Ορισμοί από τον Desperado (64)
Εμφανίζονται 51-60 από 64

Μειωτικός/προσβλητικός χαρακτηρισμός για άτομα τα οποία επιδεικνύουν μια παράξενη ή ασύμβατη συμπεριφορά ως προς το γενικό περιβάλλον και ειδικότερα μανιώδη ενασχόληση με αντικείμενα ή θέματα διανοητικού/πνευματικού περιεχομένου, τεχνολογίας και αντίστοιχων παιχνιδιών (ηλεκτρονικών και μη). Η πιο άμεση απόδοση στην Ελληνική είναι: σπασίκλας, χωρίς να έχει όμως το “βάθος” της λέξης Geek (όπως φαίνεται παρακάτω), καθώς το μεγαλύτερο μέρος της εμμονής του σπασίκλα περιορίζεται στον ακαδημαϊκό τομέα.

Η λέξη στην Αγγλική θεωρείται 100% slang.

Γλωσσολογικά, η λέξη βρίσκεται στην Αγγλική: βλάκας/ηλίθιος (fool), Γερμανική: αλλόκοτος (freak), Ολλανδική: τρελός (gek), και Αλσατική διάλεκτο: Gickeles. Λόγω της παλαιότητας της λέξης, ο ορισμός της έχει αλλάξει σημαντικά στον χρόνο και όπως είναι φυσικό δεν υπάρχει μία, κοινά αποδεκτή επεξήγηση. Σε αυτό συμβάλλει και η νεότερη χρήση της λέξης, η οποία είναι ευρύτατη και σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Ωστόσο, ο «πυρήνας» της λέξης και τα κύρια στερεότυπα του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται ως Geek περιγράφονται στη συνέχεια.

Στερεότυπο Geek

Ντύσιμο
Πραγματικά (και όχι τεχνητά) ατημέλητο, το οποίο μπορεί να έχει πολλές εκφράσεις: jeans με άσχετο σακάκι, καρώ, ριγέ ή λευκά αλλά πάντα κοντομάνικα πουκάμισα και μπλουζάκια, υφασμάτινα παντελόνια με υπερβολικά ψηλά μπατζάκια αποκαλύπτοντας άσπρες κάλτσες (βλ. Φωτό 01Geek και 02Geek). Επίσης χαρακτηριστικά είναι τα T-Shirts με σλόγκαν που χαρακτηρίζονται ως «Inside Joke» (δηλ. έχουν νόημα μόνο για τους γνώστες) όπως: «Got Root», «Linux Inside», φωτογραφία του Γαλαξία με ένα βελάκι και την επιγραφή «You are here', κλπ. Γυαλιά, οπωσδήποτε μυωπίας «πατομπούκαλα» με χοντρό σκελετό (βλ. φωτό 03_Geek).

Αξεσουάρ
Πολλά στυλό στην τσέπη του πουκαμίσου με ή χωρίς πλαστικό προστατευτικό θηκάκι (ιδιαίτερα δημοφιλές στις δεκαετίες 70 και 80, ειδικά στην Αμερική). Πάκο χοντρά βιβλία, PDA, Laptop, Κινητό/δορυφορικό σταθμό της NASA. Πορτοφόλι το οποίο έχει φτάσει σε μέγεθος Filofax από τις χιλιάδες χαρτάκια που περιέχει.

Lifestyle
Μένει με τους γονείς του, οι φίλοι του είναι αποκλειστικά Geeks (δια ζώσης ή on-line) και το 100% του εγκεφαλικού χρόνου αναλώνεται στο αντικείμενο εμμονής του (έστω κι αν χρειάζεται παράλληλα να κάνει άλλες ασχολίες).

Ασχολίες - Εμμονές
• Τεχνολογία σε επίπεδο ανάλυσης κώδικα μηχανής (απευθείας σε BIN ή HEX καθώς οι γλώσσες προγραμματισμού είναι για τους άσχετους!). Ομοίως gadget κάθε είδους το οποίο »πουσάρουν« πέρα από τα όριά του (overclocking σε iPod).
• Κόμικς (ξέρουν απ’ έξω όλα τα τεύχη των X-Men που έχουν εκδοθεί ανά την υφήλιο, τι χρώμα σώβρακο φορούσε ο Roy Thomas όταν έγραφε το επεισόδιο #32 και τι καφέ ήπιε ο Neal Adams που το σχεδίασε!) • Fantasy σε όλα τα επίπεδα: λογοτεχνία, παιχνίδια, LARP (Live Action Role Playing) κλπ. Εννοείται ότι υπάρχει εικονοστάσι του Tolkien με το καντήλι να καίει γνήσιο essence από τα δάση του Lothlorien.
• Science Fiction επίσης σε όλα τα επίπεδα αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές. Εξ ορισμού, περίοπτη θέση στην κατηγορία αυτή καταλαμβάνουν το Star Wars και το Star Trek (με τα επίσημα συνέδρια των αντίστοιχων Geeks να είναι λαμπρή απόδειξη). Τελευταίες προσθήκες το Matrix καθώς και οι σειρές Lost, Heroes, 4400.
• Παιχνίδια τα οποία απαιτούν υπομονή και έντονη πνευματική προσπάθεια (είπαμε, τα άλλα είναι για κατσίκια) όπως Dungeons and Dragons (το απόλυτο Geek στερεότυπο), Civilization, WOW και γενικώς οποιοδήποτε αξιοπρεπές RPG και RTS.

Όλα τα παραπάνω έχουν σημειολογική σημασία ως προς τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα ενός Geek, όπως σημειώνεται στην αρχή του ορισμού. Καθώς ο Geek έχει εμμονή με αντικείμενα ή ασχολίες που απαιτούν έντονη πνευματική/διανοητική προσπάθεια, όλα τα υπόλοιπα θέματα μπαίνουν σε 100η μοίρα (ντύσιμο, κοινωνική συμπεριφορά, ερωτικές σχέσεις). Ωσεκτουτού, ο Geek διαθέτει ιδιαίτερα αυξημένες γνώσεις/ικανότητες, στα αντικείμενα και ασχολίες που τον ενδιαφέρουν (έστω κι αν αυτά είναι ελάχιστα). Για τον ίδιο λόγο, τόσο ο ίδιος όσο και οι γύρω του, θεωρούν ότι ο Geek είναι αυθεντία, γκουρού στο αντικείμενο εμμονής του.

