Ορισμοί με ετικέτες (131)
Εμφανίζονται 31-40 από 131

Το γλείψιμο, είτε με τη μεταφορική έννοια, είτε με την κυριολεκτική.

Λογοπαίγνιο από τη γόβα στιλέτο και τη σκύλα (γυναίκα). Χαρακτηρισμός μοιραίας (Σ.τ.Σ. για ποιους;) μπουζουκογκόμενας με όλα τα γνωστά αξεσουάρ, βασικότερο εκ των οποίων η γόβα στιλέτο.

Έκφραση δανεισμένη από την αγγλική «the best». Χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική της έννοια για να περιγράψει κάτι το τέλειο , το ανώτερο, αλλά και κυριολεκτικά για το αντίθετο. Άρχισε δε να εμφανίζεται στα ελληνικά απ' την εποχή που έπαιζε ποδόσφαιρο στην Manchester United ο George Best, που παρόλη την κρασοκατάνυξη και γενικά κραιπαλώδη ζωή του, είχε δεινές ποδοσφαιρικές ικανότητες. Εξού και η χρήση της έκφρασης για κάτι το αναπάντεχα καλό (λίρα εκατό), κάτι που όλα δείχνουν ότι δεν θα πάει καλά και διαψεύδει τους πάντες με τις επιδόσεις του (βλ. Εθν. Ελλάδας Πρωταθλήτρια Ευρώπης).

Είναι προφανές ότι το «δεν παίζεστ'» αποτελεί παράφραση του αρχικού αγγλικού «the best».

Αντιπροσωπευτικό τραγούδι: Simply the best από τη «γιαγιά» Tina Turner

Συσκευή αναπαραγωγής στρογγυλών, γυαλιστερών και εξοργιστικά ευαίσθητων στις δαχτυλιές και τα γρατζουνίσματα μέσων αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων ήχου και εικόνας. Η ονομασία της προκύπτει από την παράλειψη αλλαγής του πληκτρολογίου από ελληνικό σε αγγλικό κατά την αναγραφή του κοινωνικά αποδεκτού αρκτικόλεξου DVD (ντιβιντί).

Εντούτοις, ο προφήτης-βιβλιοπώλης-φυσικός Λιακόπουλος ισχυρίζεται ότι η προέλευση της λέξης είναι, στην πραγματικότητα, ελληνική: οι Ελ είχαν αναπτύξει την τεχνολογία δωδ στον Σείριο, απλώς δεν ευδόκησαν να την μεταδώσουν στους απογόνους τους στη Γη. Η δε λέξη «ντιβιντί» είναι παραφθορά του όρου «διβιδή» - παρήχηση του δίβιδη. Διότι, ως γνωστόν, η συσκευή στερεώνεται στο κυτίον του υπολογιστή με δύο βίδες.

Εικάζεται ότι ο δίσκος της Φαιστού ήταν μια εξαιρετικά παραστρατημένη απόπειρα να χαραχτεί ένα δωδ από τους ευρισκόμενους ακόμη σε σχετική σύγχυση και στερούμενους τεχνικού εξοπλισμού Ελληνίκιους της Μινωικής Περιόδου.

Στη σύγχρονη εποχή, ο καθένας μπορεί να γράψει ένα ΔΩΔ με ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του. Υπάρχουν δύο τύποι δίσκων, τα ΔΩΔ Πλας Ρω και τα ΔΩΔ Πλην Ρω.

Το ντους, η πράξη του σύντομου λουσίματος στα όρθια χωρίς ξάπλωμα στη μπανιέρα. Ξεκίνησε να λέγεται ως ειρωνεία προς όσους αντί για το σωστό ντους (γαλλ. douche) λένε ντουζ, που στα γαλλικά σημαίνει δώδεκα (douze). Σταδιακά, όπως συνήθως συμβαίνει δια της επανάληψης, το ειρωνικό στοιχείο περνά σε δεύτερο πλάνο.

Όταν περιμένεις στη στάση τόση ώρα που θα αναγκαστείς να σκεφτείς «πρώτα θα βρει γκόμενα ο Τάσος και μετά θα περάσει το αστικό. Έλεος!», τότε δυστυχώς φίλε μου βρίσκεσαι στη θέση να έχεις ανάγκη το ελεωφορείο.

