Ορισμοί με ετικέτες (129)
Εμφανίζονται 101-110 από 129

Το γαλλικό bonjour (καλημέρα, «μπονζούρ») με άθλια ελληνική προφορά, έτσι, για να πλάκα. Κατά σύμπτωση παραπέμπει στο παντζούρι που ανοίγουμε το πρωί μόλις σηκωθούμε.

Δύο ταχυτήτων (αγγλογάλλικο).

Αδελφό λήμμα του σο. Από το γαλλικό «non;» που έχει τη σημασία του αγγλικού «isn't it;» και που λέγεται στα ελληνικά «έτσι δεν είναι;» όπου είναι το μακρύτερο απ' όλα. Έτσι λοιπόν, χάριν συντομίας, καταφεύγουμε στο γαλλικό, αλλά με μια αγγλική χροιά (παραλείπουμε δηλαδή το τελευταίο -ν, το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν προφέρεται απόλυτα στη γαλλική).

(παρένθεση: για τους ρωσσομαθείς, παραπέμπει στο αλλά (но,...) και στην περίπτωση αυτή το αφήνουμε αιωρούμενο, υπονοώντας το κόμμα, σα να επρόκειτο να συνεχίσουμε την πρότασή μας).

Τέλος, ουδεμία σχέση έχει με το ιαπωνικό θέατρο του Νο.

Ατάκα που εκφράζει ενθουσιώδη επιδοκιμασία - αυτά είναι!, αστεράτο!, σπεκάουα!, όλα τα λεφτά!, όλα τα λέιζερ πάνω σου! και το παλιό, κλασικό «ένας ρούμπος στην κυρία».

Το douze points!!! μπορεί να κολλάει σε άλλη καλή ατάκα που προηγήθηκε, ειδικά αν ήταν αποστομωτική, και τότε συνιστά γνήσια επιβράβευση. Λέγεται όμως και ειρωνικά - π.χ. αν κάποιο παιδί-βιολί ανακοινώσει με ύφος σαράντα καρδιναλίων και ως μεγάλη ανακάλυψη κάτι γνωστό από τότε που βγήκαν οι λάσπες.

Douze points!!! σημαίνει δώδεκα πόντοι στα Γαλλικά και η έκφραση προέρχεται από το σύστημα βαθμολογίας στη Γιουροβίζιον - κάθε χώρα δίνει πόντους σε δέκα τραγούδια, από 1, 2, 3 μέχρι τους 8 και μετά 10 ποντούς στην δεύτερη επιλογή και 12 στην τοπ. Σο, που λέει κι η mes, όταν ο κάθε Αλέξης Κωστάλας δίνει τα αποτελέσματα της τηλεφωνικής ψηφοφορίας στη χώρα του είναι παράδοση οι παρουσιαστές να τα επαναλαμβάνουν και στα Αγγλικά ΚΑΙ στα Γαλλικά - στα Αγγλικά για να τα καταλάβουμε και στα Γαλλικά διότι οι Γάλλοι είναι φορτικοί και σωβινιστές και το έχουν επιβάλλει. Το douze points!!! είναι το τελευταίο πράμα που ακούγεται στον κάθε γύρο της ψηφοφορίας και έχει μείνει ως εμβληματική φράση της γενικότερης μαλακίας της Γιουροβίζιον, ειδικά όπως την προφέρουν οι παρουσιαστές που μιλάνε γαλλικά μια φορά στα δύο χρόνια.

Επίσης εμβληματική φράση είναι και το nul points=μηδέν πόντοι, το αντίθετο δηλαδή. Αυτό, όμως, δεν λέγεται τόσο συχνά - μόνο στην ανακεφαλαίωση της συνολικής βαθμολογίας - π.χ. United Kingdom: no points, Royaume Uni: nul points. Ως συνήθως.

Το Douze points!!! - και το nul points - είναι ατάκες με διεθνή εμβέλεια και με ιδιαίτερη διάδοση σε χώρες που προ καιρού έχουν πάρει την Γιουροβίζιον στην πλάκα. Η Ελλάδα, η οποία το 2006 είχε διατάξει τις πρεσβείες της στο εξωτερικό να κάνουν καμπάνια υπέρ της Βίσση, προφανώς και δεν συγκαταλέγεται σ' αυτές. Η Ιρλανδία, από την άλλη, που έστειλε πέρσι ένα τραγούδι-παρωδία με τον τίτλο (ανορθόγραφο) Irelande Douze Pointe και με ερμηνευτή μια γαλοπούλα, είναι, προφ, παράδειγμα προς μίμηση. Ατυχώς, το τραγούδι δεν πέρασε στον τελικό.

Ανάδοχοι λήμματος: Hank - ΔΠ, Vrastaman - σχόλιο εδώ.