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η λέξη έχει ευρύτατη και πολύχρονη χρήση και πλέον έχει ξεφύγει από τα σχετικά στενά όρια του παρατεθέντος στερεότυπου. Έτσι, ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει άτομα ή ομάδες ατόμων τα οποία μπορεί να μην ανταποκρίνονται απολύτως στα παραπάνω ως προς την εξωτερική εμφάνιση, αλλά παρουσιάζουν συμπεριφορά η οποία εντάσσεται στο γενικό μοντέλο.

Με την ευρεία υιοθέτηση της τεχνολογίας και των υπολογιστών (κατ’ εξοχήν το «πεδίο δόξης» των απανταχού Geeks), η κατηγορία διευρύνθηκε αισθητά, επιτρέποντας πλέον σε μια μεγάλη μερίδα Geeks, όχι μόνο να γίνει κοινωνικά αποδεκτή, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, ανάγοντας τις σε επίπεδο »σταρ« (βλ. Bill Gates). Η «επανάσταση» του Geek-Chic (βλ. παρακάτω) περί τα μέσα της δεκαετίας του 90, επί της ουσίας επέτρεψε σε Geeks και στα αντικείμενα της εμμονής τους να αποκτήσουν ευρεία αποδοχή και στο πλατύ κοινό να «βγάλει» τον Geek που έκρυβε μέσα του!

Το ρεύμα Geek-Chic αναφέρεται στην ευρύτερη υιοθέτηση των στερεότυπων που περιγράφονται παραπάνω (γυαλιά, παιχνίδια, κόμικς, Sci-Fi, κλπ), έστω και με προσαρμογή στην εποχή. Για παράδειγμα τα no-name χοντρά γυαλιά, μπορούν κάλλιστα να είναι σικάτα αλλά πάντα Geeky όπως φαίνεται και στη φωτό 04_Geek της Stephanie Pakrul. Επίσης καλό παράδειγμα marketing του Geek-Chic είναι η τηλεοπτική σειρά Bones, όπου η πρωταγωνίστρια είναι στερεότυπο Geek ως προς τη συμπεριφορά, αλλά επιτυχημένη συγγραφέας, πάντα καλοντυμένη, σέξυ και ματσωμένη.
Μια έτερη άποψη ορίζει το Geek-Chic ως την ενσωμάτωση στοιχείων Geek σε τρέχουσες τάσεις της νεανικής μόδας ή τρόπου ζωής (παράδειγμα emo, Goth, κλπ.). Η τάση αυτή είναι τόσο διαδεδομένη, ώστε μερικά επιχειρηματικά μυαλά ίδρυσαν στην Αμερική την εταιρία παροχής προϊόντων και υπηρεσιών τεχνολογίας Geek Squad. Ομοίως, ένα site με ρούχα, αντικείμενα και gadgets που αποτελούν ύμνο στην Geek-οσύνη (και το εμπόριο!) είναι το απίθανο Think Geek.

Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, έγινε ευρύτερα γνωστή μια νεότερη »κατηγοριοποίηση« των Geeks ανάλογα με το αντικείμενο ασχολίας ή εμμονής τους. Χαρακτηριστικά των κατηγοριών αυτών αποτυπώνονται χιουμοριστικά στη σχετική αφίσα (βλ. φωτό 05_Geek).

Ενδεικτικές Κατηγορίες ή τύποι Geeks

Ο Über-Geek
Χρησιμοποιώντας τη γνωστή Γερμανική λέξη (με ελληνική ρίζα) »υπέρ«, ο Geek αυτός είναι ο απόλυτος άρχων, ο Μέγας Μαγίστρος, ο emocorας, ο γκραν γαμάω του χωριού (σημ: εάν κάποιος αυτοχαρακτηρίζεται ως Über-Geek, τότε πιθανόν να είναι απλώς Δον Φον). Μεγαλύτερη χαρά του, να αναγνωρίζεται ως τέτοιος από τους ομοίους του (τυπική Geek συμπεριφορά του είδους στις φωτό 06Geek και 07Geek).
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα οι Θεοί Über-Geeks, οι Bill Gates και Paul Allen (βλ. φωτό 08_Geek).

Ο Alpha-Geek
Παραφράζοντας το Alpha-Male, δηλαδή τον χαρακτηρισμό του κυρίαρχου αρσενικού σε μια αγέλη, ο Alpha Geek είναι ο δια χαρακτήρος ή/και πράξεων, αδιαφιλονίκητος ηγέτης μιας ομάδας Geeks. Στην επιστημονική/ακαδημαϊκή κοινότητα της Αμερικής, ο αντίστοιχος »εσωτερικός« όρος είναι Stud (επιβήτορας). Όπως είναι λογικό, ένας Alpha-Geek συνήθως είναι και Über-Geek.

Ο Fan-Geek
Ιδιοσυγκρασία: Συνομιλεί με ατάκες από τους Simpsons, το Star Wars, τα Lord of the Rings, το Star Trek, το Battlestar Galactica και το Matrix (το ευαγγέλιο του Geek-Chic). Διασκεδάζει με αντιπαραθέσεις τύπου: αν τσακωθούν ο Batman με τον Boba Fett ποιός θα νικήσει; (ο Batman).
Πιστεύω: Η Δύναμη (Force) υπάρχει, αλλά τα midi-chlorians είναι παπαριές. Ο Han πυροβόλησε πρώτος.
Τη βρίσκει με: τη πριγκήπισα Leia με outfit σκλάβας. Τον/την Starbuck. Το Amazing Fantasy No.15.

Ο Music-Geek
Ιδιοσυγκρασία: Θα είναι ευτυχής να σε σε μυήσει σε μουσική καλύτερη από τα mainstream σκατά που ακούς. Πάντα πρώτος για live τα οποία δεν ακούγονται. Πιστεύω: Τα MP3 δεν είναι τόσο καλά όσο τα CDs, τα οποία δεν είναι τόσο καλά όσο τα βινύλια, τα οποία δεν είναι τόσο καλά όσο οι κέρινοι κύλινδροι. Το υλικό των καλωδίων των ηχείων σου παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. Τη βρίσκει με: μια πλήρη συλλογή Sub Pop Singles Club 45s. Το Behind the Music του VH1. Λυχνίες κενού.