Οποιοδήποτε όχημα χρειαζόμαστε για τη βασική μας και μη μετακίνηση αλλά μας σπάει τα νεύρα για χίλιους διαφορετικούς λόγους. Γιατί αργεί (ή τελικά δεν εμφανίζεται καθόλου), είναι γεμάτο και δε χωράς και μένεις απ' έξω, μπαίνεις και αναγκάζεσαι να μυρίσεις ποδαρίλα από τη σηκωμένη μασχάλη τού συνεπιβάτη, ο οδηγός νομίζει ότι μεταφέρει κοτόπουλα και περνάει επίτηδες από όλες τις λακούβες ή γιατί απλά βλαστημάς τη ζωή σου που το έχεις ανάγκη για να κάνεις κάθε μέρα μία ώρα διαδρομή μέχρι τη δουλειά.

Παρετυμολογημένος εκ του «επιτυχία» ορισμός για το πτυχίο, πολλάκις χρησιμοποιούμενος από θειούς, θειές και γιαγιαδοπαπούδες ανά την επικράτεια, οι οποίοι το λένε έτσι και συμπεριφέρονται γενικότερα σαν να συνεννοούνται ταυτόχρονα με μυστηριώδεις τρόπους.

Ον δι άδερ χάντ λέτε να ξέρουν κάτι παραπάνω από μας και να εννοούν «επιτοίχιο», αφού εκεί τελικά εκεί θα καταλήξει κορνιζαρισμένο;

Κωδική έκφραση ανδροπαρέας της δεκαετίας του ’80, περιορισμένη γεωγραφικώς στην περιοχή της Γλυφάδας, για να περιγράψει την πίτα-γύρο, της θρυλικής ψησταριάς «Ο Αίνος» στην Ι. Μεταξά.

Λεγόταν γενικότερα αλλά ειδικά όταν στο κοινό υπήρχαν πιθανοί νέοι στόχοι (γκομενάκια), ώστε να μην καρφωθεί η αντροπαρέα που θα πήγαινε για το πατροπαράδοτο και τιμημένο ντερλίκωμα, μετά ζύθου και λοιπών, αμιγώς ανδρικών παραδόσεων (ρεψίματα, κλπ.), το οποίο όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και το καλύτερο όταν θες να ρίξεις το πιπίνι.

Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας την κωδική φράση «Πάμε για εσκαλόπ», έδινες έναν αέρα κοσμοπολίτικο, ότι πάμε και καλά σε γκουρμέ εστιατόριο, όπως το Churasco (για όσους θυμούνται).

Η ακόμη πιο τιμημένη μορφή, η οποία σαφώς απαιτούσε κωδικό-καμουφλάζ, ήταν «Εσκαλόπ αλά κρέμ», ήτοι: πίτα γύρο με έξτρα τζατζίκι.

Όπως είναι φυσικό με όλες αυτές τις γκουρμεδιές, το μαγαζί δεν θα μπορούσε να αναφέρεται ως «Αίνος», οπότε απέκτησε την κωδική ονομασία “L’ Enoir” (Λ’ ενουάρ).

Ιδιαίτερα παλαιό λολοπαίγνιο για το αυτοκίνητο.

Πρόκειται μάλλον για σκόπιμο μποστικό βαρβαρισμό, κατά τα ελεωφορείο, αρκούδως, ιπποδήλατο, υγρόν αγόραζε, βραδυόφωνο, τουλάστιχον, ανθηρόστομος, λουκλάνικο κ.α. παρεμφερών γελοιοτήτων (βλ. πιχί εδώ). Κατά άλλους, αποτελεί τοπικό ιδιωματισμό νίντζα (βλ. τελευταίο παράδειγμα).

Κατά το ζάπλουτος, ο πολύ φτηνός, ο πάμφθηνος. Παρεμπίπταμπλυ, το σωστό είναι ζάπλουτος και όχι ζάμπλουτος, όπως συνηθίζουν πολλοί.