Παραφθορά του ονόματος του Γάλλου συγγραφέως Albert Camus (Αλμπέρ Καμύ). Ψευτοκουλτουριάρης τυπάς, κυρίως από τον «καλλιτεχνικό χώρο» ή τον «χώρο της διανόησης» –ψευδοσυγγραφέας , ψευδομουσικός, ψευδοζωγράφος– ο οποίος έχει μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες για έναν από τους παρακάτω λόγους –είτε, σε κάποιες περιπτώσεις, και για τους δύο.

α) Έχει, μέσω του αντικειμένου ενασχόλησής του πρόσβαση σε γυναίκες με «καλλιτεχνίζουσες/ ελευθεριάζουσες» τάσεις –λ.χ. μουσικούς, ζωγράφους, ηθοποιούς.

β) Λόγω θέσεως ισχύος πείθει τις γυναίκες να του κάνουν «χάρες» –λ.χ. καθηγητής πανεπιστημίου, υπουργός, σκηνοθέτης– αλλά όταν τον ρωτούν που οφείλει την επιτυχία του, την αποδίδει στην «κατάρτισή και το καλλιτεχνικό του έργο» και όχι στη θέση ισχύος. Λ.χ. καθηγητής πανεπιστημίου που εκδίδει ποιητικές συλλογές της μπόρας / υπουργός που ασχολείται με «αφηρημένη γλυπτική».

Είναι η κρεπερί που κάνει και γαμώ τις κρέπες.

Ο λόγος για τον Πρόεδρο της Γαλλίας Nicholas Sarkozy. Το παρατσούκλι- σήμα κατατεθέν του είναι Σαρκοζίξ. Από το «Αστερίξ», για λόγους ευνόητους: Όπως κι ο Γαλάτης, έτσι κι ο Σαρκοζίξ είναι ντούρασελ και κούρασελ. Και δεν ξέρουμε τι μαγικό ζωμό πίνει, ώστε να αντέχει να περιοδεύει όλον τον πλανήτη, «όπου κρίση και χαρά, η Νικόλω πρώτη!», και τις νύχτες, να συνεχίζει να είναι καρλωμένος (η ειδική καύλα προς την Carla Bruni, κατά Μητσικώστα), ώστε να ανταποκρίνεται και στις συζυγικές του υποχρεώσεις. Ναι, ο Σαρκοζίξ είναι ο μικρός στο μάτι μεγάλος στο κρεβάτι, ο νάνος, αλλά με κάτι αρχίδια ναααα.

Από την ανάρρησή του στην εξουσία έχει δημιουργηθεί στον διεθνή τύπο μια σειρά από λέξεις με συνθετικό το «Σαρκό», το υποκοριστικό του, οι οποίες μόλις κάνουν την δειλή εμφάνισή τους στον ελληνικό Τύπο. Παρόλο που δεν ανήκουν στην καθαυτό ελληνική σλανγκ, ζητώ την συμπάθειά σας να τις αναφέρω, γιατί: α) Είναι όλες αντιδάνεια από ελληνικές λέξεις (κατά το «έβρυ γουόρντ χεζ ε γρηκ όριτζιν»). β) Ο Σαρκοζίξ δηλώνει Έλληνας. (Είναι κι Έλληνας κι Εβραίος ο πούστης, απόγονος και των Ελ και των Νεφελίμ, γι' αυτό δεν τον πιάνει κανείς!). γ) Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται και στην Ελλάδα, και παρόλο που η Νατάσσα Παζαίτη δεν είναι ούτε μια μουνότριχα της Κάρλα Μπρούνι.

Στην Γαλλία, έχει δημιουργηθεί ένα σαρκόμετρο (Sarkometre), που μετράει την φιλία προς τον Σαρκοζίξ. Από το θερμό προς το κρύο έχουμε:
1. Σαρκολάτρης (Sarkolatre): Κατά το «ειδωλολάτρης», ή κατά την «σαρκολατρία», που είναι από τα σοβαρά αμαρτήματα στην εκκλησιαστική γλώσσα. Ο σαρκολάτρης είναι ο hard-core οπαδός, που θέλει να βλέπει έναν Σαρκοζίξ να γαμεί την Κάρλα και να δέρνει τους μετανάστες των παρισινών προαστίων.

1. Σαρκόφιλος (Sarkophile): Ο κανονικός οπαδός του Σαρκοζίξ, κατά κανόνα δεξιός και με διάθεση να δει μια Γαλλία τακτοποιημένη μάλλον στα αγγλοσαξονικά πρότυπα.

2. Σαρκοφοβικός (Sarkophobe): Κατά το «ξενοφοβικός», «ομοφοβικός» κ.ο.κ. Έτσι ονομάζουν τους βδελύσσοντες τον Σαρκό, οι οπαδοί του Σαρκό. Ο όρος υπονοεί πως μία ανορθολογική φοβία προς τον Σαρκό υποκρύπτεται, όπως η αντίστοιχη προς τους ξένους ή τους ομοφυλόφιλους. Κατά τους Σαρκόφιλους, οι «Σαρκοφοβικοί» αποτελούν μια παρά φύση συμμαχία που μοιάζει με τους δικούς μας μαρξορθόδοξους. Δηλαδή είναι αφενός σοσιαλιστές και αφετέρου παραδοσιακές δυνάμεις σε κύκλους Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κτλ. Με λίγα λόγια όλοι όσοι θέλουν να μείνει η Γαλλία όπως ήταν προ Σαρκό.