Ο Gamer
Ιδιοσυγκρασία: ψηλά σκορ DEX και INT, χαμηλό CHA (εξ’ ου και η απουσία φίλων). Τάση για ακατανόητες προσβολές («I pwn3d u, n00b!»).
Πιστεύω: Το παιχνίδι Real World έχει φοβερό physics engine, γραφικά υψηλής ανάλυσης και πειστικό ήχο surround, αλλά η καμπύλη μάθησης του παιχνιδιού είναι απότομη. Τα κορίτσια θα έπρεπε να ντύνονται όπως η Yuna στο Final Fantasy.
Τη βρίσκει με: Spawn points, Haptic feedback, Pac-Man ringtones, Morgan Webb, Split-screen co-op.

Ο Gadget Geek
Ιδιοσυγκρασία: κοινωνικός όσο στέκεται στην ουρά για να παραγγείλει φαγητό, άγριος στα σχόλια του στο Gizmodo, φαινομενικά ήρεμος ενόψει των τύψεων του βιαστικού αγοραστή (βλ. σύνδρομο Apple Newton).
Πιστεύω: μπορώ να το φτιάξω. Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός του Μαγκάιβερ. Η τιμή θα πέσει σε κανα μήνα αλλά το χρειάζομαι τώρα. Τη βρίσκει με: το να ξεπακετάρει συσκευές, τις μπαταρίες Backup, τα μπλε LED, τα Laser pointers, άτομα που RTFM, πράγματα τα οποία κάνουν έντονα »κλικ«.

O Hacker
Ιδιοσυγκρασία: Χρόνια κακοδιάθετος – από την άλλη, το να έχεις ένα τόσο ανώτερο μυαλό είναι βαρύ φορτίο. Τάσεις παράνοιας.
Πιστεύω: ένας θα σταθεί, ένας θα πέσει. Η αλλεργία στον ήλιο είναι πραγματική ασθένεια. Cybersex: όχι απολύτως αηδιαστικό. Το περιοδικό 2600 έχει παραγίνει εμπορικό.
Τη βρίσκει με: την Trinity, ευφράδεια στη l33t, εντοπισμός πρακτόρων δίωξης ναρκωτικών στο DefCon.

Otaku
Ιδιοσυγκρασία: ανησυχητικά ευτυχισμένος /-η. Προτιμάει το διάβασμα από δεξιά προς τα αριστερά.
Πιστεύω: τα Manga είναι μέσο, όχι είδος. Τα Furries δεν είναι αηδιαστικά. Μπορώ να μάθω Γιαπωνέζικα από το Gundam. Η επόμενη μεγάλη κυκλοφορία anime θα είναι box office επιτυχία στη Δύση – αυτή τη φορά σίγουρα. Δεν είναι όλα πορνό με πλοκάμια εντάξει; Τη βρίσκει με: πορνό με πλοκάμια. »Βρώμικα« LARP. Sims για ραντεβού. Όλα τα kawaii.

(Ορισμένα από τα παραπάνω, κατόπιν προσαρμογής από σχετικό άρθρο του Wired)

Παρεμφερείς λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται αναλόγως του αντικειμένου εμμονής ή τρόπου ζωής του Geek είναι: Nerd, Dork Wheenie (ή Tech-Weenie), Spaz, Dweeb, και το αγαπημένο μου (Βρετανικό): Anorak.

Παρεμπιπτόντως, όλοι εμείς που αναλώνουμε σεβαστό χρόνο για να ορίζουμε, να βαθμολογούμε και να γελάμε με όλα αυτά... ε, είμαστε Slang Geeks!!

Μειωτικός / ειρωνικός χαρακτηρισμός για άτομα μεγαλομεσαίας ηλικίας. Παρά το γεγονός ότι ο πραγματικός Μπάρμπα-Μπρίλιος (όχι αυτός με τον γάλο, αυτός του ορισμού μας) είναι 60+, συμπεριφορά Μπάρμπα-Μπρίλιου μπορούν να έχουν και νεότεροι αλλά πάντα άρρενες.

Στο πρόσωπο του Μπάρμπα-Μπρίλιου, συγκεντρώνονται όλα τα θαυμαστά χαρακτηριστικά της νεοελληνικής ιδιοσυγκρασίας:

• Παντελής έλλειψη επικοινωνίας με το περιβάλλον (ως επίσης και περιφερειακή όραση).
• Απόλυτος σταρχιδισμός για όλους και όλα γύρω του.
• Ταχύτητα κίνησης που θα ζήλευε και ο Αφρικανικός μεγαλοσαλίγκαρος (σε εποχή ανάπαυσης).
• Εικόνες, πολλαπλά τάματα και λαμπάδες στον Άγιο Ωχαδερφέ και στον Όσιο Έλαρεπαιδίμουτώρα.
• Η «κοινή λογική» είναι αντικείμενο της προχωρημένης κβαντομηχανικής (μακριά από μας).

Η ομοιότητα με παρόμοιες εκφράσεις, έγκειται στο πρώτο συνθετικό «Μπάρμπας». Παρόλο που επί της ουσίας σημαίνει «Θείος», η λέξη χρησιμοποιείται για να προσδώσει έναν ειρωνικό τόνο για άτομα με «επαρχιώτικη» νοοτροπία, ήτοι απλοϊκά / κουτοπόνηρα ή αργά (φυσικώς ή / και πνευματικώς), σε σχέση με τα «γατόνια» των μεγάλων πόλεων. Παράδειγμα ο Μπάρμπα-Γιώργος (βλ. παράδειγμα του acg εδώ) και τον Μπάρμπα-Μυτούση (από το cult αναγνωστικό Δημοτικού του 1975). Ο Μπάρμπα-Μπρίλιος, μπορεί να είναι και Διαστημόβλαχος, αλλά συνήθως είναι κάτοικος πόλης.

