Ορισμοί με ετικέτες (75)
Εμφανίζονται 61-70 από 75

- ΡΩΤΑΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΦΙΛΟΣ «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ;» ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ «ΜΕΤΑ ΤΙΣ 12μμ ΚΑΝΕΙ ΠΙΑΤΣΑ». ΟΠΟΤΕ ΞΑΝΑΡΩΤΑΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΡΔIΤΣΙΩΤΗΣ «ΠΙΑΤΣΑ;ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΤΖΗΣ;» ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ "ΟΧΙ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙΤΖΗΣ". (Φωνακλάς, εδώ)

- Ο Καλτεριμιτζής ξέρει να περιμένει την ευκαιρία. Και μόλις φανεί ή ευκαιρία αρπάζει ό,τι είναι αφύλαχτο' αλλοτε εναν αναπτήρα, άλλοτε μιά τσάντα πού ακούμπησε μια κυρία πλάι στην θυρίδα κάποιου ταμείου, άλλοτε ένα μπιμπελό, άλλοτε μια τηλεφωνική συσκευή, ή, ενα πακέτο, ή, ενα λαχείο, ή, μιαν επιταγή, ή ένα τρανζίστορ.
(Ηλία Πετρόπουλου, "Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη", Εκδ. Νεφέλη, 1979, σ. 37.)

- «Την Πουτουβού την περιμένω στη γωνία» έλεγε και ξανάλεγε ο κ. Ψαριανός. «Τι εστί Πουτουβού» ρώτησε ο κ. Ζουράρις. «Η Ζωή» απάντησε ο κ. Ψαριανός. «Και γιατί τη λες Πουτουβού;» ξαναρώτησε ο κ. Ζουράρις. «Διότι είναι Πρόεδρος της Βουλής, δηλαδή εν συντομία ΠτΒ» απάντησε ο κ. Ψαριανός. «Αυτά τα λένε οι... χρηματοσυμμορίτες και κάθε μαψυλάκας» είπε ο κ. Ζουράρις. (εδώ)

- Το ζήτημα των "νεκρών της ΕΡΤ" που ανακίνησε το δεξί τσόκαρο (τα τσόκαρα είναι ζευγάρι, ως γνωστόν, δεξί και αριστερό) το έθεσε πρώτη η πουτουβού, θυμίζω. Η οποία μίλησε (από το βήμα της Προέδρου) για πάνω από 20 νεκρούς και είπε ότι σκοπεύει να αφιερώσει μια συνεδρίαση της Βουλής στην μνήμη τους. Η εξήγηση είναι απλή. Η κορυφαία στιγμή της επαναστατικής δράσης της ζουρλής ήταν όταν καβάλησε τα κάγκελα της ΕΡΤ. Στο διαταραγμένο μυαλό της ήταν τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Και χρειάζεται να εφευρεθούν και νεκροί, ώστε το δικό της Πολυτεχνείο να μην υστερεί του Πολυτεχνείου της γενιάς των γονιών της. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να το καταλάβει. (εκεί) - αντιεπαγγελματικη η συμπεριφορα της κοσιωνη. διεκοπτε συνεχως την πουτουβου προσπαθωντας να θεσει ερωτησεις και δεν την αφησε να ολοκληρωσει το μονολογο της... (παραπέρα)

- Μού θυμίζει την κυρά Εφταλία την «ενεσού», που μού κόλλαγε στον ποπό κάτι τεράστιες βελόνες, όταν αρρώσταινα μικρός. Μάλιστα, η κυρά Εφταλία, επειδή δεν έβλεπε καλά, μια φορά μού έκανε απόστημα και είδα το Χριστό φαντάρο (θου-βου Κύριε, φυλακή τω στόματί μου κ.λπ.) μέχρι να το ξεπεράσω. (εδώ)

- "Η κυρά-Λένη η ενεσού". Οι περισσότεροι καλαμακιώτες είχαν νοιώσει σε κάποια στιγμή το γλυκό της τσίμπημα. Πάντα με χαμόγελο έλεγε " Μην φοβάσαι, δεν θα σε πονέσω. Έχω ελαφρύ χέρι" . Εκείνη την εποχή, αρκετά φάρμακα έβγαιναν μόνο σε μορφή ενέσιμη, οπότε η κυρά Λένη ήταν απαραίτητη. (εκεί)

- Και, στη συνέχεια, έκανε την εμφάνιση της μια άλλη γειτόνισσα, η "ενεσού", πάντοτε γλυκομίλητη, έχοντας υπομάλης το τσαντάκι με τα σατανικά σύνεργα της, κάτι τεράστιες σύριγγες με ανατριχιαστικές βελόνες. Τις έβραζε, για απολύμανση, στην κατσαρόλα, πάνω στην γκαζιέρα που είχε ετοιμάσει η μητέρα σου (κι αυτή στο κόλπο), μια και οι σύριγγες μιας χρήσεως δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη... (παραπέρα)

- Με ένα παλιό Ενεσού τριγυρνούσε και συνεχώς κινδύνευε να του το πάρουν οι σκουπιδιάρηδες του δήμου που μαζεύουν τα παρατημένα. (εδώ)

