Ορισμοί με ετικέτες (23)
Εμφανίζονται 21-23 από 23

"Με την επίσημη ονομασία κωνσταντινάτο, ή κοινώς κωσταντινάτο, φέρεται χρυσό νόμισμα βυζαντινό, ενετικό και κυπριακό, κατά τον Φ. Χάσλουκ, των οποίων ο τύπος μοιάζει με αγιογραφία των Αυτοκρατόρων Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης που ανάμεσά τους φέρεται ο χριστιανικός σταυρός." Από εδώ.

Το κωσταντινάτο, εκτός από την (χρηματική) του αξία έχει και άλλες θαυματουργές ιδιότητες, σύμφωνα με διάφορες λαϊκές δοξασίες (περισσότερα εδώ).

Μεταφορικά αναφέρεται σε πρόσωπα που τους αποδίδεται μεγάλη αξία, όπως στο παράδειγμα που ακολουθεί από το παλιό παιδικό παιχνίδι "γκέο-βαγκέο".

Λολοπαικτικώς μπορεί να χαρακτηρίσει καταστάσεις "φλωριάς" ήτοι "γκαίυ-βαγκαίυ".

Ο Αρχίας ο ολιγαρχικός άρχοντας της αρχαίας Θήβας, (4ος αι. π.Χ.) γλεντούσε στο σπίτι του έμπιστου φίλου του Φυλλίδα, όταν ένας αγγελιοφόρος που έστειλε κάποιος άλλος φίλος του, έφθασε φέρνοντας ένα πολύ επείγον μήνυμα.
« Το πρόσωπο που σας γράφει, του λέει ο αγγελιοφόρος, σας παρακαλεί να διαβάσετε αυτό το γράμμα, χωρίς καθυστέρηση. Αναφέρεται σε μια πολύ σπουδαία και επείγουσα υπόθεση ».« Ες αύριον τα σπουδαία » απάντησε ο Αρχίας γελώντας και παραμέρισε το γράμμα. Όμως η επόμενη μέρα δεν ήλθε ποτέ για τον Αρχία. Συνωμότες, υποστηριχτές του Πελοπίδα, πολιτικού αντιπάλου του Αρχία, τον δολοφόνησαν ενώ ακόμη διασκέδαζε.

Στη φράση «Χές αύριον τα σπουδαία», η λέξη «Χές» σημαίνει χέσε και και η λέξη «αύριον» αναφέρεται στο προσεχές μέλλον. Με τη φράση αυτή είναι σα να λέει κάποιος σε κάποιον άλλον: Χέσε αυτά που θεωρητικά θα πρέπει να γίνουν.

Η ατάκα όταν λέγεται μπορεί να αφορά τις παρακάτω περιπτώσεις ή συνδυασμό αυτών.Η σημασία της αναλύεται ανά περίπτωση:

Μπορεί να αφορά:

1. Ανεύθυνη στάση κάποιου για ευρεία γκάμα θεμάτων.
   Μιλάμε για άνθρωπο που δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά, που επιδιώκει να αναβάλλει τα πάντα, που έχει ως ευαγγέλιο του το δεκάλογο του τεμπέλη.Ζει χαλαρά, τεμπέλικα, ανεύθυνα,ράθυμα, μέσα στο ραχάτι.Απορεί βλέποντας τους άλλους να τρέχουν πανικόβλητοι φθείροντας τη ζωή τους. (βλ.παράδειγμα 1)

2. Διαφοροποίηση της έννοιας του σημαντικού από άτομο σε άτομο:
   Οι λόγοι σπουδαιότητας που προβάλλει κάποιος, δε σημαίνει πως είναι σημαντικοί για κάποιον άλλον.Αν όμως ο δεύτερος ενστερνίζεται τον όρο και είναι αναγκασμένος να ασχοληθεί μ' αυτά (π.χ:υπάλληλος), τότε εργάζεται χωρίς άγχος, αγάλι αγάλι,χωρίς να πολυδίνει σημασία στις λεπτομέρειες. (βλ.παράδειγμα 2)