Στο ίδιο μοτίβο λοιπόν, ο χαρακτηρισμός Μπάρμπα-Μπρίλιος, χρησιμοποιείται κυρίως για τους μεσήλικες / υπερήλικες οδηγούς, που συνδυάζουν ένα ή περισσότερα από τα εξής αξιόλογα χαρακτηριστικά:

• Αυτοκίνητο 20ετίας ή ολοκαίνουργιο στα 1000cc (τα καθίσματα εννοείται ότι έχουν ακόμη το σελοφάν).
• Διάφορες παπαριές κρεμασμένες στον κεντρικό καθρέφτη
• Περιμετρικά «μαμίσια» ή Autoplus προστατευτικά Bumper Protector (ναι, ακόμη και στους προφυλακτήρες, το οποίο είναι οξύμωρο εξ ορισμού αλλά τέλος πάντων).
• Αυτοκόλλητο χάρτη Ελλάδας (στραβοκολλημένο) – εναλλακτικά διάφορα αυτοκόλλητα ανάλογα με το τι ψώνιο έχει ο κανακάρης του.
• Σχάρα old school (στραβωμένη από το βάρος των διαφόρων που τοποθετούνται κατά τας εξορμήσεις «στο χωριό»).
• Κοτσαδόρο με ή χωρίς μπαλάκι του τέννις (εννοείται ότι δεν ρυμουλκεί τίποτα, είναι για να μην παρκάρουν κοντά του) – εναλλακτικά (σε extreme Μπρίλιο), αυτά τα ηλίθια κουτιά για σκύλους, που θα έπρεπε να έχουν κηρυχθεί παράνομα με ποινή επιτόπου πυροβολισμού του οδηγού εδώ και πάρα πολύ καιρό.
• Αλλήθωρα φώτα (πορείας, ομίχλης ή και τα δύο) τα οποία σε ξεγκαβώνουν.
• Αναμμένα πίσω φώτα ομίχλης γιατί μπέρδεψε τα συμβολάκια με το ξεθαμπωτήρι του πίσω τζαμιού.

Σημείωση: Εφόσον συνδυάζονται όλα τα παραπάνω, είναι προφανές πως έχουμε να κάνουμε με μια έξτρα κατηγορία, στον υπάρχοντα εξαίρετο ορισμό των Καγκούρων: Μπαρμπακάγκουρας (πιο ανεπτυγμένος από τον Ανυποψίαστο Γονέα στο ίδιο λήμμα).

Ανεξαρτήτως όμως του συνδυασμού των παραπάνω χαρακτηριστικών, ο Μπάρμπα Μπρίλιος φαίνεται κυρίως από τη συμπεριφορά του στον δρόμο. Είναι ο τύπος ο οποίος:

• έχει πιάσει στασίδι με 50 στην αριστερή λωρίδα και δεν καταλαβαίνει γιατί όλοι τον μουντζώνουν και κορνάρουν
• πάει μπροστά σου με 20 χ.α.ω. σε στενό από το οποίο δεν έχεις διαφυγή
• κάνει 15’ να παρκάρει το ρημάδι σε χώρο για τριαξονική νταλίκα
• βγαίνει παγανιά στην Εθνική έχοντας φορτωμένη την Άρτα και τα Γιάννενα στο όχημα (γιαγιά με την κουνιστή πολυθρόνα στη σχάρα κλπ). Προφανώς το Sunny πάει με το ζόρι 80, τα πίσω λάστιχα έχουν κάνει γωνία τύπου κωλοφτιαγμένου BMW 2002 και τα φώτα στο Θεό από το βάρος.
• αλλάζει από 1η σε 2α αφού το στροφόμετρο έχει φτάσει στις 9000 σ.α.λ. βγαίνουν καπνοί και τα πιστόνια φαίνονται ανάγλυφα στο καπώ
• πάει με 100 στην ευθεία και πλακώνεται στα φρένα πριν από ΚΑΘΕ στροφή για να μπει με 30 (γενικώς υπάρχει ένας μαγνητισμός με το πετάλι του φρένου τον οποίο μελετούν στο CERN αλλά δεν βλέπω να βγάνουν άκρη)
• όταν χιονίζει, βάζει τις αλυσίδες όπου λάχει (ακόμα και διαγωνίως!) και συνεχίζει ακάθεκτος ακόμη και στην άσφαλτο – απαραίτητο αξεσουάρ, ο χιονάνθρωπος στο καπώ.

Προφανώς ότι και να κάνεις (φώτα, κόρνα, βρισιές, μολότοφ, χειροβομβίδα, RPG, Milan), ο τύπος δεν καταλαβαίνει Χριστό και μάλιστα τα παίρνει στην κράνα που τον ενοχλείς. Αν δε πετύχεις και τον απόλυτο συνδυασμό: 70άρης με καβουράκι / τραγιάσκα, γιλέκο-σακκάκι, την «κυρά» από δίπλα (με τσάντα στην αγκαλιά) και σκαραβαίο (μεγαλύτερης ηλικίας από τους επιβάτες συνδυαστικά), τότε έχεις εξασφαλισμένη θέση στο Δαφνί.

Πλήρης αντίθεση, ο γκαζόβλαχος.

Είναι το πρώτο συνθετικό φράσης πασπαρτού, πραγματικό διαμάντι passive-aggressive (παθητικής-επιθετικής) συμπεριφοράς. Εννοεί επί της ουσίας ότι ΦΤΑΙΣ! Το δεύτερο συνθετικό είναι παραμετρικό και η χρήση του παρατίθεται στη συνέχεια κατά περίπτωση.

Κύρια Χρήση
Κατά κόρον από τις Ελληνίδες:

• σε ρόλο μητέρας: για να γίνεται η κατάλληλη εκπαίδευση των κορασίδων που θα την χρησιμοποιήσουν στο μέλλον (μη χαθεί η παράδοση) και των κανακάρηδων για να τη συνηθίσουν (το λεγόμενο conditioning που έλεγε και ο Pavlov).
• σε ρόλο γκόμενας/συζύγου: Ως καλά εκπαιδευμένες από τις μητέρες τους (βλ. προηγούμενο), για να φέρνουν το άρρεν έτερον ήμισυ στα πρόθυρα φυγής/χειροδικίας/φόνου/αυτοκτονίας.