- Έτρεχα συνεχώς.Στην αρχή με τα πόδια κατοστάρια για να ζεσταθώ,μετά έπαιρνα το πατίνι του ποκοπίκο,μετά το ποδήλατο του δημητράκη, μετά το τρακτέρ του μπαρμπά τάσο, κατόπιν έκλεβα το αυτοκίνητο το κορτίνα του πατέρα, μετά το ενεσού του θείου, μετά τη φοράδα του άλλου θείου που την πηδούσε ο ταβερνιάρης από ότι λέγανε και είχε ανάψει το ζώο και μετά πάλι από την αρχή. (εκεί)

- Οι «Ενεσούδες» -όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλούσαν οι συναθλητές τους και οι φίλοι των αγώνων- στη χώρα μας ήταν πολλοί. Για να αποδώσουμε καλύτερα το κλίμα και τις προσπάθειες της εποχής αλλά και την ευρηματικότητα των Ελλήνων στο επίπεδο της προσαρμογής του αυτοκινήτου στα δικά μας δεδομένα, μιλήσαμε με δύο από αυτούς, το Γιάννη Μπαρδόπουλο και το Δημήτρη Μαρασλή. Τα εύσημα, φυσικά, ανήκουν σε όλους όσοι ξεκίνησαν, εμπλούτισαν ή συνέδεσαν την αγωνιστική ζωή τους με το ΤΤ... (εδώ)

Αβέλω και ντέζι για ένα ντουποπατατότεκνο τζασλό! Είμαι ντεζοντουπού;

1. Τοιχογράφος του Μεσοπολέμου και συνάμα λεπιδοπτερολόγος της προσωπικής, υπαρξιακής αγωνίας, ο Σπέρμπερ υπερβαίνει τον κυνισμό, τη συντριβή, τον τεμαχισμό ψυχής και νου και ποντάρει, γράφοντας, συνθέτοντας την Τριλογία, στο ντουέτο γνώσης και ευαισθησίας, στη διατήρηση της αξιοπρέπειας σε συνθήκες γενικευμένης αθλιότητας, στη διάσωση της λογικής σε καιρούς παράκρουσης και παραλογισμού. lifo

2. Τὸ ἔργο καταγγέλθηκε ὡς προϊὸν λογοκλοπῆς. Οἱ λεπιδοπτερολόγοι μελετητὲς ἔπρεπε μὲ τὸ χέρι στὸ Εὐαγγέλιο νὰ ἀποφανθοῦν ἐὰν τὸ ἔργο εἶναι τοῦ Σκαρίμπα ἢ τοῦ ἄγγλου συγγραφέα. Ἐρώτηση πρὸς τὸν συγγραφέα: «Τὸ ἔργον σας μήπως διετέλει ὑπὸ τὴν ἐπήρρειαν (sic) τοῦ Μὼμ ποὺ ἔχετε διαβάσει»; Ἔτσι ἱδρύεται ἡ πρώτη, ἄτυπη, ἑλληνικὴ Ἕδρα συγκριτολογίας, καὶ δὴ ἐν Χαλκίδι. ΕΔΩ

3. [...] γι’ αυτούς δεν υπήρξε ποτέ κανένας Λεωνίδας Κύρκος. Το Κόμμα δεν βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει, το ίδιο και ο Ριζοσπάστης στο κυριακάτικο φύλλο του -- όπως και ο 902, όσο ξέρω. Ωστόσο, ο συστηματικός ερευνητής, ο ακάματος λεπιδοπτερολόγος, ο εραστής της λεπτομέρειας ή ο ρέκτης της κουκουεδολογίας θα αμειφθεί, αν είναι οπλισμένος με επιμονή, υπομονή κι έναν καλό μεγεθυντικό φακό: στο φύλλο της Τρίτης 30.8 του Ριζοσπάστη, στη σελ. 18, κάτω κάτω, θα ανακαλύψει την εξής είδηση: «Απεβίωσε τα ξημερώματα της Κυριακής σε ηλικία 87 ετών ο Λεωνίδας Κύρκος. ΕΔΩ

4. Ήταν μια ευαίσθητη-λεπιδοπτερολόγος- ψυχή και ύπαρξη που η συλλεκτική του μανία για ό,τι του παρελθόντος καιρού του χώρου μας, είχε κάτι το τραγικά μεγαλειώδες στη διάθεση και την αναζήτησή του και το ποιητικό στην επιλογή του. ΕΔΩ

- Συνάδελφε Αποστόλη πως πάει σήμερα η δουλειά?
- Εδώ μωρέ...ξυσιαμόλ.

- Άντζη με τι ασχολείσαι?
- Με το μόνιμο ξυσιαμόλ μου, έχω σαπίσει.

Τέσσερα έφαγα σε ένα βράδυ, τα δύο για το βουβάλι και τα άλλα δύο γιατί είναι κούκλος ο πιτοτυλιχτής και ήθελα να του κάμω νάζια.

-Τι θα πάρετε παιδιά;
-Μισό κιλό κόκκινο. -Μια χτιστόμπυρα. -Άλλη μια.
-Άννα! Μισό κόκκινο και δυό Άμστελ στο 11.

Αυτος που περναγε από την Kυψελη φωναζε το εξης "πρωτοτυπο" : "καρεκλάς, αντε καρεκλάς"
[1\http://www.stougiannidis.gr/AENAON/AS9/kareklas.pdf Χτές ήρθε ο καρεκλάς ο Γιώργος στο πάρτυ, και φορούσε ένα καρεκλάδικο ντύσιμο, πουκάμισο με γιακά μεγάλο σαν προπέλα, βελούδινο κουστούμι, καμπάνα παντελόνι και μπότα-πλατφόρμα.