3. Αντισαρκωτικός (Antisarko). Κατά το «αντικαθεστωτικός». Έτσι αυτοχαρακτηρίζονται οι αντίπαλοι του Σαρκοζί. Ο όρος υπονοεί ότι δεν πρόκειται για «δυνάμεις αδρανείας», όπως στον όρο «Σαρκοφοβικοί», αλλά για υγιείς αντιεξουσιαστικές δυνάμεις που απλώς θέτουν σε έλεγχο την εξουσιομανία του Σαρκό και την διάθεσή του για άρδην μεταρρυθμίσεις.

4. Σαρκοφάγος ή Σαρκοβόρος (Sarkophage, Sarkobore). Είναι οι ορκισμένοι αντίπαλοι του Σαρκό, κατά τα ομώνυμα ζώα, και κατά το «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος» ή «Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος». O σαρκοφάγος είναι επίσης αυτός που θάβει τον Σαρκό, σύμφωνα με τους ομώνυμους τάφους της αρχαιότητας. Έχει βγει και περιοδικό με αυτό το όνομα με αποκλειστικό σκοπό την σάτιρα- θάψιμο στον Σαρκό.

Επίσης υπάρχει η έκφραση «Σαρκύλος» (Sarkule), κατά το «Γραικύλος», την οποία χρησιμοποιούν δυσαρεστημένοι οπαδοί του Σαρκό, όταν αυτός κάνει υποχωρήσεις στις μεταρρυθμίσεις και βάζει νερό στο κρασί του, λόγω διαδηλώσεων και της λαϊκής αντίδρασης. Και μια σειρά άλλων ελληνογενών λέξεων, όπως Σάρκωμα, Ενσάρκωση, Σαρκονομία, Σαρκολογία κ.τ.λ.

Όταν, λένε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Πρεσβύτερος γύρισε από την Γαλλία, είχε ενθουσιαστεί από την διαμονή του στο Chamonix. Τόσο, που υποσχέθηκε στους Αθηναίους:

- Θα κάνω όλη την Αθήνα Chamonix!

Μόνο που το πρόφερε με την γνωστή και μη εξαιρετέα βαριά σερραϊκή προφορά του, κι οι Αθηναίοι δεν ήξεραν τι ακριβώς εννοούσε ο μεγάλος πολιτικός. Τα επόμενα χρόνια έμελλε να καταλάβουν. Και το έργο του Πρεσβυτέρου, έμελλε να ολοκληρώσει ο ανιψιός Κώστας Καραμανλής ο Νεώτερος, που έκανε όλην την Ελλάδα σα μονή.

Συνώνυμα του Chamonix: σαν μουνί (αθηναϊκή προφορά), Μουνιόθ Καπέλο, Μουνιόθ, μουνί καπέλο κ.ο.κ.

Ένα από τα εκατοντάδες συνώνυμα του πούστη. Από σλανγκική παραλλαγή του δύσμοιρου οικολόγου Jacques-Yves Cousteau, που μετατράπηκε σε Pousteau για τις σλανγκικές ανάγκες των Ελλήνων. Κι επειδή κατά βάθος η οικολογία και η γαλλική κουλτούρα δεν μπορούν παρά να καταστήσουν κάποιον ύποπτο για οικωλογία. Ο Πουστώ είναι κατά βάση ένας ευαίσθητος και συμπαθητικός πουστρίγκος, παρόλο που οι ομοφοβικοί θα τον αποκαλέσουν «η οικωλόπουστα». Είναι ο γκέι που εκτός από το να την τρίζει την όπισθεν, επίσης: Το βυθίζει το υποβρύχιο, την σώζει την καρέτα-καρέτα, την μοιρολογάει την φώκια, την βυθίζει την Καλυψώ(λη) (βλ. οπωσδήποτε το λήμμα Calypso lit- καλή ψωλή...), την έχει την οικωλογική ευαισθησία κ.ο.κ.

Συνώνυμο των: γκομενάρα, θεά, μουνάρα.

Βγαίνει από το γαλλικό «τρε ζολί» με προσθήκη του ελληνικού όρου για το αιδοίο.

(Δεν το κατατάσσω στα πρόστυχα γιατί ως γνωστών δεν υπάρχουν τέτοιες λέξεις αλλά πρόστυχα είναι μόνο τα μυαλά των ανθρώπων, επίσης ούτε σεξιστικό θα το χαρακτήριζα για τον ίδιο λόγο).