Η χρήση της φράσης γίνεται φυσικά και από άντρες, αντιστοίχως σε ρόλο πατέρα προς τα βλαστάρια, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις αντιπαράθεσης με τρίτους. Σε καμία περίπτωση όμως, το αποτέλεσμα (net effect) της φράσης από άντρες δεν φτάνει αυτό των γυναικών (ο λόγος γίνεται σαφής στη συνέχεια).

Λόγω της ευρύτατης χρήσης της φράσης, αυτή δύναται να χρησιμοποιηθεί και χιουμοριστικά, ανεξαρτήτως φύλου (βλ. Παραδείγματα).

Τέλος, ο εκφέρων μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φράση στον πληθυντικό, με πολλαπλούς ταυτόχρονους παραλήπτες.

Σκοπός
Σκοπός της φράσης είναι, μέσω της αντίφασης να δημιουργήσει στον παραλήπτη αίσθημα ντροπής (κατ' ελάχιστον), για κάτι που έχει πει ή πράξει και το οποίο επιφέρει την μήνιν του εκστομίζοντος. Σε πολλές περιπτώσεις, η φράση αποτελεί την κορύφωση μιας αντιπαράθεσης, κάτι σαν δεν περιγράφω άλλο από το άτομο που τα έχει πάρει στην κράνα.

Εκτέλεση
Λόγω του σκοπού χρήσεως, η φράση σχεδόν πάντα παραδίδεται με χειρονομίες ή/και μορφασμούς, ώστε να τονιστεί περαιτέρω το ειδικό βάρος που έχει για τον παραλήπτη. Με τον τρόπο αυτό, ο εκστομίζων υπογραμμίζει και καθιστά σαφέστατο το παράδοξο της φράσης: «δεν φταις εσύ» αλλά φταις!

Το ρεπερτόριο των χειρονομιών/μορφασμών είναι ανεξάντλητο αλλά οι συνήθεις εκτελέσεις περιλαμβάνουν:

• κλαψομουνιάρικο ύφος για να τονιστεί πόσο θύμα είναι ο εκφέρων,
• κούνημα του κεφαλιού ημικυκλικά (όπως κάτι σκυλάκια που βάζουν οι κάγκουρες στις εταζέρες των αυτοκινήτων τους)· σκοπός είναι να τονίσει το πόσο άχρηστος είναι ο παραλήπτης και στην κατινέ-extreme έκδοσή του συνδυάζεται με:
• τσαμπουκαλεμένη κορμοστασιά και τα χέρια στη μέση στην στερεότυπη πόζα της θειας με το φακιόλι που γκρινιάζει για την μπουγάδα,
• χτύπημα χεριού/χεριών σε αντικείμενο ή στο σώμα του ίδιου του εκφέροντος (εκδήλωση δήθεν απελπισίας),
• τα χέρια στη διάταση και ανασήκωμα των ώμων με το κεφάλι ελαφρώς γερμένο (ομοίως δήθεν απελπισία).

Σύνθεση - Ιδιαιτερότητες
Η φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως έχει, αφήνοντας τις τελίτσες να εννοούν το αυτονόητο, ήτοι επαφίεται στην φαντασία του παραλήπτη να συμπληρώσει νοητά το δεύτερο συνθετικό κατά βούληση. Σε τέτοιες περιπτώσεις το «εσύ» μπορεί να δοθεί με μακρόσυρτο «υ».

Συχνά, της φράσης προηγείται το «Αμ» ή «Εμ»: Αμ, δεν φταις εσύ...

Το ενδιαφέρον ωστόσο, εστιάζεται στο δεύτερο μέρος της φράσης, το οποίο παρουσιάζει πολλές και ποικίλες παραλλαγές αναλόγως με την περίσταση και την διάθεση του παραδίδοντος. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους ευρύτατης χρήσης της φράσης: κολλάει παντού!

Παρατίθενται λοιπόν κάποια καθιερωμένα δεύτερα συνθετικά αναλόγως των περιστάσεων:

Δε φταις εσύ, εγώ φταίω που σε παντρεύτηκα.
Μαζί με το επόμενο παράδειγμα, ίσως η πιο διαδεδομένη χρήση της φράσης. Επί της ουσίας, εννοείται ότι δεν φταίει αυτή (το παράδειγμα σχεδόν πάντα εκφέρεται από γυναίκα), αλλά ο ρεμπεσκές, χοντροκομμένος, χωριάτης, άξεστος, ηλίθιος, γαϊδούρι σύζυγος (ναι φίλε μου, εσύ!). Όπως είναι προφανές, το συγκεκριμένο μπορεί να αποτελέσει εισαγωγή ή κορύφωση γκρίνιας (άμεσα εξαρτώμενης από τα επίπεδα μουρμουρόνης).

Δε φταις εσύ, εγώ φταίω που: [σε πίστεψα / πίστεψα σε σένα / σε εμπιστεύτηκα].
Μαζί με το παραπάνω, εκτιμάται ότι μοιράζονται την κορυφή στη συχνότητα χρήσης. Το μαγικό με το συγκεκριμένο τριπλό παράδειγμα, είναι ότι αποτελεί πασπαρτού για πρακτικά οποιαδήποτε περίπτωση, με οποιονδήποτε συνδυασμό εμπλεκομένων και ανεξαρτήτως της σχέσης που έχουν (συζυγική, ερωτική, επαγγελματική, φιλική). Εννοείται ότι ο εκφέρων στηρίχθηκε στον παραλήπτη και απογοητεύτηκε πλήρως από το αποτέλεσμα.

Δε φταις εσύ, ο πατέρας σου φταίει που δεν τραβήχτηκε.
Από τις πιο ευφάνταστες παραλλαγές. Δεν χρησιμοποιείται ακριβώς για τον σκοπό που περιγράφεται παραπάνω, καθώς έχει έντονα προσβλητικό χαρακτήρα. Εννοεί ότι ο παραλήπτης είναι τόσο ηλίθιος/άχρηστος/γάιδαρος, που θα έπρεπε να μην έχει καν γεννηθεί. Η φράση πλήττει επίσης γενεαλογικώς τον παραλήπτη καθώς περιλαμβάνει και τους γονείς (οι οποίοι εν προκειμένω, μοιράζονται την ηλιθιότητα/αχρηστοσύνη/γαϊδουριά).

