερβαινούσης τὰ ἐσκαμμένα καὶ δηλούσης διάθεσιν ἀντιπαραθέσεως πρὸς τὸ κοινόν, ἐνίοτε, ἐλλείψει προχείρου λουκουμοκόνεως, ἤρχιζεν ὁ ἐσφενδονισμὸς ὀπωροκηπευτικῶν καὶ δή ὑπερωρίμων ἢ ἤδη σεσηπότων, ἐξ οὗ καὶ ἡ κλασσικὴ ἔκφρασις «μᾶς πήρανε μὲ τὰ σάπια». Ἡ παρέμβασις τῆς ρούνας (ἀστυνομίας) κατέληγε συνήθως τὴν ἐποχὴν ἐκείνην εἰς μᾶλλον αὐθαίρετον σύλληψιν τοῦ κιναίδου διὰ διέγερσιν τοῦ πλήθους, διὰ προσβολὴν δημοσίας αἰδοῦς, ἀλλὰ καὶ διὰ προστασίαν τῆς πέτρας τοῦ σκανδάλου, ὁπότε καὶ ἐτζάζετο εἰς τὸ ρουνάδικο διὰ ρεβύ [< (γαλ.) revue = ἐπιθεώρησις, ἐξακρίβωσις στοιχείων εἰς τὸ τμήμα). Ὑπῆρξε βεβαίως καὶ μία ἀρκούντως μαύρη ἐποχή (1959-1983), κατὰ τὴν ὁποίαν ἴσχυσε ὁ περιβόητος νόμος 4000, περὶ τεντυμποϊσμοῦ, ὁπότε ἦτο δυνατὸν νὰ συλληφθοῦν καὶ οἱ λόγῳ καὶ κυρίως ἔργῳ κράζοντες.