3. Επανεκτίμηση της έννοιας του σημαντικού: Αλλαγή της στάσης κάποιου για θέματα τα οποία κάποτε θεωρούσε σπουδαία.Πολλές φορές κάποιοι έχουν σταθμίσει στο μυαλό τους τις σπουδαιότητες που νομίζουν πως έχουν κάποια πράγματα και αντιστοίχως πράττουν.Έρχεται όμως μια στιγμή που σαν να ήρθε το ρεύμα ξυπνούν από το λήθαργο που θεωρούν πως είχαν πέσει, αλλάζουν τον αγχώδη και φθοροποιό τρόπο ζωής τους, απλοποιώντας τα πράγματα.Ετσι αναθεωρούν τις βαρύτητες που θεωρούσαν πως είχαν οι λογής λογής ασχολίες τους λειτουργώντας χαλαρότερα. Ως αφορμή θα μπορούσε να θεωρηθεί:
   α) ένα καραμπινάτο πρόβλημα υγείας που ξεπεράστηκε αλλά σήμανε το καμπανάκι μέσα τους για αλλαγή προτεραιοτήτων στη ζωή τους.
   β) ένα γεγονός που τους ταρακουνά και τους οδηγεί στο να απομυθοποίησουν την αντίληψη τους για τον εργασιακό ρόλο τους , την υπερπροσφορά τους στην οικογένεια,κλπ
   γ)συσσωρευμένη κούραση που κάποια στιγμή τη χαρακτηρίζουν αναίτια και οδηγούνται σιγά σιγά σε αναθεώρηση της κατάστασης. Βλ.παράδειγμα 3

4. Απόρριψη της έννοιας της σημαντικότητας:
   Πλήρης απογοήτευση κάποιου εξαιτίας κάποιου σημαντικού γεγονότος που τον έχει σημαδέψει (π.χ:έχει χάσει την οικογένεια του), μηδενιστική στάση ζωής, κλπ (βλ.Παράδειγμα 4)

Πάμπολλες από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά, κυρίως πια αστειευόμενοι ή χαριτολογώντας, προέρχονται από την βίβλο, τους ψαλμούς του Δαβίδ, τις επιστολές των αποστόλων, τα Ευαγγέλια, την Αποκάλυψη κλπκλπ.

Μερικές σλανγκίζονται άγρια (ή μάλλον η σλανγκ αντλεί την έμπνευσή της από την παραποίησή τους) και εδώ ας με συχωρέσουν οι θεοσεβούμενοι που θα πλακώσουν με μηνύσεις μόλις τσιμπήσουν το λήμμα αυτό: δεν έχω διάθεση να προσβάλω ή να κοροϊδέψω τα θεία και όσους πιστεύουν σε αυτά, απλώς, με ορισμένα λυνξ* που δίνω, θέλω να επισημάνω πώς, κάμποσες από τις πρόστυχες εκφράσεις, δεν θα υπήρχαν (ή, ακόμα χειρότερα για τους θεοσεβείς: δεν θα είχαν καμία επιτυχία και πέραση) αν μέσα στο συλλογικό υποσυνείδητο δεν ήταν καταγεγραμμένες οι εκφράσεις των ιερών κειμένων.

Από κει και πέρα, υπάρχουν πολλές άλλες που δεν είναι απαραιτήτως σλανγκ, αλλά μιας και χώσαμε εδώ την Χάβρα, το Άρον-άρον και άλλα, είπα να καταγράψω όσα μπόρεσα.

Πηγές μου οι Εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου και το σάιτ που αναφέρεται στο παράδειγμα. Εννοείται ότι δεν είναι εξαντλητικό το ανθολόγημά μου. Στο εν λόγω σάιτ θα βρείτε κι άλλα. Και υποθέτω ότι αν κάτσει κανείς να μελετήσει τους Ψαλμούς, θα βρει πολλά περισσότερα. Αλλά προς το παρόν, μέρες πού 'ναι, ιδού αυτά τα ολίγα.

Εννοείται ότι δεν έχω βάλει στον κατάλογο τα χιλιάδες Φως των ματιών μου / της χαράς μου / της ζωής μου, Θησαυρέ μου και λοιπές, ερωτικές στην ουσία, προσφωνήσεις-εκκλήσεις του απεγνωσμένου Αυγουστίνου προς τον θεό του.

*Μπορεί να μην τα θυμήθηκα όλα, παρακαλώ λοιπόν τους συμμοντουλαίους να χώσουν ό,τι θυμηθούν, στω.