Δε φταις εσύ, ο πατέρας σου φταίει που δεν σε έδειρε/πήδηξε μικρό. Ομοίως με το προηγούμενο, χρησιμοποιείται προσβλητικά για να δηλώσει ότι ο παραλήπτης είναι κακομαθημένος και η συμπεριφορά του θα ήταν σαφώς καλύτερη, αν ο πατέρας είχε κάνει χρήση της ράβδου. Προφανώς το δεύτερο είναι για πιο βαριές καταστάσεις, ωστόσο η φράση (με το «πήδηξε»), χρησιμοποιείται ευρύτατα μεταξύ φίλων όταν κάποιος κάνει μια λόγω ή έργω ανοησία. Στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιείται εναλλακτικά και το πληθυντικό: «…άλλοι φταίνε που δεν σε πήδηξαν μικρό.»

Δε φταίτε εσείς, ο προϊστάμενος σας φταίει που δεν σας το έκανε λιανά.
Φράση τετραπλό τζακ-ποτ για το αφεντικό:
α. δήλωση «με απογοητεύσατε όλοι»
β. πολλαπλοί παραλήπτες (ομογενοποίηση του χεσίματος)
γ. χαρακτηρισμός της ομάδας ως ηλιθίων (που δεν το κατάλαβαν) δ. χαρακτηρισμός του προϊσταμένου ως ηλιθίου που απέτυχε να το εξηγήσει!

Το παράδειγμα αυτό όπως αντιλαμβάνεται κανείς είναι διαδεδομένο στον εργασιακό χώρο (με τις απαραίτητες παραλλαγές).

Ναυτική και ιστιοπλοϊκή έκφραση για τον ισχυρό άνεμο ανεξαρτήτως κατευθύνσεως.

Χωρίς να είναι γνωστή κάποια ετυμολογία, πιθανότατα προέρχεται από παράφραση / ελληνοποίηση του Αγγλικού «lashing», δηλαδή «μαστίγωμα», το οποίο παραπέμπει στην κατάσταση της θάλασσας όταν έχει πολύ αέρα.
Περιστασιακά, συνοδεύεται και με την έκφραση «προβατάκια» που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πέλαγος με αφρισμένα κύματα.

Πρόκειται για ορμόνη της οποίας η έκκριση αυξάνεται γεωμετρικά με τα χρόνια και η οποία δημιουργεί στη γυναίκα την ακατανίκητη ανάγκη να ντυθεί νυφούλα. Εξαιρετικά επικίνδυνη για τους άντρες, αφού μπορεί να τους οδηγήσει ακόμη και στον αιφνίδιο γάμο.

Σημείωση καταχωρητή: Ο ορισμός της συγκεκριμένης ορμόνης, αποτελεί μέρος του επιστημονικού κειμένου «Γυναικείες Ορμόνες», το οποίο δυστυχώς κυκλοφόρησε χωρίς τα ονόματα των επιστημόνων / ερευνητών. Πάσα βοήθεια για την απόδοση των απαραίτητων ευσήμων είναι ευπρόσδεκτη.

κινέζος με πούστη, πούστης με κινέζο

Στο στρατιωτικό συσσίτιο, το κοτόπουλο (πούστης) με ρύζι (κινέζος). Παρεμφερές με/του πούστης με γύφτο.

Ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει άτομα, τα οποία γνωρίζουν τους πάντες, είναι δικτυωμένα, έχουν όλα τα κονέ και υπόσχονται ότι μπορούν να εξυπηρετήσουν οποιοδήποτε αίτημα.

Η λέξη προέρχεται από το χαρακτηριστικό των υποψηφίων της επαρχίας, όπου βασική προϋπόθεση νίκης είναι η προσωπική, εις βάθος γνωριμία με το σύνολο του εκλογικού σώματος και κυριότερα, η αποδεδειγμένη ικανότητα ικανοποίησης κάθε αιτήματος.

Χρησιμοποιείται η λέξη «-δήμαρχος», καθώς υφίσταται η εξής αλληλεπίδραση:
α. στην επαρχία υπάρχει πολύ πιο άμεση σχέση των κατοίκων με τους τοπικούς άρχοντες.
β. οι τοπικοί άρχοντες στην επαρχία έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή απ' ότι στα αστικά κέντρα.

Ωσεκτουτού, ο Βλαχοδήμαρχος γνωρίζει τους πάντες και πιο σημαντικά, γνωρίζει τι χρειάζεται και ταυτόχρονα, τι μπορεί να του προσφέρει ο καθένας. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να πιέζει ή/και να εξυπηρετεί διάφορα αιτήματα και έτσι να εξασφαλίζει περαιτέρω υποστήριξη.

Στην καθομιλουμένη, η λέξη χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει άτομα τα οποία έχουν έναν ευρύ κύκλο γνωριμιών και μπορούν να εξυπηρετήσουν διάφορες δουλειές, οι οποίες υπό Κ.Σ. είναι αδύνατον ή εξαιρετικά χρονοβόρο/κοστοβόρο να ολοκληρωθούν.
Ο σωστός Βλαχοδήμαρχος, δεν θα δεχτεί χρήματα για τις υπηρεσίες του, αντιθέτως θα αρνηθεί σθεναρά οποιαδήποτε προσπάθεια άμεσης αποζημίωσης. Αντ' αυτού, ο εξυπηρετούμενος εντάσσεται στη «λίστα» γνωριμιών και κάποια στιγμή, μπορεί να κληθεί να εξυπηρετήσει με τη σειρά του, κάποιο αίτημα.

Στην κατηγορία των Βλαχοδήμαρχων, εντάσσονται επίσης και άτομα τα οποία λόγω της δημοσιότητας τους (π.χ. αθλητές, ηθοποιοί, τραγουδιάρηδες, κλπ.), απολαμβάνουν ταχύτερης, καλύτερης και αποτελεσματικότερης εξυπηρέτησης στην καθημερινή τους ζωή, ειδικά σε δημόσιες υπηρεσίες. Ομοίως, αλλά σε σαφώς μικρότερη κλίμακα, λειτουργεί και η «ιδιαίτερη πατρίδα» (π.χ. οι κύκλοι γνωριμιών που δημιουργούν οι Κρητικοί εκτός Κρήτης).

Παραδόξως, ο όρος δεν χρησιμοποιείται για τους «μεγάλους» πολιτικάντηδες (βουλευτές, υπουργούς), αλλά συχνά για τους «παρά τω» αυτούς (γραμματείς και παρατρεχάμενους), οι οποίοι ως γνωστόν, αποτελούν την πραγματική ραχοκοκαλιά αυτού που ονομάζουμε «κράτος».

Παρόλο που ο χαρακτηρισμός είναι σχετικά ειρωνικός λόγω του πρώτου συνθετικού, συνήθως χρησιμοποιείται ως εκδήλωση θαυμασμού ή αξιοσύνης του φέροντα τον τίτλο.

Παρόμοια έκφραση είναι και ο Γυφτοπρόξενος.

Εκ πρώτης όψεως, η φράση παραπέμπει στο μπερεκέτι ή το μπακίρι. Πρόκειται όμως για την ονοματοποιία μιας σύγχρονης κατάρας, ενός Άδωνι της μηχανικής (ως προς τον βαθμό decibel και εκνευριστικότητας): του δίχρονου κινητήρα εσωτερικής καύσης στο ρελαντί.

Ειδικότερα, η φράση χρησιμοποιείται ειρωνικά για να περιγράψει τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν οι δίχρονες μοτοσικλέτες στο χαμηλότερο σημείο στροφών τους και ειδικά οι κινητήρες χαμηλού κυβισμού ή τα λεγόμενα «καθαρόαιμα» (αγωνιστικού τύπου δίχρονα MX, ATV, minibikes).

Αντίθετα από τα τετράχρονα, ο ήχος δεν οφείλεται απαραίτητα σε φτιαγμένη εξάτμιση αλλά στην ίδια τη λειτουργία του συγκεκριμένου κινητήρα. Για τα «καθαρόαιμα», στην ξερογκαζιά χρησιμοποιείται και το (παρατεταμένο) «Μπενγκ-Μπενγκ-Μπενγκ» (χωρίς να ακολουθεί το «Μαρία γιοκέρο»), όπως εδώ (στο 0:39 του βίντεο) ή εδώ (για την πλήρη απόδοση).

Ο συνδυασμός των παραπάνω ήχων, καπνίλας και αθρόας εκτόξευσης λαδιού από την εξάτμιση, αναφέρεται συνολικά και ως διχρονίλα.

Αντίστοιχη φράση για τα τετράχρονα είναι το πραπρά, η οποία χρησιμοποιείται όμως και γενικότερα (ακόμα και για δίχρονα).

Καταγραφέν ανθρώπινο μπέκερε εδώ (σημεία 0:42 με 0:50 για το καθαρόαιμο και 1:11 με 1:12 για το classic σκουτεροειδές Chappy).

Fucked
Up
Beyond
All
Recognition

Ακρωνύμιο το οποίο εικάζεται ότι εφευρέθη πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από μηχανικούς/επισκευαστές τηλεφωνικών θαλάμων, οι οποίοι φτάνοντας στον θάλαμο προς επισκευή έπρεπε να αναφέρουν την κατάσταση στα κεντρικά, συχνά μέσω πολύ κακής γραμμής άρα έπρεπε να χρησιμοποιούν σύντομες φράσεις για να ακουστούν. Η φράση σημαίνει ότι μια κατάσταση/αντικείμενο είναι εντελώς χάλια.

Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση χρήσης αναφέρεται στο περιοδικό Yank του Αμερικάνικου στρατού τον Ιανουάριο του 1944.

Παρόμοιο ακρωνύμιο είναι το SNAFU: Situation Normal - All Fucked Up με πρώτη καταγραφή το περιοδικό «Notes and Queries» τον Σεπτέμβριο του 1941.

Όπως είναι λογικό (για τη δεκαετία του '40) και οι δύο αναφερθείσες καταγραφές, δεν ανέφεραν τη λέξη fucked αλλά fouled.

Άπαντες οι εργαζόμενοι αναμένουν με ιδιαίτερη λαχτάρα τις καλοκαιρινές διακοπές για να αντιστρέψουν τις επιπτώσεις του ετήσιου, εργασιακού ξεμπαταριάσματος (εξ ου και το γνωστό κλισέ «...να φορτίσω τις μπαταρίες μου...»). Οι εκδρομείς, είτε αδειεύονται με στόχο το πλήρες ρέκλιασμα, είτε με στόχο πολλαπλές δραστηριότητες (βλ. εκδρομές, αγροτουρισμό, άθληση) στην συντριπτική τους πλειοψηφία, μεταβάλουν τις ενδυματολογικές και συχνά κοινωνικές συνήθειες/φραγμούς που υπό Κ/Σ προσδιορίζουν την καθημερινότητα τους.

Σ’ αυτούς, προστίθενται φυσικά και οι μαθητές/φοιτητές, οι οποίοι ως τυχεροί αποδέκτες του υψηλότατου επιπέδου εκπαίδευσης που προσφέρει το φροντιστ… εχμ, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, αμολιούνται αλαλάζοντας στα νησιά της επικράτειας, συνήθως με στόχο την αναβίωση της Ιλιάρδας ως αντίδοτο στην Πανελληνίαση, τον πραγματικό φόρτο σχολής αλλά και τον «φόρτο» «σχολής». Εξαίρεση οι Κνίτες, οι οποίοι σπεύδουν στις κολεκτίβες της Τασκένδης, και οι προοδευτικοί που αναχωρούν για Ίφκινθο συνοδεία παρεακίου και αρχηγού.

Η από Ανοίξεως έκρηξη των ορμονών η οποία το θέρος φτάνει στο ζενίθ σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες της υπερήφανης χώρας μας και το γνωστό ελληνικό ταμπεραμέντο, επιτρέπουν την μαζική υιοθέτηση μικρών ή συνολικών (+ όλο το ενδιάμεσο φάσμα) αλλαγών στο ντύσιμο και τη συμπεριφορά των παραθεριστών.

Ο προορισμός των διακοπών σαφώς και μπορεί να εντείνει (Μάϊκονος) ή να κάμψει (Καλαμπάκα) το φαινόμενο αυτό, ωστόσο σε γενικές γραμμές, οι ήρωες μας παραδίδονται στην ελευθερία που τους προσφέρει η εκτός συνήθους εργασιακού/κοινωνικού κύκλου (έστω προσωρινή) διαβίωση. Η ελευθερία αυτή φτάνει στο υπερθετικό, συνδυαζόμενη αφενός με την ανεμελιά και αφεδύο με το «ευαγγέλιο» της καλοκαιρινής αδείας: «έλα μωρέ σε διακοπές είμαστε» = «δεν θα μας δει κανείς οπότε κάνε ότι θες».

Φτάνοντας εδώ ο αναγνώστης, αναρωτιέται για το μέγεθος της προηγηθείσας εισαγωγής και το γεγονός ότι το λήμμα μας δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Μην απελπίζεσαι πιστέ σλανγκοφανατικέ! Η εισαγωγή θέτει το απαραίτητο κοινωνικοοικονομικοφυλετικό υπόβαθρο για να κατανοήσεις την ρίζα του κακού: τα ρέστα του καλοκαιριού…

Τα ρέστα του καλοκαιριού λοιπόν, είναι η μεταφορά/συνέχεια στην «έδρα μας», των ενδυματολογικών αλλαγών ή/και συμπεριφορών που υιοθετήθηκαν κατά τη διάρκεια των διακοπών. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς από την εισαγωγή, όσο πιο δυναμικά έχουν παίξει οι διάφορες παράμετροι, τόσο πιο κωμικοτραγικό είναι το αποτέλεσμα άμα τη επιστροφή στο κλεινόν άστυ.

Η ουσία εδώ, είναι η απόλυτη άρνηση για απεμπλοκή από την ψυχολογία των καλοκαιρινών διακοπών και αφού οι διακοπές στο νησί είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με ένα σκασμό μαλακίες που κάναμε, αυτές πρέπει να συνεχιστούν και στο σπίτι. Προσοχή, τα ρέστα δεν αφορούν σε άτομα τα οποία ντύνονται/συμπεριφέρονται μόνιμα έτσι.

Έχουμε λοιπόν:

• Κουδουνιστά βραχιόλια αστραγάλου – μια χαρά αν είσαι φοιτητριούλα αλλά μάλλον άστοχο αν είσαι π.χ. υπάλληλος τράπεζας.
• Τατουάζ χέννα σε εμφανή σημεία (χέρια, πόδια) – είπαμε, μόνο η Μαντάνα τα κάνει αυτά, κι αυτή μόλις έπιασε η μόδα το παράτησε (hint!).
• Χαϊμαλιά, δαχτυλίδια flower-power, ρύζι με το όνομα σου, ονειροπαγίδες, «το όνομα σου με σύρμα» - cool, άντε και τρέντυ στην παραλία και το βράδυ στο μπαράκι. Με φόντο τσιμέντο και μαραμένο γεράνι όμως...
• Παντόφλα 5-0 στη δουλειά – εκτός αν είσαι ταρίφας ή τελειωμένος κάγκουρας.
• Μπικίνι λαμέ/Χρυσά/Sheena Queen of the Jungle/Τρικίνι με συνδυαστικό πάστωμα – είπαμε, αυτά στο Super Paradise όπου το drag show όχι απλώς ενδείκνυται, αλλά επιβάλλεται εκτός αν είσαι μπουρναζογκόμενα οπότε...
• Τόπλες (συνδυαστικά με το προηγούμενο) – βρε καλή μου, καταλαβαίνω ότι μάζευες λεφτά ένα χρόνο για μια βδομάδα στην Ψαρού και έτρεχε ξωπίσω σου το Star για τα δέοντα, αλλά εδώ είναι ΕΟΤ ΒΑΡΚΙΖΑΣ!
• Προσπάθεια εισόδου σε αστικό night club με λαχανί σαγιονάρα, πολύχρωμη βερμούδα και φανελάκι…
• Ψάθινο καπέλο καουμπόι (ειδικά αν έχει περιμετρικώς πέτσινο κορδόνι με περασμένα κοχύλια κλπ.). Στο Βάϊ και τις Μικρές Κυκλάδες σε έχουνε θεό (τι θεό, ημίθεο και βάλε). Στην παραλιακή μπορεί να σου ζητήσουν φορτιστή αυτοκινήτου ή το τελευταίο CD της Βισσοβανδή.
• Υπερκατανάλωση καλοκαιρινών πιοτών (Mojito, Caipirinha, σφηνάκια, καρπούζα, κλπ.) και άνοδος σε τραπέζια/μπάρες αλαλάζοντας και στριφογυρίζοντας το μπλουζάκι πάνω απ’ το κεφάλι - πάει πακέτο με δήλωση στο Star: «Eδώ περνάμε suuuuper!!!!» ή κάποια αντίστοιχη τρεντουλιά και μεις ψάχνουμε διαφυγή.
• Απεριποίητη μουσάρα ή αξύριστα πόδια/μασχάλες γιατί «ένα μήνα στο Ελαφονήσι ήμασταν σε φάση natural» (τύφλα να’χει ο Γκρίζλυ Άνταμς).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η μαζικοποίηση των παραπάνω μοδών καθώς η γνωστή επιχειρηματικότητα του Έλληνα έχει διασπείρει τα σχετικά «προϊόντα» σε όλους πλέον τους τουριστικούς προορισμούς ανά τη νησιωτική χώρα. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η αυταπάτη των ατόμων αυτών ότι και καλά τα σχόλια των γύρω τους (όπα μεγάλε!, για δες αλλαγές!, κλπ.) είναι δείγματα θαυμασμού και αποδοχής, ενώ το σύνολο των παραπάνω θα πρέπει να ξορκίζεται στο πυρ το εξώτερο μαζί με τα πήλινα σταμνάκια-καρδερίνες και τα μπουκάλια κουμ-κουάτ που δίνονται σε γονείς για να έχουν κάτι να θυμούνται...

τζίγκι τζίγκι μάνα μου (από Desperado, 21/09/10)